Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 grudnia 2014r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu

w składzie:

Przewodniczący: SSR Barbara Bonczar

Protokolant: Grażyna Mazurkiewicz

po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w dniu 09 grudnia 2014r. we Wrocławiu

sprawy z odwołania K. Ś. J.

od decyzji Z. U. S. Oddział we W.

z dnia 05 września 2014r. znak: (...)

w sprawie K. Ś. J.

przeciwko Z. U. S. Oddział we W.

o zasiłek chorobowy

1.  oddala odwołanie.

nie obciąża stron kosztami postępowania.

Sygn. akt X U 703/14

UZASADNIENIE

Ubezpieczona K. Ś. J. wniosła odwołanie od decyzji Z. U. S. oddział we W. z dnia 05 września 2014 r. ( znak (...)) żądając jej zmiany przez obliczenie podstawy wymiaru zasiłku chorobowego na podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia uzyskanego w okresie nieprzerwanego 12 miesięcznego ubezpieczenia oraz zasądzenia na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona zarzuciła rażące naruszenie przepisów przez błędne zastosowanie przepisów prawa. Wnioskodawczyni wskazała, iż do okresów ubezpieczenia chorobowego wlicza się poprzednie okresy ubezpieczenia. W ocenie wnioskodawczyni powyższe należy interpretować z dalszymi przepisami zgodnie z którymi podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenia wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc w którym powstała niezdolność do pracy. W ocenie wnioskodawczyni w przepisach regulujących podstawę wymiaru składki nie ma rozgraniczenia między pracownikami, którzy zmienili pracodawcę oraz pracownikami którzy pozostają w tym samym zatrudnieniu, a zatem niesłusznym jest przyjęcie, iż jako podstawy wymiaru aktualnego wynagrodzenia zamiast średniego z ostatnich 12 miesięcy nieprzerwanego ubezpieczenia gdyż w okresie poprzedniego zatrudnienia pracodawca pobierał składkę chorobową z wynagrodzenia wnioskodawczyni w wysokości ówczesnego wyższego wynagrodzenia.

Organ rentowy Z. U. S. w. W. wniósł o oddalenie odwołania z uwagi na brak podstaw prawnych do jego uwzględniania.

W uzasadnieniu swojego stanowiska organ rentowy wskazał, iż podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującemu ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed powyższego upływem okresu podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. Ponadto podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustała się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia społecznego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy. Organ rentowy wskazał, iż wnioskodawczyni w okresie od 06 kwietnia 2013 r. do dnia 30 września 2013 r. była zatrudniona na podstawie umowę o pracę, a następnie od dnia 01 października 2013 r. u nowego pracodawcy. Organ rentowy wskazał, iż zmiana płatnika składek skutkowała przyjęciem jako podstawy wymiaru wynagrodzenia na podstawie aktualnego zaświadczenia o zarobkach. Organ rentowy wskazał, iż zasiłek chorobowy rekompensuje utracone przez pracownika wynagrodzenie za pracę utracone z powodu niezdolności do pracy. W ocenie organu rentowego brak jest podstaw do stwierdzenia, że wysokość tego świadczenia powinno mieć wpływ wynagrodzeni osiągane w ramach stosunków pracy zakończonych przed powstaniem niezdolności do pracy.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni K. Ś. J.w okresie od dnia 06 kwietnia 2013 r. do dnia 30 września 2013 r. była zatrudniona we W. C. B. EIT. Wnioskodawczyni z chwilą zakończenia stosunku pracy otrzymała odprawę pieniężną.

Następnie od dnia 01 października 2013 r. do chwili obecnej w P. B. sp.zo.o. we W..

Wnioskodawczyni otrzymywała wynagrodzenie w następującej wysokości:

- w miesiącu październiku 2013 r. - 4 210,18zł.,

- w miesiącu listopadzie 2013 r. 4 210,18zł.,

- w miesiącu grudniu 2013 r. - 4 210,18 zł.,

- w miesiącu styczniu 2014 r. - 4 210, 18 zł.,

- w miesiącu lutym 2014 r. - 8 512, 88 zł.,

- w miesiącu marcu 2014 r. - 8 512, 88 zł.

W okresie od dnia 23 kwietnia 2014 r. do dnia 03 września 2014 r. wnioskodawczyni była niezdolna do pracy, w tym okresie od dnia 26 maja 2014 r. do dnia 03 września 2014 r. korzystała z zasiłku chorobowego.

Dowody: akta zasiłkowe strony pozwanej, przesłuchanie w charakterze strony ubezpieczonej K. Ś. J. k. 22 (płyta CD), zaświadczenie płatnika składek, zwolnienie lekarskie ZUS ZLA –akta ZUS ubezpieczonej.

Decyzją z dnia 05 września 2014 r. numer (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych oddział we W. przyznał K. Ś. J. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 26 maja 2014 r. do dnia 03 września 2014 r. i nadal od podstawy wymiaru 4 870, 56 zł naliczonej na podstawie wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek P. B. sp.zo.o. we W..

Dowód: decyzja ZUS numer (...) – akta ZUS ubezpieczonej.

W oparciu o powyższe ustalenia faktyczne Sąd zważył, co następuje:

Na wstępie należy wskazać, iż wnioskodawczyni jako osobie zatrudnionej na podstawie stosunku pracy, podlegającej obowiązkowemu ubezpieczeniu przysługuje zasiłek chorobowy po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia ( art. 4 ust. 1 pkt ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa t.j. Dz. U. z 2014, poz 159).

