Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2013r.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ostrołęce Wydział III

w składzie:

Przewodnicząca: SSO Bożena Bielska

Protokolant: st.sekr.sądowy Anna Rogalska-Ciak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2013r. w O.

sprawy z odwołania J. M.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania J. M.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 30 lipca 2012r. nr (...)

orzeka:

oddala odwołanie.

Sygn. akt III U 705/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30.07.2012r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił J. M. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy.

W odwołaniu od tej decyzji K. K. podniósł, iż decyzja jest niesłuszna, gdyż stan jego zdrowia czyni go całkowicie niezdolnym do pracy w gospodarstwie rolnym.

Sąd ustalił i zważył, co następuje :

W dniu 21.05.2012r. J. M. złożył do KRUS wniosek o przyznanie mu prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy.

Z akt rentowych wynika, że lekarz rzeczoznawca KRUS w orzeczeniu z dnia 13.06.2012r. nie uznał wnioskodawcy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym. Orzeczenie to zostało zakwestionowane przez J. M. w sprzeciwie, na skutek czego został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską. Ponieważ orzeczeniem z dnia 26.07.2012r. Komisja nie uznała badanego za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym, zaskarżoną obecnie decyzją z dnia 30.07.2012r. Prezes KRUS odmówił odwołującemu prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy.

W ocenie Sądu odwołanie jest niezasadne.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (tj. Dz.U. z 2008r. Nr 50 poz. 291 z późn. zm.) renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, jeżeli podlegał przez określony w tym przepisie okres ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu oraz gdy niezdolność ta powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu lub w ciągu 18 miesięcy od jego ustania.

W myśl art. 21 ust. 5 tej ustawy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. Całkowitą niezdolność do pracy uznaje się za trwałą, jeżeli ubezpieczony nie rokuje odzyskania zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym (art. 21 ust. 6 ustawy), natomiast niezdolność tę uznaje się za okresową, jeżeli ubezpieczony rokuje odzyskanie zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym (art. 21 ust. 7 ustawy).

W świetle powyższych przepisów rozstrzygnięcie w przedmiocie odwołania J. M. było uzależnione od ustalenia, czy odwołujący jest osobą całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym.

Na tę okoliczność Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu ortopedii i reumatologii.

Biegli lekarze: z zakresu ortopedii C. K. i z zakresu reumatologii B. L. w opinii nadesłanej w dniu 19.03.2013r., po przebadaniu odwołującego oraz zapoznaniu się z dokumentacją lekarską rozpoznali u niego: przykurcz łokcia prawego w przebiegu pourazowych zmian zwyrodnieniowych, stan po leczeniu operacyjnym w 2010r., chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa bez cech podrażnienia korzeni nerwowych, płaskostopie poprzeczne z paluchami koślawymi obu stóp i zmiany zwyrodnieniowe stawu barkowego prawego.

Zdaniem biegłych schorzenia te nie powodują całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

W uzasadnieniu biegli wskazali, że pomimo zgłaszanych podczas badania znacznych dolegliwości bólowych i ograniczenia ruchomości w stawie łokciowym prawym, badaniem przedmiotowym stwierdzono tylko niewielkiego stopnia przykurcz zgięciowo-wyprostny stawu łokciowego prawego. Ruchomość w pozostałych stawach kończyn górnych była zawarta w dobrym zakresie ze zgłaszaną bolesnością przy maksymalnych zakresach ruchu w stawie barkowym prawym. Pomimo zgłaszanych również dolegliwości ze strony rąk, badaniem stwierdzono prawidłową funkcję chwytu siłowego i precyzyjnego. Nadto pomimo zgłaszanych dolegliwości bólowych ze strony kręgosłupa Th i L-S badaniem przedmiotowym stwierdzono tylko nieznaczne ograniczenie ruchomości w zakresie zgięcia, natomiast objawy rozciągowe były obustronnie ujemne. Biegły reumatolog stwierdził też, że przedstawione przez odwołującego badania oraz badanie przedmiotowe nie potwierdza rozpoznania reumatoidalnego zapalenia stawów.

