IV CNP 6/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-09-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 6/06
POSTANOWIENIE
Dnia 2 marca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi uczestnika postępowania
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 23 czerwca 2005 r., w sprawie z wniosku M. B.
przy uczestnictwie J. R.
o stwierdzenie zasiedzenia,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 marca 2006 r.,
odrzuca skargę
Uzasadnienie
2
J. R., uczestnik postępowania w sprawie o stwierdzenie zasiedzenia, wniósł
skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Okręgowego w Ł. z dnia 12 grudnia 2005 r., którym oddalono jego apelację od
orzeczenia uwzględniającego wniosek M. B.
W skardze zawarte zostało stwierdzenie, że „w świetle art. 3982
k.p.c. nie jest
możliwe wniesienie skargi kasacyjnej ze względu na wartość prawa majątkowego”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje, stosownie do art. 4241
§ 1 k.p.c., od prawomocnego orzeczenia sądu
drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie
stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia
w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Wykazanie tej przesłanki jest jednym z istotnych wymagań skargi (art. 4245
§ 1 pkt
5 k.p.c.).
W świetle art. 4241
§ 1 k.p.c. jest niewątpliwe, że skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem nie przysługuje od orzeczenia sądu drugiej instancji, które
mogło być zaskarżone skargą kasacyjną.
Ocena orzeczenia sądu drugiej instancji pod kątem dopuszczalności jego
zaskarżenia skargą kasacyjną, dokonywana jest na podstawie przepisów
dotyczących tej skargi, czyli art. 3981
§ 1 i 3982
k.p.c. w postępowaniu procesowym
oraz art. 5191
k.p.c. w postępowaniu nieprocesowym (ewentualnie przepisów
szczególnych).
Wskazany przez skarżącego przepis art. 3982
k.p.c. nie ma w sprawie niniejszej
zastosowania, gdyż wprowadza on (w § 1) jako przesłankę dopuszczalności skargi
kasacyjnej wartość przedmiotu zaskarżenia w sprawach rozpoznawanych
w procesie.
3
Dopuszczalność skargi kasacyjnej w sprawach nieprocesowych reguluje art. 5191
k.p.c., który kryterium wartości przedmiotu zaskarżenia w sprawach z zakresu
prawa rzeczowego wprowadza jedynie dla spraw o zniesienie współwłasności
i dział spadku (art. 5191
§ 1 i 4 k.p.c.). Orzeczenie sądu drugiej instancji kończące
postępowanie w sprawie o zasiedzenie jest orzeczeniem co do istoty w sprawie
z zakresu prawa rzeczowego, od którego skarga kasacyjna przysługuje na
zasadzie ogólnej wyrażonej w art. 5191
§ 1 k.p.c., niezależnie od wartości
przedmiotu zaskarżenia.
Okoliczność, że od postanowienia sądu drugiej instancji - Sądu Okręgowego w Ł. z
dnia 23 czerwca 2005 r. - przysługiwał środek prawny w postaci skargi kasacyjnej,
oznacza tym samym, że nie przysługuje stronie skarga o stwierdzenie niezgodności
tego orzeczenia z prawem, ze względu na wyłączenie przewidziane w art. 4241
§ 1
k.p.c., wynikające zresztą z istoty tego szczególnego środka.
W tym stanie rzeczy skarga, jako niedopuszczalna, podlegała odrzuceniu
przez Sąd Najwyższy, na podstawie art. 4248
§ 2 k.p.c.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 2 marca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi uczestnika postępowania
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 23 czerwca 2005 r., w sprawie z wniosku M. B.
przy uczestnictwie J. R.
o stwierdzenie zasiedzenia,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 marca 2006 r.,
odrzuca skargę
Uzasadnienie
2
J. R., uczestnik postępowania w sprawie o stwierdzenie zasiedzenia, wniósł
skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Okręgowego w Ł. z dnia 12 grudnia 2005 r., którym oddalono jego apelację od
orzeczenia uwzględniającego wniosek M. B.
W skardze zawarte zostało stwierdzenie, że „w świetle art. 3982
k.p.c. nie jest
możliwe wniesienie skargi kasacyjnej ze względu na wartość prawa majątkowego”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje, stosownie do art. 4241
§ 1 k.p.c., od prawomocnego orzeczenia sądu
drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie
stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia
w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Wykazanie tej przesłanki jest jednym z istotnych wymagań skargi (art. 4245
§ 1 pkt
5 k.p.c.).
W świetle art. 4241
§ 1 k.p.c. jest niewątpliwe, że skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem nie przysługuje od orzeczenia sądu drugiej instancji, które
mogło być zaskarżone skargą kasacyjną.
Ocena orzeczenia sądu drugiej instancji pod kątem dopuszczalności jego
zaskarżenia skargą kasacyjną, dokonywana jest na podstawie przepisów
dotyczących tej skargi, czyli art. 3981
§ 1 i 3982
k.p.c. w postępowaniu procesowym
oraz art. 5191
k.p.c. w postępowaniu nieprocesowym (ewentualnie przepisów
szczególnych).
Wskazany przez skarżącego przepis art. 3982
k.p.c. nie ma w sprawie niniejszej
zastosowania, gdyż wprowadza on (w § 1) jako przesłankę dopuszczalności skargi
kasacyjnej wartość przedmiotu zaskarżenia w sprawach rozpoznawanych
w procesie.
3
Dopuszczalność skargi kasacyjnej w sprawach nieprocesowych reguluje art. 5191
k.p.c., który kryterium wartości przedmiotu zaskarżenia w sprawach z zakresu
prawa rzeczowego wprowadza jedynie dla spraw o zniesienie współwłasności
i dział spadku (art. 5191
§ 1 i 4 k.p.c.). Orzeczenie sądu drugiej instancji kończące
postępowanie w sprawie o zasiedzenie jest orzeczeniem co do istoty w sprawie
z zakresu prawa rzeczowego, od którego skarga kasacyjna przysługuje na
zasadzie ogólnej wyrażonej w art. 5191
§ 1 k.p.c., niezależnie od wartości
przedmiotu zaskarżenia.
Okoliczność, że od postanowienia sądu drugiej instancji - Sądu Okręgowego w Ł. z
dnia 23 czerwca 2005 r. - przysługiwał środek prawny w postaci skargi kasacyjnej,
oznacza tym samym, że nie przysługuje stronie skarga o stwierdzenie niezgodności
tego orzeczenia z prawem, ze względu na wyłączenie przewidziane w art. 4241
§ 1
k.p.c., wynikające zresztą z istoty tego szczególnego środka.
W tym stanie rzeczy skarga, jako niedopuszczalna, podlegała odrzuceniu
przez Sąd Najwyższy, na podstawie art. 4248
§ 2 k.p.c.
db