Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: KIO 2078/13

WYROK
z dnia 13 września 2013 r.

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:

Przewodniczący: Honorata Łopianowska
Emil Kuriata
Lubomira Matczuk - Mazuś

Protokolant: Paulina Nowicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 września 2013 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 27 sierpnia 2013 r. przez
wykonawcę Warbud SA w Warszawie w postępowaniu prowadzonym przez Zakład
Gospodarki Odpadami spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Jarocinie
przy udziale wykonawcy Strabag spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Pruszkowie,
przystępującego do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego

orzeka:

1. uwzględnia odwołanie i nakazuje Zamawiającemu dokonanie zmiany treści
specyfikacji istotnych warunków zamówienia, polegającej na wyeliminowaniu
z kryterium T3 Ogrzewanie komory fermentacyjnej elementów tego kryterium,
postawionych bez rzeczowego uzasadnienia, pozwalających na jednoznaczną
ocenę, jaką wartość dla przedmiotu zamówienia (jego wyższą jakość), pociąga
za sobą zastosowanie określonego, wyrażonego w tym kryterium sposobu
ogrzewania komory fermentacyjnej;
2. kosztami postępowania obciąża Zamawiającego Zakład Gospodarki Odpadami
spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Jarocinie, i:
2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 20 000 zł 00 gr
(dwudziestu tysięcy złotych, zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę Warbud
SA w Warszawie;
2.2. zasądza od Zamawiającego - Zakładu Gospodarki Odpadami spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością w Jarocinie na rzecz wykonawcy Warbud SA
w Warszawie kwotę 20 000 zł 00 gr (dwudziestu tysięcy złotych, zero groszy),
stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wpisu.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907), na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego
doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do
Sądu Okręgowego w Kaliszu.


Skład orzekający:

KIO 2078/13

U Z A S A D N I E N I E
I. Zamawiający - Zakład Gospodarki Odpadami spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w
Jarocinie prowadzi postępowanie, którego przedmiotem jest „Budowa części mechanicznej i
biologicznej ZZO Jarocin Kontrakt 1a: Budowa części biologicznej i mechanicznej ZZO
Jarocin bez zespołu kogeneracyjnego. Rozbudowa Zakładu Zagospodarowania Odpadów
Jarocin”.
II. Odwołujący Warbud SA złożył odwołanie wobec brzmienia postanowień specyfikacji
istotnych warunków zamówienia [SIWZ], zarzucając naruszenie przepisów:
1. art. 7 ust. 1 ustawy w związku z art. 22 ust. 1 pkt 2 oraz art. 22 ust. 4 ustawy,
poprzez sformułowanie warunków udziału w postępowaniu zakresie
doświadczenia w sposób nadmierny i nieproporcjonalny do przedmiotu
zamówienia, a także utrudniający uczciwą konkurencję,
2. art. 29 ust. 2 i 3 ustawy, poprzez sporządzenie opisu przedmiotu zamówienia
w sposób utrudniający uczciwą konkurencję i wskazujący konkretne rozwiązanie,
bez dopuszczenia zastosowania rozwiązania równoważnego,
3. art. 91 ustawy w związku z art. 7 ustawy, poprzez sformułowanie kryteriów oceny
ofert w sposób niezgodny z tym przepisem i w sposób faworyzujący technologię
oferowaną przez konkretnego producenta,
4. art. 29 ust. 1 i 2, art. 140 ust. 1 i art. 144 ust. 1 ustawy, poprzez sformułowanie
wzoru umowy w sposób niepozwalający na dokonanie prawidłowej wyceny oferty
także umożliwiający jednostronną zmianę zakresu prac i wynagrodzenia przez
Zamawiającego,
5. art. 387 Kodeksu cywilnego w związku z art. 139 ust. 1 ustawy, poprzez
określenie terminu realizacji umowy niemożliwego do wykonania,
6. art. 3531 Kodeksu cywilnego w związku z art. 6471 i art. 5 Kodeksu cywilnego
oraz w związku z art. 139 ust. 1 ustawy, poprzez sporządzenie wzoru umowy, w
sposób naruszający zasady współżycia społecznego.
III. Zamawiający, przed terminem rozprawy mającej na celu rozpatrzenie odwołania, dokonał,
po analizie podniesionych zarzutów, zmiany SIWZ w zakresie części z nich, nie
uwzględniając jednak zarzutów na podstawie art. 186 ust. 2 i 3 ustawy. Zamawiający
dokonał korekty postanowień SIWZ, co do których podzielił stanowisko Odwołującego.
W pozostałym zakresie, Zamawiający wniósł o oddalenie odwołania.

IV. Do postępowania odwoławczego przystąpił po stronie Zamawiającego wykonawca
Strabag spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Pruszkowie, wykazując interes
w uzyskaniu rozstrzygnięcia na rzecz strony, do której nastąpiło zgłoszenie przystąpienia.
Uwzględniając dokumentację z przedmiotowego postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego, w tym w szczególności postanowienia specyfikacji istotnych
warunków zamówienia [SIWZ], ogłoszenia, a także biorąc pod uwagę modyfikację
SIWZ dokonaną po wniesieniu odwołania, ustalono i zważono, co następuje:
Ustalono, że Odwołujący posiada interes w uzyskaniu przedmiotowego zamówienia,
kwalifikowany możliwością poniesienia szkody w wyniku naruszenia przez Zamawiającego
przepisów ustawy, o których mowa w art. 179 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych.
Na etapie postępowania o udzielenie zamówienia przed otwarciem ofert, np. w przypadku
odwołań dotyczących postanowień specyfikacji istotnych warunków zamówienia przyjąć
należy, iż wykonawca deklarujący zainteresowanie uzyskaniem danego zamówienia posiada
jednocześnie interes w jego uzyskaniu jak również może ponieść szkodę w wyniku
naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy, jeśli nie zachodzi obiektywna
niemożliwość uczestnictwa tego wykonawcy w postępowaniu.
Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie, uznano, że skoro po wniesieniu odwołania, Zamawiający uczynił zadość
zarzutom i odpowiadającym im żądaniom w odniesieniu do części zarzutów, powyższe czyni
je bezprzedmiotowymi, w szczególności gdy Odwołujący nie kwestionuje sposobu i zakresu
dokonanej zmiany SIWZ i ogłoszenia. Tak dokonana zmiana stanowi nową czynność
Zamawiającego, w związku z którą wykonawcom zainteresowanym innym brzmieniem
zmienionych postanowień SIWZ lub ogłoszenia, w ustawowym terminie przysługuje
uprawnienie do ich kwestionowania. Podzielono w powyższym zakresie poglądy wyrażane
w orzecznictwie Krajowej Izby odwoławczej, w szczególności w uzasadnieniach wyroków
z dnia 4 września 2013 r. w spr. KIO 2010/13, KIO 2017/13, z dnia 13 kwietnia 2013 r. w spr.
KIO 707/11.

Za dokonaną oceną zasadności poszczególnych zarzutów, przemawiały następujące
okoliczności:
[1] w zakresie zarzutu dotyczącego warunku udziału w postępowaniu w zakresie
wiedzy i doświadczenia:
W Pkt. 2 Wiedza i doświadczenie, w SIWZ i ogłoszeniu, Zamawiający postawił następujący
warunek udziału w postępowaniu:
„[...] Zamawiający uzna, że warunek jest spełniony, gdy Wykonawca oświadczy, że posiada
wiedzę i doświadczenie pozwalające na prawidłową realizacją zamówienia oraz wykaże się,
iż wykonał zgodnie z zasadami sztuki budowlanej i prawidłowo ukończył co najmniej jedną
robotą budowlaną w okresie ostatnich pięciu lat przed upływem terminu składania ofert,
a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy - w tym okresie, przedmiotem której było:
- wykonanie zakładu zagospodarowania odpadów komunalnych, o wartości zamówienia
brutto minimum 40 000 000 PLN oraz zakresie zbliżonym do przedmiotu zamówienia, czyli
polegającym na realizacji w formule „zaprojektuj i wybuduj” zakładu mechaniczno-
biologicznego przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych, w skład którego
wchodziły co najmniej następujące instalacje:
1. Stacjonarna zautomatyzowana linia sortowania zmieszanych odpadów komunalnych
oraz zbieranych selektywnie o przepustowości minimum 40 000 Mg/rok
zlokalizowana w hali zapewniająca wydzielenie frakcji organicznej kierowanej
następnie do przetwarzania w instalacji do przetwarzania biologicznego: wyposażonej
w co najmniej następujące urządzenia:
a) stację nadawcza.
b) Przenośniki
c) sito bębnowe.
d) separator metali żelaznych.
e) separator metali nieżelaznych.
f) stację automatycznego załadunku balastu,
g) prasę belująca,
h) separatory optopneumatyczne służące do wydzielenia ze zmieszanych
odpadów komunalnych następujących frakcji przeznaczonych do recyklingu:
- papieru i tektury.
- frakcji kalorycznej. ti. mieszaniny tworzyw sztucznych m.in.: PET. PE. PP. folii oraz
komponentów RDF [frakcji energetycznej do produkcji paliwa alternatywnego]:
Instalacja stabilizacji beztlenowej frakcji wydzielonej ze zmieszanych odpadów komunalnych
[fermentacja sucha metanowa, o zawartości suchej masy powyżej 25%, w układzie

poziomym, z ciągłym automatycznym załadunkiem], o wydajności minimum 15 000 Mg/rok
2. Przynajmniej jedną instalację stabilizacji tlenowej [kompostowania] frakcji
organicznej/pofermentat ze zmieszanych odpadów komunalnych o wydajności min.
15 000 Mg/rok, z aktywnym napowietrzaniem, z zabezpieczeniem uniemożliwiającym
przedostawanie się nieoczyszczonego powietrza procesowego do atmosfery.
Dostawa i montaż w/w kompletnej instalacji do mechaniczno-biologicznego przetwarzania,
instalacji sterowania i wizualizacji, przeprowadzenie prób i rozruchów muszą być
potwierdzone Protokołem Odbioru bądź Świadectwem Przejęcia, ewentualnie innymi
protokołami/dokumentami.
Zamawiający uzna również warunek wiedzy i doświadczenia za spełniony jeżeli Wykonawca
wykaże, że zrealizował i wykonał należycie w okresie ostatnich pięciu lat przed upływem
terminu składania ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy - w tym okresie,
niżej wymienione roboty budowlano-montażowe, przy czym mogą one być wykonane w
ramach jednego, dwóch lub trzech odrębnych zadań inwestycyjnych [różne lokalizacje] tj.:
Przynajmniej jedna stacjonarna zautomatyzowana linie sortowania zmieszanych
odpadów komunalnych oraz zbieranych selektywnie o przepustowości minimum 40 OOP
Mg/rok zlokalizowana w hali, zapewniająca wydzielenie frakcji organicznej kierowanej
następnie do przetwarzania w instalacji do przetwarzania biologicznego: wyposażonej w co
najmniej następujące urządzenia:
a) stacje nadawcza,
b) przenośniki,
c) sito bębnowe,
d) separator metali żelaznych
e) separator metali nieżelaznych
f) stacje automatycznego załadunku balastu.
g) prasę belująca.
h) separatory optopneumatyczne służące do wydzielenia ze zmieszanych odpadów
komunalnych następujących frakcji przeznaczonych do recyklingu:
• papieru i tektury,
• frakcji kalorycznej. tj. mieszaninytworzyw sztucznych m.in.: PET\ PE, PP. folii oraz
komponentów RDF [frakcji energetycznej do produkcji paliwa alternatywnego]:
2. Przynajmniej jedną instalację stabilizacji beztlenowej frakcji wydzielonej ze zmieszanych
odpadów komunalnych [fermentacja sucha metanowa, o zawartości suchej masy powyżej
25%, w układzie poziomym, z ciągłym automatycznym załadunkiem], o wydajności minimum
15 000 Mg/rok
3. Przynajmniej jedną instalację stabilizacji tlenowej [kompostowania] frakcji
organicznej/pofermentat ze zmieszanych odpadów komunalnych o wydajności min.

15 000 Mg/rok, z aktywnym napowietrzaniem, z zabezpieczeniem uniemożliwiającym
przedostawanie się nieoczyszczonego powietrza procesowego do atmosfery.
W ocenie Odwołującego, warunek postawiony przez Zamawiającego Pkt. 2 Wiedza i
doświadczenie, dotyczący linii sortowniczej jest wygórowany i nadmierny w stosunku do
przedmiotu zamówienia, a także skutkujący ograniczeniem konkurencji. W opinii
Odwołującego nieuzasadnionym jest żądanie wykazania się przez wykonawcę
doświadczeniem w wykonaniu linii sortowniczej skonstruowanej w sposób dokładnie opisany
przez Zamawiającego. Odwołujący podał, że każdy budowany zakład zagospodarowania
odpadów jest dostosowany do specyficznych potrzeb konkretnego Zamawiającego, dlatego
też trudno znaleźć dwie identyczne linie sortownicze.
W opinii Odwołującego, wystarczające dla potwierdzenia posiadania doświadczenia
w przedmiotowym zakresie byłoby żądanie wykazania zaprojektowania i montażu linii
o przepustowości odpowiadającej sortowni będącej przedmiotem zamówienia oraz
wykazania, że wykonawca posiada doświadczenie w realizacji, każdego z elementów
projektowanej w Jarocinie linii. Ddla udowodnienia doświadczenia przy projektowaniu
i zabudowie konkretnego urządzenia nie ma znaczenia czy było ono realizowane w ramach
jednej linii z pozostałymi, wymaganymi przez Zamawiającego urządzeniami, czy też osobno.
Również wymaganie doprecyzowujące, że wykonawca powinien wykazać się w ramach
budowy jednej linii realizacją dwóch separatorów optopneumatycznych służących do
wydzielenia ze zmieszanych odpadów komunalnych konkretnych frakcji przeznaczonych do
recyklingu jest wymaganiem nadmiernym gdyż dla udowodnienia, że wykonawca potrafi
zaprojektować, a następnie zamontować dany typ urządzenia nie ma znaczenia jaki
konkretnie materiał jest na nim wydzielany oraz ile takich urządzeń zamontował w ramach
jednej linii. Powyższe stanowisko potwierdza, zdaniem Odwołującego, orzecznictwo KIO,
w tym wyrok z dnia 31 stycznia 2013 r.1, KIO 108/13 - wmyśl § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
z 2006 roku wykonawcy obowiązani byli bowiem do złożenia wykazu dostaw lub usług;
odpowiadających swoim rodzajem i wartością dostawom lub usługom stanowiącym
przedmiot zamówienia. Na kanwie tego przepisu ugruntowało się stanowisko, iż określenie
"odpowiadające rodzajem" nie oznacza, że usługi [dostawy] wykazywane na potwierdzenie
warunku wiedzy i doświadczenia, muszą swym zakresem pokrywać się czy być tożsame z
zakresem przedmiotu zamówienia. Jak wskazała Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z dnia
9 listopada 2009 roku sygn. akt KIO 1379/09, Przepisy prawne nie precyzują, jak
w niniejszym przypadku należy rozumieć sformułowanie "odpowiadające rodzajem" [...].
Zawarta w "Małym słowniku języka polskiego’' pod red. S. Skorupki, II. Auderskiej,
Z. Łempickiej, Warszawa 1969 definicja określa „rodzaj" jako "coś [ktoś] podobne do czego

[kogo]. Tym samym przyjąć należy, iż w przypadku zamówienia publicznego żądane
doświadczenie winno być wymagane i egzekwowane w stosunku do dostaw
odpowiadających przedmiotowi zamówienia [podobnych, odpowiadających rodzajem
i charakterem etc.], a nie li tylko dostaw tożsamych [takich samych, stanowiących dokładne
powtórzenie przedmiotu zamówienia]. W ocenie Izby zmiana rozporządzenia poprzez
odstąpienie od żądania wykazania się doświadczeniem w wykonywaniu usług [dostaw]
„odpowiadających rodzajem usługom [dostawom] stanowiącym przedmiot zamówienia" na
rzecz usług [dostaw] o zakresie niezbędnym do wykazania spełniania warunku wiedzy i
doświadczenia" umożliwia udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego
większej ilości wykonawców. „Niezbędny zakres" jest bowiem wyznacznikiem jeszcze
szerszym aniżeli sformułowanie „usługi odpowiadające rodzajem", wykazywane jako dowód
posiadania odpowiedniego wiedzy i doświadczenia. Zdaniem Odwołującego, ustawa
w zakresie merytorycznego kształtowania warunków pozostawia zamawiającemu pewną
swobodę, jednak wyraźnym ograniczeniem tej swobody jest nakaz przestrzegania zasady
uczciwej konkurencji, a w związku z tym obowiązek takiego kształtowania warunków, aby
zagwarantować dostęp do zamówienia podmiotom zdolnym do jego wykonania. Na etapie
ich określania przez zamawiającego może dojść do próby ograniczenia konkurencji przez
zawężenie kręgu wykonawców ponad potrzebę zapewnienia, że zamówienie będzie
wykonywać wykonawca wiarygodny i zdolny do jego realizacji.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu zmiany warunku na następujący;
„[...] Zamawiający uzna, że warunek jest spełniony, gdy Wykonawca oświadczy, że posiada
wiedzę i doświadczenie pozwalające na prawidłową realizację zamówienia oraz wykaże się,
iż wykonał zgodnie z zasadami sztuki budowlanej i prawidłowo ukończył co najmniej jedną
robotę budowlaną w okresie ostatnich pięciu lat przed upływem terminu składania ofert, a
jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy - w tym okresie, przedmiotem której było:
- wykonanie zakładu zagospodarowania odpadów komunalnych, o wartości zamówienia
brutto minimum 40 000 000 PLN oraz zakresie zbliżonym do przedmiotu zamówienia, czyli
polegającym na realizacji w formule „zaprojektuj i wybuduj” zakładu mechaniczno-
biologicznego przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych, w skład którego
wchodziły co najmniej następujące instalacje:
1. Stacjonarna zautomatyzowana linia sortowania zmieszanych odpadów komunalnych
oraz zbieranych selektywnie o przepustowości minimum 40 000 Mg/rok zlokalizowana
w hali, zapewniająca wydzielenie frakcji organicznej kierowanej następnie do przetwarzania
w instalacji do przetwarzania biologicznego; wyposażonej w co najmniej następujące

urządzenia:
a) stację nadawczą,
b) przenośniki,
c) sito bębnowe,
d) separator metali żelaznych,
e) separator metali nieżelaznych,
f) stację automatycznego załadunku balastu,
g) prasę belującą,
h) separator optopneumatyczny.
2. Instalacja stabilizacji beztlenowej trakcji wydzielonej ze zmieszanych odpadów
komunalnych [fermentacja sucha metanowa, o zawartości suchej masy powyżej 25%,
w układzie poziomym, z ciągłym automatycznym załadunkiem], o wydajności minimum 15
000 Mg/rok.
3. Przynajmniej jedną instalację stabilizacji tlenowej [kompostowania] frakcji
organicznej/pofermentat ze zmieszanych odpadów komunalnych o wydajności min. 15 000
Mg/rok, z aktywnym napowietrzaniem, z zabezpieczeniem uniemożliwiającym
przedostawanie się nieoczyszczonego powietrza procesowego do atmosfery.
Dostawa i montaż w/w kompletnej instalacji do mechaniczno-biologicznego przetwarzania,
instalacji sterowania i wizualizacji, przeprowadzenie prób i rozruchów muszą być
potwierdzone Protokołem Odbioru bądź Świadectwem Przejęcia, ewentualnie innymi
protokołami/dokumentami.
Zamawiający uzna również warunek wiedzy i doświadczenia za spełniony jeżeli Wykonawca
wykaże, że zrealizował i wykonał należycie w okresie ostatnich pięciu lat przed upływem
terminu składania ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy - w tym okresie,
niżej wymienione roboty budowlano-montażowe, przy czym mogą one być wykonane
w ramach jednego, dwóch lub trzech odrębnych zadań inwestycyjnych [różne lokalizacje], tj.:
Przynajmniej jedną stacjonarną zautomatyzowana linię sortowania zmieszanych odpadów
komunalnych oraz zbieranych selektywnie o przepustowości minimum 40 000 Mg/rok
zlokalizowana w hali, zapewniająca wydzielenie frakcji organicznej kierowanej następnie do
przetwarzania w instalacji do przetwarzania biologicznego; wyposażonej w co najmniej
następujące urządzenia:
a) stację nadawczą,
b) przenośniki,

c) sito bębnowe,
d) separator metali żelaznych,
e) separator metali nieżelaznych,
f) stację automatycznego załadunku balastu,
g) prasę belującą,
h) separator optopneumatyczny.
Przy czym warunek będzie spełniony w przypadku wykazania przez Wykonawcę posiadania
w doświadczeniu ww. urządzeń w ramach jednej lub wielu linii segregacji o przepustowości
minimum 40 000 Mg/rok zlokalizowanych w hali, zapewniających wydzielenie frakcji
organicznej kierowanej następnie do przetwarzania w instalacji do przetwarzania
biologicznego
1. Przynajmniej jedną instalację stabilizacji beztlenowej frakcji wydzielonej ze
zmieszanych odpadów komunalnych [fermentacja sucha metanowa, o zawartości suchej
masy powyżej 25%, w układzie poziomym, z ciągłym automatycznym załadunkiem], o
wydajności minimum 15 000 Mg/rok.
2. Przynajmniej jedną instalację stabilizacji tlenowej [kompostowania] frakcji
organicznej/pofermentat ze zmieszanych odpadów komunalnych o wydajności min. 15 000
Mg/rok, z aktywnym napowietrzaniem, z zabezpieczeniem uniemożliwiającym
przedostawanie się nieoczyszczonego powietrza procesowego do atmosfery.”
Tak postawiony zarzut nie zasługuje na uwzględnienie.
Po pierwsze, podkreślenia wymaga, że po analizie powyższej argumentacji
postawionej wobec brzmienia warunku udziału w postępowaniu Zamawiający odpowiednio
zmodyfikował ogłoszenie o zamówieniu i SIWZ, ograniczając wymagania dot. urządzeń linii
sortowniczej do jednego separatora optopneumatycznego [lit. h], co - w tej części – jest
zgodne z postulatem stawianym w odwołaniu.
Nie może natomiast zasługiwać na uwzględnienie postulat zmiany warunku udziału
w postępowaniu w zakresie wiedzy i doświadczenia w pozostałym zakresie, to jest
pozwalającym na wykazanie się doświadczeniem w realizacji poszczególnych urządzeń
z osobna.
Warunek udziału w postępowaniu, zwłaszcza w zakresie wiedzy i doświadczenia,
służy uprawdopodobnieniu Zamawiającemu, że zamówienie zostanie zrealizowane w
sposób bezpieczny i niezakłócony, że wykonawca, który w przeszłości wykonywał podobne

zadania, podoła także wykonaniu przedmiotu zamówienia w danym postępowaniu.
Istotą warunku udziału w postępowaniu jest zatem możliwość zapewnienia realizacji
zamówienia przez wykonawcę dającego rękojmię i gwarancję poprawnego wykonania
zamówienia. Przepis art. 22 ust. 4 ustawy Prawo zamówień publicznych wyraża wymaganie,
by opis sposobu dokonania oceny spełniania warunków udziału w postępowaniu,
wyartykułowany na gruncie konkretnego postępowania był związany z przedmiotem
zamówienia oraz do niego proporcjonalny. W orzecznictwie się wskazuje, że Zamawiający
może w ogóle nie precyzować warunków, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 - 4 ustawy
Prawo zamówień publicznych, jednak formułując je, nie może przekroczyć ram wynikających
z art. 22 ust. 4 i art. 7 ust. 1 ustawy.
Nie ulega wątpliwości, że przedmiotowe zadanie inwestycyjne należy do relatywnie
złożonych, wymagających zaangażowania umiejętności z różnych zakresów. Nie tylko
przedmiot zamówienia na to wskazuje, ale także formuła jego realizacji [„zaprojektuj
i wybuduj”].
Istotny jest zatem także stopień skomplikowania projektu, który wyraża się
w wymaganiu doświadczenia obejmującego urządzenia wskazane pod lit. a-h, które były
zlokalizowanymi w ramach jednej zautomatyzowanej linii sortowniczej zmieszanych
odpadów komunalnych, a nie w kilku, do czego zmierza Odwołujący, podobnie jak
wymaganie by linia pozwalała na odzysk surowcowego [wydzielenie ze strumienia
zmieszanych odpadów komunalnych m.in. papieru czy tworzyw sztucznych], a nie tylko na
wydzielenie z tego strumienia frakcji organicznej kierowanej do biologicznego przetwarzania.
Przedmiot zamówienia dotyczy zakładu zagospodarowania odpadów prowadzonego
w zintegrowanym, w pełni zautomatyzowanym procesie mechaniczno-biologicznego
przetwarzania odpadów komunalnych, stąd też postawione przez Zamawiającego
wymagania podmiotowe są adekwatne do przedmiotu zamówienia. Oznacza to tyle, że
postawienie zbyt małych wymagań przy ocenie spełniania warunków udziału w
postępowaniu sprzeciwiłoby się narzuconemu przez przepisy ustawy Prawo zamówień
publicznych obowiązkowi Zamawiającego rzetelnego badania zdolności wykonawców do
realizacji danego zamówienia, a w konsekwencji mogłoby skutkować, że złożone
zamówienie będzie wykonywał wykonawca, który nie posiada wystarczającego
doświadczenia w realizacji przedsięwzięć adekwatnych do tego, które jest przedmiotem
postępowania. Dostrzeżenia zatem wymaga, że w przedmiotowym postępowaniu, w
zakresie postawionego warunku udziału w postępowaniu, chodzi o powiązanie urządzeń w
sposób, który odpowiada sortowni wchodzącej w skład zamówienia, którego to celu nie

realizowałoby doświadczenie zgodne z postulatem Odwołującego.
Z tego względu postulowany kierunek zmiany SIWZ, nie zasługuje na akceptację.
[2] w zakresie zarzutu dotyczącego opisu przedmiotu zamówienia:
W PFU pkt 1.2.2.17 Moduł odwadniania Odpadów po stabilizacji beztlenowej,
Zamawiający zawarł następujące wymagania:
„Wymaga się, aby układ odwadniania odpadów po stabilizacji beztlenowej realizował
następujące funkcje technologiczne: C~)>
dozowanie chemikaliów wspomagających proces odwadniania, odwadnianie mechaniczne
na prasie lub innym urządzeniu równoważnym zgodnie z oferowaną technologią stabilizacji
beztlenowej. Prasa lub urządzenie równoważne ma umożliwić rozdzielenie cieczy od
materiału stałego w odpadach i pozwolić na uzyskanie w odpadzie po stabilizacji
beztlenowej odwodnionym zawartości suchej masy nie niższej niż 35 %, Wymagane jest
zdublowanie prasy lub urządzenia równoważnego. Ciecz po prasie powinna zostać
skierowana na wirówkę lub urządzenie równoważne zgodnie z oferowaną technologią
stabilizacji beztlenowej, Filtrat po wirówce lub urządzeniu równoważnym powinien osiągnąć
zawartość max. 10 ok % suchej masy; bez dodawania flokulantów. Układ odwadniania
pofermentatu. powinien być wyposażony w układ dozowania flokulantu.”
Odwołujący podał, że zastosowanie flokulantu jest jednym ze sposobów
ułatwiających proces odwadniania pofermentatu [odpadów pochodzących z komory
fermentacyjnej po fermentacji beztlenowej]. Odwodnienie to służy do oddzielania materiału
stałego, który jest kierowany do kompostowania, od cieczy, która może być recyrkulowana w
obiegu zamkniętym komory fermentacyjnej i / lub później zagęszczona. Flokulant jest
odczynnikiem, który może ale nie musi być stosowany w zależności od projektowanej
technologii. Wśród technologii poziomych komór fermentacyjnych z przepływem tłokowym,
są tylko dwie technologie stosowane na stałych odpadach komunalnych: Laran ®
technologia zaproponowana przez Strabag oraz technologia Kompogas ® której
właścicielem jest Axpo. Dla Kompogas, technologii sprawdzonej na stałych odpadach
komunalnych, obowiązek zainstalowania modułu dozowania flokulanta jest nieuzasadniony.
Ze względu na różnice w warunkach prowadzonego procesu fermentacji parametry
pofermentatu w różnych technologiach różnią się od siebie. Każda technologia opracowała
więc własne techniki odwadniania. Technologia Laran ® wymaga stosowania flokulantu w
procesie odwadniania pofermentatu. Technologia Kompogas nie wykorzystuje flokulantu i w
najnowszych w zakładach Kompogas pracujących na odpadach komunalnych nie stosuje

go. Technologia Kompogas ® stosuje kilka technik odwadniania, zarówno poza komorą
fermentacyjną jak i wewnątrz komory, które całkowicie pozwalają uniknąć konieczności
korzystania z jakiegokolwiek flokulantu. W związku z powyższym nie ma powodów
technicznych, aby bezwzględnie wymagać stosowania tego odczynnika przez wszystkie
technologie, a jedynie przez technologie, które tego potrzebują. Technologie, w których nie
ma konieczności stosowania flokulantu niosą ze sobą dodatkową korzyść eksploatacyjną dla
Zamawiającego w postaci oszczędności, jakie można poczynić rezygnując z zakupu tego
drogiego odczynnika. Tym samym, zdaniem Odwołującego, dokonany przez Zamawiającego
opis przedmiotu zamówienia, wskazujący na jedną konkretną technologię, bez jednoczesnej
możliwości zastosowania rozwiązania równoważnego narusza art. 29 ust. 2 ustawy.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu dokonania zmiany ww. wymagań,
które dyskryminują oferowaną przez niego technologię, poprzez żądanie wykonania
dodatkowej instalacji dozowania flokulantu, której oferowana przez Odwołującego
technologia nie wymaga, tj. ukształtowania postanowień SIWZ PFU pkt 1.2.2.17 i
ewentualnie innych w których przywołano konieczność zastosowania flokulantu w
następujący sposób:
„Wymaga się, aby układ odwadniania odpadów po stabilizacji beztlenowej realizował
następujące funkcje technologiczne:
- dozowanie chemikaliów wspomagających proces odwadniania, jeśli technologia tego
wymaga
- odwadnianie mechaniczne na prasie lub innym urządzeniu równoważnym zgodnie z
oferowaną technologią stabilizacji beztlenowej. Prasa lub urządzenie równoważne ma
umożliwić rozdzielenie cieczy od materiału stałego w odpadach i pozwolić na uzyskanie w
odpadzie po stabilizacji beztlenowej odwodnionym zawartości suchej masy nie niższej niż 35
%. Wymagane jest zdublowanie prasy lub urządzenia równoważnego. Ciecz po prasie
powinna zostać skierowana na wirówkę lub urządzenie równoważne zgodnie z oferowaną
technologią stabilizacji beztlenowej. Filtrat po wirówce lub urządzeniu równoważnym
powinien osiągnąć zawartość max. 10 ok % suchej masy, bez dodawania fiokulantów. Układ
odwadniania pofermentatu. powinien bvć wyposażony w układ dozowania flokulantu. jeśli
technologia tego wymaga.”
Biorąc pod uwagę tak postawiony zarzut, podkreślenia wymaga, że Zamawiający, po
refleksji wywołanej podniesioną przez Odwołującego argumentacją, dokonał zmiany SIWZ.
Zamawiający zmodyfikował SIWZ, poprzez dopisanie w kwestionowanym pkt PFU po
słowach „dozowanie chemikaliów wspomagających proces odwadniania" słowa „jeśli
technologia tego wymaga".

