I CZ 201/04
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-09-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 201/04
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lutego 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Gerard Bieniek (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak
SSA Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku R.(…) AG z siedzibą w W. i L.(…) Inc. z siedzibą w USA
przy uczestnictwie C. (…) Spółka z o.o. z siedzibą w W.
o ogłoszenie upadłości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 4 lutego 2005 r.,
zażalenia dłużnika na postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 26 października
2004 r., sygn. akt XV GZ (…),
oddala zażalenie
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w W. odrzucił kasację dłużnika na
postanowienie tego Sądu z dnia 20.07.2004 r., którym oddalono jego zażalenie na
postanowienie Sądu Rejonowego W. o ogłoszeniu upadłości dłużnika. Sąd Okręgowy
przyjął, że kasacja nie została opłacona w terminie. Przepisy rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie określenia wysokości wpisów w
sprawach cywilnych przewidywały dla kasacji dłużnika wpis stały. Wpis ten nie został
opłacony przy wniesieniu kasacji. Dlatego też kasację sporządzoną przez
kwalifikowanego pełnomocnika należało odrzucić bez jego wzywania do opłacenia
kasacji.
W zażaleniu na zaskarżone postanowienie dłużnik wniósł o jego uchylenie
zarzucając naruszenie art. 17 i art. 29 ustawy o kosztach sądowych w sprawach
2
cywilnych oraz § 55, 56 i 58 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17.12.1996
r. w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych przez przyjęcie, iż od
kasacji dłużnika powinien być pobrany wpis stały.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepisy ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych nie definiują pojęcia wpisu stałego. Art. 29 tej ustawy wymienia jedynie wpis
stały jako stosowany obok innych rodzajów wpisów, zaś art. 37 upoważnia Ministra
Sprawiedliwości do określenia w drodze rozporządzenia wysokości wpisów w
poszczególnych rodzajach spraw.
Biorąc pod uwagę treść powołanych wyżej przepisów ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych i przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
określającego wysokość wpisów należy przyjąć, że cechą wpisu stałego jest oznaczenie
jego wysokości za pomocą określonej kwoty pieniężnej dla danego rodzaju sprawy. Dla
istoty wpisu stałego nie jest zaś istotna metoda, która posłużyła do jego oznaczenia.
Jeśli zatem treść powołanego wyżej rozporządzenia określa wpis stały dla
wniosku o ogłoszenie upadłości (§ 55 punkt 1 rozporządzenia) i jednocześnie jego § 20
ustęp 1 stwierdza, że od kasacji pobiera się taki sam wpis, jak od wniosku o wszczęcie
postępowania to nie budzi wątpliwości, iż wpis od kasacji w sprawie wszczętej na
podstawie wniosku o ogłoszenie upadłości ma również charakter wpisu stałego.
Przy konstrukcji § 7 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie
określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych zbędne byłoby powtarzanie, w
przypadku każdego z wymienionych w tych przepisach środków zaskarżenia, wysokości
wpisu stałego dla tych kategorii spraw, w których wpis stały został już określony dla pism
wszczynających postępowanie. Sąd Okręgowy trafnie ocenił zatem, że kasacja dłużnika
podlega opłacie w wysokości stałej, choć § 55 wspomnianego wcześniej rozporządzenia
nie wymienia wprost kasacji w sprawie o ogłoszenie upadłości jako pisma, od którego
pobierany jest wpis w wysokości stałej. Jego nieuiszczenie skutkowało odrzuceniem
kasacji, jako nienależycie opłaconej (art. 3935
k.p.c. i art. 17 ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych).
Z przyczyn wyżej wskazanych zażalenie dłużnika było pozbawione
uzasadnionych podstaw i podlegało oddaleniu w oparciu o treść art. 39319
, 385 i 397 § 2
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lutego 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Gerard Bieniek (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak
SSA Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku R.(…) AG z siedzibą w W. i L.(…) Inc. z siedzibą w USA
przy uczestnictwie C. (…) Spółka z o.o. z siedzibą w W.
o ogłoszenie upadłości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 4 lutego 2005 r.,
zażalenia dłużnika na postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 26 października
2004 r., sygn. akt XV GZ (…),
oddala zażalenie
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w W. odrzucił kasację dłużnika na
postanowienie tego Sądu z dnia 20.07.2004 r., którym oddalono jego zażalenie na
postanowienie Sądu Rejonowego W. o ogłoszeniu upadłości dłużnika. Sąd Okręgowy
przyjął, że kasacja nie została opłacona w terminie. Przepisy rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie określenia wysokości wpisów w
sprawach cywilnych przewidywały dla kasacji dłużnika wpis stały. Wpis ten nie został
opłacony przy wniesieniu kasacji. Dlatego też kasację sporządzoną przez
kwalifikowanego pełnomocnika należało odrzucić bez jego wzywania do opłacenia
kasacji.
W zażaleniu na zaskarżone postanowienie dłużnik wniósł o jego uchylenie
zarzucając naruszenie art. 17 i art. 29 ustawy o kosztach sądowych w sprawach
2
cywilnych oraz § 55, 56 i 58 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17.12.1996
r. w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych przez przyjęcie, iż od
kasacji dłużnika powinien być pobrany wpis stały.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepisy ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych nie definiują pojęcia wpisu stałego. Art. 29 tej ustawy wymienia jedynie wpis
stały jako stosowany obok innych rodzajów wpisów, zaś art. 37 upoważnia Ministra
Sprawiedliwości do określenia w drodze rozporządzenia wysokości wpisów w
poszczególnych rodzajach spraw.
Biorąc pod uwagę treść powołanych wyżej przepisów ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych i przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
określającego wysokość wpisów należy przyjąć, że cechą wpisu stałego jest oznaczenie
jego wysokości za pomocą określonej kwoty pieniężnej dla danego rodzaju sprawy. Dla
istoty wpisu stałego nie jest zaś istotna metoda, która posłużyła do jego oznaczenia.
Jeśli zatem treść powołanego wyżej rozporządzenia określa wpis stały dla
wniosku o ogłoszenie upadłości (§ 55 punkt 1 rozporządzenia) i jednocześnie jego § 20
ustęp 1 stwierdza, że od kasacji pobiera się taki sam wpis, jak od wniosku o wszczęcie
postępowania to nie budzi wątpliwości, iż wpis od kasacji w sprawie wszczętej na
podstawie wniosku o ogłoszenie upadłości ma również charakter wpisu stałego.
Przy konstrukcji § 7 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie
określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych zbędne byłoby powtarzanie, w
przypadku każdego z wymienionych w tych przepisach środków zaskarżenia, wysokości
wpisu stałego dla tych kategorii spraw, w których wpis stały został już określony dla pism
wszczynających postępowanie. Sąd Okręgowy trafnie ocenił zatem, że kasacja dłużnika
podlega opłacie w wysokości stałej, choć § 55 wspomnianego wcześniej rozporządzenia
nie wymienia wprost kasacji w sprawie o ogłoszenie upadłości jako pisma, od którego
pobierany jest wpis w wysokości stałej. Jego nieuiszczenie skutkowało odrzuceniem
kasacji, jako nienależycie opłaconej (art. 3935
k.p.c. i art. 17 ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych).
Z przyczyn wyżej wskazanych zażalenie dłużnika było pozbawione
uzasadnionych podstaw i podlegało oddaleniu w oparciu o treść art. 39319
, 385 i 397 § 2
k.p.c.