Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

z dnia 26 października 2011 r.

Sygn. akt Ts 285/09



Trybunał Konstytucyjny w składzie:



Piotr Tuleja,



po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Rafała M. w sprawie zgodności:

art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, ze zm.) w związku z § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 234, poz. 1971, ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w dniu 5 czerwca 2003 r. z art. 21 w związku z art. 2 w związku z art. 64 ust. 2 i 3 oraz w związku z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,



p o s t a n a w i a:



odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.



UZASADNIENIE



W skardze konstytucyjnej z 2 grudnia 2009 r. Rafał M. (dalej: skarżący) zarzucił, że art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, ze zm.; dalej: ustawa o VAT) w związku z § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 234, poz. 1971, ze zm.; dalej: rozporządzenie z 2002 r.) w brzmieniu obowiązującym w dniu 5 czerwca 2003 r. jest niezgodny z art. 21 w związku z art. 2 w związku z art. 64 ust. 2 i 3 oraz w związku z art. 92 ust. 1 Konstytucji.

Skarga konstytucyjna została wniesiona w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny. W wyniku kontroli podatkowej ustalono, że 15 października 2002 r. skarżący dokonał zgłoszenia identyfikacyjnego osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą NIP-1, określając dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej na 15 października 2002 r. Równocześnie w tym dniu zawiadomił on o założeniu na 2002 r. podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R dokonano zaś 28 lutego 2003 r. Od lutego 2003 r. skarżący świadczył usługi w zakresie przedstawicielstwa na podstawie umowy agencyjnej zawartej 1 lutego 2003 r. pomiędzy firmą Hortimex Sp. z o.o. ZPCH z siedzibą w Koninie. Pierwszy dokument sprzedaży dotyczący usług przedstawicielstwa handlowego skarżący wystawił 28 lutego 2003 r. Decyzją z 1 lutego 2007 r. (znak PPII/4400-26/06) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Koszalinie uznał, że momentem rozpoczęcia działalności gospodarczej był dzień 28 lutego 2003 r., czyli dzień dokonania przez podatnika pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (sprzedaży). Organ podatkowy stwierdził także, że mimo utraty prawa do korzystania ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług w dniu 28 lutego 2003 r. podatnik nie dokonał określonego w ustawie o VAT miesięcznego rozliczenia w podatku od towarów i usług za luty 2003 r. oraz nie dopełnił obowiązku rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego za pomocą kasy rejestrującej po przekroczeniu obrotu 20 000 zł. W związku z powyższym Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Koszalinie określił prawidłowe zobowiązanie w podatku VAT za luty 2003 r. oraz pozbawił podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę stanowiącą równowartość 30% podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług za sporny okres, a także orzekł o utracie prawa do odliczenia kwoty 383 zł z tytułu nabycia kasy rejestrującej we wrześniu 2003 r. Decyzją z 8 maja 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Szczecinie (znak DPO-2/6-4407-42/07) utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Wyrokiem z 20 grudnia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (sygn. akt I SA/Sz 496/07) oddalił skargę skarżącego, a Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 2 lipca 2009 r. (sygn. akt I KSK 707/08) oddalił skargę kasacyjną.

W ocenie skarżącego kwestionowana regulacja narusza art. 21 w związku z art. 2 w związku z art. 64 ust. 2 i 3 oraz w związku z art. 92 ust. 1 Konstytucji w zakresie, w jakim pozbawia podatnika VAT prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę stanowiącą równowartość 30% podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, gdyż w sposób niejasny ustala kryteria zwalniające podatników VAT z obowiązku rejestrowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, co w konsekwencji prowadzi do zróżnicowania ochrony prawnej przysługującego im prawa własności. Zdaniem wnoszącego skargę konstytucyjną zróżnicowanie takie jest wynikiem arbitralnego rozstrzygnięcia organu władzy wykonawczej i nie znajduje uzasadnienia w wytycznych do wydania aktu wykonawczego wynikających z upoważnienia ustawowego.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 11 maja 2011 r. (doręczonym pełnomocnikowi skarżącego 20 maja 2011 r.) wezwano skarżącego do usunięcia, w terminie siedmiu dni od daty doręczenia tego zarządzenia, braków formalnych skargi konstytucyjnej przez: (1) doręczenie pełnomocnictwa szczególnego do sporządzenia skargi konstytucyjnej i reprezentowania skarżącego w postępowaniu przez Trybunałem Konstytucyjnym, określającego sprawę, do której zostało sporządzone (przedmiot skargi); (2) dokładne wskazanie sposobu naruszenia praw i wolności skarżącego, wyrażonych w art. 21 w związku z art. 2 w związku z art. 64 ust. 2 i 3 oraz w związku z art. 92 ust. 1 Konstytucji przez zaskarżony art. 29 ust. 2 ustawy o VAT w związku z § 4 pkt 2 rozporządzenia z 2002 r. w brzmieniu obowiązującym w dniu 5 czerwca 2003 r.

W ustawowym terminie do Trybunału Konstytucyjnego nie wpłynęło pismo procesowe wykonujące zarządzenie z 11 maja 2011 r.



Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:



Skarga konstytucyjna jest szczególnym środkiem ochrony konstytucyjnych wolności lub praw. Jej merytoryczna ocena została uzależniona przez ustawodawcę od spełnienia szeregu przesłanek, których weryfikacja następuje na etapie wstępnej kontroli. Trybunał Konstytucyjny zobligowany jest zatem do oceny dopełnienia wszystkich wymagań, jakie ustawodawca postawił przed wnoszącym ten środek prawny. W świetle art. 36 ust. 2 w związku z art. 49 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK), jeżeli skarga nie odpowiada warunkom formalnym, sędzia Trybunału wzywa do usunięcia jej braków w terminie 7 dni. W sprawie będącej przedmiotem niniejszego rozpoznania, pomimo prawidłowego doręczenia 20 maja 2011 r. pełnomocnikowi skarżącego zarządzenia sędziego Trybunału, braki skargi nie zostały uzupełnione, co musi skutkować odmową nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.



Mając powyższe na względzie, Trybunał Konstytucyjny na podstawie art. 36 ust. 3 w związku z art. 49 ustawy o TK postanowił jak w sentencji.