Do powyższej opinii żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń. W szczególności zastrzeżeń takich nie zgłosił odwołujący, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika.

W ocenie Sądu w/w opina biegłych jest miarodajna dla oceny niezdolności J. M. do pracy w gospodarstwie rolnym, a tym samym dla oceny jego uprawnień do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy. Opinię wydali biegli -specjaliści z zakresu schorzeń występujących u odwołującego, po przeprowadzeniu badania przedmiotowego, wywiadu z odwołującym i analizie całości dokumentacji medycznej. Uzasadnienie tej opinii jest przekonywujące i nie budzi zastrzeżeń Sądu.

Biegli jednoznacznie stwierdzili, że występujące u J. M. schorzenia nie upośledzają na tyle funkcji jego organizmu, by można było uznać go za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym. Wnioski biegłych znajdują uzasadnienie w wynikach badania przedmiotowego odwołującego. W badaniu przedmiotowym biegli stwierdzili bowiem zachowaną w prawidłowym zakresie ruchomość czynną i bierną kręgosłupa we wszystkich kierunkach i obustronnie ujemne objawy korzeniowe. W zakresie kończyn górnych stwierdzili jedynie nieznacznie ograniczoną ruchomość stawu łokciowego prawego w zakresie zgięcia i wyprostu, deficyt wyprostu 20st., zgięcie 130st. Biegli wskazali, że w kończynach górnych nie stwierdzili zaników mięśniowych, staw łokciowy prawy uciskowo był niebolesny, ruchy rotacyjne przedramienia prawego były prawidłowe. Także ruchomość w pozostałych stawach kończyn górnych była zachowana w dobrym zakresie, jedynie ze zgłaszaną bolesnością przy maksymalnym zakresie ruchu w stawie barkowym prawym. Biegli stwierdzili też niewielki przykurcz zgięciowy - prawdopodobnie od urodzenia - palców V obu rąk, a w okolicy stawów II i III śródręczno - paliczkowego obu rąk stwierdzili niewielkie obrzęki. Natomiast funkcja chwytu siłowego i precyzyjnego obu rąk była prawidłowa.

Biegli wskazali, że w kończynach dolnych nie stwierdzili zaników mięśniowych, także ruchomość w stawach kończyn dolnych była zachowana w dobrym zakresie. Jedynie przy maksymalnym zgięciu w stawach kolanowych odwołujący zgłaszał bolesność.

W świetle w/w wyników badania przedmiotowego J. M. należy podzielić stanowisko biegłych odnoście braku całkowitej niezdolności do pracy odwołującego. Biegli w opinii uwzględnili także wyniki badań laboratoryjnych odwołującego, dlatego opinia uwzględnia całość materiału dowodowego w sprawie.

Sąd podziela wnioski biegłych, zwłaszcza, że z twierdzeń J. M. wynika, że jego gospodarstwo rolne ma powierzchnię tylko 5,74 ha, jest więc nieduże co w sposób oczywisty powoduje uznanie, że praca na nim wymaga stosunkowo małego nakładu sił. Odwołujący na rozprawie w dniu 18.12.2012r. wyjaśnił również, iż w jego gospodarstwie ziemia orna stanowi jedynie ok. 2 ha, las stanowi 1,57 ha a resztę stanowią łąki i pastwiska a taka struktura oznacza, że prace polowe są wykonywane tylko na części powierzchni. Z wyjaśnień odwołującego wynika nadto, iż hoduje on jedynie 5 królików i 5 kur, nie musi więc wykonywać w siedlisku ciężkich prac, wymagających wielkiego wysiłku fizycznego. Z tych względów należało uznać, że odwołujący się nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że J. M. nie spełnia przesłanek do uzyskania prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc Sąd oddalił jego odwołanie od decyzji Prezesa KRUS z dnia 30.07.2012r.