Pełny tekst orzeczenia

220/6B/2005

POSTANOWIENIE
z dnia 20 października 2005 r.
Sygn. akt Tw 40/05

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku Rady Miejskiej w Kórniku o stwierdzenie zgodności:
art. 73 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) z art. 167 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania wnioskowi dalszego biegu.

UZASADNIENIE:

W dniu 8 sierpnia 2005 r. wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Rady Miejskiej w Kórniku o stwierdzenie zgodności art. 73 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) z art. 167 ust. 1 Konstytucji.
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 14 września 2005 r. wezwano do usunięcia braków formalnych wniosku przez wskazanie przepisu prawa, upoważniającego przewodniczącego Rady Miejskiej, do podpisania i złożenia w Trybunale Konstytucyjnym wniosku Rady Miejskiej w Kórniku.
W dniu 26 września 2005 r. dostarczono do Trybunału Konstytucyjnego pismo, w którym wnioskodawca odniósł się do stwierdzonych przez Trybunał braków formalnych.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 191 ust. 1 pkt 3 Konstytucji, podmiotem uprawnionym do inicjowania kontroli konstytucyjności prawa w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym są organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego. W przypadku gminy, organem uprawnionym do występowania z wnioskiem w sprawie abstrakcyjnej kontroli norm jest jej rada. Warunkiem skutecznego wyrażenia woli wszczęcia postępowania przed Trybunałem przez radę gminy jest podjęcie przez ten organ odpowiedniej uchwały. Musi ona w sposób precyzyjny określać przedmiot zaskarżenia, poprzez dokładne wskazanie kwestionowanego aktu normatywnego lub jego części oraz zawierać sformułowanie zarzutu niezgodności z aktem wyższego rzędu. Uchwała rady gminy może zawierać także dodatkowe postanowienia, dotyczące przekazania uprawnienia do wystąpienia z wnioskiem do Trybunału innemu podmiotowi (organowi władzy wykonawczej lub specjalnie powołanemu w tym celu pełnomocnikowi). Nie ulega wątpliwości, iż powierzenie wykonania takiej uchwały szczegółowo wskazanej osobie, nie wpływa na ocenę legitymacji procesowej samego podmiotu, o którym mowa w art. 191 ust. 1 pkt 3 Konstytucji. W dalszym ciągu podmiotem uprawnionym do wszczęcia postępowania przed Trybunałem pozostaje organ stanowiący danej jednostki samorządu terytorialnego. Z tego też względu złożenie do Trybunału Konstytucyjnego wniosku, który nie stanowi ścisłej realizacji uchwały podjętej uprzednio przez uprawniony organ wnioskodawcy, nie może być uznane za pismo skutecznie wszczynające postępowanie przed Trybunałem na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.).
Uchwała Rady Miejskiej w Kórniku z 27 lipca 2005 r. (Nr XLIII/471/2005) precyzyjnie formułuje zarzut niezgodności aktu normatywnego z konstytucyjnym wzorcem kontroli. Jednocześnie na mocy § 2 uchwały, jej wykonanie przekazane zostało Burmistrzowi Gminy Kórnik. Oznacza to, iż przysługujące radzie gminy na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 3 Konstytucji uprawnienie do sporządzenia, podpisania i złożenia wniosku w sprawie abstrakcyjnej kontroli norm, przekazano odpowiedniemu organowi wykonawczemu gminy. Jak wynika natomiast z akt sprawy, z wnioskiem Rady Miejskiej w Kórniku, sporządzonym na podstawie wskazanej powyżej uchwały, wystąpił Przewodniczący Rady Miejskiej w Kórniku. W piśmie z 22 września 2005 r. wskazuje on jednocześnie, iż podstawą podpisania i złożenia wniosku do Trybunału Konstytucyjnego, jest odpowiedni przepis Statutu Gminy Kórnik, upoważniający Przewodniczącego Rady do reprezentowania jej na zewnątrz.
Odnosząc się do powyższych ustaleń należy stwierdzić, iż upoważnienie do reprezentowania rady gminy na zewnątrz, nie pokrywa się z realizowaniem uprawnienia przyznanego jej w art. 191 ust. 1 pkt 3 Konstytucji. Rada gminy sama decyduje o sposobie realizacji tego konstytucyjnego uprawnienia podejmując w tym zakresie odpowiednią uchwałę. W uchwale z 27 lipca 2005 r. (Nr XLIII/471/2005) Rada Miejska w Kórniku określiła w sposób wiążący zarówno przedmiot wniosku, formułując zarzut niekonstytucyjności danego aktu normatywnego z normą wyższego rzędu, jak również podmiot, któremu powierzono realizację sprecyzowanych w uchwale postanowień Rady. W tym stanie rzeczy wyłącznie Burmistrz Gminy Kórnik lub osoba przez niego umocowana mógłby, działając na podstawie § 2 wskazanej wyżej uchwały, wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem w zakresie wskazanym w § 1 tej uchwały. Wniosek podpisany i złożony w Trybunale Konstytucyjnym przez Przewodniczącego Rady należy zatem uznać za pochodzący od nieuprawnionego podmiotu, który w sposób bezpodstawny powołuje się na wolę Rady Miejskiej w Kórniku. Stanowi to samoistną przesłankę odmowy nadania temu wnioskowi dalszego biegu.
Na marginesie powyższych twierdzeń należy zwrócić uwagę, iż przewodniczący Rady samodzielnie formułuje w uzasadnieniu wniosku dodatkowy zarzut niezgodności kwestionowanych regulacji z wzorcem w postaci art. 2 Konstytucji. Wykracza tym samym poza zakres zaskarżenia, określony w § 1 wymienionej wcześniej uchwały Rady Miejskiej w Kórniku.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.