Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2014 r. w Kaliszu

odwołania J. B. /B./

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 14 maja 2014 r. Nr (...)

w sprawie J. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o wysokość świadczenia

oddala odwołanie

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 maja 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił J. B. prawa ponownego ustalenia wysokości emerytury, albowiem, po uprawomocnieniu się decyzji, nie przedłożono nowych dowodów ani też nie ujawniono nowych okoliczności mających wpływ na wysokość świadczenia. W szczególności organ rentowy wskazał, iż wysokość emerytury ustalona decyzją z dnia 10 stycznia 2012 r. jest zgodna z prawem.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył J. B., zarzucając jej pominięcie konieczności prawidłowego obliczenia wysokości emerytury z uwzględnieniem waloryzacji składki za IV kwartał 2010 r. Wskazując na powyższe odwołujący wniósł o zmianę decyzji i nakazanie ZUS-owi ponowne obliczenie wysokości emerytury z zastosowaniem waloryzacji składki za IV kwartał 2010 r. wskaźnikiem 109,67%, wyrównanie różnicy między tak obliczoną emeryturą a tą wypłaconą wraz z odsetkami.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

Stan sprawy jest zasadniczo bezsporny. Odwołujący ma bowiem przyznane prawo do emerytury od dnia 26 czerwca 2011 r. Wysokość świadczenia ustalona została na kwotę 2 443,16 zł brutto miesięcznie. Kwotę tę obliczono według reguł zawartych w art. 183 ustawy o emeryturach rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych tj. 55% emerytury obliczono według reguł zawartych w art. 53 powyższej ustawy, a 45% – według reguł zawartych w art. 26 ustawy. Podstawę obliczenia emerytury według reguł zawartych w art. 26 ustawy emerytalnej, stanowiła kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału, zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Kwota zwaloryzowanego kapitału wyniosła 515 174,44 zł. Kwota składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczeniowym z uwzględnieniem waloryzacji wynosiła 82 504,17 zł. Na kwotę tę składały się kwoty:

-

zwaloryzowana wartość rocznych składek z lat 1999-2009 na kwotę 72 169,10 zł;

-

zwaloryzowana wartość kwartalnych składek z okresu styczeń-wrzesień 2010 na kwotę 5 726,99 zł;

-

wartość pozostałych składek z okresu październik 2010-maj 2011 na kwotę 4 608,08 zł.

/bezsporne/

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne. Organ rentowy bowiem, ustalając wysokość emerytury dla odwołującego, który wniosek o świadczenie złożył w czerwcu 2011 r., zastosował waloryzację roczną składki za lata 1999 – 2009 oraz waloryzację kwartalną składek zewidencjonowanych za I, II i III kwartał 2010 roku. Składki zewidencjonowane za IV kwartał 2010 r. oraz za okres styczeń – maj 2011 r. nie zostały waloryzowane. Taki mechanizm obliczenia wysokości emerytury zastosowany przez ZUS nie sprawił o zaniżeniu wysokości świadczenia. Podkreślić bowiem należy, iż mechanizm obliczenia emerytury według zasad zawartych w art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych funkcjonuje w oparciu o kwotę składek na ubezpieczenie emerytalne zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanych zgodnie z art. 25 tej ustawy oraz o kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 ustawy. A zatem kwota nowej emerytury to równowartość kwoty stanowiącej wynik podzielenia podstawy obliczenia emerytury i średniego dalszego trwania życia dla osoby w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego.

Spór w niniejszej sprawie dotyczy interpretacji przepisów art. 25 oraz art. 25a ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach Według przepisu art. 25 ust. 1 ustawy, podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175.

Zgodnie z przepisem ustępu 3 art. 25 ustawy, waloryzację takich składek przeprowadza się corocznie, od dnia 1 czerwca każdego roku, poczynając od waloryzacji za rok 2000, z uwzględnieniem art. 25a. Waloryzacji podlega kwota składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego na dzień 31 stycznia roku, za który jest przeprowadzana waloryzacja, powiększona o kwoty z tytułu przeprowadzonych waloryzacji (art. 25 ust. 4 ustawy).

Przepis art. 25a ust. 1 i 2 pkt 2 cytowanej ustawy ma następujące brzmienie:

„Przy ustalaniu wysokości emerytury kwota składek na ubezpieczenie emerytalne zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu 31 stycznia roku, za który przeprowadzono ostatnią waloryzację, o której mowa w art. 25, jest waloryzowana kwartalnie” (art. 25a ust. 1)”.

W przypadku ustalania wysokości emerytury: w drugim kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za czwarty kwartał poprzedniego roku” (art. 25a ust.2 pkt 2 ustawy).

Należy podkreślić, że art. 173 ust. 3 tej ustawy przewiduje, iż wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy, tj. dzień 1 stycznia 1999 r. W przypadku odwołującego kapitał początkowy ustalony na dzień 1 stycznia 1999 r. oraz jego zwaloryzowana wartość nie była w toku postępowania kwestionowana. Po ustaleniu kapitału początkowego składki na koncie podlegały waloryzacji, która - po dniu 1 lipca 2004 r. - powinna być przeprowadzana corocznie od dnia 1 czerwca każdego roku. Podwyższenie wartości składek zarejestrowanych na koncie następuje w rezultacie ich pomnożenia przez wskaźnik waloryzacji, tj. wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem powiększony o wzrost realny sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne w roku kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji w stosunku do roku poprzedniego (jeżeli przypis byłby niższy niż inflacja, to składki wzrosną o wskaźnik inflacji). Według tej zasady została dokonana waloryzacja w dniu 1 czerwca 2011 r. składek zewidencjonowanych na koncie na dzień 31 stycznia 2010 r., albowiem w dniu 1 czerwca 2011 r., kiedy to składki na koncie podlegały waloryzacji za rok 2010, nie miał ona jeszcze ustalonego prawa do emerytury. Nastąpiło to bowiem dopiero z chwilą złożenia wniosku o emeryturę w dniu 28 czerwca 2011 r.

Natomiast kwartalną metodę waloryzacji – uwzględniając powyżej opisany mechanizm – stosuje się w przypadku osób, którym ustalono już prawo do emerytury, co wynika z art. 25a ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Nie było więc podstaw do zastosowania do zaewidencjonowanych na koncie odwołującego składek waloryzacji kwartalnej według wskaźników za rok 2010, albowiem w dacie dokonania waloryzacji za ten rok z mocy ustawy, tj. w dniu 1 czerwca 2011 r. dokonana została waloryzacja roczna.

W konsekwencji kwota zwaloryzowanych składek na ubezpieczenie emerytalne zaewidencjonowanych na koncie odwołującego do końca miesiąca maja 2011 r. według wyżej opisanych reguł odnoszących się do waloryzacji rocznej, nie przekroczyła wskazanej w decyzji kwoty składek. Ostatnia waloryzacja roczna miała miejsce bowiem w dniu 1 czerwca 2011 r. w oparciu o składki zewidencjonowane na dzień 31 stycznia 2010 r. (tj. za rok 2009) z zastosowaniem wskaźnika waloryzacji składek za 2010 r. – 103,98%.

W tych warunkach orzeczono jak w sentencji wyroku.