Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:

przy udziale Prokuratora Prok. Okręg. del. Tomasza Truszkowskiego

po rozpoznaniu w dniu 27 września 2012 r. sprawy

P. Z. , s. S. i D., ur. (...) w Z.,

oskarżonego z art. 280 § 2 kk

na skutek apelacji prokuratora

od wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach

z dnia 12 czerwca 2012 r., sygn. akt. IV K 78/12

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2.  zasądza od Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego w Gliwicach) na rzecz adwokata A. R. – Kancelaria Adwokacka w G., kwotę 738 zł (siedemset trzydzieści osiem złotych), w tym 23 % podatku VAT, z tytułu obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu P. Z. w postępowaniu odwoławczym;

3.  wydatkami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II AKa 366/12

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Gliwicach wyrokiem z dnia 12 czerwca 2012 r., sygn. akt IV K 78/12 uznał oskarżonego P. Z.za winnego popełnienia przestępstwa z art. 280 § 2 k.k. polegającego na tym, że w dniu 14 lutego 2012 r. w Z., przykładając nóż w okolice szyi i grożąc pobawieniem życia Ł. K., zażądał od A. L.i od Ł. K.wydania telefonów komórkowych, którymi się posługiwali, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy Ł. markiS. (...)o wartości ok. 400 zł na szkodę jego ojca M. K.i za to na mocy art. 280 § 2 k.k. przy zast. art. 60 § 1 k.k. i art. 60 § 6 pkt 2 k.k. i art. 33 § 2 k.k. skazał go na karę 2 lat pozbawienia wolności i 224 stawki dzienne grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 zł.

Na mocy art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 2 k.k. oraz art. 73 § 2 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres próby 5 lat, oddając go w tym okresie pod dozór kuratora.

Na mocy art. 72 § 1 pkt 4 i 5 k.k. zobowiązał oskarżonego w okresie próby do podjęcia i kontynuowania nauki, a po ukończeniu szkoły do podjęcia pracy zarobkowej oraz powstrzymania się od nadużywania alkoholu, zaś na mocy art. 72 § 2 k.k. zobowiazałoskarżonego do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego M. K. kwoty 50 zł w terminie miesiąca od uprawomocnienia się wyroku.

Na mocy art. 63 §1 k.k. na poczet orzeczonej grzywny zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 22 lutego do dnia 12 czerwca 2012 r., uznając grzywnę za wykonaną w całości.

Orzekł o kosztach sądowych, obciążając oskarżonego jedynie obowiązkiem ponoszenia opłaty.

Powyższy wyrok, w części dotyczącej orzeczenia o karze, zaskarżony został przez prokuratora na niekorzyść oskarżonego.

Apelujący zarzucił skarżonemu wyrokowi rażącą niewspółmierność kary, wyrażającą się w uznaniu, że zachodzą warunki do zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary z uwagi na fakt, iż P. Z. jest młodociany i orzeczenia kary 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby, podczas gdy okoliczności sprawy oraz warunki osobiste sprawcy nie dają podstaw do uznania, iż może on skorzystać z dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary, a tym samym kara taka nie spełnia wymogów prewencji generalnej i indywidualnej.

Stawiając te zarzuty apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary 3 lat pobawienia wolności.

Sąd Apelacyjny stwierdził, co następuje:

Apelacja prokuratora nie jest zasadna.

Zauważyć na wstępie trzeba, że choć nie zostało to jednoznacznie wyartykułowane w zarzucie odwoławczym, to lektura całej treści apelacji prokuratora wskazuje na dwutorowość zaskarżenia orzeczenia o karze.

Z jednej strony skarżący neguje bowiem zasadność nadzwyczajnego złagodzenia kary wymierzonej oskarżonemu, z drugiej zaś kwestionuje zastosowanie wobec niego instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary.

Pomimo tego, że stwierdzenie braku podstaw do zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary, czyniłoby rozważania o przesłankach stosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary bezprzedmiotowymi, specyfika realiów niniejszej sprawy nie pozwala na zupełne rozdzielenie tych kwestii. W przypadku oskarżonego, który jest sprawcą młodocianym, stosowanie obu wymienionych instytucji prawa karnego determinowane jest przede wszystkim względami wychowawczymi.

Dokonując analizy całokształtu okoliczności czynu oskarżonego oraz jego właściwości i warunków osobistych stwierdzić trzeba, że względy te przemawiały za nadzwyczajnym złagodzeniem wymierzonej P. Z. kary pozbawienia wolności przy jednoczesnym warunkowym zawieszeniu jej wykonania. Nie ulega wątpliwości, że sposób działania oskarżonego, jego motywacja, czas
i miejsce popełnienie przestępstwa nadają jego czynowi zdecydowanie negatywny wydźwięk i jak słusznie podnosi prokurator świadczą o poczuciu bezkarności
i pogardy dla porządku prawnego.

Oceniając sylwetkę oskarżonego trudno byłoby też nie dostrzec w niej pewnych okoliczności, które stawiają go w niekorzystnym świetle. Z wywiadu środowiskowego wynika przecież, że oskarżony był widywany pod wpływem alkoholu, jako nieletni był objęty nadzorem kuratora, a w 2011 r. był karany za wykroczenia w postępowaniu mandatowym. Przedwczesnym byłoby jednak twierdzenie, że okoliczności te są symptomami tak daleko posuniętej demoralizacji oskarżonego, że nie zastosowanie wobec niego środków probacyjnych nie rokuje osiągnięcia celów kary. Wymierzona oskarżonemu kara 2 lat pozbawienia wolności, choć została orzeczona w wysokości dwóch trzecich dolnego progu ustawowego zagrożenia, to nie jest karą, która ze względu na rozmiar i charakter niesionej ze sobą represji karnej raziłaby łagodnością, a tym samym nie zapewniała realizacji zapobiegawczych i wychowawczych celów kary. Dlatego też uznanie przez Sąd pierwszej instancji, że wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności z zastosowaniem nadzwyczajnego złagodzenia nie pozostaje w sprzeczności z celami, jakie kara ma osiągnąć wobec sprawcy młodocianego uznać należy za trafne. Te same powody wskazują, że w sytuacji oskarżonego zasadnym było sięgnięcie przez Sąd Okręgowy do instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary.

Wobec tego, że postawa prezentowana przez P. Z.
w trakcie procesu świadczy o zrozumieniu naganność swojego postępowania, oskarżony uczy się w szkole zawodowej i ma możliwość szukania wsparcia
w środowisku rodzinnym, uzasadnionym wydaje się przyjęcie, że dla osiągnięcia celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa wystarczającym będzie orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Nieuprawnioną jest obawa, że wymierzona oskarżonemu kara, wywołując u niego poczucie pobłażliwości, nie będzie mogła osiągnąć oczekiwanych efektów zapobiegawczych i wychowawczych.

Wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności nie został orzeczona przecież w najniższej dopuszczalnej wysokości, a słuszność przyjętej wobec niego pozytywnej prognozy będzie poddawana weryfikacji przez okres pięciu lat. Nie bez znaczenia jest przy tym to, iż w stosunku do oskarżonego, który po raz pierwszy odpowiadał przed sądem, stosowano przez okres blisko 4 miesięcy środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania. Pozwoliło mu to już na uświadomienie sobie konsekwencji swego postępowania oraz nieuchronności kary.

Z tych wszystkich powodów Sąd Apelacyjny nie podzielając zarzutu
i wniosku apelacji prokuratora utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.