Powyższe oznacza, że nadanie nowego brzmienia kwestionowanego postanowienia
SIWZ stanowi nową czynność Zamawiającego, która wykonawcy, zainteresowani
odmiennym kształtem tego postanowienia, mogą kwestionować w drodze odwołania.
[3] w zakresie zarzutów dotyczących kryterium oceny oferty T1:
Odwołujący argumentuje, że zgodnie z treścią art. 91 ust. 2 ustawy, kryteria oceny
ofert mogą odnosić się do przedmiotu zamówienia a w szczególności do jakości,
funkcjonalności, parametrów technicznych, zastosowania najlepszych dostępnych
technologii w zakresie oddziaływania na środowisko, kosztów eksploatacji itp. Jak wynika
z treści ptego przepisu celem oceny technicznej powinno być promowanie
urządzeń/rozwiązań technicznych/technologii zapewniających w porównaniu z innymi
najwyższą wartość dodaną. Jednocześnie, przy ustalaniu kryteriów oceny ofert,
Zamawiającego obowiązuje również zasada równego traktowania wykonawców i uczciwej
konkurencji. Odwołujący powołał się na tezę z wyroku z dnia 22 października 2010 r. w spr.
KIO 2189/10 „Tym samym to właśnie Zamawiający decyduje o zastosowaniu określonych
kryteriów oceny ofert kierując się specyfiką przedmiotu zamówienia oraz potrzebą uzyskania
zamówienia na najkorzystniejszych warunkach Jednocześnie Izba podkreśla, ze określone
przez Zamawiającego kryteria oceny oferty a w szczególności ich waga, winny odnosić się w
odpowiednich proporcjach do przedmiotu zamówienia i uwzględniać jego specyfikę.
Oznacza to, ii Zamawiający mimo, ze posiada daleko idącą swobodę w zakresie doboru
kryteriów to jednak nie może stosować dowolnych i nieuzasadnionych specyfika zamówienia
kryteriów oceny ofert a takie kształtować ich wagi na przesadnie wysokim poziomie w celu
preferencji konkretnych wykonawców”.
W ocenie Odwołującego, kryteria T1, T3 i T10 nie zostały zdefiniowane w sposób,
który umożliwiałby wybranie rozwiązań technicznych/technologii zapewniających największą
wartość dodaną i korzyści. Przeciwnie, wszystkie te kryteria zostały w opracowane w celu
uprzywilejowania tylko jednej, specyficznej technologii, co sprawia, że kryteria oceny ofert
powodują ograniczenie konkurencji.
Kryterium T 1 zostało zdefiniowane w następujący sposób:
„Zamawiający oceni przystosowanie proponowanej technologii w kierunku wyeliminowania
sedymentacji materiału obojętnego na dnie komory fermentacyjnej [strefy martwe].
a) Tl = 2,00 punkty - przekrój prostokątny z mieszadłem poprzecznym
b) Tl = 1,00 punktu - przekrój kołowy z mieszadłem podłużnym

c) Tl= 0,00 punktu inny
Maks. [T2] = 2,00 punkty”
Zdaniem Odwołującego, celem kryterium, zgodnie z jego literalnym brzmieniem, powinno
być uprzywilejowanie rozwiązań o sprawdzonej skuteczności w zakresie ograniczenia
sedymentacji, a nie odwrotnie. Kryterium odpowiada 3 możliwym rodzajom technologii.
Postawione przez Zamawiającego kryterium punktujące najwyżej rozwiązanie
technologiczne zawierające, „przekrój prostokątny z mieszadłem poprzecznym”, wskazuje na
technologię Laran® firmy Strabag [nazywaną wcześniej technologią Linde]. Na rynku nie ma
żadnej innej sprawdzonej technologii tego rodzaju. Istnieje kilka rodzajów technologii
spełniających charakterystykę odpowiadającą drugiemu z opisów, czyli „przekrój kołowy z
mieszadłem podłużnym”. Niemniej jednak, w przypadku odpadów komunalnych
wykorzystywana jest tylko jedna z nich o nazwie Kompogas® - jest to technologia pozioma
wykorzystywana zdecydowanie najczęściej zarówno w krajach Europy, jak i na terenie
całego świata. Mieszalnik znajdujący się w komorze fermentacyjnej jest podłużny [podobnie,
jak w przypadku technologii Kompogas®, ale odwrotnie, niż w Laran®, jednak kształt dna
komory fermentacyjnej jest prostokątny, tak jak w instalacji Laran®, ale nie w rozwiązaniu
Kompogas®]. W ramach kryterium T1 podkreślono, że „Zamawiający oceni przystosowanie
proponowanej technologii w kierunku wyeliminowania sedymentacji materiału obojętnego na
dnie komory fermentacyjnej [strefy martwe]”. Zatem, zgodnie z zamierzeniem
Zamawiającego największa liczba punktów powinna zostać przyznana technologii
zapewniającej najwyższą skuteczność zapobiegania sedymentacji oraz występowaniu „stref
martwych”. Skuteczność może zostać oceniona w sposób bardzo łatwy, a sprawdzone
rezultaty wykazują w sposób oczywisty, że systemy typu Kompogas® i podobne zapewniają
większą skuteczność, zatem ich ocena powinna więc być wyższa. Natomiast system Laran®
jest najmniej skuteczny i powinien więc zostać oceniony najniżej. „Strefy martwe” w komorze
fermentacyjnej są to strefy niedostępne dla zastosowanego w komorze systemu mieszania.
Aby je zmierzyć, należy przeanalizować skuteczność mieszania [wpływ bezpośredni]. Aby
określić wpływ mieszania, wystarczy przeanalizować zakres roboczy mieszadeł - w przekroju
poprzecznym w przypadku technologii Kompogas® i Eisenmann® oraz podłużnym w
rozwiązaniu Laran®. Drugim dowodem obecności stref martwych w technologii Laran® jest
fakt, że w celu uniknięcia sedymentacji na początku oraz na końcu komory fermentacyjnej, w
technologii Laran® stosowana jest betonowa komora w kształcie zaokrąglonym. Poprzez
zastosowanie takiego rozwiązania, technologia Laran® zapobiega sedymentacji na początku
oraz na końcu. Rozwiązanie nie może jednak zostać zastosowane w części środkowej,
ponieważ stanowiłoby przeszkodę dla naturalnego przepływu odpadów wewnątrz komory - w

części początkowej i końcowej problem ten nie występuje. Tego rodzaju rozwiązanie pociąga
za sobą dodatkowe koszty w zakresie budowy komory fermentacyjnej i z pewnością nie
byłoby stosowane, gdyby nie zapewniało pewnej wartości dodanej. Ponadto stanowi
potwierdzenie skuteczności zastosowania “okrągłego kształtu”. Trzecim dowodem
potwierdzającym, że system Laran® nie jest skuteczny w zakresie unikania sedymentacji
stanowi fakt, iż technologia przewiduje możliwość zastosowania specjalnego systemu
mającego na celu ograniczenie sedymentacji, poprzez montaż wewnątrz komory. Zaletą
zastosowania ruchomej platformy jest ograniczenie obszarów, w których następuje
sedymentacja, jednak bardzo poważną wadą jest obecność wewnątrz komory
fermentacyjnej części mechanicznych podlegających zużyciu oraz różnorodnym
uszkodzeniom, a przeprowadzenie jakichkolwiek prac konserwacyjnych tego wyposażenia
jest niemożliwe bez całkowitego opróżnienia komory fermentacyjnej [co pociąga za sobą
bardzo poważne koszty ze względu na konieczność zatrzymania produkcji biogazu].
Ostatnim sposobem określenia wpływu mieszania [i bezpośrednio skuteczności technologii
w odniesieniu do ograniczenia sedymentacji] jest porównanie wydajności produkcji biogazu.
Im bardziej intensywne i równomierne jest mieszanie [dla uniknięcia „stref martwych”,
w których następuje sedymentacja], tym bardziej intensywnie oraz w większym zakresie
przebiega biodegradacja [czyli degradacja wszystkich doprowadzanych materiałów w
porównaniu z systemami, w których występują strefy martwe]. W rezultacie, im bardziej
intensywnie przebiega biodegradacja, tym większa produkcja biogazu. W konsekwencji, im
większa jest produkcja biogazu, tym mniejsza podatność technologii na sedymentację.
Porównanie wydajności w zakresie produkcji biogazu powinno być przeprowadzane
pomiędzy instalacjami, w których wykorzystywane są takie same produkty [instalacje
zasilane odpadami zielonymi nie mogą być porównywane z zakładami, w których
wykorzystywane są stałe odpady komunalne]. Jak do tej pory, jeśli chodzi o przeróbkę
stałych odpadów komunalnych wykorzystywane są tylko dwie technologie poziome -
Kompogas® i Laran®. W technologii Kompogas produkcja biogazu jest nawet do 2 razy
większa niż ma to miejsce dla technologii Laran.
W ocenie Odwołującego, kryteria techniczne, których celem powinno być
przeprowadzenie wiarygodnej, obiektywnej i mierzalnej oceny wartości dodanej
poszczególnych technologii fermentacji anaerobowej zostały opracowane w sposób
faworyzujący konkretną, specyficzną technologię, która nie jest technologią ani najbardziej
efektywną ani najtańszą w eksploatacji. Systemem zapewniającym największą wydajność
oraz wartość dodaną jest przekrój kołowy z mieszadłem podłużnym. W konsekwencji, system
ten powinien być jedynym, któremu w odniesieniu do tego kryterium może zostać przyznana
ocena maksymalna wynosząca 2 punkty. Odwołujący wskazał, że system „przekrój

prostokątny z mieszadłem poprzecznym” jest nie tylko zdecydowanie mniej wydajny, niż
system „przekrój kołowy z mieszadłem podłużnym”, ale w ogóle charakteryzuje się
najmniejszą wydajnością ze wszystkich systemów. W konsekwencji system ten powinien
otrzymać w odniesieniu do tego kryterium ocenę minimalną, czyli 0 punktów.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu zmiany sposobu punktacji w kryterium T1
na następującą:
„Zamawiający oceni przystosowanie proponowanej technologii w kierunku wyeliminowania
sedymentacji materiału obojętnego na dnie komory fermentacyjnej [strefy martwe].
a) T1 =2,00 punkty - przekrój kołowy z mieszadłem podłużnym,
b) T1= 1,00 punktu - komora z mieszadłem podłużnym i przekrojem innym niż
kołowy,
c) T1= 0,00 punktu - przekrój prostokątny z mieszadłem poprzecznym Maks. [T2]
= 2,00 punkty”
Zamawiający, po refleksji wywołanej argumentacją Odwołującego w zakresie
wskazanego zarzutu, dokonał zmiany kwestionowanego kryterium, nadając mu następujące
brzmienie:
„Kryterium T1. - Zamawiający oceni przystosowanie proponowanej technologii w
kierunku wyeliminowania sedymentacji materiału obojętnego na dnie komory
fermentacyjnej [strefy martwe],
a) T1 = 2,00 punkty - przekrój kołowy z mieszadłem podłużnym
b) T1 - 1,00 punkt - przekrój prostokątny z mieszadłem
poprzecznym
c) T1- 0,00 punktu - inny
Max [T2] = 2,00 punkty”
Tym samym, nadanie nowego brzmienia kwestionowanemu postanowieniu SIWZ
stanowi nową czynność Zamawiającego, która wykonawcy, zainteresowani odmiennym
kształtem tego postanowienia, mogą kwestionować w drodze odwołania.
[4] w zakresie kryterium jakościowego T 3 „Ogrzewanie komory fermentacyjnej”:
Odwołujący podał, że Zamawiający zamierza wyżej punktować rozwiązanie gorsze

i przestarzałe, jednak charakterystyczne dla jednego producenta.
Kryterium zostało zdefiniowane w następujący sposób:
„T.3. Ogrzewanie komory fermentacyjnej
a) T3 = 2,00 punkt - ogrzewanie wsadu w komorze przy pomocy urządzeń
wbudowanych wewnątrz ścian zewnętrznych komory
b) T3 = 1,00 punktu – ogrzewanie wsadu w komorze przez system wewnątrz
centralnej części komory
c) T3 = 0,00 punktu - inny
Max [T4] = 2,00 punkty”
Odwołujący podał, że w ramach tego kryterium, Zamawiający nie określa przyczyn,
dla których jest ono poddawane ocenie, są one jednak oczywiste. Fermentacja anaerobowa
stanowi proces przeprowadzany w temperaturze wynoszącej od 30°C do 60 °C. W
przypadku każdej technologii, temperatura robocza jest zasadniczo stabilna, a wahania
temperatury nie powinny przekraczać średnio 5°C. W związku z powyższym, w odniesieniu
do każdej z technologii bardzo ważne znaczenie odgrywają następujące parametry,
podnoszące wartość dodaną dla instalacji: kontrola procesu - zapewnienie jak najbardziej
precyzyjnej kontroli temperatury, ponieważ ma ona wpływ na parametry biologiczne;
oszczędność energii - zużycie jak najmniejszej ilości energii; niezawodność - zdolność do
zapewnienia ciągłego działania systemu grzewczego bez żadnych problemów.
Odwołujący podał, że w przypadku rozwiązania „ogrzewanie wsadu w komorze przy
pomocy urządzeń wbudowanych wewnątrz ścian zewnętrznych komory” wykorzystywane są
wbudowane w żelbetowe ściany komory fermentacyjnej rury z gorącą wodą. Rozwiązanie
„ogrzewanie wsadu w komorze przez system wewnątrz komory centralnej części komory”
może zostać wykonane na kilka różnych sposobów. Z zasady ogólnej, w zakresie
ogrzewania wszelkiego rodzaju cieczy/szlamu/itd., zawsze bardziej korzystne jest
ogrzewanie bezpośrednie [= ogrzewanie samego produktu], a nie pośrednie [ogrzewanie
obiektu otaczającego produkt]. Poza tym "strefy martwe" w komorze fermentacyjnej stanowią
dodatkowy bufor spowalniający wymianę ciepła: ograniczają wymianę ciepła pomiędzy
ścianami i strefami mieszanymi aktywnie. Ta zasada jest prawdziwa dla każdej technologii,
jednak im większe „martwe strefy” tym większe ograniczenie przenikania ciepła. System
ogrzewania, z lancami grzewczych przenosi ciepło bezpośrednio do regionów aktywnie
mieszanych. W ten sposób osiągany jest szybszy i bardziej wydajny transfer ciepła. Co do

