II CZ 142/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-09-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 142/05
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku T. P.
przy uczestnictwie […]
o zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 23 lutego 2006 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 12 sierpnia 2005 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy zaskarżonym postanowieniem – na podstawie art. 3986
§ 2
k.p.c. – odrzucił skargę kasacyjną wnioskodawców, ponieważ nie zawiera ona
uzasadnienia wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania (art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.).
W zażaleniu pełnomocnik skarżących zarzucił, że uzasadnienie wniosku
o przyjęcie skargi kasacyjnej wynika „ze sformułowań zawartych w uzasadnieniu
kasacji, a zwłaszcza dotyczących pomyłki Sądu co do przypisania statusu strony
osobie, która takiego statusu nie posiadała”. W konkluzji zażalenia wniósł
o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Podniesiony w zażaleniu zarzut świadczy, że skarżący nie doceniają
znaczenia wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. i sposobu
wywiązania się z tego obowiązku.
Wymaganie uzasadniania wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania nawiązuje do instytucji przedsądu, uregulowanej w art. 3989
k.p.c.,
i stanowi jej dopełnienie. Jest to zatem obowiązek nałożony na skarżącego
polegający na wykazaniu argumentów przemawiających za tym, aby skarga
kasacyjna została przyjęta do rozpoznania w trzeciej instancji. Należy przy tym
podkreślić, że spełnieniem tego obowiązku nie jest przedstawienie dowolnych
argumentów uzasadniających przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, istotnych
tylko w ocenie samego skarżącego.
Uzasadnienie omawianego wniosku, ze względu na związek z przedsądem,
musi ściśle nawiązywać do przesłanek przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c. To oznacza, że wnoszący skargę kasacyjną
powinien wykazać – w formie wyodrębnionego wywodu prawnego – że w sprawie
występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna
jest oczywiście uzasadniona (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
20 października 2005 r., II CZ 89/05 niepubl.).
Nie ulega wątpliwości, że zawarty we wstępnej części skargi kasacyjnej
wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania w ogóle nie zawiera uzasadnienia. Również
3
w uzasadnieniu skargi kasacyjnej nie ma wywodu, który odpowiadałby wyżej
przedstawionym wymaganiom uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej
do rozpoznania.
Skarga kasacyjna podlegała zatem – jak trafnie uznał Sąd Okręgowy –
odrzuceniu z powodu niedopełnienia niepodlegającego uzupełnieniu wymagania.
W konsekwencji nie ma podstaw do uwzględnienia zażalenia (art. 39414
w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
db
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku T. P.
przy uczestnictwie […]
o zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 23 lutego 2006 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 12 sierpnia 2005 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy zaskarżonym postanowieniem – na podstawie art. 3986
§ 2
k.p.c. – odrzucił skargę kasacyjną wnioskodawców, ponieważ nie zawiera ona
uzasadnienia wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania (art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.).
W zażaleniu pełnomocnik skarżących zarzucił, że uzasadnienie wniosku
o przyjęcie skargi kasacyjnej wynika „ze sformułowań zawartych w uzasadnieniu
kasacji, a zwłaszcza dotyczących pomyłki Sądu co do przypisania statusu strony
osobie, która takiego statusu nie posiadała”. W konkluzji zażalenia wniósł
o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Podniesiony w zażaleniu zarzut świadczy, że skarżący nie doceniają
znaczenia wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. i sposobu
wywiązania się z tego obowiązku.
Wymaganie uzasadniania wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania nawiązuje do instytucji przedsądu, uregulowanej w art. 3989
k.p.c.,
i stanowi jej dopełnienie. Jest to zatem obowiązek nałożony na skarżącego
polegający na wykazaniu argumentów przemawiających za tym, aby skarga
kasacyjna została przyjęta do rozpoznania w trzeciej instancji. Należy przy tym
podkreślić, że spełnieniem tego obowiązku nie jest przedstawienie dowolnych
argumentów uzasadniających przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, istotnych
tylko w ocenie samego skarżącego.
Uzasadnienie omawianego wniosku, ze względu na związek z przedsądem,
musi ściśle nawiązywać do przesłanek przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c. To oznacza, że wnoszący skargę kasacyjną
powinien wykazać – w formie wyodrębnionego wywodu prawnego – że w sprawie
występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna
jest oczywiście uzasadniona (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
20 października 2005 r., II CZ 89/05 niepubl.).
Nie ulega wątpliwości, że zawarty we wstępnej części skargi kasacyjnej
wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania w ogóle nie zawiera uzasadnienia. Również
3
w uzasadnieniu skargi kasacyjnej nie ma wywodu, który odpowiadałby wyżej
przedstawionym wymaganiom uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej
do rozpoznania.
Skarga kasacyjna podlegała zatem – jak trafnie uznał Sąd Okręgowy –
odrzuceniu z powodu niedopełnienia niepodlegającego uzupełnieniu wymagania.
W konsekwencji nie ma podstaw do uwzględnienia zażalenia (art. 39414
w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
db