Ts 182/99
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:2Ds 2579/93/III I2Dsn 629/94/M
Pełny tekst orzeczenia
126
POSTANOWIENIE
z dnia 12 stycznia 2000 r.
Sygn. Ts 182/99
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Krzysztof Kolasiński
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Andrzeja P.,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej Andrzeja P. z 7 grudnia 1999 r. zarzucono, iż wskazane w niej postanowienia Prokuratora Prokuratury Rejonowej W.-P.P. z 26 października 1993 r. (sygn. akt 2Ds 2579/93/III), Prokuratora Rejonowego W.-M. z 25 marca 1994 r. (sygn. akt 5Ds-39/94/III) oraz Prokuratury Wojewódzkiej w W. z 10 maja 1994 r. (sygn. akt I2Dsn 629/94/M.) naruszają art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez zamknięcie skarżącemu drogi do rozpatrzenia przez sąd jego sprawy, jako pokrzywdzonego w wypadku komunikacyjnym.
Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie ustawa lub inny akt normatywny, który stanowił podstawę wydania przez organ władzy publicznej orzeczenia o przysługujących skarżącemu prawach lub wolnościach konstytucyjnych.
W skardze konstytucyjnej pana Andrzeja P. zażądano natomiast od Trybunału Konstytucyjnego zbadania zgodności z Konstytucją RP wyłącznie określonych postanowień prokuratorów prokuratury rejonowej i wojewódzkiej, nie formułując równocześnie jakichkolwiek zarzutów w stosunku do podstawy normatywnej tych postanowień. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych wszakże względów wykracza poza zakres uprawnień Trybunału Konstytucyjnego wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
POSTANOWIENIE
z dnia 12 stycznia 2000 r.
Sygn. Ts 182/99
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Krzysztof Kolasiński
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Andrzeja P.,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej Andrzeja P. z 7 grudnia 1999 r. zarzucono, iż wskazane w niej postanowienia Prokuratora Prokuratury Rejonowej W.-P.P. z 26 października 1993 r. (sygn. akt 2Ds 2579/93/III), Prokuratora Rejonowego W.-M. z 25 marca 1994 r. (sygn. akt 5Ds-39/94/III) oraz Prokuratury Wojewódzkiej w W. z 10 maja 1994 r. (sygn. akt I2Dsn 629/94/M.) naruszają art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez zamknięcie skarżącemu drogi do rozpatrzenia przez sąd jego sprawy, jako pokrzywdzonego w wypadku komunikacyjnym.
Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie ustawa lub inny akt normatywny, który stanowił podstawę wydania przez organ władzy publicznej orzeczenia o przysługujących skarżącemu prawach lub wolnościach konstytucyjnych.
W skardze konstytucyjnej pana Andrzeja P. zażądano natomiast od Trybunału Konstytucyjnego zbadania zgodności z Konstytucją RP wyłącznie określonych postanowień prokuratorów prokuratury rejonowej i wojewódzkiej, nie formułując równocześnie jakichkolwiek zarzutów w stosunku do podstawy normatywnej tych postanowień. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych wszakże względów wykracza poza zakres uprawnień Trybunału Konstytucyjnego wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.