SK 15/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
131/10/A/2011
POSTANOWIENIE
z dnia 20 grudnia 2011 r.
Sygn. akt SK 15/09
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Mirosław Granat – przewodniczący
Stanisław Biernat
Zbigniew Cieślak – sprawozdawca
Maria Gintowt-Jankowicz
Stanisław Rymar,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 grudnia 2011 r., wniosku pełnomocnika skarżących Bożeny Oppmann, Grażyny Legierskiej, Jadwigi Weres – radcy prawnego Mirosława Hejosza, o zwrot kosztów zastępstwa wykonywanego przez radcę prawnego, według stawek przepisanych,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
1. Po rozpoznaniu skarg konstytucyjnych Bożeny Oppmann, Grażyny Legierskiej, Jadwigi Weres Trybunał Konstytucyjny orzekł o zgodności art. 32 ust. 1, 3-6 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302, ze zm.) z art. 65 ust. 1 Konstytucji. W pozostałym zakresie, na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) Trybunał umorzył postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.
2. Pełnomocnik skarżących w skardze konstytucyjnej wniósł o zwrot kosztów zastępstwa wykonywanego przez radcę prawnego, według stawek przepisanych.
3. Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Z art. 24 ust. 2 ustawy o TK wynika, że Trybunał zobowiązany jest orzec o zwrocie kosztów na rzecz wnoszącego skargę w sytuacji, gdy skarga konstytucyjna została uwzględniona (zdanie pierwsze), a w uzasadnionych wypadkach może rozważyć orzeczenie o zwrocie kosztów również wtedy, gdy nie znalazł podstaw do uwzględnienia skargi (zdanie drugie).
W wyroku rozstrzygającym niniejszą sprawę Trybunał nie uwzględnił skarg konstytucyjnych, w pozostałej części umorzył postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.
4. Zwrot kosztów postępowania w sytuacji nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej ma charakter wyjątkowy i jest odstępstwem od zasady ogólnej. Oznacza to, że pojęcie „uzasadnionego przypadku” musi być interpretowane ściśle i nie może podlegać wykładni rozszerzającej. Określając okoliczności, które można zaliczyć do katalogu „uzasadnionego przypadku”, winno się brać pod uwagę z jednej strony charakter postępowania w sprawie skargi konstytucyjnej, która jest nie tylko środkiem ochrony indywidualnych praw i wolności, lecz także środkiem ochrony Konstytucji, a z drugiej strony casu ad casum konkretną sytuację skarżącego wnoszącego skargę.
W sprawie, której dotyczy rozpoznawany wniosek o zwrot kosztów, Trybunał Konstytucyjny nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi „uzasadniony przypadek”, o którym stanowi art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK.
Mając powyższe na uwadze, należało postanowić jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 20 grudnia 2011 r.
Sygn. akt SK 15/09
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Mirosław Granat – przewodniczący
Stanisław Biernat
Zbigniew Cieślak – sprawozdawca
Maria Gintowt-Jankowicz
Stanisław Rymar,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 grudnia 2011 r., wniosku pełnomocnika skarżących Bożeny Oppmann, Grażyny Legierskiej, Jadwigi Weres – radcy prawnego Mirosława Hejosza, o zwrot kosztów zastępstwa wykonywanego przez radcę prawnego, według stawek przepisanych,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
1. Po rozpoznaniu skarg konstytucyjnych Bożeny Oppmann, Grażyny Legierskiej, Jadwigi Weres Trybunał Konstytucyjny orzekł o zgodności art. 32 ust. 1, 3-6 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302, ze zm.) z art. 65 ust. 1 Konstytucji. W pozostałym zakresie, na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) Trybunał umorzył postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.
2. Pełnomocnik skarżących w skardze konstytucyjnej wniósł o zwrot kosztów zastępstwa wykonywanego przez radcę prawnego, według stawek przepisanych.
3. Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Z art. 24 ust. 2 ustawy o TK wynika, że Trybunał zobowiązany jest orzec o zwrocie kosztów na rzecz wnoszącego skargę w sytuacji, gdy skarga konstytucyjna została uwzględniona (zdanie pierwsze), a w uzasadnionych wypadkach może rozważyć orzeczenie o zwrocie kosztów również wtedy, gdy nie znalazł podstaw do uwzględnienia skargi (zdanie drugie).
W wyroku rozstrzygającym niniejszą sprawę Trybunał nie uwzględnił skarg konstytucyjnych, w pozostałej części umorzył postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.
4. Zwrot kosztów postępowania w sytuacji nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej ma charakter wyjątkowy i jest odstępstwem od zasady ogólnej. Oznacza to, że pojęcie „uzasadnionego przypadku” musi być interpretowane ściśle i nie może podlegać wykładni rozszerzającej. Określając okoliczności, które można zaliczyć do katalogu „uzasadnionego przypadku”, winno się brać pod uwagę z jednej strony charakter postępowania w sprawie skargi konstytucyjnej, która jest nie tylko środkiem ochrony indywidualnych praw i wolności, lecz także środkiem ochrony Konstytucji, a z drugiej strony casu ad casum konkretną sytuację skarżącego wnoszącego skargę.
W sprawie, której dotyczy rozpoznawany wniosek o zwrot kosztów, Trybunał Konstytucyjny nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi „uzasadniony przypadek”, o którym stanowi art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK.
Mając powyższe na uwadze, należało postanowić jak w sentencji.