Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CK 355/05
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 7 grudnia 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Zbigniew Strus (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa "E.(…)" Spółki z o.o. w W. przeciwko "N.(...)" S.A. w likwidacji w
W. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7
grudnia 2005 r., kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 14
stycznia 2005 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala kasację i zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej 1800
(tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny po rozpoznaniu sprawy na skutek apelacji pozwanej „N.(...)”
Spółki Akcyjnej od wyroku umarzającego postępowanie co do kwoty 108 301,91 zł z
odsetkami a zasądzającego na rzecz powodowej Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością 86 630,40 zł z odsetkami i kwotą 9 397,90 zł tytułem zwrotu kosztów
procesu zmienił zaskarżone orzeczenie w części dotyczącej kosztów procesu obniżając
ja do kwoty 2 119 zł, a poza tym oddalił apelacje i orzekł o zwrocie kosztów
postępowania apelacyjnego na rzecz powódki.
2
W uzasadnieniu aprobowano ustalenia faktyczne sadu pierwszej instancji,
wskazujące, że spośród robót instalacyjnych zamówionych przez pozwaną (automatyka
wentylacji i klimatyzacji w budynku opery), powodowa spółka nie wykonała nawilżaczy
parowych a wystawienie faktury było przedwczesne i niezgodne z rzeczywistym stanem
wykonanych robót, natomiast odnośnie do robót pozostałych objętych fakturami powódki
były one wykonane, odebrane i niezapłacone do kwoty 86 630,90 zł. Zmiana rozliczenia
kosztów procesu uwzględniała fakt cofnięcia roszczenia o należność za roboty
niewykonane dokonanego bez zrzeczenia się roszczenia, w związku z czym powódka
odpowiada za niekorzystny dla siebie wynik procesu co do kwoty 108 301,91 zł
ponosząc większą cześć kosztów procesu. W pozostałym zakresie wyrok sądu
pierwszej instancji był prawidłowy, przy czym w uzasadnieniu wyeksponowano brak
w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym
szczegółowych zarzutów odnośnie do roszczeń, które nie zostały cofnięte a niezależnie
od tego bezzasadność zarzutów podnoszonych w późniejszym postępowaniu mających
wykazać, że nie doszło do zawarcia umowy między stronami ze względu na brak
umocowania działającego, w imieniu pozowanej spółki R. K.
Kasacje od tego wyroku wniosła pozwana opierając ja na drugiej podstawie, którą
wyczerpują następujące zarzuty:
1. naruszenie art. 503 § 1 k.p.c. i art. 47914
k.p.c. przez uznanie, że w sprawie
gospodarczej rozpoznawanej w postępowaniu upominawczym pozwany traci prawo
podnoszenia wniosków dowodowych, zarzutów oraz okoliczności faktycznych jeżeli nie
zgłosił ich w sprzeciwie od nakazu zapłaty,
2. naruszenie art. 217 k.p.c. i art. 505 § 1 k.p.c. przez uznanie, że pierwszy z
wymienionych przepisów nie ma zastosowania po wniesieniu sprzeciwu od nakazu
zapłaty,
3. naruszenie art. 233 k.p.c. przy ocenie wiarygodności zeznań świadków Z. i
K. a odmówienie wiary zeznaniom św. K.,
4. naruszenie art. 47912
wskutek oparcia orzeczenia na dowodach
nieprzedstawionych przez powoda w pozwie.
Skarżąca wnosiła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjne mu oraz o zasądzenie kosztów procesu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Najwyższy w składzie rozpoznającym sprawę podziela trafność wykładni art.
503 § 1 k.p.c. prowadzącej do wniosku, że prawo wniesienia sprzeciwu od nakazu
3
zapłaty wydanego w sprawie gospodarczej w postępowaniu upominawczym zawiera w
sobie prekluzję procesową zarzutów, poza zarzutami przewidzianymi w art. 25 § 2, art.
1105 § 2 i 3 k.p.c. Mogą być one podnoszone w terminie określonym w art. 217 § 1
k.p.c. lub na podstawie przewidzianej w art. 207 § 3 k.p.c. Wniosek taki wypływa z
równorzędności postępowania nakazowego i upominawczego niedopuszczającego
stosowania w postępowaniu upominawczym, w drodze analogii przepisów dotyczących
postępowania nakazowego. W postępowaniu upominawczym nie został bowiem
przewidziany - odmiennie niż w postępowaniu nakazowym (art. 495 § 3 k.p.c.) - rygor
pominięcia okoliczności faktycznych, zarzutów i wniosków dowodowych w razie ich
niezgłoszenia w sprzeciwie (wyroki SN z 13 grudnia 2003 r. I CK 363/02, OSP
2004/11/142; z 23 lutego 2005 r., III CK 323/04 – niepubl.). Postępowanie upominawcze
nie wymaga dowodów utrwalonych w odpowiedniej postaci, jak wymaga tego art. 485
k.p.c., w związku z czym rygory mające zabezpieczać jego sprawność muszą być
mniejsze - umożliwiające zgłaszanie twierdzeń i zarzutów stosownie do ujawniania się
okoliczności spornych.
Należy zatem zgodzić się co do zasady z trafnością zarzutów kasacji
dotyczących tej części uzasadnienia zaskarżonego wyroku, z tym jednak zastrzeżeniem,
że nie usprawiedliwiają one wniosków kasacji.
Zawarcie umowy o wykonanie robót z zakresu automatyki klimatyzacji i wentylacji
zostało wykazane oświadczeniami woli obydwu stron sporu, przy czym według ustaleń
przyjętych za podstawę wyroku R. K. działał z upoważnienia organów uprawnionych do
reprezentacji pozwanej a zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. ogranicza się do własnej
oceny wiarygodności wymienionej osoby oraz D. Z., tj. zarzutu niepodlegającego
weryfikacji w toku postępowania kasacyjnego, tym bardziej, że jak wykazał Sąd
Apelacyjny pozwana przyznawała fakt zawarcia umowy a swoimi dokumentami
składanymi inwestorowi potwierdziła wykonanie robót.
Dlatego na podstawie art. 39312
k.p.c. kasacja podlegała oddaleniu. O kosztach
procesu na rzecz strony powodowej, która wniosła odpowiedź na kasacje orzeczono na
podstawie art. 99 k.p.c.