Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 54/07
POSTANOWIENIE
Dnia 29 listopada 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący)
SSN Iwona Koper (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z wniosku J.K.
przy uczestnictwie B.K., I.K., Skarbu Państwa zastępowanego przez Prokuratorię
Generalną Skarbu Państwa
o stwierdzenie nabycia spadku,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 29 listopada 2007 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 2 marca 2007 r., sygn. akt [...],
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w K. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawcy J.K. jako niedopuszczalną. W jego uzasadnieniu wskazał,
że skarga nie mogła być skutecznie wniesiona wobec nie złożenia przez
wnioskodawcę wniosku o sporządzenie uzasadnienia w trybie art. 387 § 3 k.p.c. i
nie doręczenia mu odpisu orzeczenia z uzasadnieniem, a jedynie kserokopii o jakiej
mowa w art. 9 kpc w zw. z art. 78 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych (dalej jako uksc). Termin do złożenia skargi
kasacyjnej dla wnioskodawcy nie został więc otwarty.
W zażaleniu, wnioskodawca wnosząc o uchylnie postanowienia zarzucił,
że sformułowanie sporządzonego przez niego osobiście wniosku, jako wniosku
o wydanie kserokopii postanowienia z uzasadnieniem, ani też uiszczenie od niego
opłaty nie uzasadniało odrzucenia skargi kasacyjnej z przyczyn przyjętych przez
Sąd Okręgowy. Intencją wnioskodawcy składającego ten wniosek było skorzystanie
z możliwości zaskarżenia postanowienia Sądu Okręgowego skargą kasacyjną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 387 w § 3 k.p.c. używa sformułowania „żądanie doręczenia
orzeczenia z uzasadnieniem” nie zaś jak przytacza je Sąd Okręgowy wniosek
o sporządzenie uzasadnienia. Wniosek skarżącego mieści się więc w formule tego
przepisu.
Zawarcie we wniosku żądania doręczenia kserokopii postanowienia
z uzasadnieniem nie wyłącza możliwości uznania go za złożony trybie art. 387 § 3
k.p.c. wobec treści art. 140 k.p.c., zgodnie z którym pisma procesowe i orzeczenia
doręcza się w odpisach. Odpisem w rozumieniu art. 140 k.p.c. jest dokument
wiernie odzwierciedlający treść oryginału, albo jego kopia. Dokument ten nie musi
być uwierzytelniony (postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2006 r., III CK 369/05,
OSNC 2006, nr 11, poz. 187). Znaczenie rozróżnienia między odpisem a kopią
(kserokopią, wydrukiem komputerowym), jako odmianą odpisu, wiąże się
z określeniem opłaty kancelaryjnej za ich wydanie. Wykonanie kopii, które jest
tańsze podlega niższej opłacie (art. 77 i 78 uksc). Doręczenie stronie kserokopii
3
postanowienia z uzasadnieniem stanowi więc doręczenie jego odpisu i wywołuje
skutek określony w art. 387 § 3 k.p.c.
O kwalifikacji wniosku strony, która przy tej czynności nie korzysta
z zastępstwa pełnomocnika i wniosek składa osobiście, jako złożonego w trybie
art. 9 k.p.c., nie może przesądzać fakt uiszczenia opłaty kancelaryjnej od wniosku,
zgodnie z uzyskanym w sądzie pouczeniem. Powstające na tym tle wątpliwości
powinny być już na etapie poprzedzającym doręczenie stronie orzeczenia
z uzasadnieniem przedmiotem wyjaśnienia sądu. Jeżeli natomiast wniosek
o doręczanie orzeczenia z uzasadnieniem składany jest przez kwalifikowanego
pełnomocnika, to powinien być on sformułowany w sposób usuwający wszelkie
wątpliwości co do jego treści oraz trybu złożenia i używać określeń, którymi
posługuje się ustawa. Wykładnia przepisów określających w postępowaniu
sądowym uprawnienia i obowiązki stron w zakresie dopuszczającym możliwość
korzystania ze środków zaskarżenia powinna być dokonywana z uwzględnieniem
celu zawartych w nim unormowań.
Stanowisko Sądu Okręgowego odnośnie do niedopuszczalności wniesionej
skargi kasacyjnej nie znajduje potwierdzenia w powołanym w zaskarżonym
postanowieniu orzecznictwie Sądu Najwyższego, zgodnie z którym złożenie
wniosku o doręczenie odpisu wyroku sądu drugiej instancji w terminie tygodniowym
od ogłoszenia jego sentencji nie oznacza spełnienia przesłanki dopuszczalności
skargi kasacyjnej, jeżeli wniosek nie dotyczy doręczenia wyroku z uzasadnieniem
(co w sprawie niemniejszej nie zachodzi) i brak podstaw do uznania, że został
złożony w celu wszczęcia procedury zaskarżenia.
Z tych przyczyn orzeczono jak sentencji (art. 39815
§ 1 k.p.c.).