Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2015r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu

w składzie:

Przewodniczący: SSR Barbara Bonczar

Protokolant: Grażyna Mazurkiewicz

po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w dniu 12 lutego 2015r. we Wrocławiu

sprawy z odwołania M. R.

od decyzji Z. U. S. Oddział we W.

z dnia 16 lipca 2014r. znak: (...)

w sprawie M. R.

przeciwko Z. U. S. Oddział we W.

o świadczenie rehabilitacyjne

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Ubezpieczony, M. R. , wniósł odwołanie od decyzji organu rentowego, Z. U. S. Oddział we W., z dnia 16 lipca 2014 r. znak (...), odmawiającej mu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

W uzasadnieniu odwołania, ubezpieczony podniósł, iż wbrew orzeczeniu Komisji Lekarskiej ZUS jest osobą niezdolną do pracy i w pełni przysługuje mu uprawnienie do ubiegania się o świadczenie rehabilitacyjne. Ubezpieczony podkreślił, iż stan ograniczenia sprawności poddanych operacjom stawów biodrowych jest na tyle duży, że nie jest w stanie bez bólu i wysiłku wykonywać podstawowych czynności, tym bardziej wykonywać zawodu.

Organ rentowy – Z. U. S. Oddział we W. , w odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonego, wniósł o jego oddalenie, z uwagi na brak podstaw prawnych do jego uwzględnienia.

W uzasadnieniu swojego stanowiska organ rentowy zarzucił, iż Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem stwierdziła brak okoliczności uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego z uwagi na to że rozpoznane schorzenie nie skutkuj obecnie naruszeniem sprawności organizmu powodującym ograniczone zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Wykształcenie ubezpieczonego, posiadane kwalifikacje i rodzaj dotychczasowej pracy umożliwia wykonywanie pracy.

Przy dokonywaniu ustaleń orzeczniczych uwzględniono: stopień naruszenia sprawności organizmu, poziom wykształcenia, wiek, predyspozycje psychofizyczne.

W związku z powyższym w ocenie organu rentowego, decyzja w sprawie odmowy przyznania ubezpieczonemu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego została wydana zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony, M. R., ma wykształcenie średnie zasadnicze- handlowiec.

Wnioskodawca pracował jako blacharz samochodowy oraz w ochronie. Od 01 września nie pozostaje w zatrudnieniu i jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna.

W okresie od 12 kwietnia 2013 r. do 10 października 2013 r. przebywał na zasiłku chorobowym.

Od dnia 11 października 2013 r. do 08 stycznia 2014 r. korzystał z świadczenia rehabilitacyjnego na podstawie decyzji z dnia 25 września 2013 r. znak (...), które następnie od dnia 09 stycznia 2014 r. do dnia 08 maja 2014 r. kontynuowała o oparciu o decyzję Z. U. S. z dnia 24 grudnia 2013 r. znak (...), a także w okresie od dnia 09 maja 2014 r. do dnia 07 lipca 2014 r. na podstawie decyzji Z. U. S. z dnia 14 kwietnia 2014 r. znak (...).

Po zakończeniu okresu pobierania świadczenia rehabilitacyjnego ubezpieczony w dniu 23 maja 2014 r. złożył wniosek o ponowne wydanie orzeczenia w przedmiocie świadczenia.

Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 06 czerwca 2014 r. orzekł, iż M. R. jest zdolny do pracy i brak jest okoliczności uzasadniających ustalenie uprawnienia do świadczenia rehabilitacyjnego.

Na skutek złożonego przez ubezpieczonego sprzeciwu Komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 11 lipca 2014 r. stwierdził zdolność do pracy ubezpieczonego i brak okoliczności uzasadniających przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego.

Decyzją z dnia 16 lipca 2014 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. odmówił M. R. prawa od świadczenia rehabilitacyjnego .

Dowód: decyzje ZUS znak (...), decyzja ZUS (...), decyzja ZUS (...), wniosek z dn. 23.05.2014 r., orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS, decyzja ZUS znak (...) – plik w aktach sprawy.

W okresie od dnia 12 kwietnia 2013 r. do 19 kwietnia 2013 r. ubezpieczony był hospitalizowany z powodu obustronnego konfliktu panewkowo-udowego. Ubezpieczony został poddany zabiegowi operacyjnemu w celu usunięcia konfliktu panewkowego biodra lewego.

W okresie od dnia 18 listopada do 22 listopada 2013 r. M. R. był ponownie hospitalizowany w SPZOZ MSW we W. gdzie został poddany kolejnemu zabiegowi operacyjnemu usunięcia konfliktem udowo-panewkowym biodra prawego.

Po zabiegach operacyjnych ubezpieczony odbywała rehabilitację leczniczą.

W okresie od dnia 27 lutego 2014 r. do dnia 01 marca 2014 r. ubezpieczony był hospitalizowany w 4 W. S. K. z. P. S. Z. we W. gdzie rozpoznano przewlekle zapalenie ucha środkowego lewego, perforacje błony bębenkowej i wykonano zabieg wycięcia zmiany ucha zewnętrznego.

Dowód: karty informacyjne leczenia szpitalnego, informacje o przebytej rehabilitacji leczniczej - plik w aktach ZUS

Badanie MR kręgosłupa z dnia 05 sierpnia 2014 r. wskazało na pierwotną obustronną koksartrozę, stan po obustronnym leczeniu operacyjnym konfliktów panewko-udowego, masywne zmiany bliznowate i włókniste z obecnością dużych nieregularnych wielopostaciowych zwapnień i skostnień. Zmiany degeneracyjne obrąbka stawowego po stronie prawej bez cech odwarstwienia.

Dowód: wynik badania MR stawu biodrowego k. 15.

M. R. ma sprawny chód, ruchy swobodne. Kręgosłup o zachowanych krzywiznach fizjologicznych, próba palce-podłoga 10 cm, broda-mostek 0 cm. Głowa średniowymiarowa, opukowo niebolesna, nerwy czaszkowe unerwiają się symetrycznie, prawidłowo. W kończynach górnych siła mięśniowa, czucie i odruchy zachowane symetrycznie. Odruchy brzuszne zachowane, w kończynach dolnych objawy rozciągowe ujemne, blizna uda i pachwiny prawej i lewej, odruchy skokowe słabe, poza tym siła mięśniowa, czucie i odruchy zachowane, symetryczne. Zborność dobra. Objawy piramidowe i próba Romberga ujemna.

Badanie ortopedyczne wskazało prawidłową ogólną budowę, symetryczną, proporcjonalną. Kręgosłup o zachowanych krzywiznach fizjologicznej i dobrej czynnej ruchomości, napięcie mięśni przykręgosłupowych prawidłowe. Głowa osadzona i ruchoma prawidłowo. Kończyny górne prawidłowo ukształtowane, symetryczne, bez zaników i deficytu siły mięśni, stawy kończyn górnych o prawidłowej ruchomości. Klatka piersiowa wysklepiona i ruchoma oddechowo prawidłowa. Brzuch wysklepiony powyżej poziomu klatki piersiowej, miękki, niebolesny, bez oporów patologicznych. Przepuklina kresy białej. Kończyny dolne symetryczne co do długości i obwodów, bez deficytu siły mięśni. Niewielkie ograniczenia ruchomości obu stawów biodrowych- ruchy symetryczne: odwodzenie po 0-25 stopni, zgięcie 0-100 stopni, rotacja zewnętrzna 0-20 stopni, wewnętrzna 0-20 stopni. Pozostałe stawy o prawidłowej ruchomości. Ukrwienie stóp zachowane.Chód w pełni wydolny.

Ubezpieczony od dnia 07 lipca 2014 r. jest zdolny do pracy na poziomie posiadanych kwalifikacji.

Dowód: opinia biegłych sądowych z zakresu neurologii i ortopedii z dnia 08.12.2014 r. r. k. 16-17.

W oparciu o powyższe ustalenia faktyczne, Sąd zważył co następuje:

Odwołanie jako bezzasadne, nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku (tj.: Dz. U. z 2014 r., poz. 159 ze zm.) o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy.

Jednocześnie przysługuje ono przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy (art. 18 ust. 2 ustawy).

Bezsporną okolicznością jest to, że w okresie od 12 kwietnia 2013 r. do 10 października ubezpieczony wykorzystał 182 dni okresu zasiłku chorobowego, a następnie w okresie od dnia 11 października 2013 r. do 07 lipca 2014 r. korzystał z świadczenia rehabilitacyjnego. Istotą sporu było ustalenie czy w okresie od dnia 08 lipca 2014 r. stan zdrowia ubezpieczonego M. R. uprawniał go do dalszego korzystania z świadczenia rehabilitacyjnego.

Nie budzi wątpliwości także, iż korzystanie ze świadczenia rehabilitacyjnego przez ubezpieczonego było związane z zabiegami operacyjnymi -konfliktem udowo-panewkowym obu stawów biodrowych, którym to zabiegom został poddany w kwietniu i listopadzie 2013 r.

Stwierdzenie okoliczności istotnych dla rozpoznania niniejszej sprawy wymagało wiadomości specjalnych i musiało znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłego sądowego. Pełne wyjaśnienie spornych okoliczności wymagało bowiem wiadomości specjalnych, jakimi Sąd nie dysponował.

Z opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii i neurologii wynika, że u ubezpieczonego rozpoznano obustronne zmiany zwyrodnieniowe bioder bez istotnego upośledzenia funkcji. Stan po leczeniu operacyjnym konfliktu panewkowo-udowego obu bioder. Nadciśnienie tętnicze. Dławicę piersiową wysiłkową II CCS. Cukrzycę typu 2. Stan po złamaniu trzonu kręgu Th11. Zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa bez istotnego upośledzenia funkcji. Otyłość. Zaburzenia gospodarki tłuszczowej. Stan po leczeniu operacyjnym przewlekłego zapalenia ucha lewego.

W opinii biegłych sądowych stan zdrowia ubezpieczonego nie uzasadnia przyznania dalszego świadczenia rehabilitacyjnego gdyż od dnia 07 lipca 2014 r. jest osobą zdolną do pracy.

W uzasadnieniu opinii biegli sądowi z zakresu neurologii i ortopedii podkreślili, iż stan czynnościowy narządu ruchu nie powoduje niezdolności do pracy ubezpieczonego. Przebyte leczenie operacyjne skutkowało poprawą układu ruchu, na co wskazały dokonane w późniejszym okresie pomiary ruchu bioder. U ubezpieczonego nie występuje istotne upośledzenie sprawności stawów. Sprawność narządu osiowego jest dobra oraz nie stwierdza się obiektywnych cech jego zespołu bólowego ani objawów rozciągowych. Prawidłowe stosunki anatomiczne kręgosłupa i implantów. Przebyte leczenie konfliktu panewkowo-udowego okazało się skuteczne. Okres ośmiu miesięcy od drugiej operacji okazał się wystarczający dla poprawy funkcji układu ruchu.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy, Sąd dał wiarę przedstawionym w sprawie dowodom z dokumentacji leczniczej, jako że żadna ze stron w toku postępowania, nie podważyła skutecznie ich autentyczności i wiarygodności.

Ponadto, Sąd uznał za wiarygodne, opinie sporządzone w toku niniejszego postępowania przez biegłych sądowych. W ocenie Sądu, wydane w sprawie opinie biegłych sądowych są rzetelne, oparte na dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy i badaniu ubezpieczonego i Sąd w pełni podzielił dokonane w nich ustalenia.

Zdaniem Sądu, brak jest podstaw do zanegowania takiego stanowiska biegłych. Tym bardziej, że wydane opinie przez biegłych sądowych zawierają pełne i jasne uzasadnienia, uwzględniające rozpoznane u ubezpieczonego schorzenia i stopień ich nasilenia po przeprowadzonym leczeniu. Biegli sądowi obowiązani są zaś orzekać zgodnie z wiedzą medyczną, posiadanymi kwalifikacjami i obowiązującymi przepisami. Zatem ich pole orzekania nie jest ograniczone żadnymi dodatkowymi kryteriami, poza obowiązującymi przepisami. Dlatego zdaniem Sądu, sporządzonym przez biegłych opiniom, nie można odmówić rzetelności i fachowości co do medycznej oceny stanu zdrowia ubezpieczonego, w odniesieniu do obowiązujących przepisów. Tym bardziej, że są to specjaliści z dużym doświadczeniem medycznym i stażem orzeczniczym. Wydający w sprawie opinię biegły sądowy jest lekarzem niezależnym od stron i nie ma żadnego powodu, aby orzekać na korzyść którejkolwiek ze stron. Zgodnie z art. 282 § 2 k.p.c. w związku z art. 283 § 2 k.p.c. biegły sądowy wydający opinię w niniejszej sprawie złożył przed objęciem funkcji przysięgę, którą jest związany. Sąd nie znalazł podstaw do zanegowania bezstronności biegłych, jak i ich rzetelności przy wydaniu opinii. Opinia biegłego sądowego podlega ocenie przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c. – na podstawie właściwych dla jej przymiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażanych w niej wniosków.

Warto tutaj przytoczyć pogląd Sądu Najwyższego, który pomimo upływu czasu nie stracił na swojej aktualności. Mianowicie, Sąd Najwyższy w swoim wyroku z dnia 19 grudnia 1990 r. (I PR 148/90, OSP 1991/11/300) stwierdził, iż „Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać oczywiste pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wprowadzać własnych stwierdzeń”.

Wobec braku zastrzeżeń stron postępowania do opinii biegłych sądowych Sąd mając na względzie rzetelność i jasność opinii podzielił zawartą w niej argumentację.

W ocenie Sądu obecny stan zdrowia ubezpieczonego nie wskazuje na niezdolność ubezpieczonego do wykonywania pracy zgodnie z posiadanym stanem kwalifikacji. Stan czynnościowy narządu ruchu nie skutkuje niezdolnością do pracy. Co więcej skutecznie przeprowadzone zabiegi operacyjne usunięcia konfliktów panewkowo-udowego bioder i przebyta rehabilitacja skutkowały znaczną poprawą układu ruchu. Wobec ogólnego stanu zdrowia ubezpieczonego, od dnia 07 lipca 2014 r. jest osobą zdolną do pracy a co za tym idzie brak jest przesłanek uprawniających do korzystania przez ubezpieczonego M. R. z świadczenia rehabilitacyjnego.

Mając powyższe na uwadze Sąd na mocy przepisu art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie ubezpieczonego, nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia.