V CK 419/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-11-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CK 419/05
POSTANOWIENIE
Dnia 16 września 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z wniosku Funduszu Regionu W.
przy uczestnictwie dłużnika T. W., S. H. i T. W.
o udzielenie przybicia nieruchomości, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu
16 września 2005 r., na skutek kasacji dłużnika T. W. od postanowienia Sądu
Okręgowego w Ś. z dnia 31 grudnia 2004 r., sygn. akt II Cz (…),
odrzuca kasację i nie obciąża T. W. kosztami postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w Ś. postanowieniem z dnia 31 grudnia 2004 r. oddalił zażalenie
dłużnika W. W. na postanowienie Sądu Rejonowego w K. z dnia 31 sierpnia 2004 r. o
przybiciu nieruchomości, wydane w postępowaniu egzekucyjnym z wniosku wierzyciela
Funduszu Regionu W. przeciwko dłużnikom T. W., S. H. i T. W.
Kasację od tego postanowienia wniósł W. W. Pełnomocnik dłużnika, wykonując
obowiązek przedstawienia okoliczności uzasadniających rozpoznanie kasacji, stwierdził,
że: „Rozpoznanie przedstawionej Sądowi Najwyższemu kasacji ma istotne znaczenie
dla ustalenia, czy naruszenie przepisów, podniesionych w zarzutach kasacji i wydanie
na tej podstawie rozstrzygnięć, nastąpiło wbrew zasadzie res iudicata i doprowadziło do
egzekucji. (....) Mimo, że dłużnik okoliczność tę podniósł w sprawie, pozostało to poza
rozważaniami Sądów. Dlatego też przedstawione w sprawie zarzuty, nawiązujące m. in.
do tej okoliczności poddają w wątpliwość, czy naruszenia procedury miały negatywny
skutek dla wydania ostatecznego rozstrzygnięcia jakim było przybicie i czy w związku z
tym zostało wydane lege artis, mając na uwadze wszystkie okoliczności towarzyszące
postępowaniu.".
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postanowienie zaskarżone kasacją zostało wydane przed dniem 6 lutego 2005 r.
Do złożenia i rozpoznania kasacji dłużnika stosuje się zatem - w myśl art. 3 ustawy z
dnia 22 grudnia 2004 r. (Dz. U. Nr 13, poz. 98) - przepisy kodeksu postępowania
cywilnego obowiązujące do wejścia w życie wymienionej ustawy.
Zgodnie z art. 3933
§ 1 pkt 3 k.p.c. jednym z elementów konstrukcyjnych kasacji
jest przedstawienie okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie. Wskazanie tych
okoliczności umożliwia Sądowi Najwyższemu dokonanie oceny, czy nie zachodzą
podstawy do odmowy przyjęcia kasacji do rozpoznania (art. 393 k.p.c.). Omawiane
okoliczności powinny wprost nawiązywać do treści art. 393 k.p.c. To oznacza, że
skarżący, aby uczynić zadość wymaganiu kasacji określonemu w art. 3933
§ 1 pkt 3
k.p.c., powinien wykazać, ze w sprawie wystąpiło istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania
bądź oczywiste naruszenie prawa (por. uchwała połączonych Izb SN: Administracyjnej,
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oraz Cywilnej z dnia 17 grudnia 2002 r., III CZP
72/02, OSNC 2003, nr 7 - 8, poz. 92).
Brak kasacji, polegający na nieprzedstawieniu okoliczności uzasadniających jej
rozpoznanie - jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 9 listopada 2000 r., II
CKN 1385/00 (OSNC 2001, nr 3 , poz. 51) - powoduje odrzucenie kasacji bez wzywania
do jego usunięcia. To stanowisko Sąd Najwyższy uściślił w postanowieniu z dnia 12
grudnia 2000 r., V CKN 1780/00 (OSNC 2001, nr 3, poz. 52), stwierdzając, że spełnienie
obowiązku określonego w art. 3933
§ 1 pkt 3 k.p.c. nie może polegać na odwołaniu się
przez skarżącego do uzasadnienia podstaw kasacyjnych, bez przedstawienia
okoliczności wskazanych w wymienionym przepisie, a w postanowieniu z dnia 22 marca
2000 r., V CZ 131/00 (OSNC 2000, nr 10, poz. 156) zaznaczył wyraźnie, że jeżeli
skarżący nie wskazał w kasacji okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie, to
obowiązek ich przedstawienia nie jest spełniony, choćby dały się one wywieść z
uzasadnienia kasacji.
W świetle powyższego należało uznać, że kasacja dłużnika nie spełnia
wymagania przewidzianego w art. 3933
§ 1 pkt 3 k.p.c. Argumenty przytoczone
w kasacji, jako czyniące zadość temu wymaganiu, nie odpowiadają bowiem żadnej z
czterech wyżej wskazanych okoliczności uzasadniających rozpoznanie kasacji.
Skarżący nie wykazał, że w sprawie wystąpiło istotne zagadnienie prawne, istnieje
3
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania
bądź orzeczenie oczywiście narusza prawo.
