III CZ 9/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:06-10-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 9/06
POSTANOWIENIE
Dnia 16 marca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi A.D. o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w B. z dnia 28 kwietnia
2000 r., sygn. akt [...]
w sprawie z wniosku J.W.
z udziałem A.D. o podział majątku wspólnego,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 16 marca 2006 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Okręgowego w T.
z dnia 14 grudnia 2005 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 14 grudnia 2005 r. odrzucił skargę
kasacyjną A.D., uczestnika prawomocnie zakończonego postępowania o podział
majątku dorobkowego, na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 31 października
2005 r., oddalające jego zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego
odrzucające wniesioną przez niego skargę o wznowienie postępowania o podział
majątku dorobkowego. W uzasadnieniu Sąd Okręgowy wyjaśnił, że skarga
kasacyjna podlegała odrzuceniu dlatego, że była w świetle art. 5191
§ 1 k.p.c.
niedopuszczalna, gdyż zaskarżone nią orzeczenie nie jest postanowieniem co do
odrzucenia wniosku ani postanowieniem co do umorzenia postępowania, a
ponadto została wniesiona osobiście, pomimo przewidzianego w art. 871
§ 1 k.p.c.
obowiązku działania przed Sądem Najwyższym za pośrednictwem adwokata lub
radcy prawnego (art. 3986
§ 2 k.p.c.). Ubocznie Sąd Okręgowy zaznaczył, że w
świetle art. 3941
§ 2 w związku z art. 13 § 2 k.p.c. niedopuszczalne byłoby także
wniesienie do Sądu Najwyższego zażalenia na postanowienie z dnia 31
października 2005 r..
W rozpoznawanym obecnie zażaleniu skarżący kwestionuje zasadność
odrzucenia skargi kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rozpoznawane zażalenie jest oczywiście bezzasadne. Zawarte
w zaskarżonym postanowieniu wyjaśnienia zasługują na pełną akceptację.
Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 2 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 16 marca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi A.D. o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w B. z dnia 28 kwietnia
2000 r., sygn. akt [...]
w sprawie z wniosku J.W.
z udziałem A.D. o podział majątku wspólnego,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 16 marca 2006 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Okręgowego w T.
z dnia 14 grudnia 2005 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 14 grudnia 2005 r. odrzucił skargę
kasacyjną A.D., uczestnika prawomocnie zakończonego postępowania o podział
majątku dorobkowego, na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 31 października
2005 r., oddalające jego zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego
odrzucające wniesioną przez niego skargę o wznowienie postępowania o podział
majątku dorobkowego. W uzasadnieniu Sąd Okręgowy wyjaśnił, że skarga
kasacyjna podlegała odrzuceniu dlatego, że była w świetle art. 5191
§ 1 k.p.c.
niedopuszczalna, gdyż zaskarżone nią orzeczenie nie jest postanowieniem co do
odrzucenia wniosku ani postanowieniem co do umorzenia postępowania, a
ponadto została wniesiona osobiście, pomimo przewidzianego w art. 871
§ 1 k.p.c.
obowiązku działania przed Sądem Najwyższym za pośrednictwem adwokata lub
radcy prawnego (art. 3986
§ 2 k.p.c.). Ubocznie Sąd Okręgowy zaznaczył, że w
świetle art. 3941
§ 2 w związku z art. 13 § 2 k.p.c. niedopuszczalne byłoby także
wniesienie do Sądu Najwyższego zażalenia na postanowienie z dnia 31
października 2005 r..
W rozpoznawanym obecnie zażaleniu skarżący kwestionuje zasadność
odrzucenia skargi kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rozpoznawane zażalenie jest oczywiście bezzasadne. Zawarte
w zaskarżonym postanowieniu wyjaśnienia zasługują na pełną akceptację.
Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 2 k.p.c.).