Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda (spr.)

Sędziowie: SO Włodzimierz Suwała

SO Michał Chojnowski

protokolant: p.o. protokolant sądowy Monika Oleksy

przy udziale prokuratora: Grażyny Maleszewskiej

po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2015 r.

sprawy S. J.

oskarżonego o przestępstwo z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego i jego obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Otwocku

z dnia 17 lipca 2014 r. sygn. akt II K 32/12

zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób:

- uchyla rozstrzygnięcie z pkt . 2 wydane na podstawie art. 63 § 1 kk;

- na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 5 (pięciu) lat;

- na podstawie art. 73 § 1 kk oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora;

- na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okresy

zatrzymania w sprawie od 7 grudnia 2009 r. do 8 grudnia 2009 r., od 5 stycznia 2010 r. do

6 stycznia 2010 r., od 3 marca 2010 r. do 5 marca 2010 r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny;

- w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

- zasadza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. P. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek VAT;

- zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów procesu w sprawie przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

VI Ka 1249/14

UZASADNIENIE

S. J. został oskarżony o to, że w dniu 4 stycznia 2010 roku w O. włamał się do samochodu marki O. (...) o nr. rej. (...) poprzez wybicie tylnej szyby o wartości 700 zł, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia koła zapasowego o wartości 300 zł, powodując straty o łącznej wartości 1000 zł na szkodę E. J., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Otwocku z 17 lipca 2014 roku w sprawie II K 32/12 S. J. został uznany za winnego opisanego wyżej czynu z tym ustaleniem, że wartość skradzionego koła zapasowego wynosiła 270,07 zł, a wartość wybitej tylnej szyby 330 zł, łączna suma strat 600,07 zł, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. skazano go i wymierzono mu karę roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. wymierzono mu karę 150 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł. Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okresy zatrzymania w sprawie od 7 do 8 grudnia 2009 roku, od 5 do 6 stycznia 2010 roku oraz od 3 do 5 marca 2010 roku. Na rzecz adwokata M. P. zasądzono kwotę 972 zł powiększoną o podatek od towarów i usług tytułem wynagrodzenia za obronę udzieloną z urzędu. Zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania, a wydatkami postępowania obciążono Skarb Państwa.

Od powyższego wyroku apelacje złożyli oskarżony oraz jego obrońca. Obrońca w swojej apelacji zarzuca wyrokowi rażącą niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, stopnia zawinienia oraz pozostałych okoliczności jego popełnienia oraz właściwości i warunków osobistych sprawcy oraz wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe zawieszenie wykonania kary roku i dwóch miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wobec S. J. na okres próby 3 lat. Oskarżony w apelacji osobistej zaprezentował tożsame stanowisko, tj. wniósł o warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Obie apelacje są zasadne i zasługują na uwzględnienie.

Dostrzegając wskazane przez Sąd Rejonowy okoliczności, które Sąd ten przytoczył na poparcie swojego stanowiska, iż oskarżony nie zasłużył na dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia kary, Sąd Okręgowy zauważa jednak szereg okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego, które uzasadniają zastosowanie warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, co może, w ocenie Sądu Odwoławczego, przyczynić się do skuteczniejszej resocjalizacji oskarżonego.

Na wstępie należy zwrócić uwagę na fakt, iż oskarżony popełnił przedmiotowy czyn w dniu 4 stycznia 2010 roku, a więc przeszło 5 lat temu. Ponadto od tego czasu nie popełnił żadnego przestępstwa. Wprawdzie, jak zauważył w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy, oskarżony przebywał w warunkach izolacji penitencjarnej przez większość tego okresu, to jednak okoliczność ta nie powinna w zasadniczy sposób wpływać na ocenę zachowania oskarżonego w tym czasie, szczególnie jeśli weźmie się pod uwagę jego poprawne zachowanie podczas tego pobytu, o czym będzie mowa niżej. Ponadto orzekanie bezwzględnej kary pozbawienia wolności za czyn o stosunkowo niskim poziomie szkodliwości społecznej stanowiłoby w tej sprawie dolegliwość zbyt odroczoną w czasie, przez który w życiu oskarżonego zaszły pozytywne zmiany wzięte pod uwagę przez Sąd Okręgowy przy rozpoznawaniu apelacji.

I tak – nie można pominąć całokształtu okoliczności wskazanych w opinii penitencjarnej o oskarżonym. Sąd Rejonowy zdaje się dostrzegać jedynie te jej elementy, które przemawiają na niekorzyść S. J., tj. rozmowę ostrzegawczą oraz jego manipulacyjną postawę wobec administracji Aresztu Śledczego. Niemniej jednak oskarżony był także wielokrotnie nagradzany regulaminowo, a zastosowanie wyłącznie rozmowy ostrzegawczej zamiast wymierzenia kary dyscyplinarnej świadczy o tym, że taki środek oddziaływania okazał się wystarczający. Oskarżony odbywając karę ukończył także kurs zawodowy na montera okien oraz uczestniczył w zajęciach kulturalno-oświatowych i sportowych, był także zatrudniony, zarówno nieodpłatnie jako wózkowy, a następnie odpłatnie w grupie gospodarczej. Ogół tych okoliczności pozwala na wyciągnięcie wniosku, że oskarżony chciał i adaptował się do powrotu do społeczeństwa, a jego starania w tym zakresie miały realny charakter jeszcze na etapie pobytu w jednostce penitencjarnej.

Za warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności wobec S. J. przemawia również jego postawa, którą Sąd Odwoławczy zaobserwował na rozprawie apelacyjnej. Oskarżony krytycznie wyraża się o swoim dotychczasowym sposobie życia, dziś zaś ważna jest dla niego rodzina oraz praca, którą niechybnie straciłby, gdyby musiał odbyć karę roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Ponadto, jak sam wskazał, kontaktuje się z kuratorami, w tym z jedną panią kurator z własnej inicjatywy, co można określić mianem „samodozorowania”. Świadczy to o silnej chęci powrotu do społeczeństwa i uczestnictwie w nim jako osoba zaadaptowana do życia zgodnego z prawem.

Należy mieć także na względzie, iż resocjalizacja w warunkach penitencjarnych często jest trudna do osiągnięcia, a bywa też, że prowadzi do skutku przeciwnego, niż oczekiwany, tj. pogłębia demoralizację skazanego. Wpływa na to przede wszystkim brak realnej możliwości odcięcia się od środowiska przestępczego oraz oddalająca się perspektywa normalnego powrotu do społeczeństwa, tj. rozpoczęcia pracy zarobkowej, założenia i utrzymania rodziny itd. Zdaniem Sądu Okręgowego wobec oskarżonego S. J. lepszy efekt resocjalizacyjny zostanie osiągnięty poprzez orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, co pozwoli temu oskarżonemu, jak już wskazano powyżej, powrócić do życia w społeczeństwie. Oskarżony pracuje zarobkowo, co również wpłynie na proces jego resocjalizacji na wolności, pozwoli mu na utrzymanie siebie i rodziny bez konieczności ponownego popełniania przestępstw. Jednocześnie maksymalny, pięcioletni okres próby oraz dozór kuratora w tymże okresie będą skutecznie powstrzymywały oskarżonego przed ponownym popełnieniem przestępstwa, a ponadto pozwolą na skuteczne monitorowanie, czy proces jego resocjalizacji jest prawidłowy.

W związku z zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności, należało także zaliczyć na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet kary grzywny okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w dniach wskazanych w sentencji wyroku.

Na podstawie norm przepisanych Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. P. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek od towarów i usług.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku.