II CZ 45/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:06-10-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 45/05
POSTANOWIENIE
Dnia 6 maja 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Domińczyk (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi R. K.
o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 7
września 2001 r., sygn. akt I ACa (…)
z powództwa R. K.
przeciwko B. U.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 6 maja 2005 r.,
zażalenia skarżącego (powoda) na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 2 lutego
2005 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 2 lutego 2005 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę R. K. o
wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem tego Sądu z dnia 7
września 2001 r. wydanym w sprawie oznaczonej sygn. akt I ACa (…) z powództwa
skarżącego przeciwko B. U. o zapłatę.
W uzasadnieniu wymienionego postanowienia Sąd drugiej instancji wyraził swoje
stanowisko w przedmiocie uznania braku w skardze ustawowej podstawy wznowienia
określonej w art. 403 § 3 k.p.c.
2
Skarżący R. K. zaskarżył zażaleniem postanowienie odrzucające jego skargę o
wznowienie postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W dacie rozpoznawania zażalenia przez Sąd Najwyższy należało uznać je za
niedopuszczalne. Postępowanie wszczęte skargą o wznowienie postępowania było
następstwem wcześniejszego postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 7 września 2001 r. wydanym w sprawie o zapłatę oznaczonej
sygn. akt I ACa (…).
Z mocy at. 3 ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U.
2005 r. Nr 13, poz. 98) jest zasadą, że znowelizowane tą ustawą przepisy k.p.c. stosuje
się z dniem 6 lutego 2005 r. bezpośrednio i to bez żadnych wyjątków w postępowaniu
zażaleniowym. Ustawodawca poczynił od tej zasady wyjątki jedynie w odniesieniu do
złożenia i rozpoznania kasacji a także do odmowy przyjęcia jej do rozpoznania, bowiem
jedynie w tym przedmiocie stosuje się przepisy dotychczasowe, jeżeli zaskarżone
kasacją orzeczenie wydane zostało przed dniem wejścia w życie powołanej ustawy.
Przepisy art. 3941
§ 1 i § 2 k.p.c. określają przesłanki dopuszczalności wniesienia
zażalenia do Sądu Najwyższego, przesądzając – co do zasady – dopuszczalność
wnoszenia zażaleń jedynie w sprawach, w których przysługuje skarga kasacyjna.
Tymczasem po dniu 6 lutego 2005 r. sprawa niniejsza nie jest już sprawą, w której
przysługuje skarga kasacyjna, ze względu na wskazaną wartość przedmiotu
zaskarżenia nie przekraczającą progu 50 tys. zł. Skarżący określił w apelacji wartość
przedmiotu zaskarżenia kwotą 45.347 zł [k. (…) akt sprawy o sygn. I ACa (…)],
natomiast wartość przedmiotu zaskarżenia w kasacji określił kwotą 49.266 zł.
Tymczasem w sprawach cywilnych o zapłatę skarga kasacyjna jest dopuszczalna jeśli
wartość przedmiotu zaskarżenia przekracza kwotę 50 tys. zł, bowiem taki próg
przesądzający o dopuszczalności kasacji przyjął ustawodawca w art. 3982
§ 1 k.p.c.
W tej sytuacji, skoro w dacie rozpoznawania zażalenia przez Sąd Najwyższy
sprawa, w której zostało ono wniesione nie jest już sprawą, w której przysługuje skarga
kasacyjna, przeto zażalenie do Sądu Najwyższego uznać należało za niedopuszczalne,
co skutkowało obowiązkiem jego odrzucenia na podstawie art. 373 k.p.c. znajdującego
odpowiednie zastosowanie do postępowania przed Sądem Najwyższym toczącego się
na skutek zażalenia na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. i art. 39821
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 6 maja 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Domińczyk (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi R. K.
o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 7
września 2001 r., sygn. akt I ACa (…)
z powództwa R. K.
przeciwko B. U.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 6 maja 2005 r.,
zażalenia skarżącego (powoda) na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 2 lutego
2005 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 2 lutego 2005 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę R. K. o
wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem tego Sądu z dnia 7
września 2001 r. wydanym w sprawie oznaczonej sygn. akt I ACa (…) z powództwa
skarżącego przeciwko B. U. o zapłatę.
W uzasadnieniu wymienionego postanowienia Sąd drugiej instancji wyraził swoje
stanowisko w przedmiocie uznania braku w skardze ustawowej podstawy wznowienia
określonej w art. 403 § 3 k.p.c.
2
Skarżący R. K. zaskarżył zażaleniem postanowienie odrzucające jego skargę o
wznowienie postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W dacie rozpoznawania zażalenia przez Sąd Najwyższy należało uznać je za
niedopuszczalne. Postępowanie wszczęte skargą o wznowienie postępowania było
następstwem wcześniejszego postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 7 września 2001 r. wydanym w sprawie o zapłatę oznaczonej
sygn. akt I ACa (…).
Z mocy at. 3 ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U.
2005 r. Nr 13, poz. 98) jest zasadą, że znowelizowane tą ustawą przepisy k.p.c. stosuje
się z dniem 6 lutego 2005 r. bezpośrednio i to bez żadnych wyjątków w postępowaniu
zażaleniowym. Ustawodawca poczynił od tej zasady wyjątki jedynie w odniesieniu do
złożenia i rozpoznania kasacji a także do odmowy przyjęcia jej do rozpoznania, bowiem
jedynie w tym przedmiocie stosuje się przepisy dotychczasowe, jeżeli zaskarżone
kasacją orzeczenie wydane zostało przed dniem wejścia w życie powołanej ustawy.
Przepisy art. 3941
§ 1 i § 2 k.p.c. określają przesłanki dopuszczalności wniesienia
zażalenia do Sądu Najwyższego, przesądzając – co do zasady – dopuszczalność
wnoszenia zażaleń jedynie w sprawach, w których przysługuje skarga kasacyjna.
Tymczasem po dniu 6 lutego 2005 r. sprawa niniejsza nie jest już sprawą, w której
przysługuje skarga kasacyjna, ze względu na wskazaną wartość przedmiotu
zaskarżenia nie przekraczającą progu 50 tys. zł. Skarżący określił w apelacji wartość
przedmiotu zaskarżenia kwotą 45.347 zł [k. (…) akt sprawy o sygn. I ACa (…)],
natomiast wartość przedmiotu zaskarżenia w kasacji określił kwotą 49.266 zł.
Tymczasem w sprawach cywilnych o zapłatę skarga kasacyjna jest dopuszczalna jeśli
wartość przedmiotu zaskarżenia przekracza kwotę 50 tys. zł, bowiem taki próg
przesądzający o dopuszczalności kasacji przyjął ustawodawca w art. 3982
§ 1 k.p.c.
W tej sytuacji, skoro w dacie rozpoznawania zażalenia przez Sąd Najwyższy
sprawa, w której zostało ono wniesione nie jest już sprawą, w której przysługuje skarga
kasacyjna, przeto zażalenie do Sądu Najwyższego uznać należało za niedopuszczalne,
co skutkowało obowiązkiem jego odrzucenia na podstawie art. 373 k.p.c. znajdującego
odpowiednie zastosowanie do postępowania przed Sądem Najwyższym toczącego się
na skutek zażalenia na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. i art. 39821
k.p.c.