Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 91/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lutego 2015 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący : SSO Anatol Gul

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2015 r. w Świdnicy na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa B. A. przeciwko (...) Sp. J. w W. o zapłatę 5124 zł na skutek apelacji powódki od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 5 grudnia 2014 r. sygn. akt VIII C 2087/14

oddala apelację.

Sygn. akt II Ca 91/15

UZASADNIENIE

Apelacja nie jest uzasadniona i nie podlega uwzględnieniu, a podniesione w niej zarzuty nie znajdują potwierdzenia w materiale dowodowym sprawy. Przyjmując bezsporne w istocie ustalenia faktyczne sądu pierwszej instancji za swoje, Sąd Okręgowy podziela także ocenę prawną tego stanu faktycznego oraz wyciągnięte z tej oceny wnioski, co zwalnia z konieczności ponownego przytaczania szeregu powołanych już wcześniej trafnych argumentów.

Tylko dodatkowo należy wskazać na następujące kwestie : - co do zasady wykazanie przez stronę, że sąd naruszył przepis art. 233 § 1 kpc oraz że fakt ten mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy, nie może być zastąpione jedynie odmienną interpretacją dowodów zebranych w sprawie – co w istocie czyni skarżąca - chyba że strona jednocześnie wykaże, że przyjęta za podstawę rozstrzygnięcia ocena dowodów przekracza granice przysługującej sądowi w tym zakresie swobody; - zarzuty powódki w istocie stanowią klasyczną polemikę ze stanowiskiem przyjętym przez Sąd I inst., a treść zarzutów i ich rozwinięcie w uzasadnieniu apelacji świadczą jedynie o przekonaniu skarżącej o innej niż przyjął sąd doniosłości dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu;

- niewątpliwie warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest wykazanie, że takie uprawnienie przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi, co jednak w niniejszej sprawie nie zostało skutecznie uczynione; - żądanie pozwu odnośnie zaległego czynszu najmu dotyczyło okresu od 1 maja 2010 r. do 12 czerwca 2010 r.;

- umowa najmu stanowiąca podstawę materialnoprawną dochodzonego roszczenia przestała obowiązywać z dniem 1 czerwca 2010 r. wobec jej wypowiedzenia ze skutkiem natychmiastowym przez wynajmującego, dlatego też od tego dnia wynajmującemu nie przysługiwały już żadne roszczenia wynikające z treści umowy najmu, w szczególności czynsz najmu;

- w sprawie VI GC 226/10 SR w Wałbrzychu dochodzono odszkodowania za bezumowne korzystanie z powierzchni magazynowej za okres od 10 kwietnia 2010 r. do 10 maja 2010 r., natomiast w sprawie VI GC 203/10 – odszkodowania za bezumowne korzystanie za okres od 11 maja 2010 r. do 10 czerwca 2010 r., co jednoznacznie wskazuje, że wynajmujący sam uznawał, że w okresach tych ze stroną pozwaną nie łączyła go już umowa najmu, skoro nie dochodził należności z tytułu tej umowy;

- przedmiotem umowy najmu była m.in. powierzchnia magazynowa 500 m(2), bez bliższego jej określenia, dlatego też gdy w sprawach VI GC 203/10 , VI GC 128/10 i VI GC 226/10 dochodzono należności za bezumowne korzystanie z ogólnie określonych powierzchni magazynowej 200 m (2) oraz 100 m(2) części terenu , to oczywiście nie było podstaw do uznania, że nie dotyczyło to tych samych powierzchni, które były przedmiotem umowy najmu.

Z tych przyczyn apelacja jako pozbawiona uzasadnionych podstaw została oddalona / art. 385 kpc w zw. z art. 505(1) kpc i art. 505(13) § 2 kpc /.