Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR del. Jacek Liszka

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Houda

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania A. K.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówka Terenowa w T.

z dnia 21 lutego 2014 roku nr (...)

w sprawie A. K.

przeciwko Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówka Terenowa
w T.

o rentę rolniczą

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się A. K. rentę rolniczą począwszy od dnia 9 grudnia 2013 roku do dnia 8 grudnia 2015 roku.

Sygn. akt IV U 320/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 17 grudnia 2014 r.

Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówka Terenowa w T. decyzją z dnia 21 lutego 2014 r. odmówił A. K. przyznania prawa do renty rolniczej w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 1403 z póź. zm.). W uzasadnieniu swej decyzji organ rentowy powołując się na treść art. 21 powyższej ustawy stwierdził, że w/w nie przysługuje prawo do renty rolniczej, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej KRUS z dnia 19.02.2014 r. nie został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym.

Od powyższej decyzji odwołał się A. K. domagając się przyznania świadczenia i podnosząc, iż ma poważne problemy zdrowotne od 2006 r. kiedy przebył złamanie spiralne podudzia prawego z przemieszczeniem odłamów i jest osobą schorowaną, niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym.

W odpowiedzi na odwołanie Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówka Terenowa w T. wniosła o jego oddalenie, podnosząc argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

A. K. urodził się w dniu (...) r. Odwołujący posiada wymagany ustawowo okres podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników.

Dowód: akta KRUS

Dnia 26.11.2013 r. odwołujący się złożył wniosek o rentę rolniczą do Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówki Terenowej w T..

Orzeczeniem z dnia 21.01.2014 roku lekarz rzeczoznawca KRUS nie uznał ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym. Nie stwierdzono również niezdolności do samodzielnej egzystencji. Orzeczenie to podtrzymała komisja lekarska w dniu 19.02.2014 roku stwierdzając brak całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym u odwołującego i brak niezdolności do samodzielnej egzystencji. W konsekwencji powyższego Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego decyzją z dnia 21.02.2014 roku odmówił przyznania prawa do renty rolniczej w oparciu o przepisy ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników.

Od tej decyzji odwołał się ubezpieczony.

Dowód: akta KRUS

W toku niniejszego postępowania sądowego u odwołującego się stwierdzono:

- zespół bólowy kręgosłupa L-S,

- stan po złamaniu przezkrętarzowym lewej kości udowej,

- stan po złamaniu podudzia prawego,

- stan po złamaniu kostki bocznej lewego podudzia,

- przykurcz Dupuytrena palca IV ręki prawej,

- żylaki kończyn dolnych, zwłaszcza prawej kończyny.

Zespół bólowy kręgosłupa L-S występuje u odwołującego z napięciem mięśni przykręgosłupowych, z ograniczeniem zgięcia (próba P-P 35 cm) na podłożu zmian zwyrodnieniowych po złamaniu L1, z udokumentowanymi przepuklinami jąder miażdżystych kręgów lędźwiowych. Stan po złamaniu przezkrętarzowym lewej kości udowej występuje ze ściągającymi bliznami na udzie lewym, z ograniczeniem zgięcia w stawie biodrowym o 30 stopni. Na podudziu prawym stwierdzono zniekształcenie obrysów stawu skokowego prawego i nieznacznego stopnia kolana prawego z ograniczeniem ruchomości w stawach i niewydolnym, utykającym chodem na prawą kończynę dolną. Na kończynie dolnej prawej występują masywne żylaki z cechami niewydolności żylnej. Na lewej kończynie dolnej występuje deformacja obrysów lewego stawu skokowego z ograniczeniem zgięcia grzbietowego stopy. Na dłoni prawej występuje przykurcz Dupuytrena średniego stopnia palca IV, wymagający leczenia operacyjnego.

Wszystkie te schorzenia dotyczą narządu ruchu i upośledzają funkcję ruchową w stopniu uniemożliwiającym pracę w gospodarstwie rolnym. Badany wymaga leczenia, rehabilitacji, oszczędnego trybu życia, ewentualnych zabiegów operacyjnych i jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym przez okres od 9.12.2013 r. do 8.12.2015 r.

Dowód:

- opinia sądowo-lekarska z dnia 24.06.2014 r. - k. 7-9,

- dokumentacja lekarska – akta KRUS.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zalegających w aktach organu rentowego dokumentów oraz opinii biegłych.

W całości podzielił Sąd wnioski i tezy wypływające z tych dokumentów. Ich autentyczność oraz wiarygodność nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Brak więc było jakichkolwiek podstaw – także takich, które należałoby uwzględnić z urzędu – by dokumentom tym odmówić właściwego im znaczenia dowodowego. Stąd stosownie do treści art. 244 § 1 kpc dokumenty urzędowe stanowiły dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone, a dokumenty prywatne, że osoba która je podpisała złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie (art. 245 kpc).

W toku postępowania sądowego powstała również potrzeba powołania biegłych lekarzy z zakresu ortopedii i neurologii. Przedstawiona przez biegłych sądowych opinia w pełni zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaprezentowane wnioski zostały poprzedzone rzetelną analizą dokumentacji medycznej odwołującego się, jak również bezpośrednim badaniem. Ponadto nie zawierała sprzeczności z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, była spójna i rzeczowe. Biegli odpowiedzieli na stawiane im pytania. Także kwalifikacje i doświadczenie powołanych biegłych wskazują, iż przedstawiona opinia zasługuje na uwzględnienie.

Wnioski opinii zostały właściwie sformułowane i umotywowane, zaś sposób dojścia do przedstawionego przez biegłych stanowiska w ocenie Sądu zezwala uznać opinię za jasny, przejrzysty i w pełni wiarygodny dowód sądowo - lekarski. Spełnia wobec tego wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc.

Organ rentowy pismem z dnia 17.09.2014 r. wniósł zastrzeżenia do powyższej opinii. KRUS bezzasadnie podniósł w nich jedynie, że przedmiotowe badanie biegłych jest inną interpretacją dolegliwości i badania odwołującego nie wnoszącą nowych informacji w stosunku do badania przez komisję lekarską KRUS.

Takie stanowisko KRUS w żaden sposób nie podważyło wartości dowodowej wydanej opinii, gdyż nie zawierało żadnych merytorycznych zarzutów pod jej adresem. Brak zatem było argumentów, wskazujących na jakieś istotne uchybienia, czy błędy po stronie biegłych, które mogłyby podważać jej wartość dowodową. Organ rentowy bezzasadnie podważa wpływ występujących u odwołującego schorzeń układu ruchu na jego zdolność do pracy w gospodarstwie rolnym. Zwrócić jeszcze należy uwagę na fakt, iż biegli sądowi w swojej opinii położyli nacisk na określone leczenie, rehabilitację odwołującego uznając go za okresowo, całkowicie niezdolnego do pracy. Niewykluczone zatem, iż po zastosowanym leczeniu stan zdrowia badanego ulegnie poprawie. Na chwilę obecną jednak, ze względu na konieczne dalsze leczenie i rehabilitację odwołujący pozostaje okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Odwołanie podlega uwzględnieniu.

Zgodnie z art. 21 ust.1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 1403 z póź. zm.) renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust.2,

2)  jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym,

3)  całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art.20 ust.1 pkt.1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Warunek podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres uważa się za spełniony stosownie do treści ust. 2 pkt 5 omawianego przepisu art. 21 ustawy, jeżeli okres ubezpieczenia emerytalno-rentowego ubezpieczonego wynosi co najmniej 5 lat - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 30 lat.

Po myśli ust. 3 art. 21 przy ustalaniu okresu podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu zgodnie z ust. 2 stosuje się odpowiednio art. 20 ust. 1 i 2.

Za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. Uznaje się ją za trwałą, jeżeli ubezpieczony nie rokuje odzyskania zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym, natomiast jeżeli ubezpieczony rokuje odzyskanie zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym wówczas taką niezdolność uznaje się za okresową (art. 21 ust. 5, 6 i 7 ustawy).

Okres 5 lat, o których mowa w ust. 2 pkt 5, powinien przypadać w okresie ostatnich 10 lat przed złożeniem wniosku o przyznanie renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy (art. 21 ust. 8 ustawy).

W niniejszym postępowaniu sporną była jedynie przesłanka z art. 21 ust. 1 pkt 2 w postaci całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, a organ rentowy nie kwestionował pozostałych przesłanek, w tym posiadania przez odwołującego wymaganego okresu ubezpieczenia uprawniającego się do starania o rentę rolniczą (k. 27). Przedmiotem postępowania było zatem ustalenie, czy odwołujący ze względu na stan zdrowia jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, czy też jest do wykonywania tej pracy zdolny, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na tej podstawie decyzji Prezesa KRUS.

W świetle powyższych wywodów i przeprowadzonego postępowania dowodowego – w tym przede wszystkim opinii biegłych należy stwierdzić, że odwołujący jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

Z opinii biegłych z zakresu ortopedii i neurologii wynika, iż ubezpieczony cierpi na: zespół bólowy kręgosłupa L-S, stan po złamaniu przezkrętarzowym lewej kości udowej, stan po złamaniu podudzia prawego, stan po złamaniu kostki bocznej lewego podudzia, przykurcz Dupuytrena palca IV ręki prawej, żylaki kończyn dolnych, zwłaszcza prawej kończyny.

Zespół bólowy kręgosłupa L-S występuje u odwołującego z napięciem mięśni przykręgosłupowych, z ograniczeniem zgięcia (próba P-P 35 cm) na podłożu zmian zwyrodnieniowych po złamaniu L1, z udokumentowanymi przepuklinami jąder miażdżystych kręgów lędźwiowych. Stan po złamaniu przezkrętarzowym lewej kości udowej występuje ze ściągającymi bliznami na udzie lewym, z ograniczeniem zgięcia w stawie biodrowym o 30 stopni. Na podudziu prawym stwierdzono zniekształcenie obrysów stawu skokowego prawego i nieznacznego stopnia kolana prawego z ograniczeniem ruchomości w stawach i niewydolnym, utykającym chodem na prawą kończynę dolną. Na kończynie dolnej prawej występują masywne żylaki z cechami niewydolności żylnej. Na lewej kończynie dolnej występuje deformacja obrysów lewego stawu skokowego z ograniczeniem zgięcia grzbietowego stopy. Na dłoni prawej występuje przykurcz Dupuytrena średniego stopnia palca IV, wymagający leczenia operacyjnego.

Wszystkie te schorzenia dotyczą narządu ruchu i upośledzają funkcję ruchową w stopniu uniemożliwiającym pracę w gospodarstwie rolnym. Badany wymaga leczenia, rehabilitacji, oszczędnego trybu życia, ewentualnych zabiegów operacyjnych i jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym przez okres od 9.12.2013 r. do 8.12.2015 r. Dlatego też Sąd zmienił zaskarżoną decyzję Prezesa KRUS i przyznał odwołującemu rentę rolniczą na okres od 9.12.2013 r. do 8.12.2015 r. na podstawie wyżej powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴§ 2 kpc.