Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 20 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2014 r. w Kaliszu

na rozprawie

przy udziale

sprawy z powództwa Prezydenta Miasta K.

przeciwko M. C., R. C., S. K., małoletnim O. K. i W. rodzeństwo K.

o eksmisję

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 18 października 2013r. sygn. akt I C 1282/13

I.  zmienia punkt 3 zaskarżonego wyroku i nadaje mu następujące brzmienie:

„3. orzeka, że pozwanym S. K. i małoletnim O. i W. rodzeństwu K. reprezentowanym przez matkę S. K. nie przysługuje prawo do lokalu socjalnego z powodu zajęcia lokalu bez tytułu prawnego”

II.  w pozostałym zakresie oddala apelację,

III.  zasądza od pozwanej S. K. na rzecz powoda kwotę 260 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

II Ca 1/14

UZASADNIENIE

Miasto K. wniósł przeciwko pozwanym M. C., R. C., S. K., małoletnim O. i W. rodzeństwu K. reprezentowanym przez matkę S. K. o eksmisje z lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w K. przy ul. (...) oraz obciążenie pozwanych kosztami postępowania.

Powód cofnął pozew w stosunku do pozwanych M. C. i R. C..

Pozwana S. K. przyznała, że zajmuje lokal bez tytułu prawnego.

Sąd Rejonowy w Kaliszu wyrokiem z dnia 18 października 2013 r. nakazał pozwanym S. K.i małoletnim O.i W.rodzeństwu K.reprezentowanym przez matkę S. K.aby opróżnili, opuścili i wydali powodowi Miastu K. lokal mieszkalny nr (...)położony w K.przy ul. (...)o łącznej powierzchni użytkowej (...) m ² składający się z trzech izb wraz z pomieszczeniem przynależnym. Umorzył postępowanie wobec pozwanych M. C.i R. C.. Orzekł o uprawnieniu eksmitowanych pozwanych do otrzymania lokalu socjalnego i wstrzymał termin wykonania eksmisji do czasu złożenia przez Miasto K.oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego i orzekł o kosztach postępowania. Rozstrzygnięcie swoje opar na następujących ustaleniach:

Nieruchomość, w której znajduje się przedmiotowy lokal mieszkalny stanowi własność powoda. Pozwana wraz z dziećmi zajmuje ten lokal bez tytułu prawnego. Zajęła go za zgodą rodziców ówczesnych najemców. M. C. i R. C. utracili tytuł prawny do lokalu na skutek wypowiedzenia umowy najmu z dnia 31 sierpnia 2011 r. z uwagi na zaległości czynszowe. Obecnie pozwana samotnie wychowuje dwoje małoletnich dzieci w wieku 10 i 11 lat. Pracuje dorywczo w sklepie. Otrzymuje alimenty na dzieci w wysokości 300 zł miesięcznie oraz zasiłek rodzinny.

Apelację od tego rozstrzygnięcia wniósł powód zaskarżając wyrok w części (punkt 3 wyroku), w którym sąd orzekł o uprawnieniu pozwanych do lokalu socjalnego. Zarzucił naruszenie przepisów prawa procesowego, w tym art. 233 § 1 k.p.c. przez pominięcie faktu, że pozwani - S. K. i jej dzieci - są lokatorami w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, gdy tymczasem oni samowolnie zajęli lokal w momencie, gdy rodzice S. K., których mieszkanie zajęła nie byli już najemcami. Ponadto zarzucił naruszenie prawa materialnego przez błędne przyjęcie, że pozwani są lokatorami i przysługuje im prawo do lokalu socjalnego. Wniósł o zmianę wyroku poprzez stwierdzenie, że pozwanym nie przysługuje prawo do lokalu socjalnego z powodu samowolnego zajęcia lokalu i zasądzenie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest częściowo zasadna. Racje ma skarżący, że Sąd Rejonowy – mimo istnienia niespornego materiału dowodowego w tym zakresie – nie ustalił, czy najemcy spornego lokalu M. C. i R. C. posiadali przysługujące im prawo do lokalu w momencie, gdy ich córka S. K. z dziećmi zasiedliła ten lokal. Okoliczność ta ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia i decyduje o tym, czy pozwanym przysługuje prawo do lokalu socjalnego.

Z pisma Miejskiego Zarządu Budynków Mieszkalnych w K. z dnia 6 maja 2013 r. (k-13 akt) wynika, że S. K. wraz z dziećmi zamieszkują w spornym lokalu bez zameldowania od grudnia 2012 roku.

Umowa najmu, w oparciu o którą M. C. i R. C. władali przedmiotowym lokalem została skutecznie rozwiązana z dniem 31 sierpnia 2011 r. (dowód; pismo (...) w K. z dnia 7 lipca 2011 r., k- 15 akt).

Z powyższego wynika, że rodzice S. K. użyczając jej lokal nie byli już jego najemcami i nie łączył ich żaden stosunek prawny z właścicielem lokalu. Art. 2 ustawy o ochronie praw lokatorów definiuje lokatora jako najemcę lokalu lub osobę używająca lokal na podstawie innego tytułu niż prawo własności. Jako lokatora traktuje się również osobę, której w przeszłości przysługiwał tytuł prawny do lokalu (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2001 r., III CZP 66/01).

Natomiast S. K. nigdy nie przysługiwał żaden tytuł prawny w stosunku do wynajmującego. Taka osoba nie jest lokatorem w rozumieniu powołanych wyżej przepisów.

Prawo do otrzymania lokalu socjalnego w wypadku eksmisji nie przysługuje osobom nie będący lokatorami, gdyż z art. 1 ustawy wynika, że ustawa reguluje zasady i formy ochrony praw lokatorów. Ponadto z art. 17 ustawy o ochronie praw lokatorów wynika, że art. 14 i 16 ustawy nie stosuje się gdy zajęcie lokalu nastąpiło bez tytułu prawnego. Jednak w takiej sytuacji nakazując opróżnienie lokalu sąd w wyroku wskazuje te powody.

Należy podkreślić, że pozwana S. K. z dziećmi – mimo, że zajmuje lokal bez tytułu prawnego – nie zajęła samowolnie lokalu. Zajęła go bowiem za zgodą posiadaczy tego lokalu. W tej sytuacji nie ma zastosowania uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 20 maja 2005 r. (III CZP 6/05).

Natomiast w oparciu o przepisy adresowane do gminy (art. 24 ) może ona przydzielić pozwanej lokal socjalny, jeżeli uzna, że zostały spełnione przesłanki wskazane w tym przepisie ( III CZP 66/01 )

Dalej idące żądanie powoda nie zasługuje na uwzględnienie.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, na podstawie art. 385 i 396 k.p.c., orzec jak w sentencji.