oszczędności energii, w przypadku ogrzewania bezpośredniego, całość ciepła wytwarzanego
przez system grzewczy jest w pełni przekazywana do produktu, czyli w przypadku komory
fermentacyjnej - do odpadów znajdujących się wewnątrz komory. W sytuacji przeciwnej,
kiedy ogrzewany jest obiekt znajdujący się dookoła produktu, czyli w naszym przypadku dno
i ściany komory fermentacyjnej, bardzo duża ilość ciepła wytwarzanego przez system
grzewczy ucieka na zewnątrz. Gdyby nie był stosowany żaden materiał izolacyjny, straty
ciepła wynosiłyby 50% [w równym stopniu ogrzewana byłaby jedna strona ściany = wnętrze,
jak i druga strona = zewnętrzna]. Biorąc pod uwagę, że w komorach fermentacyjnych
stosowana jest izolacja cieplna, straty ciepła są mniejsze od 50%, ale wciąż pozostają
wysokie [bez porównania wyższe, niż w przypadku systemu ogrzewania wewnętrznego].
W rzeczywistości, w celu uzyskania określonej temperatury, ogrzewanie bezpośrednie jest
zdecydowanie bardziej energooszczędne.
Zdaniem Odwołującego, w zakresie niezawodności, w przypadku ogrzewania
pośredniego [w ścianach], w razie uszkodzenia rury z wodą i wycieku [co może mieć miejsce
podczas budowy], w celu przeprowadzenia naprawy konieczne jest wyburzenie [części]
betonowej ściany. W praktyce, przeprowadzenie tego rodzaju prac konserwacyjnych jest tak
trudne [praktycznie niemożliwe], że nie są one nigdy wykonywane. W przypadku komór
fermentacyjnych Laran® tego rodzaju wycieki i pęknięcia występują bardzo często, co
stanowi dowód braku niezawodności systemu grzewczego. W przypadku systemu
ogrzewania bezpośredniego [wewnątrz komory fermentacyjnej], wystąpienie wycieku nie
pociąga zazwyczaj za sobą szczególnie poważnych konsekwencji - wyciekająca woda
przedostaje się po prostu do odpadów i bierze udział w procesie anaerobowym.
Prawdopodobieństwo wycieku w obu instalacjach również nie jest porównywalne: w
ogrzewaniu pośrednim, gorąca woda krąży w instalacji rurociągowej, która jest o wiele
bardziej narażona na uszkodzenie niż ma to miejsce w przypadku ogrzewania
bezpośredniego za pomocą lanc, które są wykonane z bardzo wytrzymałej rury stalowej.
Trzecim rodzajem ogrzewania, który – według Odwołującego - w kryterium oceny
może być określony jako „inny” jest system, który jest połączeniem ogrzewania
bezpośredniego [lancami w komorze fermentacyjnej] i pośredniego [w murach]: jest to
grzewcza instalacja rurowa zamontowana na wewnętrznych ścianach komory
fermentacyjnej. Rozwiązanie to jest proponowane np. przez technologię Eisenmann - system
grzewczy zamocowany na ścianach komory fermentacyjnej. Taki system „mieszany”, który
możne być interpretowany jako „inny” w przetargu, jest zdecydowanie bardziej niezawodny
niż system ogrzewania pośredniego [tak jak w przypadku ogrzewania bezpośredniego, w
przypadku uszkodzenia jest łatwiejszy w naprawie] mniej energochłonny niż system

ogrzewania pośredniego [straty energii z zewnątrz, są mniejsze]. Niemniej jednak, kontrola
procesu jest znacznie mniej efektywna niż w przypadku systemu bezpośredniego [grzejniki
znajdują się w "martwych strefach " komory fermentacyjnej, a tym samym nie ma
bezpośredniego ogrzewania mieszanych stref].
Zdaniem Odwołującego - kryteria techniczne, których celem powinno być
przeprowadzenie wiarygodnej, obiektywnej i mierzalnej oceny wartości dodanej
poszczególnych technologii fermentacji anaerobowej zostały opracowane w sposób
całkowicie nieobiektywny, z myślą o uprzywilejowaniu technologii Laran®. W ocenie
Odwołującego, systemem zapewniającym największą wydajność oraz wartość dodaną jest
ogrzewanie wsadu w komorze przez system wewnątrz komory centralnej części komory. W
konsekwencji, system ten powinien być jedynym, któremu w odniesieniu do tego kryterium
może zostać przyznana ocena maksymalna wynosząca 2 punkty. Ponadto, system
„ogrzewanie wsadu w komorze przy pomocy urządzeń wbudowanych wewnątrz ścian
zewnętrznych komory” jest nie tylko zdecydowanie mniej wydajny, niż system „ogrzewanie
wsadu w komorze przez system wewnątrz komory centralnej części komory”, ale w ogóle
charakteryzuje się najmniejszą wydajnością ze wszystkich systemów. W konsekwencji
system ten powinien otrzymać w odniesieniu do tego kryterium ocenę minimalną, czyli 0
punktów. Systemowi ogrzewania „inny”, który może być zdefiniowany, jako ogrzewanie za
pomocą elementów przymocowanych do wewnętrznych ścian komory fermentacyjnej, należy
przyznać 1 punkt, ponieważ ten system grzewczy jest lepszy niż pośredni [ściany].
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu zmiany sposobu punktacji i w kryterium T3
na następującą:
„T.3. Ogrzewanie komory fermentacyjnej
a) T3 = 2,00 punkt - ogrzewanie wsadu w komorze przez system wewnątrz komory
centralnej części komory
b) T3 = 1,00 punktu - ogrzewanie wsadu w komorze przez system mocowany do ścian
wewnętrznych komory
c) T3 = 0,00 punktu - ogrzewanie wsadu w komorze przy pomocy urządzeń
wbudowanych wewnątrz ścian zewnętrznych komory, lub inny
Max [T3] = 2,00 punkty”.
Postawiony zarzut zasługuje na uwzględnienie.
Biorąc pod uwagę podniesioną w odwołaniu argumentację, podkreślenia wymaga, że

Odwołujący postawił zarzut naruszenia art. 91 w zw. z art. 7 ustawy Prawo zamówień
publicznych, ustawy poprzez sformułowanie kryteriów oceny ofert w sposób niezgodny z tym
przepisem i w sposób faworyzujący technologię oferowaną przez konkretnego producenta.
Zgodzić się trzeba z tezą że naruszenie wyrażonej w art. 7 ust. 1 ustawy zasady
uczciwej konkurencji może wyrażać się nie tylko w dyskryminującym opisie przedmiotu
zamówienia, postawieniu niewłaściwych warunków udziału w postępowaniu, ale także
w ustaleniu kryteriów oceny ofert, które – w części wskazującej na priorytety Zamawiającego
wyrażone w kryterium jakościowym – będą, bez uzasadnienia preferowały pewne
rozwiązanie, które będzie rzutowało następnie na taką lub inną ocenę złożonych ofert.
Podkreślenia – po pierwsze - wymaga, że cechy, właściwości czy funkcjonalności,
które wyrażają się w kryteriach jakościowych, podlegających punktacji powinny obejmować
nie jakiekolwiek cechy, ale walory w pewien sposób, właściwy dla zamawianego przedmiotu,
reprezentatywne dla oceny jakościowej, możliwości uznania na ich podstawie, że dany
produkt jest „lepszy” od innego, bardziej pożądany, w wyższym stopniu realizujący cele
Zamawiającego. Może to dotyczyć finalnego rezultatu, dla jakiego zamawiający dokonuje
nabycia określonego przedmiotu w trybie zamówienia publicznego, ale także realizacji celów
cząstkowych, pewnych partykularnych cech i właściwości zamawianego przedmiotu, które
będą reprezentatywne dla ustalenia, że przedmiot posiadający te cechy w konsekwencji
będzie lepiej oddawał cel, dla którego nabywany jest dany przedmiot czy usługa. Nie chodzi
tu więc o jakiekolwiek cechy, które zamawiający dobierze w celu ustalenia, która oferta
wyraża wyższy bilans ceny i innych kryteriów, ale takie cechy, które mają lub mogą mieć
znaczenie użytkowe, ekonomiczne lub inne dla Zamawiającego. Kryterium jakościowe
zawsze będzie zatem w gestii Zamawiającego co do uznania, jaka właściwość uznawana
będzie za bardziej pożądaną, co nie znaczy, że jest ono subiektywne i pozostające w sferze
uznaniowości zamawiającego, zarówno co do cechy uznawanej za lepszą jak i celu, dla
którego tę cechę uznano za reprezentatywną dla stwierdzenia, że przedmiot posiadający tę
cechę ma wyższą jakość. Kryterium jakościowe wyraża bowiem najbardziej pożądane,
istotne walory przedmiotu zamówienia, musi więc odnosić się do cech i właściwości, sposobu
realizacji zamówienia, który jest dla Zamawiającego ważny. W ocenie tego co jest ważne, nie
sposób przy tym Zamawiającego zastępować, skoro to Zamawiający decyduje, co zamierza
nabyć, jakie cechy oferowany przedmiot ma posiadać, a także, które z możliwych cech tego
przedmiotu są bardziej pożądane. Zawsze ocena tego, co jest lepsze lub gorsze będzie
dokonywania z pewnej perspektywy, z określonego punktu widzenia – przez pryzmat
potrzeby zamawiającego.
Stąd konieczna jest duża ostrożność przy konstruowaniu tego rodzaju kryterium, co do

którego zachodzi bardzo duża niepewność, albo możliwość wyrażania wielu odmiennych
poglądów, stosownie zarówno do wyrażonych preferencji jak i profesjonalnego osądu,
przyjętych założeń przyrodniczych i pozostałych – tutaj nieznanych – założeń
technologicznych. Stosownie bowiem do przyjętych założeń, dokonywana z różnych
perspektyw ocena tego co jest lepsze, może być odmienna.
Niejednokrotnie należy także wziąć jeszcze pod wagę aspekt optymalizacji –
rozwiązanie na pierwszy rzut oka gorsze, może się takim już nie okazać, jeśli weźmiemy pod
uwagę dopełnienie go innymi rozwiązaniami, eliminującymi niedoskonałości, bądź
wywołującymi efekt synergii. Wiele kwestii zależy bowiem od przyjęcia kompletnych
rozwiązań i wzajemnego powiązania różnych elementów, które łącznie mogą decydować o
ostatecznym rezultacie. Wyrywkowo postawione kryterium, pozostające w oderwaniu od
pozostałych elementów wpływających na zastosowane rozwiązanie, może w żaden sposób
nie oddawać tego, jakie rozwiązanie jest rzeczywiście lepsze.
Po drugie – kryterium inne niż cena, to jest odnoszące się do przedmiotu zamówienia
[tzw. kryterium jakościowe], które, zgodnie z treścią art. 91 ust. 2 ustawy może odnosić się
w szczególności do jakości, funkcjonalności, parametrów technicznych, zastosowania
najlepszych dostępnych technologii w zakresie oddziaływania na środowisko, kosztów
eksploatacji, serwisu czy terminu wykonania, powinno odwoływać się do walorów
oferowanego rozwiązania, abstrahując od sfery finansowej związanej z realizacją
zamówienia. Innymi słowy, w samym kryterium jakościowym nie powinien być uwzględniony
aspekt, czy dane rozwiązanie jest tańsze od innego, niżej punktowanego przy ocenie ofert.
Kryterium jakościowe winno uwzględniać najlepsze rozwiązanie, zaś to co jest najlepsze
winno być postrzegane przez przyjęte w danym zakresie kryterium oceny tego, co jest
najbardziej pożądane z perspektywy celów postępowania i realizacji zamówienia. W
kryterium jakościowym nie powinno więc mieścić się wartościowanie w zakresie tego, jaką
cenę ma przedmiot posiadający cechę objętą tym kryterium – to bowiem następuje dopiero
poprzez zestawienie ustalonej na podstawie kryterium jakościowego wartości [punktacji] z
kryterium ceny w ramach przeprowadzenia bilansu tych kryteriów wskazujących, który
przedmiot wyraża korzystniejszy bilans ceny i innych kryteriów.
Tak istotną jest zatem kwestia, jaką wartość zamawiający, na gruncie konkretnego
kryterium jakościowego preferuje, jaki jest powód, że dana cecha punktowana jest oceniana
wyżej lub niżej.
Postawienia zatem wymaga pytanie, czy takie parametry, jak, objęte kryterium
jakościowym kwestionowanym w przedmiotowym postępowaniu, to jest zastosowanie

określonego ogrzewania [kryterium T3] a także określonego sposobu napowietrzania komory
[kryterium T10], są na tyle doniosłymi z punktu widzenia Zamawiającego, by mogły wyrażać
wyższą jakość zamawianego przedmiotu.
I tak, w zakresie kryterium T3 Zamawiający, zapytany na rozprawie, o wartość, jaka
ma być premiowana w zakresie tego kryterium podał, że chodzi o utrzymywanie stałej
i równomiernej temperatury w całej komorze. Zamawiający podał zarazem, że temperatura
w komorze została określona w PFU i zależy od technologii zastosowanej przez danego
wykonawcę; inna jest temperatura w razie zastosowania technologii termofilnej, a inna przy
technologii mezofilnej. W odpowiedzi na odwołanie, Zamawiający wskazywał również jako
argumenty przemawiające o wyższości ogrzewania wsadu w komorze przy pomocy
urządzeń wbudowanych wewnątrz ścian zewnętrznych komory, mniejsze narażenie na
awarię, mniejsze narażenie elementów grzewczych na abrazję (kamienie, szkło, metale
zawarte w odpadach) i korozję a także na owijanie się na nich taśm, bandaży, folii i innych
elementów powodujących w trakcie wieloletniej eksploatacji obrastanie „kożuchem"
i drastyczny spadek efektywności wymiany ciepła. Argumentacja prezentowana przez strony
na rozprawie wskazuje jednak, że tego rodzaju skutek zależy od wielu czynników
i szczegółowych rozwiązań, jakie zostaną zastosowane, a ie tylko od sposobu ogrzewania.

Wyniki rozprawy prowadzą także do wniosku, że walor taki jak utrzymanie stałej
i równomiernej temperatury jest w pewnym stopniu relatywny od zastosowanej technologii
jako całokształtu rozwiązania. Sam sposób ogrzewania komory – umieszczenie w ścianie
komory ogrzewania lub w centralnej jej części nie powadzi do tego celu, utrzymanie stabilnej
temperatury zależeć może bowiem od wielu innych czynników związanych z budową komory
czy zastosowaniem jednostkowych rozwiązań.
Podkreślenia następnie wymaga że wyniki rozprawy prowadzą do jednego wniosku:
można długo prowadzić rozważania o wyższości jednego sposobu ogrzewania nad drugim
[a może i jeszcze o innych sposobach ogrzewania], można także podjąć próbę
przesądzenia tej kwestii przy pomocy jednego lub większej ilości ekspertów. Wydaje się
jednak, że także – a może przede wszystkim – tego rodzaju akademickiej dyskusji mogłoby
nie być końca, bowiem zawsze znajdą się argumenty przemawiające za wyższością jednego
lub drugiego rozwiązania, oraz kontrargumenty wskazujące na możliwość zniwelowania
dostrzeżonych wad danego rozwiązania. Polemika między niewątpliwie specjalistami z tego
zagadnienia w postaci pełnomocników reprezentujących strony na rozprawie: ekspertów ze
strony Odwołującego oraz kierownika Zamawiającego prowadzi do jednego wniosku, że
zawsze znajdą się argumenty przemawiające za wyższością jednego lub drugiego sposobu

ogrzewania.
Istotne, dla ustalenia miarodajnego, obiektywnego kryterium jakościowego jest jednak,
by pozwalało ono na uchwytną ocenę, jaką wartość preferuje to kryterium, jaka cecha
decyduje o tym, że pewne rozwiązanie uważane jest za lepsze – wyżej punktowane i jakie
jest uzasadnienie, dla uznania, że coś jest lesze lub gorsze.
Powyższe, szczególnie przy tak spornym wpływie samego tylko sposobu ogrzewania
na osiągnięcie określonego celu [stabilności temperatury], wymaga wykazania przez
Zamawiającego rzeczowego uzasadnienia, opartego na miarodajnych podstawach,
pozwalającego na jednoznaczną ocenę, jaką wartość dla przedmiotu zamówienia [jego
wyższą jakość], pociąga za sobą zastosowanie określonego, wyrażonego w tym kryterium
sposobu ogrzewania komory fermentacyjnej. Oznacza to, innymi słowy, zdolność do
przekonującego zaprezentowania, że zastosowanie danego rozwiązania – sposobu
ogrzewania pozwoli osiągnąć rezultat, dający konkretną wartość, pozwalający na uznanie, że
dane rozwiązanie jest lepsze od innego. W tej konkretnej sytuacji, wiele wskazuje, że ten
rezultat nie jest determinowany jedynie sposobem ogrzewania, ale może zależeć od
całokształtu rozwiązań. Zamawiający nie sprostał natomiast wykazaniu, że rozwiązanie
najwyżej punktowane, to jest ogrzewanie wsadu w komorze przy pomocy urządzeń
wbudowanych wewnątrz ścian zewnętrznych komory daje większą wartość dodaną,
przekonująca o tym, że to właśnie rozwiązanie jest lepsze od innych rozwiązań.
Na uwagę zasługuje wreszcie, mimo, że strony tego nie eksponowały na rozprawie,
a znalazło wyraz w postulowanej przez Odwołującego zmianie punktacji różnych rozwiązań,
że Zamawiający przyznając prymat pewnym rozwiązaniom [ogrzewanie wsadu w komorze
przy pomocy urządzeń wbudowanych wewnątrz ścian zewnętrznych komory], uznając inne
rozwiązania za relatywnie dobre, skoro przyznał im pośrednią punktację [ogrzewanie wsadu
w komorze przez system wewnątrz centralnej części komory], tj. 1 pkt, przypisał
jednocześnie 0 pkt rozwiązaniom określonym jako „inne”. Oznacza to tyle, że Zamawiający
przesądził definitywnie, że każde inne rozwiązanie, w tym także to nieznane mu i nieopisane
w ramach dwóch wcześniej punktowanych rozwiązań, przykładowo bazujące na innej
koncepcji albo pośrednie między punktowanymi sposobami ogrzewania, będzie na pewno
gorsze, choć nawet nie wiemy jakie to rozwiązanie, a tym samym nie możemy ocenić, czy
jest ono lepsze czy gorsze od tych punktowanych.
Wskazane okoliczności skutkowały uznaniem, że sporne kryterium nie zostało
wykazane co do jego uzasadnienia, pozwalającego uznać określone rozwiązania za
posiadające wyższą lub niższą jakość. Stąd nakazano Zamawiającemu modyfikację tego

kryterium, polegającą na wyeliminowaniu tych jego elementów, co do których Zamawiający
nie jest w stanie przedstawić rzeczowego uzasadnienia, pozwalającego na jednoznaczną
ocenę, jaką wartość dla przedmiotu zamówienia [jego wyższą jakość], pociąga za sobą
zastosowanie określonego, wyrażonego w tym kryterium sposobu ogrzewania komory
fermentacyjnej.
[4] w zakresie kryterium jakościowego T 10 „Zastosowanie w stabilizacji tlenowej
napowietrzania pozytywnego [nadmuchu]”:
Również w tym kryterium, zdaniem Odwołującego, Zamawiający wyżej punktuje
rozwiązanie mniej skuteczne i gorsze w eksploatacji.
Kryterium T 10 jest sformułowane następująco:
„Czy oferent w oferowanej technologii zamierza zastosować w stabilizacji tlenowej
napowietrzanie pozytywne?
a) T10 = 2,00 punktu - tak
b) T10 - 0,00 punktu - nie
Max [T10] = 2,00 punkty”
W ocenie Odwołującego, napowietrzanie jest jednym z kluczowych parametrów
procesu kompostowania odpadów. Umożliwia ono dystrybucję tlenu w odpadach, który jest
potrzebny do rozkładu biologicznego frakcji. Jak przedstawiono w kryteriach, możliwe są
dwa systemy napowietrzania: strumieniem powietrza spod kompostowanych odpadów
[= napowietrzanie pozytywne], lub na odwrót, poprzez zasysanie powietrza spod odpadów
i wdmuchiwanie powietrze nad odpadami [-napowietrzanie przez zasysanie]. Do
kompostowania odpadów zielonych, odpadów organicznych lub świeżej frakcji organicznej z
miejskich odpadów komunalnych skuteczne są obydwa ww. systemy i dla każdego z nich,
istnieje na rynku wielu dostawców technologii. Jednak w przypadku kompostowania
pofermentatu pochodzącego z odpadów komunalnych, tak jak ma to miejsce w przypadku
projektowanej kompostowni ZGO w Jarocinie, jest znacznie mniej sprawdzonych technologii,
a w Polsce nie ma jeszcze żadnej takiej pracującej instalacji. W związku z tym, że
pofermentat jest produktem o innej charakterystyce i parametrach niż materiał pochodzący
ze świeżych odpadów zielonych, odpadów organicznych i frakcji organicznej z odpadów
komunalnych [MSW], m.in. posiada większe uwodnienie jest bardziej kleisty i agresywny,
jego kompostowanie jest również znacznie trudniejsze. W konsekwencji, zdaniem
Odwołującego, system kompostowania, który jest skuteczny dla odpadów zielonych,

odpadów organicznych, pofermentatu z tych produktów lub świeżej frakcji organicznej z
odpadów komunalnych, niekoniecznie nadaje się do stosowania dla pofermentatu z
odpadów komunalnych. I tak dla pofermentatu z odpadów komunalnych najbardziej wydajny
i niezawodny jest system napowietrzania poprzez zasysanie powietrza. Rozwiązanie to
dodatkowo umożliwia: wychwytywanie nieprzyjemnych zapachów u źródła, poprawę
atmosfery w pomieszczeniu kompostowania lub wewnątrz tunelu podczas jakichkolwiek
wykonywanych prac [dotyczących konserwacji lub usuwania wsadu]. Ponadto,
napowietrzanie metodą zasysania posiada jeszcze dwie ważne zalety w odniesieniu do
prowadzonego procesu: lepsze doprowadzanie tlenu dzięki jego równomiernemu
rozprowadzaniu w materiale kompostowym, lepsze nawilżenie produktu. Zawartość tlenu i
wilgotność to dwa najważniejsze parametry w odniesieniu do stabilizacji tlenowej.
Napowietrzanie metodą zasysania zapewnia skuteczniejsze rozprowadzenie powietrza
wewnątrz wsadu. W systemie napowietrzania pozytywnego, izobary wskazujące
rozprowadzenie powietrza są nieprawidłowo rozmieszczone wewnątrz wsadu. Tworzą się
obszary o nieprawidłowym napowietrzeniu, w których występuje zjawisko anaerobiozy,
będącej przyczyną nieprzyjemnych zapachów. Ponadto, wysokie ciśnienie i prędkość
powietrza podczas nadmuchiwania powodują dodatkową intensyfikację powstawania
uprzywilejowanych korytarzy rozprowadzania powietrza. W przypadku napowietrzania
poprzez zasysanie sytuacja jest całkowicie odwrotna - zasysanie zapewnia prawidłowe,
równomierne rozprowadzenie powietrza w całym materiale kompostowym. Ponadto, metoda
napowietrzania poprzez zasysanie zapewnia uzyskanie maksymalnego stężenia tlenu w
powietrzu, ponieważ wykorzystywane jest w 100% powietrze świeże [bez recyrkulacji
powietrza zanieczyszczonego], także w konfiguracji tunelowej.

Argumentem, w ocenie Odwołującego, jest także lepsze nawilżanie - podczas
fermentacji temperatura produktu rośnie, co powoduje wydzielanie ciepła, a w konsekwencji
odparowywanie wody znajdującej się wewnątrz produktu. Kiedy wskaźnik wilgotności
spadnie poniżej krytycznej wartości progowej, reakcje biologiczne zostają początkowo
spowolnione, a następnie całkowicie zanikają. Bardzo ważne jest więc kontrolowanie
wskaźnika wilgotności produktu, ale również systematyczne dodawanie wody, aby
zrównoważyć w ten sposób jej utratę spowodowaną odparowaniem. W związku z
powyższym, w każdym procesie kompostowania konieczne jest stosowanie systemu
nawilżania. Nawilżanie może być realizowane przy użyciu rampy natryskowej umieszczonej
po prawej stronie komory lub tunelu. W takim przypadku nawilżanie nie może być
prowadzone w przypadku napowietrzania poprzez nadmuchiwanie. W ramach
napowietrzania metodą nadmuchiwania, przepływ powietrza następuje w odwrotnym
kierunku, niż przepływ wody. W konsekwencji, nawilżanie jest prawidłowe jedynie w cienkiej
wierzchniej warstwie materiału, natomiast całkowicie nieskuteczne w jego wnętrzu. Zjawisko
to jest nazywane „zaporą powietrzną” i występuje tym silniej, im większe jest natężenie
przepływu powietrza. W przypadku napowietrzania poprzez zasysanie sytuacja jest
odwrotna - przepływ wody i powietrza następuje w tym samym kierunku. Powoduje to
wystąpienie zjawiska wzajemnego napędzania, które zapewnia jednolite, równomierne
nawilżanie całości materiału kompostowego, umożliwiające uzyskanie odpowiednich
parametrów wilgotności, wymaganych dla prawidłowego przebiegu procesu kompostowania.
Zasysanie ma miejsce pod pryzmą materiału kompostowego za pomocą wentylatora o
regulowanej prędkości, połączonego z 3 kanałami wyposażonymi w perforowane kratki.
Wentylacja metodą zasysania umożliwia zapewnienie zdecydowanie bardziej jednolitej
temperatury na całej wysokości produktu [powierzchnia wlotu powietrza jest większa, a jego
rozprowadzanie bardziej skuteczne]. Ten sposób napowietrzania umożliwia znaczące
ograniczenie wydzielania pary oraz skanalizowanie przepływu nieprzyjemnych zapachów u
źródła.
Zdaniem Odwołującego, inną zaletą napowietrzania poprzez zasysanie powietrza w
porównaniu do większości technologii wykorzystujących napowietrzanie pozytywne jest
łatwość konserwacji i serwisu kanałów wentylacyjnych. Wiele technologii wykorzystujących
napowietrzanie pozytywne wykorzystuje do napowietrzania dysze zabudowane w betonowej
podłodze. W przypadku systemu z napowietrzaniem pozytywnym, gdy prowadzony jest
nadmuch, a zatem instalacja działa prawidłowo, cząstki odpadów nie wnikają w otwory w
betonowej podłodze tunelu. Jednak w przypadku wystąpienia problemów eksploatacyjnych,
przerw pracy napowietrzania, odpady mogą wchodzić w otwory w posadzce, których
czyszczenie jest bardzo trudne a w niektórych przypadkach niemożliwe. Problemy takie

raczej nie występują przy kompostowaniu świeżych odpadów organicznych, jednak w
przypadku kompostowania pofermentatu z odpadów komunalnych [produktu bardziej
płynnego i lepkiego] ryzyko blokowania otworów wentylacyjnych jest wysokie.
W przeciwieństwie do napowietrzania pozytywnego, w przypadku napowietrzania poprzez
zasysanie, kanały zasysające powietrze, są doskonale przystosowane do materiału, jakim
jest pofermentat z odpadów komunalnych. Podczas kompostowania pofermentatu powstaje
odciek, który przez ruszty kanałów, trafia do kanałów wentylacyjnych i jest grawitacyjnie
odprowadzany. Czyszczenie kanałów wentylacyjnych jest łatwe i odbywa się poprzez
podniesienie kraty nad kanałem i oczyszczenie go wodą przy użyciu szlaucha. Należy
podkreślić, że łatwy sposób czyszczenia instalacji jest jednym z wymogów stawianych przez
Zamawiającego w treści PFU pkt, 1.2.2.16. Hala stabilizacji tlenowej, Reaktory stabilizacji
tlenowej [BI8]: „wykonanie musi zapewnić MOŻLIWOŚĆ łatwego czyszczenia lub podlegać
samooczyszczeniu”.
Odwołujący zauważył, że system napowietrzania kompostowni był przedmiotem
oceny w przetargu publicznym opublikowanym w 2012r. przez MZK sp. z o.o. Stalowa Wola i
wówczas kompostowanie z napowietrzaniem poprzez zasysanie zostało ocenione jako
najbardziej efektywne [monitoring temperatury, jest bezpośrednio powiązany z systemem
napowietrzania. Ocena skuteczności monitoringu temperatury jest równoważna do oceny
typu napowietrzania]:
T.8. Monitoring temperatury.
Jaki system został zainstalowany dla monitorowania temperatury w pryzmach w stabilizacji
tlenowej zamkniętej?
a) T8 = 0,50 punktu - monitorowanie temperatury powietrza zasysane spod
pryzmy
b) T8 - 0,25 punktu - monitorowanie temperatury w pryzmach [np. przez czujniki
umieszczane każdorazowo w pryzmie]
c) T8 - 0,00 punktu - inne
Max [T8] - 0,50 punktu ”
Według Odwołującego, napowietrzanie poprzez zasysanie jest bardziej skuteczne niż
napowietrzanie pozytywne, gdyż charakteryzuje się: lepszą kontrolą procesu z wyższym
stopniem dystrybucji powietrza w kompostowanym produkcie, lepszą kontrolą procesu
nawilżania, łatwiejszą konserwacją kanałów wentylacyjnych, bardziej niezawodnym
rozwiązaniem dla kompostowania pofermentatu z odpadów komunalnych.
W związku z powyższym, zdaniem Odwołującego, systemem napowietrzania, który

