Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CSK 87/05
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 grudnia 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Maria Grzelka
SSN Zbigniew Strus (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Zespołu Opieki Zdrowotnej w D.
przeciwko Narodowemu Funduszowi Zdrowia (…) Oddziałowi Wojewódzkiemu o
zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 grudnia
2005 r., skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego w K. z dnia
5 maja 2005 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala skargę kasacyjną i zasądza od powoda na rzecz pozwanego 1000 (jeden
tysiąc) złotych tytułem kosztów procesu w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
Domagając się zasądzenia kwoty 379 104 zł powodowy Zakład Opieki
Zdrowotnej twierdził, że z rozliczenia kontraktu w sprawie leczenia stacjonarnego w roku
1999 wynikała różnica – przyznana przez (…) Regionalną Kasę Chorych - nie
wyrównana dotychczas, poza kwotą odpowiadającą 5% wartości kontraktu bezspornie
wypłaconą. Powoływał również zobowiązanie Kasy do zwiększenia uznanej kwoty z
2
tytułu przekroczenia umownej granicy finansowania oraz dodatni wynik gospodarki
finansowej Kasy w roku 1999. Sąd Okręgowy zasądził żądaną kwotę wyrażając
zapatrywanie, że ostatnio wskazaną okoliczność rodziła obowiązek zapłaty dalszych
kwot za wykonane świadczenia ponad maksymalna kwotę zobowiązania Kasy Chorych.
Stwierdził, że strona pozwana nie wykazała przyczyn arbitralnego zwiększenia tej
granicy tylko o 5%.
Sąd Apelacyjny po ponownym rozpoznaniu sprawy rozpoznaniu sprawy na
skutek apelacji strony pozwanej wyrokiem z 5 maja 2005 r. zmienił zaskarżony wyrok,
oddalając powództwo bez obciążania strony powodowej kosztami procesu. Podstawę
rozstrzygnięcia stanowiły wnioski wypływające ze zgromadzonego materiału. Sąd
Apelacyjny przytoczył następujące konkluzje:
1. Treść stosunku zobowiązaniowego miedzy stronami określała umowa o
udzielanie świadczeń zdrowotnych, a strony były obowiązane współdziałać w jej
wykonaniu, uwzględniając postanowienia umowy oraz jej cel społeczno-gospodarczy.
Powodowy zakład wykonując umowę winien był zatem uwzględniać ograniczenia
finansowe przejawiające się w ograniczonej liczbie świadczeń, tym bardziej, że aneks
do umowy z połowy 1999 r. uwzględniał prognozy wykorzystania tzw. limitów.
2. Porozumienie w sprawie rozliczenia umowy zawartej na rok 1999 nie
zawierały obowiązku świadczenia przez Kasę Chorych a jedynie stwarzało możliwość
rozszerzenia zakresu świadczeń. Również dodatni wynik finansowy Kasy Chorych nie
uzasadnia roszczenia o wypłatę stronie powodowej za świadczenia udzielone poza
granicami umowy, ponieważ o przeznaczeniu wolnych środków decyduje ogólny stan
zobowiązań uwzględniający roszczenia innych podmiotów.
3. Postanowienia umów odnośnie do liczby i ceny świadczeń zdrowotnych
wiążą strony, z wyjątkiem sytuacji określonych w art. 7 ustawy o zakładach opieki
zdrowotnej i art. 30 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty, jednak Sąd
Apelacyjny stanowczo stwierdził, że większa niż zakontraktowana liczba wykonanych
świadczeń nie wynikała z natury przypadków objętych ustawowym przymusem opieki
zdrowotnej.
W skardze kasacyjnej opartej na obydwu podstawach (art. 3983
§ 1 pkt 1 i 2
k.p.c.) strona powodowa zarzuciła naruszenie art. 233 § 1 k.p.c., art. 229 i 230 k.p.c.
oraz art. 65 k.c. Skarżący wnosił o uchylenie lub o zmianę zaskarżonego wyroku i
oddalenie apelacji pozwanego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
3
Zarzucając uchybienie przepisom postępowania skarżący wskazuje jedno zdanie
z pisma procesowego z dnia 4 grudnia 2002 r . zawierające twierdzenie, że powód ma
obowiązek dołożenia należytej staranności w prowadzeniu działalności medycznej, a
niewykonanie tego obowiązku z powodu limitu świadczeń spowodowałoby zagrożenie
życia i zdrowia ludzkiego oraz jego odpowiedzialność karną
Tego rodzaju ogólne zwroty wyrażające oceny autora pisma procesowego nie
stanowią dowodu, którego pominiecie naruszałoby swobodę sędziowskiej oceny
materiału przyjmowanego za podstawę stanu faktycznego wyroku. W żaden sposób nie
zostało wykazane, że strona pozwana przyznała w sposób milczący lub wyraźny
spełnienie świadczeń w warunkach przymusu ustawowego, skoro strona powodowa nie
skonkretyzowała tych wypadków w sposób pozwalający na ich identyfikacje i ocenę w
razie istnienia sporów co natury tych przypadków leczniczych.
Zarzut naruszenia prawa materialnego nie wskazuje jednoznacznie, czy intencją
skarżącego jest podważanie treści ustalonych oświadczeń woli, czy wykładnia umowy.
Sąd Najwyższy nie jest uprawniony do snucia przypuszczeń, które mogłyby się okazać
niezgodne z zamiarem skarżącego. Należy jednak zwrócić uwagę, na zastrzeżenie
zawarte w § 3 porozumienia w sprawie rozliczenia kontraktu dotyczące uzyskania
dodatkowych środków finansowych. Formułując zarzuty odmowy zwiększenia w roku
2000 zakresu rozliczenia skarżący winien był wykazać spełnienie tego warunku,
Z przyczyn wskazanych Sąd Najwyższy uznał, że skarga kasacyjna nie jest
oparta na usprawiedliwionej podstawie i z mocy art. 39814
k.p.c. oddalił ją oraz na
podstawie art. 99 k.p.c. zasądził na rzecz pozwanego koszty procesu w postępowaniu
kasacyjnym.