Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CSK 27/06
POSTANOWIENIE
Dnia 2 marca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie z wniosku T. Z.
przy uczestnictwie J. S. i in.,
o zmianę postanowienia Sądu Rejonowego w W.
z dnia 6 kwietnia 2004 r., o stwierdzenie nabycia spadku po S. Z.,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 2 marca 2006 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawczyni
od postanowienia Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 8 września 2005 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
2
W skardze kasacyjnej od postanowienia Sądu Okręgowego w Ł. z dnia
8 września 2005 r. oddalającego apelację wnioskodawczyni T. Z. od orzeczenia,
którym oddalono jej wniosek o zmianę prawomocnego postanowienia
o stwierdzenie nabycia spadku, skarżąca zawarła następujące stwierdzenie:
„stosownie do art. 3984
pkt 3 k.p.c. wnioskodawca wnosi o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania uzasadniając to tym iż w imię zasad praworządności
wola każdego spadkodawcy wyrażona zgodnie z prawem winna być respektowana
co w niniejszej sprawie nie miało miejsca na skutek błędnej wykładni wyżej
wskazanych przepisów przez Sąd II instancji".
Sąd Najwyższy, badając dopuszczalność skargi, zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. skarga kasacyjna powinna zawierać obok
wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania także jego uzasadnienie. Prawidłowa
wykładnia tego przepisu wymaga uwzględnienia treści art. 3989
§ 1 k.p.c., według
którego Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli
w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni
przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania bądź też
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Wyraźny związek, jaki zachodzi
między wymienionym wymaganiem stawianym przez ustawodawcę skardze
kasacyjnej, a instytucją tzw. przedsądu, w ramach którego Sąd Najwyższy bada,
czy zachodzą przesłanki określone w art. 3989
§ 1 k.p.c., prowadzi do wniosku, że
dla spełnienia wymagania uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania
nie jest wystarczające odwołanie się przez stronę skarżącą do jakichkolwiek
okoliczności, które jej zdaniem przemawiają za takim rozpoznaniem.
Jedynie wyraźne odniesienie się do co najmniej jednej z przesłanek, o których
mowa w art. 3989
§ 1 k.p.c., i przedstawienie argumentacji przekonującej, że
przesłanka taka w istocie w sprawie zachodzi, stanowi zadośćuczynienie
obowiązkowi wynikającemu z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. Celem wprowadzenia tego
obowiązku jest bowiem umożliwienie stronie skarżącej wykazania, że jej skarga
3
powinna zostać rozpoznana, a to może nastąpić jedynie wówczas, gdy
przynajmniej jedna ze wspomnianych przesłanek w sprawie występuje
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2005 r., II CZ
89/05, jeszcze niepublikowane).
Wniosek powyższy wspiera utrwalone stanowisko judykatury, która
w poprzednim stanie prawnym przyjmowała, że okoliczności uzasadniające
przyjęcie kasacji do rozpoznania, które skarżący miał obowiązek przedstawić na
podstawie art. 3933
§ 1 pkt 3 k.p.c., musiały wprost nawiązywać do przesłanek
wskazanych w art. 393 k.p.c., gdyż według tego przepisu, to właśnie ich brak
w sprawie upoważniał Sąd Najwyższy do odmowy przyjęcia kasacji do
rozpoznania. Wprawdzie obowiązujący obecnie art. 3989
§ 1 k.p.c. określa
podstawy przyjęcia skargi do rozpoznania, a nie odmowy, jednakże zmiana ta ze
względu na swój charakter niewątpliwie pozostaje bez wpływu na aktualność
przedstawionego stanowiska.
Przytoczona na wstępie treść uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania nie nawiązuje do żadnej z przesłanek stanowiących
podstawę orzeczenia przez Sąd Najwyższy o przyjęciu skargi do rozpoznania, nie
spełnia zatem celu, dla którego wprowadzono to istotne wymaganie skargi
kasacyjnej.
W tej sytuacji tylko ubocznie można zauważyć, że ogólnikowe i pozbawione
jakiejkolwiek argumentacji jurydycznej uzasadnienie wniosku jest w istocie tylko
pozorem uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Brak uzasadnienia tego wniosku oznacza, ze skarga kasacyjna
wnioskodawczyni nie czyni zadość istotnemu wymaganiu przewidzianemu w art.
3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., a to uzasadniało jej odrzucenie jako niedopuszczalnej na
podstawie 3986
§ 3 k.p.c.,
db