Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2013 r.

Sąd Okręgowy wS. IV Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący SSO Andrzej Jastrzębski (spr.)

Sędziowie: SO Elżbieta Jaroszewicz, del. SR Beata Kopania

Protokolant: sekr. sądowy Agnieszka Sobocińska

po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2013 r. wS.

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy Miejskiej Ł.

przeciwko (...) Spółce z o.o. w S.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego
w L.z dnia 30 listopada 2012r., sygn. akt I C 805/12

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od pozwanej (...) Spółki z o.o.
w S. na rzecz powoda Gminy Miejskiej Ł. kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

IV Ca 179/13

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym w Sądzie Rejonowym w L. Gmina Miejska Ł. wniosła o zasądzenie od (...) Spółki z o.o. w S. nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym kwoty 57 240 zł z należnościami ubocznymi. W uzasadnieniu pozwu wskazano iż pozwana jest użytkownikiem wieczystym działki nr (...) obręb (...) o powierzchni 15 871 m ^{( 2)} położonej w Ł. przy ulicy (...) właścicielem której jest Gmina Ł.. Pozwana w zakreślonym terminie nie zapłaciła opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste działki termin płatności , której upływał z dniem 31 marca 2012r.

Nakazem zapłaty wydanym w dniu 4 września 2012r.w postępowaniu upominawczym przez Sąd Rejonowy w L. uwzględniono powództwo w całości oraz zasądzono od pozwanej na rzecz powódki kwotę 4316 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania w sprawie, w tym 3600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwana złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od Gminy Ł. kosztów postępowania w sprawie, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu sprzeciwu podniesiono, iż strona powodowa mimo dołączenia do pozwu szeregu dokumentów mających potwierdzić roszczenie powoda nie dołączono samej umowy na podstawie której pozwany miałby użytkować wieczyście wskazaną działkę. Ponadto zakwestionowano prawidłowość pełnomocnictwa pełnomocnika Gminy Ł.. Pozwana kwestionowała także wysokość dochodzonej należności. W jej ocenie wartość działki przyjęta do ustalenia z tytułu użytkowania wieczystego jest zbyt wysoka i nieadekwatna do sytuacji jaka panuje obecnie na rynku nieruchomości. Wycena działki dokonywana była bowiem w okresie kiedy wartość nieruchomości była dużo niższa.

Rozpoznający sprawę sąd I instancji ustalił, że Gmina Ł. jest właścicielem nieruchomości stanowiącej działkę nr (...) położonej w Ł. przy ulicy (...). Aktem notarialnym z dnia 8 lutego 1994r. Gmina Miejska Ł. oddała w użytkowanie wieczyste na 99 lat Spółdzielni Pracy (...) w Ł. m.in. działkę nr (...).W § 4 aktu notarialnego określono iż użytkownik wieczysty zobowiązuje się uiszczać na rzecz Gminy Ł. w terminie do 31 marca każdego roku opłatę za użytkowanie wieczyste.

Wysokość opłaty za użytkowanie wieczyste działki nr (...) określono na 3 % wartości tej działki. Na mocy kolejnych aktów notarialnych zmieniali się użytkownicy wieczyści tej działki. Aktem notarialnym z dnia 9 września 2008r. Stocznia (...) dokonała warunkowej sprzedaży prawa użytkowania wieczystego na rzecz (...) m.in. działki nr (...), a aktem notarialnym z dnia 6 marca 2009r. dokonano zmiany umowy sprzedaży warunkowej. Nabywca prawa użytkowania wieczystego przejął obowiązki dotyczące opłat za użytkowanie wieczyste wynikające z aktu notarialnego z dnia 8 lutego 1994r. Wartość działki nr (...) będącej przedmiotem użytkowania wieczystego została oszacowana w dniu 25 stycznia 2008r. przez rzeczoznawcę majątkowego Z. C. na kwotę 1 908 000 zł. W dniu 7 stycznia 2012r. Burmistrz Miasta Ł. ustalił dla pozwanej wysokość opłaty z tytułu wieczystego użytkowania za rok 2012r. na kwotę 57 240 zł . Kwota ta stanowi 3 % wartości działki przyjętej do ustalenia opłaty określonej na kwotę 1 908 000 zł. Została ona ustalona w umowie o oddanie działki w użytkowanie wieczyste na podstawie art. 72 ust. 3 pkt. 5 ustawy o gospodarce gruntami. Decyzja ta została doręczona pozwanej w dniu 21 stycznia 2012r. Pozwana nie zakwestionowała tej decyzji. Pozwana została wezwana do uiszczenia opłaty za użytkowanie wieczyste. W zakreślonym terminie opłata nie została uiszczona.

