II CZ 32/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:06-10-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 32/05
POSTANOWIENIE
Dnia 7 kwietnia 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Iwona Koper (przewodniczący)
SSN Marek Sychowicz
SSA Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. R.
przeciwko M. F. i Z. C.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 kwietnia 2005 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 17 stycznia 2005 r.,
sygn. akt I ACa (…), I WCK (…)
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 17.01.2005 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
zażalenie powoda na postanowienie tego Sądu odrzucające zażalenie powoda na
odmowę ustanowienia adwokata z urzędu oraz zażalenie na postanowienie odrzucające
zażalenie, którego przedmiotem było orzeczenie o odrzuceniu kasacji.
W zażaleniu na postanowienie z dnia 17.01.2005 r. powód zarzucił obrazę art.
113 § 1 k.p.c. i art. 117 k.p.c. przez ich niezastosowanie oraz nieważność postępowania
poprzez pozbawienie powoda możliwości obrony swoich praw i wniósł o jego uchylenie.
Sad Najwyższy zważył, co następuje:
Przedmiotem postępowania zażaleniowego było wyłącznie postanowienie Sądu
Apelacyjnego z dnia 17.01.2005 r. Wydanie tego orzeczenia, które zapadło na
posiedzeniu niejawnym i dotyczyło odrzucenia złożonego środka zaskarżenia w postaci
2
zażalenia powoda nie daje podstaw do stwierdzenia, iż powód w toczącym się
postępowaniu został pozbawiony możności obrony swoich praw i zarzut naruszenia art.
379 pkt 5 k.p.c. był nieuzasadniony.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd Apelacyjny wyraził trafny
pogląd, iż w postępowaniu zażaleniowym przed Sądem Najwyższym obowiązuje tzw.
przymus adwokacki i zażalenia wnoszone osobiście przez powoda, jako
niedopuszczalne podlegały odrzuceniu na podstawie art. 39319
k.p.c. w zw. z art. 397 §
2 k.p.c. i 373 k.p.c.
Trafne było także stanowisko Sądu Apelacyjnego, że na postanowienie Sądu
drugiej instancji odrzucające zażalenie na postanowienie, którym oddalono wniosek o
zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu, jako nie mające
charakteru orzeczenia kończącego postępowanie, w świetle art. 39318
§ 2 k.p.c. nie
służy zażalenie.
Brak było zatem podstaw do kwestionowania zasadności zaskarżonego
postanowienia.
Z uwagi na powołane w zażaleniu naruszenie art. 113 § 1 k.p.c. i art. 117 k.p.c.
można przypuszczać, że intencją skarżącego było poddanie kontroli instancyjnej
zasadności odmowy udzielenia powodowi zwolnienia od kosztów sądowych i
ustanowienia adwokata z urzędu. Skarżący nie powołał jednak ani treści art. 380 k.p.c.,
ani też postanowienia, którym oddalono wnioski powoda oparte o treść art. 113 § 1 i 117
k.p.c. Nie było nim zaś zaskarżone zażaleniem postanowienie z dnia 17.01.2005 r.
Zarzut naruszenia art. 113 § 1 i 117 k.p.c. nie mógł być zatem podstawą do
uwzględnienia rozpoznawanego przez Sąd Najwyższy zażalenia.
Wymaga też podkreślenia, że postanowienie oddalające wniosek powoda
o ustanowienie adwokata z urzędu zostało wydane w dniu 17.11.2004 r.
Postanowieniem z dnia 17.II.2004 r. zostało również odrzucone zażalenie powoda na
postanowienie z dnia 14.03.2001 r., którym odrzucono jego kasację. Powód zaś
składając kolejne zażalenia z dnia 20.12.2004 r. i 4.01.2005 r., które były również
dwukrotnie odrzucane przez Sąd II instancji, ostatnio zaskarżonym obecnie
postanowieniem, nie ponawiał wniosku o ustanowienie adwokata z urzędu i powyższa
kwestia nie było już dwukrotnie przedmiotem orzekania przez Sąd Apelacyjny.