W okresie podlegania ubezpieczeniu z tytułu choroby i macierzyństwa wnioskodawczyni zmieniała miejsce zatrudnienia. Mianowicie od dnia 06 kwietnia 2013 r. do dnia 30 września 2013 r. była zatrudniona we W. C. B. EIT, a od 01 października 2013 r. do chwieli obecnej w P. B. sp.zo.o. we W.. Z tytułu pierwszego stosunku pracy wnioskodawczyni otrzymywała wyższe wynagrodzenie niż z tytułu zatrudnienia w P. B. sp. z.o.o.

Istotą przedmiotowego sporu było ustalenie prawidłowości wyliczonej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Ustawodawca uregulował podstawę wymiaru zasiłku w art. 36 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Zgodnie z art. 36 ust. 1 i 2 powyższej ustawy

podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Z tym, że jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. Obliczenie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenie ustala się przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego przez ubezpieczonego będącego pracownikiem za wyżej wskazany okres przez liczbę miesięcy, w których wynagrodzenie to zostało osiągnięte. Ponadto powyższe reguły należy stosować w związku z art. 36 ust. 4 który wskazuje, iż podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy.

Wnioskodawczyni w swoje argumentacji podnosiła, iż w jej ocenie podstawę wymiaru zasiłku chorobowego, mimo zmiany pracodawcy i obniżenia wynagrodzenia, winno być przeciętne wynagrodzenie z okresu 12 miesięcy.

W ocenie Sądu wykładnia dyspozycji przepisu art. 36 ust. 4 ustawy o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa jasno wskazuje, iż ustalenie podstawy wymiaru zasiłku chorobowego odbywa się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego w okresie ubezpieczenia chorobowego w którym wystąpiła niezdolność do pracy uprawniająca do uzyskania zasiłku chorobowego. Tak więc skoro niezdolność do pracy wystąpiła u wnioskodawczyni w okresie zatrudnienia u nowego pracodawcy P. B. sp. zo.o. to wyłączną podstawą wymiaru składek było osiągane w chwili niezdolności do pracy wynagrodzenie. Zdaniem Sądu brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia argumentacji wnioskodawczyni wskazującej, iż w przedmiotowej sprawie bez względu na zmianę pracodawcy podstawą wymiaru zasiłku winno być przeciętne wynagrodzenie z ostatnich 12 miesięcy. Albowiem wskazane przez ustawodawcę w ust. 4 art. 36 wynagrodzenie odnosi się do wyłącznie do aktualnego wynagrodzenia uzyskiwanego przez ubezpieczoną niezależnie od tego jak długo stosunek pracy trwał. Przy wykładani powyższego przepisu należy zastosować wykładnię językową i celowościową, zatem biorąc pod uwagę cel, jakiemu służy zasiłek chorobowy. Bez wątpienia powyższe świadczenie polega na rekompensacie wynagrodzenia, które pracownik utracił z powodu niezdolności do pracy w związku z chorobą, również nie ma podstaw do stwierdzenia, iż na wysokość tego świadczenia powinno mieć wpływ wynagrodzenie osiągane w ramach stosunków pracy zakończonych przed powstaniem niezdolności do pracy. Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 maja 2006 r. ( I UK 291/05, opubl. Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rok 2007, Nr 11-12, poz. 169, str. 496): ,,kompensowane z ubezpieczenia społecznego może być bowiem to wynagrodzenie, którego faktycznie pracownik nie uzyskuje w związku z chorobą, czyli należne od aktualnego pracodawcy, a nie takie, które ubezpieczony osiągał w przeszłości, przed zajściem zdarzenia chronionego ubezpieczeniem chorobowym’’. Odnosząc się do zarzutów powódki, iż podczas zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy opłacała wyższe składki należy przytoczyć stanowisko Sądu Najwyższego wskazujące, iż przepis art. 36 nie wprowadza w żadnej mierze uzależnienia wysokości świadczenia od okresu uprzedniego opłacania składek.

Wnioskodawczyni była zatrudniona u aktualnego pracodawcy przez okres sześciu miesięcy, podstawę wymiaru tego świadczenia mogło stanowić jedynie przeciętne wynagrodzenie uzyskane za pełne miesiące ubezpieczenia (art. 36 ust. 2 powyżej wskazanej ustawy) czyli w tej konkretnej sytuacji za okres od października 2013 r. do marca 2014 r.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych na podstawie dowodów z dokumentów które zostały sporządzone przez osoby do tego uprawnione w przepisanej formie, a nadto których wiarygodność nie została zakwestionowana przez strony postępowania. Również złożone przez wnioskodawczynię zeznania były w pełni wiarygodne albowiem korespondowały z rzeczowym materiałem dowodowym.

Mając na uwadze powyższe Sąd doszedł do przekonania, iż organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych w sposób prawidłowy wydał decyzję z dnia 05 września 2014 r. znak (...)wyliczył, ustalając jako podstawę wymiaru zasiłku chorobowego w oparciu o art. 36 ust. 3 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. W konsekwencji powyższego odwołanie jako bezzasadne podlegało oddaleniu na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł jak w punkcie II sentencji wyroku stosując zasadę art. 102 k.p.c. zgodnie z którą w wypadkach szczególnie uzasadnionych, sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Z uwagi na sytuację materialną ubezpieczonej zasadnym było odstąpienie od obciążenia jej kosztami procesu.