W tej sytuacji kasację należało odrzucić na podstawie art. 3937
§ 2 k.p.c. jako
ulegająca odrzuceniu przez sąd drugiej instancji. Orzeczenie w przedmiocie kosztów
postępowania kasacyjnego jest oparte na art. 102 k.p.c. w zw. z art. 39319
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 16 września 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z wniosku Funduszu Regionu W.
przy uczestnictwie dłużnika T. W., S. H. i T. W.
o udzielenie przybicia nieruchomości, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu
16 września 2005 r., na skutek kasacji dłużnika T. W. od postanowienia Sądu
Okręgowego w Ś. z dnia 31 grudnia 2004 r., sygn. akt II Cz (…),
odrzuca kasację i nie obciąża T. W. kosztami postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w Ś. postanowieniem z dnia 31 grudnia 2004 r. oddalił zażalenie
dłużnika W. W. na postanowienie Sądu Rejonowego w K. z dnia 31 sierpnia 2004 r. o
przybiciu nieruchomości, wydane w postępowaniu egzekucyjnym z wniosku wierzyciela
Funduszu Regionu W. przeciwko dłużnikom T. W., S. H. i T. W.
Kasację od tego postanowienia wniósł W. W. Pełnomocnik dłużnika, wykonując
obowiązek przedstawienia okoliczności uzasadniających rozpoznanie kasacji, stwierdził,
że: „Rozpoznanie przedstawionej Sądowi Najwyższemu kasacji ma istotne znaczenie
dla ustalenia, czy naruszenie przepisów, podniesionych w zarzutach kasacji i wydanie
na tej podstawie rozstrzygnięć, nastąpiło wbrew zasadzie res iudicata i doprowadziło do
egzekucji. (....) Mimo, że dłużnik okoliczność tę podniósł w sprawie, pozostało to poza
rozważaniami Sądów. Dlatego też przedstawione w sprawie zarzuty, nawiązujące m. in.
do tej okoliczności poddają w wątpliwość, czy naruszenia procedury miały negatywny
skutek dla wydania ostatecznego rozstrzygnięcia jakim było przybicie i czy w związku z
tym zostało wydane lege artis, mając na uwadze wszystkie okoliczności towarzyszące
postępowaniu.".
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postanowienie zaskarżone kasacją zostało wydane przed dniem 6 lutego 2005 r.
Do złożenia i rozpoznania kasacji dłużnika stosuje się zatem - w myśl art. 3 ustawy z
dnia 22 grudnia 2004 r. (Dz. U. Nr 13, poz. 98) - przepisy kodeksu postępowania
cywilnego obowiązujące do wejścia w życie wymienionej ustawy.
Zgodnie z art. 3933
§ 1 pkt 3 k.p.c. jednym z elementów konstrukcyjnych kasacji
jest przedstawienie okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie. Wskazanie tych
okoliczności umożliwia Sądowi Najwyższemu dokonanie oceny, czy nie zachodzą
podstawy do odmowy przyjęcia kasacji do rozpoznania (art. 393 k.p.c.). Omawiane
okoliczności powinny wprost nawiązywać do treści art. 393 k.p.c. To oznacza, że
skarżący, aby uczynić zadość wymaganiu kasacji określonemu w art. 3933
§ 1 pkt 3
k.p.c., powinien wykazać, ze w sprawie wystąpiło istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania
bądź oczywiste naruszenie prawa (por. uchwała połączonych Izb SN: Administracyjnej,
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oraz Cywilnej z dnia 17 grudnia 2002 r., III CZP
72/02, OSNC 2003, nr 7 - 8, poz. 92).
Brak kasacji, polegający na nieprzedstawieniu okoliczności uzasadniających jej
rozpoznanie - jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 9 listopada 2000 r., II
CKN 1385/00 (OSNC 2001, nr 3 , poz. 51) - powoduje odrzucenie kasacji bez wzywania
do jego usunięcia. To stanowisko Sąd Najwyższy uściślił w postanowieniu z dnia 12
grudnia 2000 r., V CKN 1780/00 (OSNC 2001, nr 3, poz. 52), stwierdzając, że spełnienie
obowiązku określonego w art. 3933
§ 1 pkt 3 k.p.c. nie może polegać na odwołaniu się
przez skarżącego do uzasadnienia podstaw kasacyjnych, bez przedstawienia
okoliczności wskazanych w wymienionym przepisie, a w postanowieniu z dnia 22 marca
2000 r., V CZ 131/00 (OSNC 2000, nr 10, poz. 156) zaznaczył wyraźnie, że jeżeli
skarżący nie wskazał w kasacji okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie, to
obowiązek ich przedstawienia nie jest spełniony, choćby dały się one wywieść z
uzasadnienia kasacji.
W świetle powyższego należało uznać, że kasacja dłużnika nie spełnia
wymagania przewidzianego w art. 3933
§ 1 pkt 3 k.p.c. Argumenty przytoczone
w kasacji, jako czyniące zadość temu wymaganiu, nie odpowiadają bowiem żadnej z
czterech wyżej wskazanych okoliczności uzasadniających rozpoznanie kasacji.
Skarżący nie wykazał, że w sprawie wystąpiło istotne zagadnienie prawne, istnieje
3
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania
bądź orzeczenie oczywiście narusza prawo.
W tej sytuacji kasację należało odrzucić na podstawie art. 3937
§ 2 k.p.c. jako
ulegająca odrzuceniu przez sąd drugiej instancji. Orzeczenie w przedmiocie kosztów
postępowania kasacyjnego jest oparte na art. 102 k.p.c. w zw. z art. 39319
k.p.c.