Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CSK 319/07
POSTANOWIENIE
Dnia 7 grudnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z powództwa P.G.
przeciwko T.D.
o ochronę dóbr osobistych i zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 grudnia 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 marca 2007 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Skarga kasacyjna wniesiona przez pozwanego T.D. od wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 22 marca 2007 r., podlega odrzuceniu z następujących
przyczyn.
Jednym z koniecznych elementów skargi kasacyjnej jest, jak wynika z art.
3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie.
Wymóg ten wiąże się, jak wielokrotnie wyjaśniano w orzecznictwie Sądu
Najwyższego, z przesłankami rozważanymi przez ten Sąd podczas tzw.
„przedsądu”, a więc na posiedzeniu, którego przedmiotem jest przyjęcie lub
odmowa przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania. Przesłanki te określone są
w art. 3989
§ 1 k.p.c. i tylko one podlegają badaniu w tej fazie postępowania. W tym
zakresie zachowuje aktualność bogate dotychczasowe orzecznictwo Sądu
Najwyższego publikowane w zbiorze urzędowym i powoływane w komentarzach do
k.p.c. na tle art. 3933
§ 1 pkt 3 w zw. z art. 393 § 1 pkt 1 i 2 oraz § 2 k.p.c.
w brzmieniu sprzed nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia 22 grudnia 2004 r.
(Dz.U. z 2005 r. nr 13, poz. 98), zgodnie z którym samo przedstawienie podstaw
kasacyjnych i ich uzasadnienia nie wyczerpuje wymogu wskazania i umotywowania
przyczyn mających przekonywać do przyjęcia skargi do rozpoznania.
Przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania następuje wtedy, gdy zachodzi
choćby jedna z przesłanek określonych w powołanym przepisie. Sąd Najwyższy,
badając w tej fazie postępowania skargę kasacyjną, nie jest uprawniony do
określania, która z przesłanek przyjęcia skargi do rozpoznania może być brana pod
uwagę. Przesłankę tę musi określić sama strona skarżąca w uzasadnieniu wniosku
o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Uzasadnienie tego wniosku polega na wyjaśnieniu, a więc na wykazaniu,
dlaczego, w ocenie strony skarżącej, zachodzi któraś z przesłanek określonych
w art. 3989
§ 1 k.p.c. Treść tego uzasadnienia nie może być jednak dowolna
i należy ją oprzeć na argumentacji jurydycznej. Jest tak z tej przyczyny, że Sąd
Najwyższy, rozpoznając ten nadzwyczajny środek zaskarżenia, działa w interesie
3
publicznym, wyjaśniając istotne zagadnienia prawne, dokonując wykładni
przepisów budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
w orzecznictwie sądów, bądź usuwając z obrotu prawnego orzeczenia wydane
w postępowaniu dotkniętym nieważnością lub oczywiście wadliwe. Taka rola Sądu
Najwyższego istniała już w systemie kasacyjnym, a tym bardziej obecnie, gdy
kontrolą objęte są orzeczenia prawomocne.
Wniesiona w sprawie skarga kasacyjna zawiera w osobnym punkcie wniosek
o przyjęcie jej do rozpoznania. Jako uzasadnienie wniosku skarżący wskazał, że
występuje istotne zagadnienie prawne sprowadzające się do tego, „czy w celu
uchylenia bezprawności działania osoba działająca w interesie publicznym,
a niebędąca dziennikarzem, obciążona jest takim samym obowiązkiem
zachowania rzetelności i staranności jak dziennikarz, czy też jej odpowiedzialność
z tytułu naruszenia dóbr osobistych podlega modyfikacji”, a nadto, że skarga jest
oczywiście uzasadniona.
Poza samym sformułowaniem zagadnienia prawnego wniosek o przyjęcie
skargi do rozpoznania nie został rozwinięty. Tymczasem, uzasadnienie wniosku
o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania powinno zawierać wykazanie, przy
pomocy jurydycznej argumentacji, że w sprawie rzeczywiście występują przesłanki
uzasadniające przyjęcie skargi do rozpoznania. W uzasadnieniu wniosku
o przyjęcie skargi do rozpoznania nie przedstawiono zaś, nawet skrótowo
zarysowanej, argumentacji prawnej. Argumentacja jurydyczna przedstawiona
została jedynie w uzasadnieniu podstaw skargi, co nie spełnia jednak wymogu
określonego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. Skarga kasacyjna zawiera bowiem jedynie
ogólne uzasadnienie zawarte w kilku punktach, z których część odnosi się do
zarzutów dotyczących naruszenia prawa materialnego, a pozostała część – do
zarzutów dotyczących naruszenia prawa materialnego. Podobnie, oczywistą
zasadność skargi skarżący wyjaśnił przez odwołanie się do stanu faktycznego
sprawy, również nie przedstawiając żadnej argumentacji prawnej.
Rzeczą Sądu Najwyższego przy ocenie, czy skarga kasacyjna może być
przyjęta do rozpoznania, nie jest doszukiwanie się w uzasadnieniu podstaw skargi
jurydycznej argumentacji mającej wykazać istnienie istotnego zagadnienia
4
prawnego. Przedstawienie takiej argumentacji w uzasadnieniu podstaw skargi służy
bowiem jedynie wykazaniu zarzucanego naruszenia prawa materialnego lub
procesowego, a nie uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargo kasacyjnej do
rozpoznania. Samo zaś sformułowanie zagadnienia prawnego, bez przedstawienia
jurydycznej argumentacji służącej wykazaniu, że to zagadnienie rzeczywiście
występuje i wymaga wyjaśnienia przez Sąd Najwyższy, nie zastępuje uzasadnienia
takiego wniosku. W konsekwencji należy przyjąć, że skarga w istocie nie zawiera
uzasadnienia wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania. W tej sytuacji Sąd Najwyższy
nie mógł w istocie ocenić, czy skarga może być przyjęta do rozpoznania, a tym
samym, czy może zostać poddana merytorycznej ocenie.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 3986
§ 3
k.p.c.