Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt KIO 2686/13

POSTANOWIENIE
z dnia 2 grudnia 2013 r.
Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: Przewodniczący: Piotr Kozłowski

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym bez udziału stron oraz uczestników postępowania
odwoławczego w dniu 2 grudnia 2013 r. w Warszawie odwołania wniesionego do Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 20 listopada 2013 r.
przez wykonawcę: Usługi Ogólnobudowlane R……… D…………., Chodzież
w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego pn. Przebudowa, nadbudowa
i rozbudowa istniejącego budynku klubowego na terenie działek 501/8 i 504/12
w Charzykowych przy ulicy Rybackiej 8 gmina Chojnice woj. pomorskie
prowadzonym przez zamawiającego: Ludowy Klub Sportowy Charzykowy z siedzibą
w Charzykowach
orzeka:
1. Umarza postępowanie odwoławcze.
2. Nakazuje zwrot z rachunku bankowego Urzędu Zamówień Publicznych na rzecz Usług
Ogólnobudowlanych R……….. D.……….. z Chodzieży kwoty 10000 zł 00 gr (słownie:
dziesięć tysięcy złotych zero groszy) uiszczonej przez tego odwołującego tytułem wpisu
od odwołania.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 907, z późn. zm.) na niniejsze
postanowienie – w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga
za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Słupsku.
poniesione z tytułu uzasadnionych kosztów strony obejmujących wynagrodzenie
Przewodniczący: ………………………………

Sygn. akt KIO 2686/13

U z a s a d n i e n i e
Zamawiający – Ludowy Klub Sportowy Charzykowy z siedzibą w Charzykowach –
prowadzi w trybie przetargu nieograniczonego, na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia
2004 r. – Prawo zamówień publicznych (tekst jednolity tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz.
907, z późn. zm; zwanej dalej również „ustawą pzp” lub „pzp”), postępowanie o udzielenie
zamówienia publicznego na roboty budowlane pn. Przebudowa, nadbudowa i rozbudowa
istniejącego budynku klubowego na terenie działek 501/8 i 504/12 w Charzykowych przy
ulicy Rybackiej 8 gmina Chojnice woj. pomorskie. Ogłoszenie o tym zamówieniu zostało
zamieszczone w Biuletynie Zamówień Publicznych 30 września 2013 r. pod nr 394210-2013,
w tym dniu Zamawiający zamieścił ogłoszenie o zamówieniu w swojej siedzibie oraz
na swojej stronie internetowej, na której udostępnił również specyfikację istotnych warunków
zamówienia (dalej zwaną w skrócie „s.i.w.z.” lub „SIWZ”). Wartość zamówienia nie
przekracza kwot określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy
pzp.

15 listopada 2013 r. Zamawiający przekazał drogą elektroniczną Odwołującemu –
Usługom Ogólnobudowlanym R………….. D…………. z Chodzieży – informację o wyborze
najkorzystniejszej oraz o odrzuceniu oferty Odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 8
ustawy pzp.

20 listopada 2013 r. wpłynęło do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w formie
pisemnej odwołanie, w którym Odwołujący odwołał się od odrzucenia jego oferty, zarzucając
Zamawiającemu naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 8 pzp, a także wnosząc o nakazanie
Zamawiającemu dokonanie ponownej oceny ofert z uwzględnieniem oferty Odwołującego.
Odwołujący sprecyzował zarzut podając następujące okoliczności prawne i faktyczne
uzasadniające wniesienie odwołania.
Odwołujący zrelacjonował, że w zawiadomieniu o odrzuceniu jego oferty
Zamawiający stwierdził, iż zaoferowany w ofercie trzydziestoletni termin gwarancji jest
terminem czysto teoretycznym, co czyni wykonanie przez Odwołującego zobowiązań
gwarancyjnych przez niemożliwym, a tym samym nie jest możliwe podpisanie z nim umowy
na wykonanie zamówienia, gdyż z mocy ustawy byłaby ona nieważna – na mocy art. 387 § 1
Kodeksu cywilnego, który stanowi, że umowa o świadczenie niemożliwe jest nieważna.
Odwołujący podniósł, że zgodnie z pkt 15 SIWZ Zamawiający ustanowił kryteria
wyboru oferty przyznając punkty odpowiednio za: cenę – waga kryterium 70 % – cena
Sygn. akt KIO 2686/13

