I CZ 24/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:20-10-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II PZ 69/04 III CZP 112/92
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 24/06
POSTANOWIENIE
Dnia 21 czerwca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Gerard Bieniek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Marian Kocon
w sprawie z powództwa Gminy W.
przeciwko Bankowi […]S.A.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 czerwca 2006 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 grudnia 2005 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 20.12.2005 r. Sąd Apelacyjny odrzucił apelację
pozwanego Banku wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 14.12.2004 r.,
albowiem w zakreślonym terminie nie wykazano, że C.S. był umocowany do
jednoosobowej reprezentacji pozwanego Banku w dacie udzielenia pełnomocnictwa
radcy prawnemu.
Pozwany Bank zaskarżył to postanowienie zażaleniem, zarzucając
naruszenie art. 130, 373, 378 § 1 w związku z art. 379 pkt 2 i art. 379 pkt 5 k.p.c.
Wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 391 § 1 k.p.c. Sąd Apelacyjny władny był zastosować
w niniejszej sprawie art. 97 § 1 k.p.c. w sytuacji, gdy pełnomocnictwo z dnia
11.08.2000 r. udzielone radcy prawnemu E.M., przedstawione przy odpowiedzi na
pozew, podpisał jednoosobowo prezes Zarządu pozwanego Banku, zaś apelację
sporządziła radca prawny A.J. na podstawie pełnomocnictwa substytucyjnego.
Stosownie do art. 97 § 2 k.p.c. sąd wyznaczył równocześnie termin, w ciągu
którego osoba działająca bez pełnomocnictwa powinna je złożyć albo przedstawić
zatwierdzenie swej czynności przez stronę. Tak też prawidłowo postąpił Sąd
Apelacyjny, który na rozprawie w dniu 8.12.2005 r., zobowiązał radcę prawnego
pozwanego Banku do przedstawienia w terminie 5 dni dokumentów wykazujących
umocowanie C.S. do jednoosobowej reprezentacji pozwanego Banku na dzień
11.08.2000 r., bądź do zatwierdzenia dokonanych czynności pod rygorem ich
pominięcia. W uchwale z dnia 18.09.1992 r. III CZP 112/92 (OSNCP 1993, nr 5,
poz. 75) Sąd Najwyższy wyjaśnił, że sąd drugiej instancji w razie stwierdzenia
braku umocowania do prowadzenia sprawy powinien dążyć do usunięcia tego
braku bądź przez wezwanie osoby działającej bez pełnomocnictwa, a mogącej
występować w tym charakterze w danej sprawie (art. 87 § 1 k.p.c.) do usunięcia
tego braku, bądź przez wezwanie samej zainteresowanej strony do zatwierdzenia
dokonanych przez osobę trzecią czynności wówczas mianowicie, gdy osoba ta nie
mogła być ustanowiona pełnomocnikiem.
3
W niniejszej sprawie radca prawny, który został zobowiązany do usunięcia
braku mógł być ustanowiony pełnomocnikiem, a więc wezwanie go do usunięcia
braku (przedstawienia dokumentów dot. jednoosobowej reprezentacji pozwanego
Banku przez C.S. w dniu 11.08.2000 r.) bądź przedstawienia zatwierdzenia swej
czynności (wniesienia apelacji) było prawidłowe.
Pełnomocnik pozwanego Banku przy piśmie z dnia 8.12.2005 r. przedstawił
odpis pełny z Krajowego Rejestru Sądowego twierdząc, że wynika z niego
upoważnienie C.S. do jednoosobowej reprezentacji Banku w dniu 11.08.2000 r.
Twierdzenie to nie znajduje jednak odzwierciedlenia w treści przedłożonego odpisu
pełnego z rejestru przedsiębiorców. Wynika z niego bowiem bezspornie tylko tyle,
że wpis prawa jednoosobowej reprezentacji pozwanego Banku przez C.S. nastąpił
28.06.2003 r. Brak jest więc wykazania, że takie upoważnienie istniało 11.08.2000
r., a przecież do przedstawienia takiego dowodu wezwał Sąd Apelacyjny. Skoro
jednocześnie nie przedstawiono w zakreślonym terminie potwierdzenia czynności
przez stronę (wniesienia apelacji), to nie sposób podważać zasadności jej
odrzucenia przez Sąd Apelacyjny. Tej oceny w niczym nie zmienia treść
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 27.01.2005 r. II PZ 69/04, które przecież
odnosi się do sytuacji nie wykonania lub nienależytego wykonania przez radcę
prawnego zarządzenia sądu zobowiązującego do złożenia oświadczenia zgodnie z
art. 89 § 3 k.p.c.
Z tych względów na podstawie art. 3941
§ 3 w związku z art. 39814
k.p.c.,
orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 czerwca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Gerard Bieniek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Marian Kocon
w sprawie z powództwa Gminy W.
przeciwko Bankowi […]S.A.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 czerwca 2006 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 grudnia 2005 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 20.12.2005 r. Sąd Apelacyjny odrzucił apelację
pozwanego Banku wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 14.12.2004 r.,
albowiem w zakreślonym terminie nie wykazano, że C.S. był umocowany do
jednoosobowej reprezentacji pozwanego Banku w dacie udzielenia pełnomocnictwa
radcy prawnemu.
Pozwany Bank zaskarżył to postanowienie zażaleniem, zarzucając
naruszenie art. 130, 373, 378 § 1 w związku z art. 379 pkt 2 i art. 379 pkt 5 k.p.c.
Wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 391 § 1 k.p.c. Sąd Apelacyjny władny był zastosować
w niniejszej sprawie art. 97 § 1 k.p.c. w sytuacji, gdy pełnomocnictwo z dnia
11.08.2000 r. udzielone radcy prawnemu E.M., przedstawione przy odpowiedzi na
pozew, podpisał jednoosobowo prezes Zarządu pozwanego Banku, zaś apelację
sporządziła radca prawny A.J. na podstawie pełnomocnictwa substytucyjnego.
Stosownie do art. 97 § 2 k.p.c. sąd wyznaczył równocześnie termin, w ciągu
którego osoba działająca bez pełnomocnictwa powinna je złożyć albo przedstawić
zatwierdzenie swej czynności przez stronę. Tak też prawidłowo postąpił Sąd
Apelacyjny, który na rozprawie w dniu 8.12.2005 r., zobowiązał radcę prawnego
pozwanego Banku do przedstawienia w terminie 5 dni dokumentów wykazujących
umocowanie C.S. do jednoosobowej reprezentacji pozwanego Banku na dzień
11.08.2000 r., bądź do zatwierdzenia dokonanych czynności pod rygorem ich
pominięcia. W uchwale z dnia 18.09.1992 r. III CZP 112/92 (OSNCP 1993, nr 5,
poz. 75) Sąd Najwyższy wyjaśnił, że sąd drugiej instancji w razie stwierdzenia
braku umocowania do prowadzenia sprawy powinien dążyć do usunięcia tego
braku bądź przez wezwanie osoby działającej bez pełnomocnictwa, a mogącej
występować w tym charakterze w danej sprawie (art. 87 § 1 k.p.c.) do usunięcia
tego braku, bądź przez wezwanie samej zainteresowanej strony do zatwierdzenia
dokonanych przez osobę trzecią czynności wówczas mianowicie, gdy osoba ta nie
mogła być ustanowiona pełnomocnikiem.
3
W niniejszej sprawie radca prawny, który został zobowiązany do usunięcia
braku mógł być ustanowiony pełnomocnikiem, a więc wezwanie go do usunięcia
braku (przedstawienia dokumentów dot. jednoosobowej reprezentacji pozwanego
Banku przez C.S. w dniu 11.08.2000 r.) bądź przedstawienia zatwierdzenia swej
czynności (wniesienia apelacji) było prawidłowe.
Pełnomocnik pozwanego Banku przy piśmie z dnia 8.12.2005 r. przedstawił
odpis pełny z Krajowego Rejestru Sądowego twierdząc, że wynika z niego
upoważnienie C.S. do jednoosobowej reprezentacji Banku w dniu 11.08.2000 r.
Twierdzenie to nie znajduje jednak odzwierciedlenia w treści przedłożonego odpisu
pełnego z rejestru przedsiębiorców. Wynika z niego bowiem bezspornie tylko tyle,
że wpis prawa jednoosobowej reprezentacji pozwanego Banku przez C.S. nastąpił
28.06.2003 r. Brak jest więc wykazania, że takie upoważnienie istniało 11.08.2000
r., a przecież do przedstawienia takiego dowodu wezwał Sąd Apelacyjny. Skoro
jednocześnie nie przedstawiono w zakreślonym terminie potwierdzenia czynności
przez stronę (wniesienia apelacji), to nie sposób podważać zasadności jej
odrzucenia przez Sąd Apelacyjny. Tej oceny w niczym nie zmienia treść
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 27.01.2005 r. II PZ 69/04, które przecież
odnosi się do sytuacji nie wykonania lub nienależytego wykonania przez radcę
prawnego zarządzenia sądu zobowiązującego do złożenia oświadczenia zgodnie z
art. 89 § 3 k.p.c.
Z tych względów na podstawie art. 3941
§ 3 w związku z art. 39814
k.p.c.,
orzeczono jak w sentencji.