Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 101/08
POSTANOWIENIE
Dnia 11 grudnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący)
SSN Barbara Myszka
SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi powoda
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 13 kwietnia 2007 r., sygn. akt I ACa (…)
w sprawie z powództwa W. L.
przeciwko K. B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 grudnia 2008 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 11 września 2008 r.,
sygn. akt I ACa (…),
uchyla zaskarżone postanowienie
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 11 września 2008 r. odrzucił skargę o
wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem tego Sądu z dnia 13 kwietnia 2007 r.
[wydanego w sprawie I A Ca (…)], wniesioną przez W. L. Podstawą odrzucenia skargi było
stwierdzenie, że została wniesiona po upływie terminu określonego w art. 407 k.p.c. W
zażaleniu na to postanowienie skarżący zarzucił naruszenie art. 403 § 1 pkt 2 k.p.c., art. 401
pkt 2 k.p.c., art. 407 § 1 w zw. z art. 401 pkt 2 k.p.c. oraz art. 5 w zw. z art. 168 § 1 k.p.c. W
oparciu o te zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Skarżący zarzucił, że Sąd Apelacyjny naruszył art. 403 § 1 pkt 2 k.p.c. przyjmując
błędnie, że skarga została oparta o tę podstawę, gdy w rzeczywistości podstawę skargi
stanowił jedynie art. 401 pkt 2 k.p.c. W tej sytuacji odrzucenie przez Sąd skargi jako
spóźnionej, z uwagi na podstawę wymienioną w art. 403 § 1 pkt 2 k.p.c., nie mogło mieć
wpływu na treść rozstrzygnięcia, skoro zdaniem skarżącego powinna być zbadana jedynie
podstawa wznowienia z art. 401 pkt 2. W tym zakresie zażalenie było zatem pozbawione
uzasadnionych podstaw.
Usprawiedliwiony był natomiast zarzut naruszenia art. 407 § 1 w zw. z art. 401 pkt 2
k.p.c. Skarżący podnosił, że został pozbawiony możliwości działania na skutek wadliwego
postępowania jego pełnomocnika z urzędu, który odmówił między innymi sporządzenia skargi
kasacyjnej i z tego względu skarżący wniósł o ustanowienie innego pełnomocnika.
Pozbawienia możliwości działania upatrywał również w nierozpoznawaniu przez Sąd przez
długi okres jego wniosku o zmianę pełnomocnika. Pomijając ocenę, czy okoliczności
wskazane przez skarżącego spowodowały rzeczywiście pozbawienie go możliwości
działania, należy stwierdzić, że jako podstawę wznowienia powołał on także zdarzenia, które
nastąpiły po wydaniu przez Sąd Apelacyjny wyroku z dnia 13 kwietnia 2007 r. Nie można
podzielić zatem oceny Sądu Apelacyjnego, że termin do wniesienia skargi o wznowienie
postępowania opartej przez skarżącego o podstawę z art. 401 pkt 2 k.p.c., rozpoczął
bieg w dniu opublikowania wyroku i z tego względu skarga wniesiona w dniu
14 listopada 2007 r. została złożona po terminie. Z tej przyczyny zażalenie podlegało
uwzględnieniu na podstawie art. 3941
§ 3 i art. 39815
§ 1 k.p.c. W konsekwencji
bezprzedmiotowe stało się rozważanie, czy miało miejsce naruszenie także art. 5 k.p.c.
w zw. z art. 168 § 1 k.p.c.