V CZ 141/04
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-01-2015
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 141/04
POSTANOWIENIE
Dnia 16 grudnia 2004 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Strus (przewodniczący)
SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z powództwa B.G.
przeciwko M.K. i J.K.
o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 grudnia 2004 r.,
zażalenia pozwanych na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 3 sierpnia 2004 r., sygn. akt [...],
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił jako
niedopuszczalną apelację pozwanych od wyroku Sądu Okręgowego w B. z uwagi
na brak umocowania po stronie pełnomocnika pozwanych do występowania w ich
imieniu w postępowaniu apelacyjnym. Sąd Apelacyjny stwierdził, że do
sporządzenia apelacji niezbędne jest pełnomocnictwo obejmujące występowanie
przed sądem apelacyjnym udzielone przed jej wniesieniem.
Pełnomocnik legitymował się pełnomocnictwem do występowania przed
Sądem Okręgowym, a jego mocodawcy mimo wezwania nie potwierdzili przed
sądem apelacyjnym czynności wniesienia apelacji.
W związku z zażaleniem pozwanych Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 88 k.p.c. pełnomocnictwo procesowe może dotyczyć m.in.
prowadzenia poszczególnych spraw. Sprawę określić można przy uwzględnieniu
różnych kryteriów, np. przez określenie stron biorących w niej udział, przedmiotu
sporu, fragmentu postępowania sądowego ze względu na instancyjność,
oznaczenia sądu, przed którym sprawa się toczy, wskazania sygnatury akt, itp.
Pozwani w trakcie postępowania pierwszoinstancyjnego udzielili swojemu ojcu J.K.
pełnomocnictwa do reprezentowania „bez ograniczeń naszych spraw przed Sądem
Okręgowym w B.”. Nie budzi wątpliwości, że wymienione pełnomocnictwo
obejmowało umocowanie do wszystkich, łączących się z powództwem wytoczonym
przeciwko pozwanym przed Sądem Okręgowym w B., czynności procesowych
wymagających ich podjęcia przed Sądem Okręgowym w B. (art. 91 k.p.c.). Apelację
od wyroku Sądu Okręgowego w B. należało wnieść do tego Sądu (art. 369 § 1
k.p.c.). Również Sąd Okręgowy w B. był właściwy do zbadania dopuszczalności
apelacji pod względem przedmiotowym oraz podmiotowym i oceny zachowania
terminu do jej wniesienia, wymagań formalnych skargi apelacyjnej a także kwestii
kosztów sądowych związanych z wniesieniem apelacji. Czynności sądu w tym
zakresie dotyczą tzw. postępowania międzyinstancyjnego, które toczy się na
podstawie przepisów o postępowaniu przed sądem pierwszej instancji przy
uwzględnieniu szczególnych przepisów o apelacji odnoszących się do tego właśnie
3
postępowania. Jeżeli pełnomocnik procesowy umocowany jest do reprezentowania
strony przed oznaczonym sądem pierwszej instancji to znaczy, że jest uprawniony
do podejmowania wszystkich czynności procesowych, których ten sąd jest
adresatem. Skoro Sąd Okręgowy w B. był adresatem wniesienia apelacji, a ojciec
pozwanych był umocowany do działania przed tym Sądem to pełnomocnik ten był
legitymowany procesowo do wniesienia apelacji. Sporządzenie apelacji ani jej
wniesienie nie jest obwarowane obowiązkiem wykazania się pełnomocnictwem do
występowania przed sądem apelacyjnym. Apelacja podlega rozpoznaniu przez sąd
apelacyjny i w tym sensie jest „przeznaczona” dla sądu apelacyjnego, ale skoro
wniesienie apelacji i czynności wstępne przed skierowaniem jej do merytorycznego
rozpoznania są udziałem sądu pierwszej instancji to ich podejmowanie przez
pełnomocnika wymaga pełnomocnictwa do reprezentowania strony przed sądem
pierwszej instancji. Wbrew stanowisku wyrażonemu w zaskarżonym postanowieniu,
w rozpoznawanej sprawie pełnomocnik pozwanych przy wniesieniu apelacji był
właściwie umocowany i brak było podstaw do odrzucenia apelacji jako
niedopuszczalnej.
Z tych względów Sąd Najwyższy uwzględnił zażalenie i uchylił zaskarżone
postanowienie (art. 386 § 1 w zw. z art. 397 § 2 w zw. z art. 39318
§ 2 i art. 39319
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 16 grudnia 2004 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Strus (przewodniczący)
SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z powództwa B.G.
przeciwko M.K. i J.K.
o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 grudnia 2004 r.,
zażalenia pozwanych na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 3 sierpnia 2004 r., sygn. akt [...],
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił jako
niedopuszczalną apelację pozwanych od wyroku Sądu Okręgowego w B. z uwagi
na brak umocowania po stronie pełnomocnika pozwanych do występowania w ich
imieniu w postępowaniu apelacyjnym. Sąd Apelacyjny stwierdził, że do
sporządzenia apelacji niezbędne jest pełnomocnictwo obejmujące występowanie
przed sądem apelacyjnym udzielone przed jej wniesieniem.
Pełnomocnik legitymował się pełnomocnictwem do występowania przed
Sądem Okręgowym, a jego mocodawcy mimo wezwania nie potwierdzili przed
sądem apelacyjnym czynności wniesienia apelacji.
W związku z zażaleniem pozwanych Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 88 k.p.c. pełnomocnictwo procesowe może dotyczyć m.in.
prowadzenia poszczególnych spraw. Sprawę określić można przy uwzględnieniu
różnych kryteriów, np. przez określenie stron biorących w niej udział, przedmiotu
sporu, fragmentu postępowania sądowego ze względu na instancyjność,
oznaczenia sądu, przed którym sprawa się toczy, wskazania sygnatury akt, itp.
Pozwani w trakcie postępowania pierwszoinstancyjnego udzielili swojemu ojcu J.K.
pełnomocnictwa do reprezentowania „bez ograniczeń naszych spraw przed Sądem
Okręgowym w B.”. Nie budzi wątpliwości, że wymienione pełnomocnictwo
obejmowało umocowanie do wszystkich, łączących się z powództwem wytoczonym
przeciwko pozwanym przed Sądem Okręgowym w B., czynności procesowych
wymagających ich podjęcia przed Sądem Okręgowym w B. (art. 91 k.p.c.). Apelację
od wyroku Sądu Okręgowego w B. należało wnieść do tego Sądu (art. 369 § 1
k.p.c.). Również Sąd Okręgowy w B. był właściwy do zbadania dopuszczalności
apelacji pod względem przedmiotowym oraz podmiotowym i oceny zachowania
terminu do jej wniesienia, wymagań formalnych skargi apelacyjnej a także kwestii
kosztów sądowych związanych z wniesieniem apelacji. Czynności sądu w tym
zakresie dotyczą tzw. postępowania międzyinstancyjnego, które toczy się na
podstawie przepisów o postępowaniu przed sądem pierwszej instancji przy
uwzględnieniu szczególnych przepisów o apelacji odnoszących się do tego właśnie
3
postępowania. Jeżeli pełnomocnik procesowy umocowany jest do reprezentowania
strony przed oznaczonym sądem pierwszej instancji to znaczy, że jest uprawniony
do podejmowania wszystkich czynności procesowych, których ten sąd jest
adresatem. Skoro Sąd Okręgowy w B. był adresatem wniesienia apelacji, a ojciec
pozwanych był umocowany do działania przed tym Sądem to pełnomocnik ten był
legitymowany procesowo do wniesienia apelacji. Sporządzenie apelacji ani jej
wniesienie nie jest obwarowane obowiązkiem wykazania się pełnomocnictwem do
występowania przed sądem apelacyjnym. Apelacja podlega rozpoznaniu przez sąd
apelacyjny i w tym sensie jest „przeznaczona” dla sądu apelacyjnego, ale skoro
wniesienie apelacji i czynności wstępne przed skierowaniem jej do merytorycznego
rozpoznania są udziałem sądu pierwszej instancji to ich podejmowanie przez
pełnomocnika wymaga pełnomocnictwa do reprezentowania strony przed sądem
pierwszej instancji. Wbrew stanowisku wyrażonemu w zaskarżonym postanowieniu,
w rozpoznawanej sprawie pełnomocnik pozwanych przy wniesieniu apelacji był
właściwie umocowany i brak było podstaw do odrzucenia apelacji jako
niedopuszczalnej.
Z tych względów Sąd Najwyższy uwzględnił zażalenie i uchylił zaskarżone
postanowienie (art. 386 § 1 w zw. z art. 397 § 2 w zw. z art. 39318
§ 2 i art. 39319
k.p.c.).