najniższa otrzymuje 70 pkt; termin realizacji – waga kryterium 20 % – najkrótszy termin
otrzymuje 20 pkt, gwarancja – waga kryterium 10 % – najdłuższa gwarancja otrzymuje 10
pkt. Odwołujący zaznaczył, że Zamawiający nie ograniczył w SIWZ górnej granicy udzielonej
gwarancji lub górnej wartości zaoferowanej gwarancji podlegającej ocenie. Wobec
powyższych zapisów SIWZ, wskazujących na to, że Zamawiający zainteresowany jest
udzieleniem przez wykonawców jak najdłuższej gwarancji, Odwołujący zaoferował 360
miesięczny okres gwarancji. {Odwołujący przedstawił w odwołaniu symulację oceny jego
oferty, zgodnie z którą uzyskałby łącznie większą liczbę punktów niż oferta uznana przez
Zamawiającego za najkorzystniejszą.}
7 listopada 2013 r. Zamawiający wezwał Odwołującego do wyjaśnienia, czy
zaproponowany okres gwarancji wynoszący 30 lat nie jest ewidentną pomyłką. A jeżeli nie,
Zamawiający domagał się wskazanie sposobów zapewnienia wywiązania się
z zaproponowanego okresu.
8 listopada 2013 r. Odwołujący udzielił odpowiedzi potwierdzającej, że zaoferowany
okres gwarancji nie jest oczywistą omyłką pisarską, a wynikiem świadomej decyzji, której
skutków jest również świadomy. {Do odwołania załączono treść tego pisma}.
Odwołujący wskazał, że Zamawiający w uzasadnieniu odrzucenia oferty powołał się
na to pismo, zarzucając, że Odwołujący nie przedstawił żadnych dowodów na to,
że: po pierwsze – podobne okresy gwarancyjne zaproponował innym swoim kontrahentom,
po drugie – ma podpisane umowy gwarancyjne z dostawcami materiałów, które zamierza
wykorzystać podczas realizacji zamówienia. Odwołujący podniósł, że Zamawiający nie
oczekiwał takich informacji, a przynajmniej nie sprecyzował pytania w sposób, który mógłby
wskazywać konieczność ich wykazania. Sposób realizacji warunków gwarancji wynika
z treści projektu umowy, który zobowiązuje wykonawcę zamówienia do terminowego
usunięcia wad i usterek pod groźbą naliczenia kary umownej i utraty wniesionego
zabezpieczenia. Odwołujący wskazał również, że Zamawiający w informacji o odrzuceniu
oferty poinformował, że zwrócił się z prośbą o opinię do biegłego rzeczoznawcy, który
stwierdził, że zaoferowany przez oferenta termin gwarancji jest czysto teoretyczny; nie
stwierdził jednak że jest to termin niemożliwy. Zgodnie z art. 387 § 1 Kodeksu cywilnego
umowa o świadczenie niemożliwe jest nieważna. Odwołujący podniósł, że niemożliwość
świadczenia według poglądów przedstawicieli doktryny powinna być: po pierwsze –
obiektywna tzn. danego świadczenia nie jest w stanie spełnić nie tylko dłużnik ale w ogóle
nikt; po drugie – pierwotna, czyli istniejąca w chwili zawarcia umowy, natomiast później
zaistniała niemożliwość świadczenia nie skutkuje nieważnością umowy, lecz może
uzasadniać odpowiedzialność kontraktową; po trzecie – nieprzemijająca; niemożliwość
Sygn. akt KIO 2686/13

świadczenia zachodzi również wtedy, gdy wynika z przepisów prawa – niemożliwość prawna.
Odwołujący oświadczył, że jego przypadku nie zachodzi żadna z powyższych
przesłanek świadczących o niemożliwości świadczenia. Istotą zawarcia umowy
w przedmiotowej sprawie jest wykonanie prac budowlanych polegających na remoncie szatni
i pomieszczeń trenerskich. To założenie w 100% gwarantuje oferta, a więc w zakresie
głównym, wykonanie świadczenia jest jak najbardziej możliwe. Ponadto świadczenie ma
zostać wykonane w określonym terminie, i to o trzydzieści dni krótszym niż wymagany przez
Zamawiającego, jednak i tego warunku nie kwestionuje Zamawiający. Natomiast wykonane
i odebrane zostaną objęte gwarancją. Zdaniem Odwołującego Zamawiający
z niezrozumiałych powodów uznaje gwarancję 7-letnią (wybranego oferenta ) za możliwą,
a 30-letnią za niemożliwą. W ocenie Odwołującego zaoferowany przez niego okres gwarancji
jest dłuższy niż wymagany, na jego ryzyko i odpowiedzialność. Trzydziestoletni okres
gwarancji nie jest niemożliwy, może natomiast wiązać się w przyszłości z odpowiedzialnością
kontraktową, czego Odwołujący jako udzielający gwarancji jest w pełni świadomy. Zdaniem
Odwołującego nie bez znaczenia dla trwałości takiego zobowiązania i pewności
Zamawiającego co do jego wykonania jest fakt, że jest ono dziedziczne.
Odwołujący powołał się również na art. 3531 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym
strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swojego uznania, byleby
tylko jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani
zasadą współżycia społecznego. Odwołujący stwierdził, że zasada ta, co prawda, na gruncie
Prawa zamówień publicznych doznaje pewnego ograniczenia, które w głównej mierze kreuje
zamawiający, jednak jeżeli zamawiający inaczej nie postanowi tzn. nie skorzysta
z przysługującego mu prawa np. ograniczenia okresu gwarancji, to stosuje się przepisy
Kodeksu cywilnego. W przedmiotowej sprawie Zamawiający nie skorzystał z takiego prawa.
Ponadto Odwołujący wskazał, że zgodnie z art. 638 kc jeżeli z przepisów poprzedzających
nic nie wynika, do rękojmi za wady dzieła stosuje się przepisy o rękojmi przy sprzedaży,
które odnoszą się tylko i wyłącznie do minimalnego okresu gwarancji. Nie istnieje górna,
ustawowa granica, określająca maksymalny termin udzielonej gwarancji. Co więcej, art. 558
§ 1 kc stanowi, że strony mogą odpowiedzialność z tytułu rękojmi rozszerzyć, ograniczyć lub
wyłączyć. Istnieje więc w tym zakresie swoboda, a sam charakter przepisu określa się jako
dyspozytywny.
Odwołujący podkreślił również, że wieloletnie okresy gwarancji na produkt nie są
rzadkością. Dla przykładu podał oficjalne informacje, dostępne na stronach internetowych
wybranych firm:
• Armatura Kraków – podaje 100 lat gwarancji na elementy odlewane oferowanej
Sygn. akt KIO 2686/13

armatury;
• Firma CRH KLINKIER sp. z o.o. – podaje 30 lat gwarancji na płytki klinkierowe;
• Producent dachówki Roben Ceramika Budowlana – podaje 30 lat gwarancji na
dachówkę;
• Firma Kopp – Podłogi Naturalne – podaje 30 lat gwarancji na podłogi drewniane.
Odwołujący dodał, że nikt, w tym Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumenta, nie kwestionuje
takich terminów i nie twierdzi, że są niemożliwe, a należy pamiętać, że często dotyczą
konsumentów objętych szczególną ochroną ustawodawcy.

26 listopada 2013 r. Zamawiający poinformował, że 21 listopada 2013 r. kopia
odwołania została przesłana pozostałym uczestnikom postępowania drogą elektroniczną
oraz listem poleconym.
Izba ustaliła, że do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej nie wpłynęło żadne
zgłoszenie przystąpienia do postępowania odwoławczego w tej sprawie.

26 listopada 2013 r. wpłynęła do Izby drogą elektroniczną (29 listopada 2013 r.
w formie pisemnej) odpowiedź na odwołanie, w której Zamawiający oświadczył, że – zgodnie
z art. 186 ust. 1 i 2 ustawy pzp – uznaje w całości treść odwołania i jednocześnie wnosi
o umorzenie postępowania odwoławczego.

W tych okolicznościach Izba zważyła, co następuje:

Skuteczne skorzystanie przez którąkolwiek ze stron postępowania odwoławczego
z przysługującej jej tzw. czynności dyspozytywnej (uwzględnienia w całości zarzutów
odwołania przez zamawiającego, cofnięcia odwołania przez odwołującego) – powoduje
zakończenie postępowania odwoławczego bez merytorycznego rozpoznania zarzutów
odwołania.
Zamawiający wyraził w piśmie z 26 listopada 2013 r. w sposób niebudzący
wątpliwości wolę uwzględnienia w całości zarzutu przedstawionego w odwołaniu. Izba
zważyła, że dla wywarcia skutku postaci możliwości umorzenia przez Izbę postępowania
odwoławczego konieczne i wystarczające jest uwzględnienie przez zamawiającego w całości
zarzutów zawartych w odwołaniu. Natomiast dalsze czynności, które zamawiający podejmie
w celu uczynienia zadość żądaniom odwołania, pozostają poza oceną Izby w ramach
ustalenia zaistnienia przesłanki umorzenia postępowania odwoławczego.
Wobec stwierdzenia, że Zamawiający uwzględnił w całości zarzuty przedstawione
Sygn. akt KIO 2686/13

w odwołaniu, a po jego stronie nie zgłosił przystąpienia do postępowania odwoławczego
żaden wykonawca – Izba, działając na podstawie art. 186 ust. 2 w zw. z art. 192 ust. 1 zd. 2
ustawy pzp, umorzyła postępowanie odwoławcze na posiedzeniu niejawnym bez udziału
Stron.

Orzekając o kosztach postępowania odwoławczego Izba uwzględniła, że ponieważ
uwzględnienie w całości zarzutów odwołania nastąpiło przed otwarciem posiedzenia, z mocy
art. 186 ust. 6 pkt 1 ustawy pzp koszty te znoszą się wzajemnie, jednocześnie nakazując
dokonanie na rzecz Odwołującego zwrotu kwoty uiszczonej tytułem wpisu, zgodnie z § 5 ust.
1 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).


Przewodniczący: ……………………………