zapewni największą wartość dodaną dla kompostowania pofermentatu z odpadów
komunalnych jest napowietrzanie poprzez zasysanie.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu zmiany kryteriów oceny T10 na
następujące:
„T 10 - Rodzaj napowietrzania stosowany w stabilizacji tlenowej
Czy oferent w oferowanej technologii zamierza zastosować w stabilizacji tlenowej
napowietrzanie negatywne poprzez zasysanie powietrza spod pryzmy?
a) T 10 = 2,00 punktu – tak
b) T10 = 0,00 punktu - nie
Max [T10] - 2,00 punkty.”
Postawiony w powyższym zakresie zarzut nie zasługuje na uwzględnienie.
Biorąc pod uwagę prezentowaną wyżej argumentację Odwołującego, mającą
przekonywać o wyższości innego rozwiązania aniżeli to, które Zamawiający punktuje
najwyżej, podkreślenia wymaga, że o tym, co jest lepsze w danym postępowaniu, decyduje
perspektywa Zamawiającego, jego uzasadnione potrzeby. Istotne jest, jak wcześniej
wskazano, by Zamawiający potrafił czytelnie podać, jakie wartości wyraża kryterium, które
decydują, że takie lub inne rozwiązanie jest uznawane za posiadające wyższą lub niższą
jakość.
W zakresie tego kryterium Zamawiający sprostał wykazaniu wartości, jaką
reprezentuje dla niego rodzaj napowietrzania stosowany w stabilizacji tlenowej, wskazując,
że najwyżej premiowana technologia napowietrzania zapewnia lepszy rozkład wilgoci
w odpadach, mniejszą możliwość koimatacji [osadzania na otworach systemu
napowietrzania cząstek stałych], zmniejsza konieczność czyszczenia kanałów
napowietrzających. Przede wszystkim, argumentacja prezentowana w powyższym zakresie
wskazuje wartość, jaką premiuje to kryterium, to jest uzyskanie jak największego
napowietrzenia i rozproszenia poddawanej kompostowaniu masy. Zamawiający sprostał
zadaniu wyartykułowania wartości, jaką kryterium wyraża, przekonująco także przedstawił
argumenty przemawiające za wyższą oceną rozwiązania opartego na nadmuchu masy nad
zasysaniem powietrza.
Ponadto, wbrew odmiennej argumentacji prezentowanej w odwołaniu, nie jest tak, że

rozwiązanie wyżej punktowane w jednym postępowaniu [podane jako przykład
postępowanie prowadzone przez MZK sp. z o.o. Stalowa Wola w 2012 r.] musi być tak
samo oceniane w innym. Istotna jest bowiem wartość, jaka zawarta jest w danym kryterium,
decydująca o uznaniu przez zamawiającego określonego rozwiązania za posiadające
wyższą jakość. To samo rozwiązanie może być postrzegane przez pryzmat różnych jego
walorów. Obrazuje to zresztą doskonale przykład wskazany przez Odwołującego:
przytoczone przez Odwołującego kryterium zastosowane w innym postępowaniu premiowało
zupełnie inną wartość niż objęta spornym kryterium. Tam punktowany był monitoring
temperatury, podczas gdy w przedmiotowym postępowaniu wartością punktowaną jest
napowietrzenie masy poddawanej kompostowaniu.
Powyższe skutkowało uznaniem, że powyższy zarzut nie znalazł potwierdzenia.
[5] w zakresie zarzutów dotyczących terminu realizacji zamówienia:
Zamawiający w SIWZ punkt IV określił termin realizacji zamówienia w następujący sposób:
„Termin wykonania zamówienia, liczony od daty podpisania umowy z Wykonawcą do daty
Protokołu odbioru robót budowlano - montażowych oraz Protokołu końcowego prób
przedrozruchowych, nie może być dłuższy niż:
- budowa sortowni do 31.08.2015 r.}
- budowa kompostowni do 31.08.2015 r.t
- budowa komory fermentacji, hali przygotowania wsadu, modułu odwadniania oraz
pozostałego zakresu prac do 15.09.2015 r.
Wykonawca ma obowiązek przekazać zamawiającemu wszystkie dokumenty niezbędne do
uzyskania decyzji pozwolenia na użytkowanie w terminie 14 dni od daty podpisania
bezusterkowego protokołu odbioru robót budowlano-montażowych, lecz nie później niż do
dnia 30.09.2015.
Ustala się, iż termin należytego wykonania umowy, rozumiany jako termin do którego
zostaną uzyskane zagwarantowane założone parametry pracy instalacji [rozruchy na sucho
oraz rozruchy na odpadach], nie może być dłuższy niż do dnia podpisania Protokołu
należytego wykonania przedmiotu zamówienia, tj. 30.06.2016 r.”
Odwołujący podał, że Zamawiający nie określił terminu wykonania robót budowlano-
montażowych wraz z uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie poprzez określenie liczby
miesięcy, lecz wskazał konkretny nieprzekraczalny termin, którym jest 15.09.2015 r.
Niniejszy projekt obejmuje wykonanie:

- projektu budowlanego wraz z uzyskaniem prawomocnego pozwolenia na budowę oraz
projekt wykonawczy,
- roboty budowlano - montażowe i uzyskanie pozwolenia na Użytkowanie.
Zamawiający do SIWZ dołączył wstępny harmonogram realizacji, którego co prawda
poszczególne etapy robót mogą ulec zmianie, jednakże z dużym prawdopodobieństwem
pokazuje, iż poszczególne etapy robót należy przeznaczyć około:
- na wykonanie projektu budowlanego wraz z uzyskaniem prawomocnego pozwolenia na
budowę: około 8 miesięcy od podpisania umowy,
- na wykonanie robót budowlano-montażowych i uzyskanie pozwolenia na Użytkowanie:
około 13 miesięcy.
Odwołujący, na podstawie podobnych projektów stwierdza, iż termin wykonania robót
budowlano-montażowych w ciągu około 13 miesięcy, w tym w okresie zimowym, jest
niemożliwy do zrealizowania.
Odwołujący wskazał, że dla porównania czasy realizacji dwóch obecnie realizowanych
projektów były następujące:
a) „Budowa Międzygminnego Zakładu Kompleksowego Zagospodarowania Odpadów
Komunalnych w Tychach” wynoszą:
- wykonanie projektu budowlanego wraz z uzyskaniem prawomocnego
pozwolenia na budowę: 10 miesięcy od podpisania umowy,
- wykonanie robót budowlano-montażowych: 26 miesięcy,
b) „Zaprojektowanie i wybudowanie Zakładu Unieszkodliwiania Odpadów dla miasta
Kielce i powiatu kieleckiego w Promniku koło Kielc” wynoszą:
- wykonanie projektu budowlanego wraz z uzyskaniem prawomocnego
pozwolenia na budowę: 8 miesięcy od podpisania umowy,
- wykonanie robót budowlano-montażowych: 37 miesięcy.
Powyższe porównanie pokazuje w ocenie Odwołującego, iż termin realizacji
niniejszego projektu jest 2- i nawet 3-krotnie krótszy od podobnych projektów obecnie
realizowanych.
Odwołujący wskazał, że ponieważ nie potrafi przewidzieć terminu podpisania umowy,
to określenie zakończenia realizacji robót konkretną datą, może spowodować, iż faktyczny
termin realizacji może ulec skróceniu. Powyższe wpływa nie tylko na niemożliwość
oszacowania wartości oferty, ale przede wszystkim na ryzyko niemożliwości realizacji
zamówienia w terminie wskazanym przez Zamawiającego.

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu określenia terminu realizacji umowy za
pomocą liczby miesięcy liczonych od daty podpisania umowy, przy czym minimalny termin
na zaprojektowanie i roboty budowlano - montażowe powinien wynosić 26 miesięcy.
Zarzut nie zasługuje na uwzględnienie.
Podkreślenia wymaga, że Odwołujący nie wykazał stawianych w odwołaniu naruszeń
przepisów art. 387 Kodeksu cywilnego w związku z art. 139 ust. 1 ustawy, poprzez
określenie terminu realizacji umowy niemożliwego do wykonania.
Okoliczność, że wykonanie zamówienia będzie wymagało zaangażowania
i dyscypliny wykonawcy, nie stanowi o niemożliwości wykonania w terminie założonym przez
Zamawiającego. Odwołujący, powołując się na inne postępowania [zadania inwestycyjne
realizowane w Tychach i Promniku], zdaje się nie uwzględniać sytuacji występującej w tym
postępowaniu. Tym samym, Odwołującz nie sprostał udowodnieniu, że termin realizacji
zamówienia zakreślony przez Zamawiającego jest obiektywnie niemożliwy do dotrzymania.
Zamawiający wykazał natomiast, że termin realizacji zamówienia wynika z umowy o
dofinansowanie, przy czym przewidziana została w umowie możliwość jego przedłużenia [pkt
16.3], w szczególności w przypadku przedłużających się procedur administracyjnych,
nieprzewidzianych warunków gruntowych, sity wyższej. Zamawiający na rozprawie
podkreślał, że w odniesieniu do spornej inwestycji są już ustalone warunki przyłączenia; jest
również przyrzeczenie Starostwa, iż wydanie decyzji i pozwoleń będzie traktowane
priorytetowo [Zamawiający na powyższą okoliczność złożył pismo Starostwa Jarocińskiego].
Zamawiający wykazał również przekonująco, że wyłącznie budowa hali będzie objęta
pozwoleniem na budowę i że założył 13 miesięczny okres na wykonanie robót, co wynika z
harmonogramu załącznika do umowy – „graniczne terminy zakończenia realizacji inwestycji”.
Zamawiający podał też, że w postępowaniu jest już decyzja środowiskowa, nie ma potrzeby
także uzyskiwania powtórnej oceny oddziaływania na środowisko. Tym samym, wykazane
zostało, że przy podwyższonej, wymaganej w tym postępowaniu staranności, wykonawca
powinien sprostać dochowaniu założonych terminów.
Reasumując, Odwołujący nie wykazał zasadności stawianego zarzutu, zgodnie
z którym termin wykonania zamówienia nie jest możliwy do wykonania. Ewentualny
zwiększony nakład pracy w celu wykonania zamówienia nie oznacza niemożliwości
świadczenia.

[6] w zakresie zarzutów dotyczących wzoru umowy:
Odwołujący podniósł, że zgodnie z art. 139 ust. 1 ustawy Pzp do umów w sprawach
zamówień publicznych, stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks
cywilny, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Postanowienia przyszłej umowy o
zamówienie publiczne należy zatem rozpatrywać, o ile ustawa Pzp nie stanowi inaczej, w
świetle art. 3531 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym strony zawierające umowę mogą
ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się
właściwości [naturze] stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego, czyli m.in. nie
może być sprzeczny z dyspozycją art. 5 kc. Zamawiający we wzorze umowy zawarł szereg
postanowień, które naruszają ww. przepisy:
„1.1.21.Podwykonawca [Dalszy Podwykonawca] - osoba fizyczna, prawna lub jednostka
organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która zawarła za wiedzą Zamawiającego
Umową o podwykonawstwo z Wykonawcą Podwykonawcą lub Dalszym Podwykonawcą na
wykonanie robót budowlanych, usług lub dostaw w celu wykonania Umowy”
„1.1.51. Umowa o podwykonawstwo - należy przez to rozumieć pisemną umową o
charakterze odpłatnym, której przedmiotem są roboty budowlane, dostawy lub usługi,
zawieraną w celu wykonania Umowy pomiędzy wybranym przez Zamawiającego
Wykonawcą, a co najmniej jednym innym podmiotem [Podwykonawcą], pomiędzy
Podwykonawcą a Dalszym Podwykonawcą oraz innymi podmiotami [Dalszymi
Podwykonawcami]”,
Definicja „Podwykonawcy” Wykonawcy została określona bardzo szeroko. Umowa o
podwykonawstwo obejmuje nie tylko umowy o roboty budowlane [tak jak wynika to z art.
6471 KC] ale również dostawy lub usługi, zawieraną w celu wykonania Umowy pomiędzy
wybranym przez Zamawiającego Wykonawcą, a co najmniej jednym innym podmiotem
[Podwykonawcą], pomiędzy Podwykonawcą a Dalszym Podwykonawcą oraz innymi
podmiotami [Dalszymi Podwykonawcami]. Definicja ta jest ściśle związana z obowiązkami
Wykonawcy oraz solidarną odpowiedzialnością Inwestora oraz Wykonawcy za prace
podwykonawców.
Należy również, zdaniem Odwołującego, zwrócić uwagę na następujące zapisy:
- 6.2. Wykonawca nie podzleci bez zgody Zamawiającego innych robót, dostaw
lub usług niż wskazane w Ofercie [Formularz ofertowy]. W przypadku zwrócenia się
przez Wykonawcę o wyrażenie takiej zgody [konieczne jest zachowanie formy

pisemnej], po uzyskaniu pisemnej akceptacji Zamawiającego co do takiego
Podwykonawstwa Wykonawca jest zobowiązany postępować zgodnie z punktami
Umowy dotyczącymi podwykonawstwa.
- 6.3. Wykonawca jest zobowiązany do powiadomienia Zamawiającego o
zawarciu umowy o podwykonawstwo, której przedmiotem jest realizacja zadań
wynikających z przedmiotu zamówienia.
- 6.4. Wykonawca jest zobowiązany do przedłożenia do wiadomości
Zamawiającego umów o podwykonawstwo, których przedmiotem są dostawy lub
usługi.
- 6.5. Nie później niż 28 dni przed planowanym rozpoczęciem wykonywania
robót przez Podwykonawcę, Wykonawca przedłoży Zamawiającemu projekt umowy z
Podwykonawcą.
- 6.6. Umowa z Podwykonawcą powinna zawierać:
6.6.1. w szczególności zakres prac powierzonych Podwykonawcy, terminy ich
wykonania, wysokość wynagrodzenia oraz termin uregulowania wynagrodzenia.
Terminy płatności dla Podwykonawców, przewidziane w tych umowach, nie mogą być
dłuższe niż terminy płatności dla Wykonawcy wynikające z niniejszej Umowy.
Wartość robót zlecana Podwykonawcom nie może być wyższa od wartości tego
samego zakresu robót określonej w niniejszej Umowie.
- 6.6.2. wynagrodzenie za roboty budowlane należne Podwykonawcom nie
może przekraczać wynagrodzenia Wykonawcy przewidzianego w Umowie.
- 6.6.3. w przypadku nie zapłacenia przez Wykonawcę wynagrodzenia za
prawidłowo wykonane przez Podwykonawcę roboty, Zamawiający zapłaci
Podwykonawcy kwotę należnego wynagrodzenia, nie wyższą, niż kwota wynikająca z
zatwierdzonego przez Inżyniera Kontraktu i Zamawiającego postępu robót
wykonanych przez Podwykonawcę. Zamawiający i Inżynier Kontraktu przy określaniu
maksymalnej kwoty należnej Podwykonawcy będzie kierował się wartościami
wskazanymi w „Formularzu cenowym1’ stanowiącym Załącznik nr 2 do Oferty
Wykonawcy oraz zawartą pomiędzy Wykonawcą a Podwykonawcą wartością umowy.
- 6.9. Jeżeli Zamawiający w terminie 14 dni od przedłożenia mu projektu umowy
z Podwykonawcą nie zgłosi na piśmie zastrzeżeń do treści projektu umowy, uważa
się, że zaakceptował zawarte w nim zapisy.
- 6.13. Do zmian do umów pomiędzy Wykonawcą a Podwykonawcą stosuje się
zasady mające zastosowanie przy zawieraniu umowy z Podwykonawcą.
- 6.14. Zatrudnienie Podwykonawcy, zmiana umowy z Podwykonawcą lub
zmiana zakresu wykonywanych przez niego robót bez wiedzy Zamawiającego
stanowi rażące naruszenie warunków Umowy i uprawnia Zamawiającego do

