Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 78/05
POSTANOWIENIE
Dnia 20 października 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Stanisław Dąbrowski
SSA Aleksandra Marszałek
w sprawie ze skargi J. R.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 18 marca 2004 r., sygn. akt I ACa (…), w sprawie z powództwa J.
R. przeciwko Spółdzielni Pracy "T.(…)" z siedzibą w W. o uchylenie uchwały, po
rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 października 2005 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 29 grudnia 2004 r.,
sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Powód T. R. wnosił o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 18 marca 2004 r. na podstawie art. 401 pkt 1 k.p.c.
Jako przyczynę wznowienia postępowania wskazał fakt nieodbycia się rozprawy
apelacyjnej wyznaczonej na dzień 18 marca 2004 r. na godz. 11.30, a powód oczekiwał
na rozprawę przed wskazaną salą rozpraw w godz. 10.30 – 13.10.
Sąd Apelacyjny odrzucił skargę powoda z tej racji, że nie dopatrzył się w niej
m.in. właściwych podstaw wznowienia postępowania określonych w art. 401 pkt 1 k.p.c.
Stwierdził, że powód był powiadomiony o rozprawie, sprawa była wykazana na
wokandzie, mógł też podjąć on stosowne działania w celu uzyskania informacji o
rozprawie (w celu podjęcia decyzji, czy będzie oczekiwał na rozprawę, czy złoży
2
odpowiedni wniosek o jej odroczenie). Ponadto powód mógł złożyć zwykły środek
odwoławczy i wskazywać w nim ewentualne proceduralne uchybienia Sądu. Powód nie
podejmował czynności służącej uzyskaniu wspomnianej informacji, a także nie złożył
środka odwoławczego. Z wnioskiem o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem
wystąpił dopiero w dniu 11 maja 2004 r., tj. kilka miesięcy od ogłoszenia wyroku. W
uzasadnieniu Sądu Apelacyjnego przyjął, że nie zaistniały podstawy wznowienia
postępowania w rozumieniu art. 401 pkt 1 i 2 k.p.c. Powód mógł kwestionować
prawidłowość wyroku zwykłego środka odwoławczego i dlatego nie mógł skutecznie
powoływać się na podstawę wznowienia postępowania z art. 401 pkt 2 k.p.c.
W zażaleniu pełnomocnik skarżącego (ustanowiony z urzędu) zakwestionował
wspomnianą ocenę prawną dokonaną przez Sąd drugiej instancji. W ocenie skarżącego,
Sąd ten nie wyjaśnił w ogóle tego, czy w dniu 18 marca 2004 r. sprawa powoda została
faktycznie wywołana. Uznał też za nietrafne stanowisko Sądu Najwyższego, iż powód
miał możliwość kwestionowania wyroku Sądu Apelacyjnego w ramach zwykłego środka
odwoławczego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W zażaleniu skarżący eksponuje niewyjaśnienie przez Sąd Apelacyjny tego, o
której godzinie w dniu 18 marca 2004 r. sprawa powoda faktycznie została wywołana i
stwierdza, że niewyjaśnienie tej okoliczności „nie pozwala na dokonanie prawidłowej
oceny stanu faktycznego”. Tymczasem dla oceny zasadności zażalenia powoda
podstawowe znaczenie ma stwierdzenie tego, czy zachodziła prawna przyczyna
wznowienia postępowania przewidziana w art. 401 pkt 2 k.p.c. w postaci pozbawienia
powoda możliwości działania.
Nie ma podstaw do podzielenia sugestii powoda, że rozprawa apelacyjna z dnia
18 marca 2004 r. nie odbyła się w ogóle, skoro sporządzono protokół tej rozprawy, a
następnie wydano wyrok. Natomiast przy założeniu przeprowadzenia rozprawy w dniu
18 marca 2004 r. z opóźnieniem (rozprawa została wyznaczona na godz. 11.30 a powód
oczekiwał na nią do godz. 13.10), trafnie przyjęto w zaskarżonym postanowieniu to, że
powód nie został w ogóle pozbawiony możliwości działania, tj. możliwości wyjaśnienia
przyczyny opóźnienia w przeprowadzeniu rozprawy i odpowiedniego ustosunkowania
się do tego stanu rzeczy. Trafnie bowiem zaznaczono, że powód - znajdując się przed
salą rozpraw – miał możliwości uzyskania stosownej informacji o przyczynie opóźnienia,
przypuszczalnej godzinie rozpoczęcia rozprawy z jego uczestnictwem oraz złożenia
wniosku o odroczenie rozprawy z uwagi na znaczne opóźnienie. Odmiennych twierdzeń
3
nie zawarto w uzasadnieniu wniesionego zażalenia. W tej sytuacji Sąd Apelacyjny
trafnie przyjął, że nie zachodziła prawna postawa domagania się wznowienia
postępowania i dlatego Sąd Najwyższy oddalił zażalenie powoda jako nieuzasadnione
(art. 3941
§ 3 k.p.c. i art. 39418
k.p.c.).