Z przyczyn wyżej wskazanych zażalenie było pozbawione uzasadnionych
podstaw i podlegało oddaleniu w oparciu o treść art. 3941
§ 3 i 39814
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 7 kwietnia 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Iwona Koper (przewodniczący)
SSN Marek Sychowicz
SSA Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. R.
przeciwko M. F. i Z. C.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 kwietnia 2005 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 17 stycznia 2005 r.,
sygn. akt I ACa (…), I WCK (…)
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 17.01.2005 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
zażalenie powoda na postanowienie tego Sądu odrzucające zażalenie powoda na
odmowę ustanowienia adwokata z urzędu oraz zażalenie na postanowienie odrzucające
zażalenie, którego przedmiotem było orzeczenie o odrzuceniu kasacji.
W zażaleniu na postanowienie z dnia 17.01.2005 r. powód zarzucił obrazę art.
113 § 1 k.p.c. i art. 117 k.p.c. przez ich niezastosowanie oraz nieważność postępowania
poprzez pozbawienie powoda możliwości obrony swoich praw i wniósł o jego uchylenie.
Sad Najwyższy zważył, co następuje:
Przedmiotem postępowania zażaleniowego było wyłącznie postanowienie Sądu
Apelacyjnego z dnia 17.01.2005 r. Wydanie tego orzeczenia, które zapadło na
posiedzeniu niejawnym i dotyczyło odrzucenia złożonego środka zaskarżenia w postaci
2
zażalenia powoda nie daje podstaw do stwierdzenia, iż powód w toczącym się
postępowaniu został pozbawiony możności obrony swoich praw i zarzut naruszenia art.
379 pkt 5 k.p.c. był nieuzasadniony.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd Apelacyjny wyraził trafny
pogląd, iż w postępowaniu zażaleniowym przed Sądem Najwyższym obowiązuje tzw.
przymus adwokacki i zażalenia wnoszone osobiście przez powoda, jako
niedopuszczalne podlegały odrzuceniu na podstawie art. 39319
k.p.c. w zw. z art. 397 §
2 k.p.c. i 373 k.p.c.
Trafne było także stanowisko Sądu Apelacyjnego, że na postanowienie Sądu
drugiej instancji odrzucające zażalenie na postanowienie, którym oddalono wniosek o
zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu, jako nie mające
charakteru orzeczenia kończącego postępowanie, w świetle art. 39318
§ 2 k.p.c. nie
służy zażalenie.
Brak było zatem podstaw do kwestionowania zasadności zaskarżonego
postanowienia.
Z uwagi na powołane w zażaleniu naruszenie art. 113 § 1 k.p.c. i art. 117 k.p.c.
można przypuszczać, że intencją skarżącego było poddanie kontroli instancyjnej
zasadności odmowy udzielenia powodowi zwolnienia od kosztów sądowych i
ustanowienia adwokata z urzędu. Skarżący nie powołał jednak ani treści art. 380 k.p.c.,
ani też postanowienia, którym oddalono wnioski powoda oparte o treść art. 113 § 1 i 117
k.p.c. Nie było nim zaś zaskarżone zażaleniem postanowienie z dnia 17.01.2005 r.
Zarzut naruszenia art. 113 § 1 i 117 k.p.c. nie mógł być zatem podstawą do
uwzględnienia rozpoznawanego przez Sąd Najwyższy zażalenia.
Wymaga też podkreślenia, że postanowienie oddalające wniosek powoda
o ustanowienie adwokata z urzędu zostało wydane w dniu 17.11.2004 r.
Postanowieniem z dnia 17.II.2004 r. zostało również odrzucone zażalenie powoda na
postanowienie z dnia 14.03.2001 r., którym odrzucono jego kasację. Powód zaś
składając kolejne zażalenia z dnia 20.12.2004 r. i 4.01.2005 r., które były również
dwukrotnie odrzucane przez Sąd II instancji, ostatnio zaskarżonym obecnie
postanowieniem, nie ponawiał wniosku o ustanowienie adwokata z urzędu i powyższa
kwestia nie było już dwukrotnie przedmiotem orzekania przez Sąd Apelacyjny.
Z przyczyn wyżej wskazanych zażalenie było pozbawione uzasadnionych
podstaw i podlegało oddaleniu w oparciu o treść art. 3941
§ 3 i 39814
k.p.c.