odstąpienia od Umowy bez potrzeby wyznaczania terminu dodatkowego.
- 6.16. Wykonawca jest zobowiązany przedłożyć wraz z rozliczeniami
należnego mu wynagrodzenia oświadczenia Podwykonawców lub dowody dotyczące
zapłaty wynagrodzenia Podwykonawcom [Dalszym Podwykonawcom], których termin
upłynął w danym okresie rozliczeniowym. Oświadczenia, należycie podpisane przez
osoby upoważnione do reprezentowania składającego je Podwykonawcy lub dowody
powinny potwierdzać brak zaległości Wykonawcy w uregulowaniu wszystkich
wymagalnych wynagrodzeń Podwykonawców wynikających z zawartych umów o pod
wykonawstwo.
- 6.17. Jeżeli w terminie określonym w umowie z Podwykonawcą, o której
Zamawiający posiada wiedzę tj. która została podpisana i przekazana
Zamawiającemu w trybie określonym niniejszą Umową Wykonawca nie zapłaci w
całości lub w części wynagrodzenia należnego Podwykonawcy, to Podwykonawca
może zwrócić się z żądaniem zapłaty wynagrodzenia bezpośrednio do
Zamawiającego.
- 6.18. Zamawiający może wezwać Wykonawcę do dostarczenia w terminie 7
dni od daty doręczenia żądania Podwykonawcy dowodu, że roszczenia
Podwykonawcy zostały zaspokojone, nie powstały albo wygasły.
- 6.19. Zamawiający jest zobowiązany zapłacić Podwykonawcy należne
wynagrodzenie, jeżeli Podwykonawca udokumentuje jego zasadność dokumentami
potwierdzającymi należyte wykonanie i odbiór robót. W przypadku sporu pomiędzy
Wykonawcą a Podwykonawcą dotyczącego zasadności lub wysokości
wynagrodzenia Podwykonawcy, Zamawiający kwotę objętą sporem może złożyć do
depozytu sądowego.
- 6.22. W przypadku gdy Zamawiający [na skutek pisemnego żądania
Podwykonawcy i uznaniu jego roszczeń za zasadne] zapłaci wynagrodzenie należne
Podwykonawcy, niezwłocznie poinformuje Wykonawcę o tym fakcie.
Wykonawca na pierwsze żądanie dokona zwrotu Zamawiającemu pełnej kwoty wypłaconej
Podwykonawcy oraz całości kosztów z tym związanych [np. sądowych], za których
powstanie odpowiedzialności nie ponosi Zamawiający. Zamawiający ma także prawo
potrącenia swoich wierzytelności wobec Wykonawcy, o których mowa w zdaniu poprzednim
z każdą wierzytelnością Wykonawcy wobec Zamawiającego, w tym z wierzytelnością
wynikającą z niniejszej Umowy, bez potrzeby uprzedniego wzywania do zapłaty.
6.27. Powyższe zasady mają zastosowanie do Dalszych Podwykonawców.

Odwołujący podniósł, że tak szerokie określenie definicji Podwykonawcy jest
niezgodne z art. 6471 Kc, bowiem ten przepis dotyczy jedynie umów, w których
podwykonawcy wykonują na rzecz Wykonawcy roboty budowlane, ale już nie usługi
i dostawy [oraz dalsi poddostawcy i/lub usługodawcy]. Obowiązki Wykonawcy oraz
Zamawiającego wskazane w Umowie, które standardowo dotyczą jedynie kontrolowania
zawierania umów oraz realizowania płatności na rzecz podwykonawców wykonujących
roboty budowlane, zostały rozszerzone również o obowiązki Wykonawcy i Zamawiającego w
stosunku do dostawców oraz usługodawców [oraz dalszych usługodawców oraz dalszych
usługodawców]. Tak szerokie uregulowanie obowiązków Wykonawcy jest niczym
nieuzasadnione i nie znajduje uzasadnienia w przepisach ustawy Prawo zamówień
publicznych ani Kc. Na podstawie art. 6471 Kc, Zawierający umowę z podwykonawcą oraz
inwestor i wykonawca ponoszą solidarną odpowiedzialność za zapłatę wynagrodzenia za
roboty budowlane wykonane przez podwykonawcę. Oznacza to, że ani Zawierający umowę
z podwykonawcą oraz inwestor i wykonawca nie ponoszą ex lege odpowiedzialności za
zapłatę wynagrodzenia na rzecz dostawców oraz usługodawców [oraz dalszych dostawców
i usługodawców]. Potwierdza to również bogate orzecznictwo sądowe. Zamawiający, na
podstawie zapisów Umowy, ponosi solidarną odpowiedzialność za zapłatę na rzecz
Podwykonawcy będącego również dostawcą lub usługodawcą [oraz dalszym dostawca oraz
usługodawcą], co w sposób znaczący i niczym nieuzasadniony zwiększa zakres
odpowiedzialności Zamawiającego oraz Wykonawcy. Wskazują na to m.in. punkty wskazane
powyżej: 6.6.3., 6.17, 6.19, 6.22. Ponadto, konstruując zapisy w ten sposób Zamawiający nie
dba o interes własny [ani Wykonawcy], a jedynie interes Dostawcy oraz Usługodawcy [i
dalszych dostawców oraz usługodawców], co w żaden sposób nie chroni interesu
publicznego.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu zmodyfikowania treści punktów
1.1.51,1.27 Umowy oraz zapisów Klauzuli 6 [punkty: 6.2, 6.4, 6.6.3] w ten sposób, aby
definicja Podwykonawcy [oraz Umowy o podwykonawstwo] obejmowała jedynie podmioty,
które wykonują roboty budowlane, natomiast nie obejmowała podmiotów wykonujących
dostawy lub usługi [w tym podmioty wykonujące dalsze dostawy i/lub usługi].
Odwołujący zakwestionował również postanowienia wzoru umowy dotyczące
uprawnień inspektora nadzoru inwestorskiego:
11.2 „Inspektor Nadzoru Inwestorskiego może odrzucić pozycję zaakceptowaną w
poprzedniej fakturze w ramach korekty lub jeżeli została ujawniona oczywista omyłka, lub
zmienić kwotę w jakiejkolwiek poprzednio zafakturowanej pozycji. "

W ocenie Odwołującego, uprawnienia Inspektora są ponadnormatywnie wysokie i
pozwalają mu na dokonywanie „korekt” na fakturach samodzielnie, bez uzgodnienia z
Wykonawcą. Dotyczy to również faktur poprzednio wystawionych zgodnie z postanowieniami
Umowy oraz np. zapłaconych przez Inwestora. Zapisy te oznaczają, że Inspektor Nadzoru
Inwestorskiego na podstawie swojej uznaniowej decyzji będzie mógł jednostronnie np.
obniżyć wynagrodzenie Wykonawcy. Analizując postanowienia zawarte we wzorze umowy
załączonym do SIWZ można, zdaniem Odwołującego, dojść do wniosku, iż oferta składana
przez Wykonawcę w toku postępowania nie ma większego znaczenia, gdyż wysokość
zapłaty może być następnie niemal dowolnie zmieniana zgodnie z wolą Inspektora Nadzoru
Inwestorskiego. Zamawiający ukształtował zapisy umowy w tym zakresie w swobód rażąco
jednostronny i naruszający interesy Wykonawcy. W takiej sytuacji Wykonawca zostaje
niejako pozbawiony pewności, że skoro zobowiązał się do wykonania prac określonych w
opisie przedmiotu zamówienia, to może spodziewać się ich wykonania i otrzymania
należnego wynagrodzenia w wysokości określonej w ofercie. Wskazać trzeba, że to na
Zamawiającym ciąży obowiązek ustalenia zakresu robót i opisania przedmiotu zamówienia,
na którego wykonanie ogłasza przetarg tak aby Wykonawca miał świadomość co jest
przedmiotem zamówienia i za jakie prace otrzyma wynagrodzenie. Tymczasem
Zamawiający zastrzega możliwość zmian wysokości wynagrodzenia, czym w opinii
Odwołującego, narusza art. 29 ust 1 i 2, 31 ust. 1, art. 140 ust. 1 i art. 144 ust.l. Pzp.
Odwołujący wniósł w tym zakresie o nakazanie Zamawiającemu wykreślenia punktu
11.2. Wzoru umowy.
Odwołujący zakwestionował dodatkowo następujące postanowienia wzoru umowy,
dotyczące rozliczeń:
„11.4. Ustala się , iż w miesiącu kalendarzowym zostanie wystawiona tylko jedna faktura za
wykonane roboty; w kwocie nie większej niż:
A) maksymalna kwota faktur wystawionych w I kwartale 2014 roku- 3%
oferowanej kwoty brutto, z zastrzeżeniem pkt 11.12 poniżej.
B) maksymalna kwota faktur wystawionych w terminie od II kwartału 2014 do II
kwartału 2015- 4% oferowanej kwoty brutto
C) maksymalna kwota faktur wystawionych w III kwartale 2015- 10% oferowanej
kwoty brutto
D) płatność końcowa - ostatnia faktura wyrównująca 5, Jeżeli wartość
wykonanych prac w danym według potwierdzonego przez Inżyniera Rozliczenia
Wykonawcy wynosi więcej niż kwoty wymienione powyżej, kwota nadwyżki

przechodzi do rozliczenia na miesiąc następny”.
W ocenie Odwołującego Zamawiający zakłada, że w miesiącu kalendarzowym
zostanie wystawiona tylko jedna faktura za wykonane roboty; w kwocie nie większej niż
określona wysokość procentowa wskazana w tym artykule, z zapisów tych wynika, że
Wykonawca ma prawo zafakturować jedynie 17% wartości wykonanych prac do zakończenia
wykonywania Umowy. To ograniczenie jest sprzeczne z zapisami prawa podatkowego.
Przepisy prawa podatkowego uniemożliwiają Wykonawcy zafakturowanie mniejszej wartości
wynagrodzenia, niż to wynika z protokołu odbioru. Odwołujący podał, że zgodnie z prawem
podatkowym fakturę wystawia się nie później niż 7 dnia od dnia wydania towaru lub
wykonania usługi. Niedopuszczalne jest sztuczne zaniżanie wartości faktury, mimo
wykonania robót o wyższej wartości. Dodatkowo, postanowienie to przerzuca na wykonawcę
ciężar kredytowania prawie całej inwestycji.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu wykreślenie punktu 11.4 i 11.5., jako
sprzecznego z prawem.
Następnie, Odwołujący zakwestionował postanowienia dotyczące uprawnień
inspektora nadzoru:
„5,4.1 - Jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny, która nie uprawnia Wykonawcy do przedłużenia
terminu wykonania robót lub ich części, tempo robót zdaniem Inspektora Nadzoru
Inwestorskiego nie pozwoli na terminowe zakończenie robót, Inspektor Nadzoru
Inwestorskiego może polecić Wykonawcy podjęcie działań skutecznych dla przyspieszenia
tempa robót. Wszystkie koszty związane z podjętymi działaniami obciążą Wykonawcę”.
Zdaniem Odwołującego, punkt 5.4.1. Umowy pozwala Zamawiającemu na żądanie
przyspieszenia robót, nawet wówczas, gdy roboty te są zgodne z przedstawionym i
zaakceptowanym harmonogramem wykonania prac. Inspektor Nadzoru Inwestorskiego
jednostronnie decyduje czy powinno dojść do przyspieszenia robót i jakie działania powinny
zostać podjęte przez Wykonawcę, a wszystkie koszty tych poleceń obciążają wykonawcę.
Zapis ten nie daje Wykonawcy prawa domagania się większego wynagrodzenia z tytułu
konieczności zaangażowania większych sił i środków. Podnieść trzeba, że rozwiązanie takie
godzi w interes Wykonawcy, a także w przepisy Prawa zamówień publicznych, gdyż
Wykonawca nie jest w stanie przewidzieć czy i na ile roboty zostaną przyspieszone i
uwzględnić ryzyka w cenie podanej w ofercie. Niemożliwość wyliczenia ceny ofertowej na
podstawie postanowień SIWZ przygotowanych przez Zamawiającego narusza art. 29 ust. 1
ustawy.

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu wykreślenia 5.4.1. Wzoru umowy.
Odwołujący postawił również zarzuty wobec treści wzoru umowy:
„5.5.1. Jeżeli Wykonawca zignoruje uzasadnione żądania Inspektora Nadzoru
Inwestorskiego dotyczące wykonania robót, Zamawiający ma prawo zawieszenia robót do
czasu spełnienia odpowiednich wymagań przez Wykonawcę. Wszelkie opóźnienia wynikłe z
powodu takiego zawieszenia obciążają wyłącznie Wykonawcę.
5.5.2. Możliwość wstrzymania robót przez Inspektora Nadzoru Inwestorskiego dotyczy:
a) wykonania robót niezgodnie z zamówieniem [specyfikacja techniczna
wykonania i odbioru robót oraz dokumentacja projektowa] lub z warunkami
bezpieczeństwa,
b) wystąpienia warunków atmosferycznych, mogących wpłynąć na pogorszenie
jakości robót,
c) innych przypadków-określonych przepisami prawa budowlanego.
5.5.3. Inspektor Nadzoru Inwestorskiego może polecić Wykonawcy wstrzymanie robót lub
ich dowolnej części na okres, który uzna za konieczny, a także polecić zabezpieczenie robót
na czas wstrzymania ich dalszego wykonywania, w sposób który uzna za właściwy.
Powyższe zapisy Umowy pozwalają, zdaniem Odwołującego, Zamawiającemu na
wstrzymanie robót jednocześnie nie dając Wykonawcy prawa domagania się przedłużenia
terminu realizacji inwestycji czy żądania zwrotu kosztów przestoju [przede wszystkim w
przypadku wystąpienia wskazanych warunków atmosferycznych oraz innych przypadków
określonych przepisami prawa budowlanego]. Konieczność wstrzymania Robót nie musi
wynikać, zgodnie z proponowanym zapisem, z okoliczności leżących po stronie Wykonawcy,
Podnieść trzeba, że rozwiązanie takie godzi w interes Wykonawcy, a także w przepisy Prawa
zamówień publicznych, gdyż Wykonawca nie jest w stanie przewidzieć czy i na ile roboty
zostaną przerwane i uwzględnić ryzyka w cenie podanej w ofercie. Niemożliwość wyliczenia
ceny ofertowej na podstawie postanowień SIWZ przygotowanych przez Zamawiającego
narusza niewątpliwie art. 29 ust. 1 ustawy.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu wykreślenia punktów 5.5.1,
5.5.2,5.5.3.
Zarzuty kierowane wobec brzmienia wzoru umowy, nie zasługują na
uwzględnienie.
Biorąc pod uwagę zarzuty postawione wobec postanowień wzoru umowy,

