Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2013r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2013r. w Suwałkach

sprawy J. L. (1)

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o rentę rolniczą

w związku z odwołaniem J. L. (1)

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 17 grudnia 2012 r. znak DS- (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt III U 24/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17.12.2012r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, powołując się na art. 21 ustawy z dnia 20.12.1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (t.j. Dz. U. z 2008r. Nr 50, poz. 291 z późn. zm.), odmówił J. L. (2) prawa do renty rolniczej z uwagi na brak stwierdzonej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

W odwołaniu J. L. (1) domagał się zmiany decyzji i przyznania prawa do renty rolniczej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje :

J. L. (1) (ur. (...)) w dniu 05.11.2011r. wystąpił z wnioskiem o rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Lekarz rzeczoznawca nie stwierdził u odwołującego całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i wskazał, iż kwalifikuje się on do skierowania na rehabilitację leczniczą realizowaną przez KRUS. Komisja lekarska, rozpoznająca sprzeciw wnioskodawcy, również nie stwierdziła u niego całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

W dniach od 13.02.2013r. do 05.03.2013r. odwołujący odbył rehabilitację leczniczą rolników KRUS w H..

Sąd poczynił ustalenia, co do aktualnego stanu zdrowia wnioskodawcy, dopuszczając na tę okoliczność dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych odpowiednich specjalności, mając na uwadze rodzaj schorzeń rozpoznanych
u odwołującego. Biegli zostali zobowiązani do wypowiedzenia się czy odwołujący jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, jeżeli tak to od kiedy istnieje całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym i jaki jest przewidywany okres jej trwania. Sporządzenie opinii przez biegłych zostało poprzedzone badaniem wnioskodawcy i analizą dokumentacji medycznej.

Pierwszą opinię w sprawie wydała biegła lekarz sądowa z zakresu neurologii, która rozpozna u odwołującego szereg schorzeń neurologicznych i zaopiniowała, iż ich przebieg i zaawansowanie nie czynią wnioskodawcy całkowicie niezdolnym do pracy (k. 9-11). Obecny stan zdrowia odwołującego i przebieg schorzeń, na które cierpi, nie uzasadniają uznania go za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym. Zaostrzenie objawów wymaga leczenia, które może być przeprowadzone w ramach okresowej niezdolności do pracy.

Drugą opinię wydał zespół biegłych lekarzy sądowych z zakresu neurologii, chirurgii i chorób wewnętrznych (k. 26-27), którzy również rozpoznali u odwołującego schorzenia neurologiczne, a także gastrologiczne. Zaopiniowali, iż nie powodują one całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Zdaniem biegłych odwołujący winien kontynuować leczenie farmakologiczne oraz rehabilitację w ramach okresowej niezdolności do pracy. Być może zabieg operacyjny, na który oczekuje, mógłby spowodować polepszenie stanu zdrowia odwołującego. Ze względu na rozpoznanie schorzenia gastrologiczne biegli nie stwierdzili podstaw do uznania go za całkowicie niezdolnego do pracy.

Sąd zważył, co następuje :

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1, 5, 6 i 7 ustawy z dnia 20.12.1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (t.j. Dz. U. z 2008r. Nr 50, poz. 291 z późn. zm.) renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

- podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust. 2;

- jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym;

- całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za trwałą, jeżeli ubezpieczony nie rokuje odzyskania zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za okresową, jeżeli ubezpieczony rokuje odzyskanie zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Ustalenia odnośnie istnienie lub nieistnienia całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym zostały poczynione w oparciu o opinię biegłych lekarzy sądowych z zakresu schorzeń rozpoznanych u odwołującego. Biegli uwzględnili aktualny stan zdrowia wnioskodawcy i przekonywująco wywiedli, iż stopień naruszenia sprawności jego organizmu nie uzasadnia orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Sąd podzielił zawarte w opinii wnioski i uznał, że została sporządzona zgodnie z zasada mi sztuki lekarskiej, jest logiczna
i przekonująco uzasadniona.

Nie znaleziono podstaw do uwzględnienia zarzutów formułowanych przez wnioskodawcę. Subiektywne odczucia odwołującego, odnośnie stanu zdrowia nie stanowią podstawy do zmiany decyzji organu rentowego.

W oparciu o powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 kpc orzeczono, jak
w sentencji.

mt