Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2014 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: G. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 27 maja 2014 r., znak:(...)

w sprawie: G. G.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

1)  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu G. G. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia (...) do dnia (...).,

2)  stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 maja 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., w oparciu o orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 23 maja 2014 r., zadecydował o kontynuacji wypłaty ubezpieczonemu G. G. renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres do 12 lutego 2019 r.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony wnosząc o przyznanie mu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Ubezpieczony podniósł, że stan jego zdrowia nie uległ poprawie, lecz systematycznie się pogarsza.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W myśl art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS ( Dz. U. z 2013 roku, poz. 1440 j.t.) niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Zgodnie natomiast z treścią art. 13 ust. 1 ustawy przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Ubezpieczony G. G. był uprawniona do renty z tytułu okresowej częściowej niezdolności do pracy do dnia (...) (...). W wyniku rozpoznania wniosku o rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, zarówno lekarz orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia 17 kwietnia 2014 r., jak i komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 23 maja 2014 r. stwierdzili, że badany jest częściowo niezdolny do pracy.

- okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania ustaleń dokonanych przez organ rentowy Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: kardiologa i specjalisty medycyny pracy.

Biegli po zapoznaniu z dokumentacją medyczną, zebraniu wywiadu i przeprowadzeniu badania rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia:

- nadciśnienie tętnicze;

- przewlekłą chorobę niedokrwienną serca;

- stan po przebytym zawale serca ściany dolnej leczonym pierwotną angioplastyką wieńcową PTW we wrześniu 2007 r.;

- chorobę trójnaczyniową (od listopada 2009 r.), kwalifikującą do leczenia operacyjnego;

- poszerzenie opuszki aorty – obserwacja w kierunku tętniaka aorty (od 2012 r.);

- hiperlipidemię w wywiadzie;

- zaburzenia rytmu serca w wywiadzie.

W ocenie biegłych lekarzy sądowych, aktualny stan zdrowia ubezpieczonego skutkuje jego całkowitą niezdolnością do pracy od (...). do (...) Biegli wskazali na pogarszający się stan zdrowia ubezpieczonego, w tym poszerzenie opuszki aorty, obecność pobudzeń dodatkowych komorowych w ekg u chorego po przebytym zawale serca z migotaniem komór, co kwalifikuje go do leczenia operacyjnego.

Tym samym, biegli nie podzielili stanowiska wyrażonego przez lekarza orzecznika ZUS oraz komisję lekarską ZUS. Podstawą wydanej opinii sądowo-lekarskiej była ta sama dokumentacja medyczna, jaką dysponował pozwany organ rentowy w toku prowadzonego postępowania orzeczniczego.

Po zapoznaniu się z opinią wydaną przez biegłych organ rentowy w dniu 18 września 2014 r. złożył pismo procesowe, w którym poinformował, iż nie wnosi do niej zastrzeżeń. Jednocześnie pozwany wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji, zgodnie z opinią biegłych lekarzy sądowych.

- dowód: opinia biegłych sądowych lekarzy (k. 21-22 akt sądowych)

Sąd podzielił w całości opinię wydaną przez biegłych sądowych lekarzy. Jest ona bowiem wyczerpująca, logiczna i zgodna z zakresami fachowej wiedzy medycznej, w związku z czym nie ma podstaw do jej podważenia. Biegli lekarze sądowi są doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadają schorzeniom ubezpieczonego. Opinię wydali po zapoznaniu się z dokumentami leczenia, zebraniu wywiadu i przeprowadzeniu badania. Wbrew twierdzeniom pozwanego organu, schorzenia występujące u ubezpieczonego, uniemożliwiają mu w sposób oczywisty podjęcie pracy w wyuczonym zawodzie. Jest to niewątpliwie praca fizyczna, wymagająca dużego wysiłku. Przede wszystkim jednak należy podnieć, że ubezpieczony był dotychczas uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Dla przyznania prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności konieczne było wykazanie, że w stanie jego zdrowia nie nastąpiło pogorszenie w stosunku do stanu poprzedniego. Żaden z argumentów przytoczonych przez organ rentowy w zastrzeżeniach nie wskazuje na wystąpienie jakiejkolwiek poprawy. Z opinii biegłych wynika tymczasem, że stan zdrowia ubezpieczonego uległ pogorszeniu.

Mając na względzie powyższą argumentację Sąd uznał, iż ubezpieczony spełnia wszystkie warunki dla przyznania mu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy począwszy od dnia (...). do (...).

Z uwagi na powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Przedmiotem rozstrzygnięcia pozostawało także w niniejszej sprawie, czy organ rentowy w ramach swoich uprawnień i kompetencji poczynił wszystkie możliwe ustalenia faktyczne i wyjaśnił wszystkie okoliczności konieczne do wydania decyzji. W zakresie tym Sąd ustalił, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych na etapie postępowania orzeczniczego dysponował odpowiednimi dowodami pozwalającymi na ustalenie, że u badanego występuje całkowita niezdolność do pracy. Wywiad zebrany od badanego przez lekarza orzecznika ZUS i komisję lekarską ZUS odpowiada swą treścią danym zebranym przez biegłych lekarzy sądowych. Zespół specjalistów powołanych przez Sąd dysponował dokładnie tymi samymi dokumentami leczenia i wynikami badań, jakie stanowiły podstawę wadliwego orzeczenia komisji lekarskiej ZUS. W niniejszej sprawie niewątpliwe jest, że zmiana decyzji w postępowaniu odwoławczym była uzasadniona ustaleniami faktycznymi, które powinny być i były znane organowi rentowemu. Opinia biegłych została wydana w oparciu o dokładnie takie same dokumenty diagnostyczne jakimi dysponował organ rentowy. Kliniczny stan pacjenta również nie uległ zmianie albowiem dane z wywiadu i badanie fizykalne nie wskazują na to by powód w trakcie badania przez biegłych zgłaszał i cierpiał na inne dolegliwości aniżeli te, które znane były lekarzom wchodzącym w skład komisji lekarskiej ZUS. Z uwagi na powyższe w punkcie 2 wyroku stwierdzono, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, zgodnie z art. 118 ust 1a ustawy emerytalnej.

SSO Ewa Milczarek