nakierowane na wykazanie naruszenia przepisów art. 3531 Kodeksu cywilnego w związku z
art. 6471 i art. 5 Kodeksu cywilnego oraz w związku z art. 139 ust. 1 ustawy poprzez
sporządzenie wzoru umowy, w sposób naruszający zasady współżycia społecznego,
podkreślenia wymaga, w zakresie podniesionych wyżej zarzutów, że zamówienia
publicznego udziela się w ściśle określonym celu, to jest dla zaspokojenia określonych
potrzeb publicznych. W konsekwencji, kształtowanie poszczególnych postanowień
umownych nie jest działaniem dowolnym, pozostającym w sferze swobody stron i
podlegającym negocjacjom, zaś ich treść musi mieć zawsze oparcie w uzasadnionych
potrzebach zamawiającego, które mają zostać zaspokojone w wyniku postępowania.
Szczególny charakter umów w sprawie zamówienia publicznego wynika przy tym z faktu, iż
zamawiający działa w interesie publicznym. W tym kontekście należy oceniać zgodność
postanowień wzoru umowy z normami kodeksu cywilnego, które znajdą do nich
zastosowanie na mocy art. 139 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych, w zakresie nie
uregulowanym przepisami tej ustawy. Przepisy ustawy Prawo zamówień publicznych z istoty
wyrażają w pierwszym rzędzie interes zamawiającego – on to bowiem, jednostronnie określa
swoje potrzeby dokonując opisu przedmiotu zamówienia, zaś wykonawcy zainteresowani
uczestnictwem w postępowaniu mogą przystąpić do tak określonych warunków, co nie
uchybia zasadzie swobody umów, również z tego powodu, że wobec wymagań określonych
w specyfikacji istotnych warunków zamówienia, wykonawca może nie złożyć oferty na
ustalonych przez Zamawiającego warunkach. Celem postępowania o zamówienie publiczne
jest przede wszystkim realizacja uzasadnionych potrzeb zamawiającego a nie umożliwienie
wykonawcy ukształtowania dogodnych warunków, w tym dotyczących przedmiotu
zamówienia. W postępowaniu o zamówienie publiczne nie mamy zatem do czynienia z
negocjowaniem warunków przyszłego stosunku umownego, kształtowaniem go na zasadach
określonych w art. 353¹ kc. Postępowanie o zamówienie publiczne realizuje się bowiem
przez jednostronne określenie przez zamawiającego jego warunków, do których wykonawcy
mogą przystąpić lub nie wykazać zainteresowania postępowaniem. Uprawnienia
wykonawców ograniczają się zatem do kontroli działań zamawiającego w kontekście
bezwzględnie obowiązujących przepisów, nie zaś dotyczących sfery, którą ustawa
pozostawia swobodzie ukształtowania przez strony stosunku cywilnoprawnego.
Ograniczenie stosowania wskazanych zasad prawa cywilnego w postępowaniu
o zamówienie publiczne jest przy tym podkreślane w orzecznictwie Krajowej Izby
Odwoławczej [przykładowo: wyroki z dnia 4 października 2010 r. w spr. KIO 2036/10, z dnia
28 lutego 2012r. w spr. KIO 229/12, 238/12, 239/12, 242/12, 245/12, 247/12, z dnia 20
czerwca 2012 r. w spr. KIO 1157/12, z dnia 4 września 2013 r. w spr. KIO 2010/13 i KIO
2017/13]. Stąd nie mogły zostać uwzględnione zarzuty naruszenia art. 353¹ kc, dotyczące
naruszenia równości stron stosunku cywilnoprawnego, także zarzut naruszenia art. 5 KC.

Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na tezę zawartą w wyroku Sądu Okręgowego
w Gdańsku z dnia 14 lipca 2011 r. [sygn. akt XII Ga 314/11], w którym zostało wskazane, że:
„Podkreślić należy, iż warunki umowne są identyczne dla wszystkich Wykonawców.
Wykonawca dopuszczony do udziału w postępowaniu po otrzymaniu SIWZ ma możliwość
zapoznania się z nimi i zdecydowania, czy tak ukształtowany stosunek zobowiązaniowy mu
odpowiada i czy chce złożyć ofertę. Rację ma skarżący, że o ile postanowienia SIWZ nie
naruszają obowiązujących przepisów [a tak jest w niniejszej sprawie], Wykonawca nie może
zarzucać Zamawiającemu, że poszczególne elementy umowy mu nie odpowiadają. Zgodnie
z art. 353¹ k.c. Wykonawca ma swobodę zawarcia umowy. Żaden przepis prawa nie nakłada
nań obowiązku złożenia oferty w prowadzonym przez Zamawiającego postępowaniu, ani
zmuszania Zamawiającego do zawarcia umowy, której treść mu nie odpowiada. Nie może
zatem kwestionować umowy wyłącznie dlatego, że uważa, iż mogłaby ona zostać
sformułowana korzystniej dla Wykonawcy”. Podobne wnioski płyną z treści wyroku Sądu
Okręgowego we Wrocławiu z dnia 14 kwietnia 2008 r. [sygn. akt X Ga 67/08], w
uzasadnieniu którego zostało wskazane, że: „Skarżący kluczowym zarzutem skargi czyni
zarzut naruszenia normy art. 353¹ k.c. statuującej zasadę swobody umów
i równouprawnienia stron stosunku obligacyjnego. W ocenie Skarżącego za niedozwolone na
gruncie powołanego przepisu należy uznać rażąco nierównomierne obciążenie Wykonawcy
ryzykiem kontraktowym i jednostronne określanie przez Zamawiającego zakresu uprawnień
i obowiązków stron umowy. Od razu nasuwa się doniosłe praktyczne pytanie o zakres
kontraktowej swobody stron stosunku prawnego nawiązanego wskutek udzielenia
zamówienia publicznego. Na gruncie prawa zamówień publicznych mamy niewątpliwie do
czynienia ze swoistego rodzaju ograniczeniem zasady wolności umów [art. 353¹ k.c.], które
znajduje odzwierciedlenie w treści zawieranej umowy. Zgodnie z charakterem zobowiązania
publicznego Zamawiający może starać się przenieść odpowiedzialność na wykonawców. W
ramach swobody umów Zamawiający może narzucić pewne postanowienia we wzorze
umowy, a Wykonawca może nie złożyć oferty na takich warunkach. Natomiast składając
ofertę musi wziąć pod uwagę rozszerzony zakres ryzyk i odpowiednio zabezpieczyć swoje
interesy kalkulując cenę ofertową. Należy jednak podkreślić, iż błędem jest utożsamianie
przez Skarżącego podziału ryzyk z naruszeniem zasady równości stron stosunku
zobowiązaniowego. Niezależnie od tego jak dużo ryzyka zostanie w umowie przypisane
wykonawcy to on dokonuje jego wyceny i ujmuje dodatkowy koszt tych ryzyk w cenie oferty.
Zamawiający zaś po wyborze najkorzystniejszej oferty musi zawrzeć umowę na warunkach
przedstawionych we wzorze umowy i zapłacić wskazaną przez Wykonawcę cenę”.
Z powyższego wynika, iż w kwestii postanowień umowy w ramach zamówień publicznych
interes publiczny, który reprezentuje zamawiający przeważa nad interesem wykonawców.
Izba wskazuje, iż wykonawca przy umowie adhezyjnej nie ma w zasadzie wpływu na jej

kształt lecz ekwiwalentność świadczenia wzajemnego jakie ma uzyskać kreuje określając
swoje wynagrodzenie. Zatem stawianie wykonawcom określonych wymagań na etapie
realizacji umowy, które przedkładają się jedynie na ich wynagrodzenie i zwiększony nakład
sił oraz środków na etapie realizacji zamówienia, nie ogranicza uczestnikom postępowania
możliwości samego uczestnictwa w postępowaniu oraz złożenia konkurencyjnej oferty.
Każdy wykonawca mając świadomość obowiązków wynikających z treści umowy może
ocenić, czy jest w stanie należycie zrealizować zobowiązanie z niej wynikające oraz ocenić
jakie koszty są z tymi wymaganiami związane. Kalkulowanie wynagrodzenia jest bowiem
wyłączną domeną wykonawcy.
Stąd zarzuty, kwestionujące poszczególne postanowienia umowne nie mogły
wywołać rezultatu w postaci ich zmiany.
Dostrzeżenia naatsępnie wymaga, że Zamawiający jest uprawniony do
skonstruowania własnej definicji podwykonawcy i do zaakceptowania umowy z
podwykonawcą nie tylko robót budowlanych, co nie może być postrzegane jako naruszenie
przepisu art. 6471 Kc. Trafnie dostrzegł Zamawiający, że przepis ten odnosi się do umowy o
roboty budowlane i faktycznie odmienne postanowienia w umowie są nieważne, ale tylko w
razie wyłączenia czy ograniczenia w umowie obowiązków wynikających z art. 6471 Kc,\. Nie
stoi to jednak na przeszkodzie, by zasady uregulowane w tym przepisie przenieść na inne
świadczenia [dostawy, usługi], mające istotne znaczenie dla powodzenia projektu.
Zamawiający wykazał, że w celu zminimalizowania zagrożeń we współpracy wykonawcy z
usługodawcami i dostawcami, objął definicją „podwykonawcy" także te podmioty, jako
mające istotne znaczenie dla prawidłowego wykonania umowy i wprowadził mechanizm
kontroli umów podwykonawczych, w szczególności w zakresie zapłaty na rzecz
podwykonawców należnego im wynagrodzenia. Powyższy problem nabiera szczególnego
znaczenia w świetle założonego terminu wykonania umowy i skutków jego naruszenia
wynikających z umowy o dofinansowanie projektu.
Niezależnie od tego, w celu wyeliminowania wątpliwości interpretacyjnych
Zamawiający zmodyfikował SIWZ w zakresie pkt 6.5.1. wzoru umowy, doprecyzowując go w
następujący sposób:
„6.5.1, Postanowienia pkt 6.2, 6.3, 6.4 i 6.S niniejszej umowy mają zastosowanie w
przypadku zawarcia umowy o podwykonawstwo, której przedmiotem jest realizacja zadań
wynikających z przedmiotu zamówienia w zakresie dostaw i usług, jeżeli wartość zawartej
umowy z Podwykonawcą jest większa niż równowartość 40 000,00 EURO.

Podobnie należało ocenić, kwestionowane przez Odwołującego postanowienia
dotyczące uprawnień Inspektora Nadzoru do dokonywania korekt faktur. Podzielono
stanowisko Zamawiającego, że Inspektorowi Nadzoru nie przyznano prawa do zmiany
wynagrodzenia wykonawcy, a jedynie do korekt faktur w powiązaniu z zasadami rozliczeń i
wystawiania faktur opisanych w pkt 9 umowy. Przyznano zatem Inspektorowi Nadzoru
czuwanie, w imieniu Zamawiającego, nad prawidłowością wystawionych faktur.
Także zastrzeżenia wobec tych postanowień wzoru umowy, które dotyczą wysokości
kwot zafakturowanych miesięcznie nie zasługują na uwzględnienie - strony umowy mogą
bowiem dowolnie umówić się w zakresie rozliczenia umowy, w szczególności w świetle art.
642 Kc, zgodnie z którym w braku odmiennej umowy przyjmującemu zamówienie należy się
wynagrodzenie w chwili oddania dzieła. Zamawiający, po analizie zarzutów odwołania
doprecyzował pkt 11.4 wzoru umowy, w następujący sposób:
„Ustala się, że w miesiącu kalendarzowym zostanie wystawiona tylko jedna faktura za
wykonane roboty, w kwocie nie większej niż:
A) faktury wystawiane w I kwartale 2014 roku - 3% oferowanej kwoty
brutto, z zastrzeżeniem pkt 11,12 poniżej,
B) faktury wystawiane od II kwartału 2014 roku do II kwartału 2015 roku -
3% oferowanej kwoty brutto,
C) faktury wystawiane w III kwartale 2015 roku - 10% oferowanej kwoty
brutto,
D) Płatność końcowa - ostatnia faktura wyrównująca."
Również zarzuty kierowane wobec postanowień wzoru umowy, dotyczących poleceń
Inspektora Nadzoru do podjęcia działań mających na przyspieszenie tempa robót nie
zasługują na akceptację. Jak wskazał Zamawiający, wskazany zapis odnosi się wyłącznie do
sytuacji, gdy jest zagrożone terminowe wykonanie umowy z przyczyn zależnych od
wykonawcy, tj. w sytuacji gdy wykonawca nie ma roszczenia o przedłużenia terminu
wykonania umowy na podstawie pkt 16.3 umowy. Tym samym, zapis ten ma charakter
dyscyplinujący wykonawcę na wypadek nienależytego wykonania umowy przez niego, co
wprost koresponduje z regulacjami z art. 635 i 636 Kc, Inspektor Nadzoru odpowiada za
terminową realizację umowy i jeżeli widzi zagrożenie, to musi polecić przyśpieszenie tempa
prac czy wręcz zastosować program naprawczy na koszt wykonawcy. Zapis ten nie będzie
miał zastosowania w razie wykonywania umowy przez wykonawcę zgodnie z

harmonogramem, tym samym nie sposób w tym miejscu mówić o naruszeniu art. 29 ust. 1
ustawy.
Podobnie oceniono zastrzeżenia Odwołującego co do pkt 5.5.1 umowy, dotyczącego
polecenia Inspektora Nadzoru zawieszenia robót. Zamawiający przekonująco wykazał, że
wskazany zapis odnosi się wyłącznie do sytuacji, gdy jest zagrożone należyte wykonanie
umowy z przyczyn zależnych od wykonawcy, co zostaje podkreślone w zdaniu pierwszym
„Jeżeli Wykonawca zignoruje uzasadnione żądania Inspektora Nadzoru dotyczące
wykonania robót..." Tym samym zapis ten ma być dyscyplinującym wykonawcę na wypadek
nienależytego wykonania umowy [np. niezgodność z zamówieniem, przepisami bhp, etc].
Chodzi wyłącznie o sytuacje, gdy Wykonawca nie ma prawa domagania się przedłużenia
terminów realizacji zamówienia. Wykonawca przy opracowywaniu sposobu prowadzenia
prac musi brać pod uwagę warunki atmosferyczne panujące na danym terenie [średnie
temperatury roczne, dzienne, ilość opadów, rozkład opadów w roku, etc, wiatr, warunki
gruntowe itp.] i tylko drastyczne odstępstwa od typowych warunków atmosferycznych na
danym terenie mogą być podstawą do roszczenia o przedłużenie terminu realizacji. Innymi
słowy, zapis ten nie wyłącza roszczeń Wykonawcy o zmianę umowy w razie wystąpienia
okoliczności mających wpływ na termin wykonania umowy, za które Wykonawca nie ponosi
odpowiedzialności.
Reasumując, nie znalazły potwierdzenia zarzuty kierowane wobec wskazanych
postanowień wzoru umowy.
Ponieważ znalazły potwierdzenie zarzuty naruszenia art. 91 ustawy w związku z art. 7
ustawy poprzez sformułowanie kryteriów oceny ofert w sposób niezgodny z tym przepisem i
w sposób faworyzujący technologię oferowaną przez konkretnego producenta, w zakresie
kryterium jakościowego T3, które mogą mieć wpływ na wynik postępowania [art. 192 ust. 2
ustawy], uwzględniono odwołanie. Orzeczono tym samym o nakazaniu Zamawiającemu
dokonania zmiany treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia, polegającej na
wyeliminowaniu z kryterium T3 Ogrzewanie komory fermentacyjnej elementów tego
kryterium, postawionych bez rzeczowego uzasadnienia, pozwalających na jednoznaczną
ocenę, jaką wartość dla przedmiotu zamówienia [jego wyższą jakość], pociąga za sobą
zastosowanie określonego, wyrażonego w tym kryterium sposobu ogrzewania komory
fermentacyjnej.

Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku postępowania - na
podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Prawo zamówień publicznych oraz w oparciu o przepisy
§ 5 ust. 4 w zw. z § 3 pkt 1) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r.
w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów
w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania [Dz.U. Nr 41 poz. 238].

Skład orzekający: