Ts 91/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III AUa 923/11 VIII U 3873/09
Pełny tekst orzeczenia
254/3/B/2013
POSTANOWIENIE
z dnia 15 maja 2013 r.
Sygn. akt Ts 91/12
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Sławomira Wronkowska-Jaśkiewicz – przewodnicząca
Stanisław Rymar – sprawozdawca
Stanisław Biernat,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 lutego 2013 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Teofila M.,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić zażalenia.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 6 kwietnia 2012 r. (data nadania) Teofil M. (dalej: skarżący) zakwestionował zgodność art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, ze zm.; dalej: ustawa o emeryturach i rentach z FUS) z art. 32 ust. 1 i 2 w zw. z art. 2 Konstytucji.
Skargę konstytucyjną wniesiono w związku z następującym stanem faktycznym i prawnym. Decyzją z 5 sierpnia 2009 r. (znak: 06714624-1/20/E) Zakład Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w Lublinie (dalej: ZUS) przy obliczaniu wysokości emerytury z FUS uwzględnił skarżącemu okres zatrudnienia w Radiu Lublin S.A., odmawiając uwzględnienia okresu pełnienia zawodowej służby wojskowej. W uzasadnieniu odmowy ZUS wskazał, że skarżący ma już z tego tytułu emeryturę ustaloną przez Wojskowe Biuro Emerytalne. Odwołanie wniesione od powyższej decyzji Sąd Okręgowy – Sąd Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie (dalej: Sąd Okręgowy w Lublinie) oddalił wyrokiem z 29 lipca 2010 r. (sygn. akt VIII U 3873/09), od którego skarżący złożył apelację. Postanowieniem z 27 października 2010 r. Sąd Apelacyjny w Lublinie uchylił zaskarżony wyrok sadu odwoławczego w pkt I i odrzucił odwołanie, wskazując na zaistnienie przesłanki powagi rzeczy osądzonej. Wyrokiem z 30 września 2011 r. Sąd Najwyższy uchylił zaskarżone postanowienie sądu drugiej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Po ponownym rozpoznaniu sprawy wyrokiem z 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt III AUa 923/11) Sąd Apelacyjny w Lublinie – III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił apelację wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie z 29 lipca 2010 r.
Z wydaniem wskazanych rozstrzygnięć skarżący wiąże naruszenie prawa do równego traktowania (art. 32 Konstytucji) w związku z zasadą państwa prawa (art. 2 Konstytucji) i wywodzoną z niej zasadą sprawiedliwości społecznej. Naruszenie tych zasad skarżący upatruje w niemożności uwzględnienia okresu czynnej służby wojskowej przy ustalaniu prawa do emerytury z FUS oraz obliczenia wysokości tej emerytury, jeżeli z tytułu czynnej służby ustalono prawo do świadczeń pieniężnych określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych. Prowadzi to do tego, że żołnierze zawodowi nigdy nie będą mogli pobierać emerytury od wszystkich wypracowanych okresów składkowych. Tymczasem przedstawiciele innych grup ubezpieczonych mogą uzyskać taką emeryturę, która w efekcie jest wyższa od emerytury żołnierzy, mimo że część z tych osób ma krótszy okres ubezpieczenia. Oznacza to – zdaniem skarżącego – że żołnierze zawodowi są dyskryminowani.
Zarządzeniem z 17 maja 2012 r. Trybunał Konstytucyjny wezwał skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej –wskazania, jakie konstytucyjne prawa lub wolności naruszono przez wydanie rozstrzygnięcia na podstawie kwestionowanego przepisu, oraz określenia sposobu tego naruszenia.
W piśmie procesowym nadesłanym w celu uzupełnienia braków skargi konstytucyjnej skarżący stwierdził, że w wyniku wydania orzeczeń wskazanych w skardze doszło do naruszenia konstytucyjnego prawa do zabezpieczenia społecznego (art. 67 ust. 1 Konstytucji) oraz prawa do równego traktowania osób ubezpieczonych po osiągnięciu wieku emerytalnego (art. 32 w zw. z art. 67 ust. 1 Konstytucji). W uzasadnieniu zarzutów skarżący jeszcze raz wspomniał o dyskryminowaniu żołnierzy.
Postanowieniem z 26 lutego 2013 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu wniesionej skardze konstytucyjnej, wskazując że skarżący nie uprawdopodobnił, iż w jego sprawie doszło do naruszenia zasady równości w zakresie prawa do zabezpieczenia społecznego. Ponadto Trybunał wskazał, że skarżący nie uzasadnił, w jaki sposób zaskarżone przepisy naruszają prawo do zabezpieczenia społecznego.
W zażaleniu złożonym na powyższe postanowienie skarżący wniósł o uchylenie postanowienia o odmowie nadania skardze dalszego biegu. Skarżący ponownie podniósł, że zaskarżone przepisy nie pozwalają na przyznanie żołnierzom zawodowym świadczeń emerytalno-rentowych obliczonych od całości wypracowanych okresów składkowych, podczas gdy inne grupy ubezpieczonych taką możliwość mają. W konsekwencji żołnierze często uzyskują niższą emeryturę, mimo iż mają więcej okresów składkowych, a zatem są dyskryminowani.
Za cechę przesądzającą o tym, że w przypadku żołnierzy zawodowych i innych grup ubezpieczonych mamy do czynienia z podmiotami podobnymi, skarżący uznaje posiadanie odpowiednich okresów składkowych uprawniających do emerytury.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zaskarżone postanowienie jest prawidłowe, a argumenty przedstawione w zażaleniu nie podważają zasadności ustaleń dokonanych w tym postanowieniu.
We wniesionym zażaleniu skarżący wykazuje, że odmowa ustalenia wysokości emerytury na podstawie wszystkich wypracowanych okresów składkowych narusza zasadę równości w zakresie prawa do zabezpieczenia społecznego. Jego zdaniem cechą uzasadniającą traktowanie wskazanych przez niego grup jako podmioty podobne jest posiadanie odpowiednich okresów składkowych uprawniających do emerytury. Skarżący nie odnosi się przy tym do ustaleń dokonanych przez Trybunał w zaskarżonym postanowieniu, z których wynikało, że w trakcie wykonywania pracy i podlegania ubezpieczeniu z FUS pobierał on – przez prawie 30 lat – emeryturę wojskową, której to możliwości nie miały inne grupy ubezpieczonych. Ta okoliczność – w ocenie Trybunału – przesądza o tym, że do naruszenia zasady równości w zakresie prawa do zabezpieczenia społecznego nie doszło. Mimo że skarżący i przedstawiciele innych grup ubezpieczonych mieli tyle samo okresów składkowych, tylko skarżący jako żołnierz zawodowy przez tak długi okres pobierał świadczenie emerytalne za czas pełnienia zawodowej służby wojskowej.
Wziąwszy powyższe pod uwagę, Trybunał Konstytucyjny uznał za uzasadnione postanowienie z 26 lutego 2013 r. o odmowie nadania dalszego biegu analizowanej skardze konstytucyjnej i nie uwzględnił zażalenia złożonego na to postanowienie.
3
POSTANOWIENIE
z dnia 15 maja 2013 r.
Sygn. akt Ts 91/12
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Sławomira Wronkowska-Jaśkiewicz – przewodnicząca
Stanisław Rymar – sprawozdawca
Stanisław Biernat,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 lutego 2013 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Teofila M.,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić zażalenia.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 6 kwietnia 2012 r. (data nadania) Teofil M. (dalej: skarżący) zakwestionował zgodność art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, ze zm.; dalej: ustawa o emeryturach i rentach z FUS) z art. 32 ust. 1 i 2 w zw. z art. 2 Konstytucji.
Skargę konstytucyjną wniesiono w związku z następującym stanem faktycznym i prawnym. Decyzją z 5 sierpnia 2009 r. (znak: 06714624-1/20/E) Zakład Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w Lublinie (dalej: ZUS) przy obliczaniu wysokości emerytury z FUS uwzględnił skarżącemu okres zatrudnienia w Radiu Lublin S.A., odmawiając uwzględnienia okresu pełnienia zawodowej służby wojskowej. W uzasadnieniu odmowy ZUS wskazał, że skarżący ma już z tego tytułu emeryturę ustaloną przez Wojskowe Biuro Emerytalne. Odwołanie wniesione od powyższej decyzji Sąd Okręgowy – Sąd Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie (dalej: Sąd Okręgowy w Lublinie) oddalił wyrokiem z 29 lipca 2010 r. (sygn. akt VIII U 3873/09), od którego skarżący złożył apelację. Postanowieniem z 27 października 2010 r. Sąd Apelacyjny w Lublinie uchylił zaskarżony wyrok sadu odwoławczego w pkt I i odrzucił odwołanie, wskazując na zaistnienie przesłanki powagi rzeczy osądzonej. Wyrokiem z 30 września 2011 r. Sąd Najwyższy uchylił zaskarżone postanowienie sądu drugiej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Po ponownym rozpoznaniu sprawy wyrokiem z 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt III AUa 923/11) Sąd Apelacyjny w Lublinie – III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił apelację wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie z 29 lipca 2010 r.
Z wydaniem wskazanych rozstrzygnięć skarżący wiąże naruszenie prawa do równego traktowania (art. 32 Konstytucji) w związku z zasadą państwa prawa (art. 2 Konstytucji) i wywodzoną z niej zasadą sprawiedliwości społecznej. Naruszenie tych zasad skarżący upatruje w niemożności uwzględnienia okresu czynnej służby wojskowej przy ustalaniu prawa do emerytury z FUS oraz obliczenia wysokości tej emerytury, jeżeli z tytułu czynnej służby ustalono prawo do świadczeń pieniężnych określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych. Prowadzi to do tego, że żołnierze zawodowi nigdy nie będą mogli pobierać emerytury od wszystkich wypracowanych okresów składkowych. Tymczasem przedstawiciele innych grup ubezpieczonych mogą uzyskać taką emeryturę, która w efekcie jest wyższa od emerytury żołnierzy, mimo że część z tych osób ma krótszy okres ubezpieczenia. Oznacza to – zdaniem skarżącego – że żołnierze zawodowi są dyskryminowani.
Zarządzeniem z 17 maja 2012 r. Trybunał Konstytucyjny wezwał skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej –wskazania, jakie konstytucyjne prawa lub wolności naruszono przez wydanie rozstrzygnięcia na podstawie kwestionowanego przepisu, oraz określenia sposobu tego naruszenia.
W piśmie procesowym nadesłanym w celu uzupełnienia braków skargi konstytucyjnej skarżący stwierdził, że w wyniku wydania orzeczeń wskazanych w skardze doszło do naruszenia konstytucyjnego prawa do zabezpieczenia społecznego (art. 67 ust. 1 Konstytucji) oraz prawa do równego traktowania osób ubezpieczonych po osiągnięciu wieku emerytalnego (art. 32 w zw. z art. 67 ust. 1 Konstytucji). W uzasadnieniu zarzutów skarżący jeszcze raz wspomniał o dyskryminowaniu żołnierzy.
Postanowieniem z 26 lutego 2013 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu wniesionej skardze konstytucyjnej, wskazując że skarżący nie uprawdopodobnił, iż w jego sprawie doszło do naruszenia zasady równości w zakresie prawa do zabezpieczenia społecznego. Ponadto Trybunał wskazał, że skarżący nie uzasadnił, w jaki sposób zaskarżone przepisy naruszają prawo do zabezpieczenia społecznego.
W zażaleniu złożonym na powyższe postanowienie skarżący wniósł o uchylenie postanowienia o odmowie nadania skardze dalszego biegu. Skarżący ponownie podniósł, że zaskarżone przepisy nie pozwalają na przyznanie żołnierzom zawodowym świadczeń emerytalno-rentowych obliczonych od całości wypracowanych okresów składkowych, podczas gdy inne grupy ubezpieczonych taką możliwość mają. W konsekwencji żołnierze często uzyskują niższą emeryturę, mimo iż mają więcej okresów składkowych, a zatem są dyskryminowani.
Za cechę przesądzającą o tym, że w przypadku żołnierzy zawodowych i innych grup ubezpieczonych mamy do czynienia z podmiotami podobnymi, skarżący uznaje posiadanie odpowiednich okresów składkowych uprawniających do emerytury.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zaskarżone postanowienie jest prawidłowe, a argumenty przedstawione w zażaleniu nie podważają zasadności ustaleń dokonanych w tym postanowieniu.
We wniesionym zażaleniu skarżący wykazuje, że odmowa ustalenia wysokości emerytury na podstawie wszystkich wypracowanych okresów składkowych narusza zasadę równości w zakresie prawa do zabezpieczenia społecznego. Jego zdaniem cechą uzasadniającą traktowanie wskazanych przez niego grup jako podmioty podobne jest posiadanie odpowiednich okresów składkowych uprawniających do emerytury. Skarżący nie odnosi się przy tym do ustaleń dokonanych przez Trybunał w zaskarżonym postanowieniu, z których wynikało, że w trakcie wykonywania pracy i podlegania ubezpieczeniu z FUS pobierał on – przez prawie 30 lat – emeryturę wojskową, której to możliwości nie miały inne grupy ubezpieczonych. Ta okoliczność – w ocenie Trybunału – przesądza o tym, że do naruszenia zasady równości w zakresie prawa do zabezpieczenia społecznego nie doszło. Mimo że skarżący i przedstawiciele innych grup ubezpieczonych mieli tyle samo okresów składkowych, tylko skarżący jako żołnierz zawodowy przez tak długi okres pobierał świadczenie emerytalne za czas pełnienia zawodowej służby wojskowej.
Wziąwszy powyższe pod uwagę, Trybunał Konstytucyjny uznał za uzasadnione postanowienie z 26 lutego 2013 r. o odmowie nadania dalszego biegu analizowanej skardze konstytucyjnej i nie uwzględnił zażalenia złożonego na to postanowienie.
3