V CNP 24/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-11-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 24/05
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie ze skargi J. T.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w B.
z dnia 28 lipca 2004 r., sygn. akt V Ga (...) w sprawie J. T.
przeciwko M. M.
o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28
października 2005 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wniesiona przez powoda skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 28 lipca 2004 r. [sygn. akt V Ga
(...)] podlegała odrzuceniu z następujących przyczyn:
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi
„w y k a z a n i e , że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych n i e b y ł o i n i e j e s t możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie
ujęcie tego warunku skargi oznacza, że skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia
analizy prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia, których zastosowanie – w
odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn
na pewno nie mogłoby odnieść skutku. Skarżący powinien zatem wykazać, powołując
odpowiednie przepisy, że od zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje kasacja (skarga
kasacyjna) i dlatego wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie było możliwe.
2
Wywód prawny we wskazanym zakresie jednak nie wyczerpuje warunku skargi z
art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. Skarżącego obciąża bowiem – zgodnie z treścią tego przepisu
– nie tylko obowiązek wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było możliwe, ale także wykazanie, że nie jest możliwe.
Skarżący powinien zatem wykazać, że wznowienie postępowania w sprawie
zakończonej zaskarżonym orzeczeniem - w świetle przepisów art. 399 - 4161
k.p.c. - jest
niedopuszczalne ze względu na rodzaj zaskarżonego orzeczenia albo zarzuty przeciwko
temu orzeczeniu nie mieszczą się w podstawach skargi o wznowienie postępowania.
Tylko w następstwie przeprowadzenia takiego wywodu prawnego skarżący spełni
obowiązek wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie tylko nie było ale nie
jest możliwe.
Skarga powoda nie spełnia warunku przewidzianego w z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Ogranicza się tylko do stwierdzenia o nieprzysługiwaniu kasacji oraz skargi
o wznowienie postępowania. Stwierdzenie takie nie wypełnia, jak podkreślono,
wspomnianego warunku skargi.
Skarga nie spełnia także wymagania przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c.,
brak jest bowiem wskazania podstaw (podstawy), na których została oparta. Nie sanuje
tego braku okoliczność, że wskazany został przepis prawa, z którym o ocenie
skarżącego zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, skoro wymagania skargi wskazane
w pkt 2 i 3 art. 4245
§ 1 k.p.c. są niezależne od siebie i spełniają, jako istotne elementy
skargi, różne funkcje.
Skarżący nie określił w skardze także granic zaskarżenia (art. 4245
§ 1pkt 1
k.p.c.), ograniczając się na wstępie skargi do sformułowania wniosku o stwierdzenie
zaskarżonego wyroku z prawem.
Z przytoczonych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie ze skargi J. T.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w B.
z dnia 28 lipca 2004 r., sygn. akt V Ga (...) w sprawie J. T.
przeciwko M. M.
o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28
października 2005 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wniesiona przez powoda skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 28 lipca 2004 r. [sygn. akt V Ga
(...)] podlegała odrzuceniu z następujących przyczyn:
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi
„w y k a z a n i e , że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych n i e b y ł o i n i e j e s t możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie
ujęcie tego warunku skargi oznacza, że skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia
analizy prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia, których zastosowanie – w
odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn
na pewno nie mogłoby odnieść skutku. Skarżący powinien zatem wykazać, powołując
odpowiednie przepisy, że od zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje kasacja (skarga
kasacyjna) i dlatego wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie było możliwe.
2
Wywód prawny we wskazanym zakresie jednak nie wyczerpuje warunku skargi z
art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. Skarżącego obciąża bowiem – zgodnie z treścią tego przepisu
– nie tylko obowiązek wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było możliwe, ale także wykazanie, że nie jest możliwe.
Skarżący powinien zatem wykazać, że wznowienie postępowania w sprawie
zakończonej zaskarżonym orzeczeniem - w świetle przepisów art. 399 - 4161
k.p.c. - jest
niedopuszczalne ze względu na rodzaj zaskarżonego orzeczenia albo zarzuty przeciwko
temu orzeczeniu nie mieszczą się w podstawach skargi o wznowienie postępowania.
Tylko w następstwie przeprowadzenia takiego wywodu prawnego skarżący spełni
obowiązek wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie tylko nie było ale nie
jest możliwe.
Skarga powoda nie spełnia warunku przewidzianego w z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Ogranicza się tylko do stwierdzenia o nieprzysługiwaniu kasacji oraz skargi
o wznowienie postępowania. Stwierdzenie takie nie wypełnia, jak podkreślono,
wspomnianego warunku skargi.
Skarga nie spełnia także wymagania przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c.,
brak jest bowiem wskazania podstaw (podstawy), na których została oparta. Nie sanuje
tego braku okoliczność, że wskazany został przepis prawa, z którym o ocenie
skarżącego zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, skoro wymagania skargi wskazane
w pkt 2 i 3 art. 4245
§ 1 k.p.c. są niezależne od siebie i spełniają, jako istotne elementy
skargi, różne funkcje.
Skarżący nie określił w skardze także granic zaskarżenia (art. 4245
§ 1pkt 1
k.p.c.), ograniczając się na wstępie skargi do sformułowania wniosku o stwierdzenie
zaskarżonego wyroku z prawem.
Z przytoczonych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).