W tej sytuacji, w ocenie sądu I instancji, roszczenie Gminy Ł. w pełni zasługuje na uwzględnienie. Pozwana nabywając prawo użytkowania wieczystego działki nr (...) wstąpiła w prawa i obowiązki pierwszego użytkownika wieczystego tej działki tj. Spółdzielni (...). Tym samym zobowiązana była do uiszczania do 31 marca każdego roku opłaty za użytkowanie wieczyste. W związku z tym Gmina Ł. nie miała żadnego obowiązku, żeby kierować do pozwanej wezwania do uiszczenia opłaty za użytkowanie wieczyste. Wysokość tej opłaty określona została w akcie notarialnym z dnia 8 lutego 1994r. na 3 % wartości działki. Okoliczność ta nie może zatem budzić wątpliwości. Na wysokość opłaty za użytkowanie wieczyste działki nr (...) najistotniejszy wpływ ma zatem jej wartość . Wartość działki nr (...) została określona przez rzeczoznawcę majątkowego i nie została przez pozwaną wcześniej kwestionowana.

Powyższe legło u podstaw zasadzenia kwoty dochodzonej pozwem w pkt 1 wyroku, zaś w pkt 2 rozstrzygnięto o kosztach postepowania na podstawie art. 98 kpc w związku z art. 108 kpc. oraz zgodnie z treścią § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Z rozstrzygnięciem tym nie zgodziła się pozwana spółka.

W złożonej apelacji domagała się zmiany zaskarżonego wyroku zarzucając rozstrzygnięciu naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez dokonanie przez sąd oceny dowodów z przekroczeniem zasad swobodnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, bowiem sąd nie odniósł się do podnoszonego zarzutu zawyżenia wartości nieruchomości w dobie panującego zastoju na rynku nieruchomości, co w konsekwencji powoduje zawyżenie opłaty rocznej za użytkowanie nieruchomości.

Rozpoznając złożoną apelację Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

Na wstępie zauważyć należy, że Sąd Rejonowy, orzekając w niniejszej sprawie, dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, prawidłowo oceniając przy tym zgromadzony w sprawie materiał dowodowy. Z treści zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd I instancji wyprowadził właściwe ustalenia i wnioski, w oparciu o które prawidłowo zastosował normy prawa materialnego, zaś sposób procedowania w sprawie odpowiadał wymogom określonym w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego, tym samym sąd II instancji w całej rozciągłości przyjmuje ustalenia i wnioski sądu I instancji jako własne (art. 328 § 2 kpc w związku z art. 328 i art. 328 i art. 391 § 1 zd. 1 kpc.)

Apelującej spółce reprezentowanej przez zawodowego pełnomocnika, w sposób graniczący z pewnością, znane pozostają uregulowania zawarte w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami , a szczególnie unormowania zawarte w treści art. 71 do art. 81 ustawy, które to przepisy regulują zasady ustalania, aktualizacji opłaty z tytułu wieczystego użytkowania nieruchomości, jak też składania wniosków do wskazanych w tych przepisach organów wniosków, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości.

Jeśli zatem pozwana spółka nie wykorzystała przepisów w tym zakresie to w toku niniejszego postępowania utraciła możliwość kwestionowania możliwości wysokości opłaty określonej przez Burmistrza Miasta Ł. w dniu 7.01.2012 r., co zarzut apelacji oparty na naruszeniu art. 233 k.p.c. czyni całkowicie bezzasadny.

Z uwagi na powyższe, na mocy art. 385 kpc orzeczono jak w pkt 1 wyroku, zaś o kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na mocy art. 98 i 108 kpc i § 12 ust 1 w związku z § 6 ust 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych… .