V CZ 101/04
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-01-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 101/04
POSTANOWIENIE
Dnia 4 listopada 2004 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa Spółdzielni "S."
przeciwko J.P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 4 listopada 2004 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Okręgowego w J.
z dnia 12 maja 2004 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 25 marca 2004 r. Sąd Okręgowy w J. oddalił
zażalenie pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w J. oddalające
wniosek o uzupełnienie wyroku.
Sąd II instancji podzielił pogląd Sądu Rejonowego, że rozpoznaniem
sądowym objęte było tylko jedno roszczenie powoda, a zmiana podstawy prawnej
roszczenia opartego na niezmienionych okolicznościach nie jest dla sądu wiążąca
i nie kreuje nowego roszczenia.
Pozwany zaskarżył postanowienie odwoławcze kasacją, która została
odrzucona przez Sąd Okręgowy jako niedopuszczalna.
W zażaleniu pozwany powołał się na naruszenie art. 392 i 3935
k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Orzeczenie uzupełniające wyrok – za wyjątkiem rozstrzygnięcia o kosztach
lub natychmiastowej wykonalności – zapada w formie wyroku (art. 351 § 3 k.p.c.),
natomiast forma orzeczenia oddalającego taki wniosek nie jest określona w sposób
wyraźny.
Negatywne rozstrzygnięcie o żądaniu uzupełnienia wyroku nie rozstrzyga kwestii
merytorycznych co do istoty sporu, a tylko procesowe przesłanki tego żądania. Dla
takiego rozstrzygnięcia nie jest właściwa forma wyroku (art. 316 § 1 k.p.c.), lecz
postanowienia (art. 354 k.p.c.).
Sąd Okręgowy zasadnie powołał się na treść art. 392 k.p.c., ograniczającą
dopuszczalność kasacji od postanowień kończących postępowanie w sprawie do
dwóch wyraźnie wskazanych przypadków. W konsekwencji kasacja pozwanego
była oczywiście niedopuszczalna i jako taka podlegała odrzuceniu na podstawie art.
3935
k.p.c. Odmienne stanowisko skarżącego nie znajduje uzasadnienia prawnego.
Należy zaznaczyć, że z woli ustawodawcy zasada trójinstancyjności
postępowania sądowego doznaje znacznych ograniczeń. Standardy krajowe i
3
międzynarodowe gwarantują jedynie dwuinstancyjność postępowania sądowego
(zob. art. 176 ust. 1 Konst.).
Należało w konsekwencji oddalić zażalenie (art. 385 k.p.c. w związku z art.
39319
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 4 listopada 2004 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa Spółdzielni "S."
przeciwko J.P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 4 listopada 2004 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Okręgowego w J.
z dnia 12 maja 2004 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 25 marca 2004 r. Sąd Okręgowy w J. oddalił
zażalenie pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w J. oddalające
wniosek o uzupełnienie wyroku.
Sąd II instancji podzielił pogląd Sądu Rejonowego, że rozpoznaniem
sądowym objęte było tylko jedno roszczenie powoda, a zmiana podstawy prawnej
roszczenia opartego na niezmienionych okolicznościach nie jest dla sądu wiążąca
i nie kreuje nowego roszczenia.
Pozwany zaskarżył postanowienie odwoławcze kasacją, która została
odrzucona przez Sąd Okręgowy jako niedopuszczalna.
W zażaleniu pozwany powołał się na naruszenie art. 392 i 3935
k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Orzeczenie uzupełniające wyrok – za wyjątkiem rozstrzygnięcia o kosztach
lub natychmiastowej wykonalności – zapada w formie wyroku (art. 351 § 3 k.p.c.),
natomiast forma orzeczenia oddalającego taki wniosek nie jest określona w sposób
wyraźny.
Negatywne rozstrzygnięcie o żądaniu uzupełnienia wyroku nie rozstrzyga kwestii
merytorycznych co do istoty sporu, a tylko procesowe przesłanki tego żądania. Dla
takiego rozstrzygnięcia nie jest właściwa forma wyroku (art. 316 § 1 k.p.c.), lecz
postanowienia (art. 354 k.p.c.).
Sąd Okręgowy zasadnie powołał się na treść art. 392 k.p.c., ograniczającą
dopuszczalność kasacji od postanowień kończących postępowanie w sprawie do
dwóch wyraźnie wskazanych przypadków. W konsekwencji kasacja pozwanego
była oczywiście niedopuszczalna i jako taka podlegała odrzuceniu na podstawie art.
3935
k.p.c. Odmienne stanowisko skarżącego nie znajduje uzasadnienia prawnego.
Należy zaznaczyć, że z woli ustawodawcy zasada trójinstancyjności
postępowania sądowego doznaje znacznych ograniczeń. Standardy krajowe i
3
międzynarodowe gwarantują jedynie dwuinstancyjność postępowania sądowego
(zob. art. 176 ust. 1 Konst.).
Należało w konsekwencji oddalić zażalenie (art. 385 k.p.c. w związku z art.
39319
k.p.c.).