Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 63/06
POSTANOWIENIE
Dnia 31 sierpnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jacek Gudowski
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie z wniosku Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przy uczestnictwie W. T. i
M. T.
o wpis hipoteki przymusowej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 31 sierpnia 2006 r.,
zażalenia uczestników postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 12 maja 2006 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 12 maja 2006 r. Sąd Okręgowy w P. odrzucił
zażalenie uczestników postępowania M. i W. T. na postanowienie Sądu
Okręgowego w P. z dnia 1 lutego 2006 r. odrzucające ich apelację. Sąd Okręgowy
uznał, że mimo wezwania nie został usunięty brak formalny zażalenia w postaci
niezamieszczenia w pełnomocnictwie oświadczenia pełnomocnika będącego radcą
prawnym o niepozostawaniu w stosunku pracy.
W zażaleniu skarżący wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wynikający z art. 89 § 3 k.p.c. obowiązek zamieszczenia w dokumencie
pełnomocnictwa udzielonego radcy prawnemu przez osobę fizyczną oświadczenia
pełnomocnika o niepozostawaniu w stosunku pracy wiązał się z wyłączeniem w art.
8 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (jedn. tekst: Dz.U.
z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 ze zm.) możliwości reprezentowania osób fizycznych
przez radców prawnych pozostających w stosunku pracy. Analogiczne ograniczenie
przewidziano w odniesieniu do prawników zagranicznych z Unii Europejskiej
wpisanych na listę prowadzoną przez radę okręgowej izby radców prawnych
(art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 5 lipca 2002 r. o świadczeniu przez prawników
zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej, Dz.U. Nr 126, poz.
1069 ze zm.). Niezłożenie przez radcę prawnego reprezentującego osobę fizyczną
oświadczenia przewidzianego w art. 89 § 3 k.p.c. stanowiło brak formalny pisma
procesowego podlegający usunięciu w trybie art. 130 § 1 k.p.c. (por. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2000 r., I CKN 345/98, OSNC 2000, nr 7-8,
poz. 140).
Ustawą z dnia 30 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze
i niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 163, poz. 1361) uchylony został przepis art. 8
ust. 2 ustawy o radcach prawnych. Przepis ten utracił moc w dniu wejścia w życie
powyższej nowelizacji, a zatem 10 września 2005 r. Od tego momentu radcowie
prawni niebędący prawnikami zagranicznymi z Unii Europejskiej mogą bez
ograniczeń reprezentować osoby fizyczne w postępowaniu cywilnym niezależnie od
3
formy wykonywania zawodu. W stosunku do nich wymaganie przewidziane w art.
89 § 3 k.p.c. stało się bezprzedmiotowe. Jest ono jednak nadal aktualne
w odniesieniu do prawników zagranicznych z Unii Europejskiej wpisanych na listę
prowadzoną przez radę okręgowej izby radców prawnych.
W konsekwencji przyjąć trzeba, że brak oświadczenia określonego w art. 89
§ 3 k.p.c. nie stanowi obecnie wadliwości pełnomocnictwa udzielonego radcy
prawnemu niebędącemu prawnikiem zagranicznym z Unii Europejskiej.
Tym samym nie było więc potrzeby uruchamiania na podstawie art. 397 § 2 w zw.
z art. 370 k.p.c. – ze względu na niezłożenie omawianego oświadczenia -
postępowania naprawczego w odniesieniu do zażalenia uczestników postępowania
na postanowienie o odrzuceniu apelacji. Dlatego też niedostosowanie się
uczestników postępowania do wezwania przewodniczącego w Sądzie drugiej
instancji do usunięcia braku formalnego tego zażalenia nie mogło prowadzić do
jego odrzucenia.
Z podanych względów, na podstawie art. 39815
§ 1 w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
db

I CZ 63/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia