Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 33/06
POSTANOWIENIE
Dnia 28 czerwca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Zbigniew Strus (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa C.Z. i A.Z.
przeciwko P.F., B.F., S.D., E.D., J.M., T.S., W.D. i R.D.
o ochronę posiadania,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 28 czerwca 2006 r.,
zażalenia powodów na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 23 stycznia 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z 23 stycznia 2006 r. Sąd Okręgowy:
1. odrzucił wniosek powodów o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków
formalnych skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku
z 3 września 2003 r. w sprawie sygn. akt [...], oddalającego ich apelację,
2. odrzucił zażalenie powodów na postanowienie z 24 listopada 2005 r.
o odrzuceniu skargi o stwierdzenie niezgodności /.../ wobec bezskutecznego
upływu terminu do usunięcia braków formalnych skargi.
Sąd ustalił, że powodowie złożyli dnia 12 grudnia 2005 r. zażalenie na
postanowienie z 24 listopada 2005 r. oraz wniosek o przywrócenie terminu do
usunięcia braków formalnych skargi.
Oceniając dopuszczalność tych pism, Sąd Okręgowy uznał, że:
1. We wniosku o przywrócenie terminu jako przyczynę uchybień formalnych
skargi pełnomocnik wskazywał przeszkody w nawiązaniu kontaktu z mocodawcami
wynikające z ich choroby, tymczasem powód A.Z. 15 listopada 2005 r. złożył
oświadczenie o stanie majątkowym. Oświadczenie to jego pełnomocnik w dniu 23
listopada 2005 r. dołączył do swego pisma procesowego. Wskazany dzień Sąd
Okręgowy uznał za początek biegu terminu do żądania przywrócenia terminu
(art. 169 § 1 k.p.c.) dokonania czynności polegającej na usunięciu pozostałych
braków skargi o stwierdzenie niezgodności /.../, tj. odpisu skargi i określenia
wartości przedmiotu zaskarżenia. Wniosek złożony w dniu 12 grudnia był spóźniony
i podlegał odrzuceniu na podstawie art. 171 k.p.c.
3. Zażalenie na postanowienie z 24 listopada 2005 r. skierowane było do Sądu
Najwyższego, dlatego podlegało obowiązkowemu zastępstwu przez
kwalifikowanego pełnomocnika – adwokata lub radcę prawnego, zgodnie
z art. 871
§ 1 k.p.c.
W zażaleniu na postanowienie z 23 stycznia 2006 r. radca prawny – pełnomocnik
powodów zarzucił naruszenie przepisu art. 424 k.p.c., art. 398 oraz art. 378 k.p.c.
i domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia. Sposób określenia
3
naruszonych przepisów umożliwia merytoryczną ocenę zażalenia w niewielkim
zakresie. Przypomnieć należy, że art. 424 k.p.c. nie obowiązuje od 1 lipca 1996 r.
a podobne do powołanych w zażaleniu art. 4241-12
k.p.c. oraz art. 398 k.p.c.,
odsyłający do zarządzeń przewodniczącego, nie mogą być przedmiotem analizy
bez obawy o błędne odczytanie intencji skarżącego.
Uzasadnienie zażalenia nie wskazuje podstaw jego uwzględnienia. Zgodzić
się należy z twierdzeniem, że pismo z 12 grudnia 2005 r. zawiera opis ciężkich
schorzeń C.Z., jednak okoliczność ta nie podważa ustalenia sądu drugiej instancji,
że pełnomocnik najpóźniej w dniu 23 listopada miał kontakt z powodem A.Z.
(uzupełnił stosownym oświadczeniem strony brak wniosku o zwolnienie od
kosztów sądowych). W zażaleniu nie wykazano, poza gołosłownym zapewnieniem,
że termin określony w art. 169 § 1 k.p.c. został zachowany, a wszystkie braki
formalne skargi zostały przez powoda i jego pełnomocnika uzupełnione. Wezwanie
do uzupełnienia braków doręczono pełnomocnikowi w dniu 24 października 2005 r.,
a pismo procesowe zawierające, według twierdzeń radcy prawnego, odpisy skargi
oraz pełnomocnictwo udzielone przez C.Z. zostało nadane w urzędzie pocztowym
21 listopada 2005 r. Pełnomocnictwo to udzielone 5 sierpnia 2005 r. upoważniało
do zastępstwa przed Sądem Okręgowym w K., a nie do wniesienia do Sądu
Najwyższego skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku. Gdyby nawet
pełnomocnik przypuszczał, że termin siedmiodniowy do uzupełnienia braków
zostanie na skutek jego wniosku (k.721) przedłużony, to błędność takiego
mniemania w odniesieniu do terminów ustawowych wyjaśnił Sąd Okręgowy w
uzasadnieniu postanowienia z 23 stycznia 2006 r.
Przytoczone okoliczności uzasadniają oddalenie zażalenia na podstawie art.
3941
§ 2 i 3 w związku z art. 39814
k.p.c.