III KRS 20/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-06-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KRS 20/09
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jerzy Kwaśniewski
SSN Romualda Spyt
Protokolant Anna Gryżniewska
w sprawie z odwołania R. G.
od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 22 czerwca 2009 r.,
w sprawie nieprzedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu sędziego ,
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 6 listopada 2009 r.,
oddala odwołanie.
Uzasadnienie
Sędzia Sądu Rejonowego R. G. wniósł odwołanie od uchwały Krajowej Rady
Sądownictwa z dnia 22 czerwca 2009 r. Zaskarżoną uchwałą postanowiono, że nie
zostanie on przedstawiony Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej z wnioskiem o
powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Okręgowego w […].
W uzasadnieniu zaskarżonej uchwały Rada stwierdziła, że wnioskodawca
jest sędzią Sądu Rejonowego od 16 grudnia 2003 r. Ukończył studia podyplomowe
2
z zakresu prawa europejskiego w 2004 r. z wynikiem pozytywnym, roczne
seminarium organizowane przez Biuro Informacji Rady Europy w 2006 r. oraz
studia podyplomowe Ekonomia i Prawo Gospodarcze dla Sędziów w 2008 r. z
wynikiem celującym. Według oceny sędzi wizytatora S. F. jego kwalifikacje są
dobre, jednakże zaaprobowanie jego kandydatury na stanowisko sędziego Sądu
Okręgowego jest przedwczesne.
Kolegium Sądu Okręgowego w […] opiniowało kandydaturę wnioskodawcy
dwukrotnie negatywne. Na posiedzeniu dnia 25 marca 2009 r. oddano 5 głosów
„przeciw” i 2 głosy „wstrzymujące się”, a po zapoznaniu się ze zgłoszonymi przez
wnioskodawcę uwagami do oceny sędzi wizytatora i po jej wysłuchaniu, w
ponownym głosowaniu dnia 27 marca 2009 r. oddano 6 głosów „przeciw” i 1 głos
„wstrzymujący się”. Na Zgromadzeniu Ogólnym Sędziów […] Okręgu Sądowego
dnia 27 marca 2009 r. odwołujący się uzyskał 6 głosów „za”, 86 głosów „przeciw” i 9
głosów „wstrzymujących się”. Minister Sprawiedliwości w stanowisku z dnia 21
maja 2009 r. pozytywnie ocenił kandydaturę wnioskodawcy. Te okoliczności
spowodowały, że na posiedzeniu Rady dnia 22 czerwca 2009 r. wnioskodawca
otrzymał 0 głosów „za”, 12 głosów „przeciw” i 1 głos „wstrzymujący się”, czyli że nie
uzyskał wymaganej bezwzględnej większości głosów „za”.
W odwołaniu wnioskodawca zarzucił naruszenie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z
dnia 27 lipca 2001 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.U. Nr 100, poz. 1082 ze
zm.) w związku z § 20 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego trybu działania Krajowej Rady
Sądownictwa oraz postępowania przed Radą (Dz.U. Nr 219, poz. 1623) przez
zaniechanie wszechstronnego rozważenia wszystkich okoliczności sprawy, a przez
to brak samodzielnej oceny wnioskodawcy oraz naruszenie art. 13 ust. 1 tej ustawy
w związku z § 21 ust. 2 rozporządzenia przez sporządzenie uzasadnienia, które nie
wskazuje przyczyn podjęcia negatywnej uchwały.
W odpowiedzi na odwołanie Prezes Sądu Okręgowego wniósł o jego
oddalenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Odwołanie jest nieuzasadnione. Przepis art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o KRS
nakłada na Radę obowiązek rozpatrzenia i ocenienia kandydatury do pełnienia
3
urzędu sędziowskiego, zaś § 20 ust. 1 powołanego rozporządzenia nakazuje
Radzie, w sprawach indywidualnych, podejmowanie uchwał po wszechstronnym
rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy na podstawie udostępnionej
dokumentacji oraz wyjaśnień uczestników postępowania. Przepisy te nie zostały
naruszone. Wnioskodawca usiłuje na ich podstawie podważyć zasadność
stanowiska Rady. Tymczasem dokonanie oceny kandydatury i zajęcie stanowiska
jest ustawową kompetencją Rady, a podstawą odwołania od uchwały Rady – a co
za tym idzie i zakresem rozpoznania sprawy – jest zarzut sprzeczności uchwały z
prawem (art. 13 ust. 2 ustawy o KRS). Wynika stąd, że zasadność stanowiska
Rady nie podlega kontroli Sądu Najwyższego, chyba że to stanowisko przekracza
dopuszczalne granice swobodnego uznania. Może to być w szczególności
spowodowane użyciem przez Radę niedozwolonego kryterium oceny (na przykład
dyskryminującego – art. 32 ust. 2 Konstytucji). Nie zachodzi to jednak w
rozpoznawanej sprawie.
Drugi zarzut odwołania dotyczy uzasadnienia zaskarżonej uchwały. Z
powołanych w tym przedmiocie przepisów wynika, że ta uchwała powinna zawierać
uzasadnienie, nie określają one jednak bliżej wymaganej treści uzasadnienia.
Pośrednio treść wynika z przepisów powołanych przy pierwszym zarzucie, gdyż
nakazują one wszechstronne rozważenie wszystkich okoliczności sprawy.
Uzasadnienie powinno więc zawierać przedstawienie wszystkich okoliczności
istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy oraz ich rozważenie. Te wymogi są spełnione
w zaskarżonej uchwale, w szczególności przez pokreślenie znaczenia negatywnej
opinii Kolegium i słabego poparcia Zgromadzenia Ogólnego.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 13 ust. 5
ustawy o KRS.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jerzy Kwaśniewski
SSN Romualda Spyt
Protokolant Anna Gryżniewska
w sprawie z odwołania R. G.
od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 22 czerwca 2009 r.,
w sprawie nieprzedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu sędziego ,
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 6 listopada 2009 r.,
oddala odwołanie.
Uzasadnienie
Sędzia Sądu Rejonowego R. G. wniósł odwołanie od uchwały Krajowej Rady
Sądownictwa z dnia 22 czerwca 2009 r. Zaskarżoną uchwałą postanowiono, że nie
zostanie on przedstawiony Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej z wnioskiem o
powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Okręgowego w […].
W uzasadnieniu zaskarżonej uchwały Rada stwierdziła, że wnioskodawca
jest sędzią Sądu Rejonowego od 16 grudnia 2003 r. Ukończył studia podyplomowe
2
z zakresu prawa europejskiego w 2004 r. z wynikiem pozytywnym, roczne
seminarium organizowane przez Biuro Informacji Rady Europy w 2006 r. oraz
studia podyplomowe Ekonomia i Prawo Gospodarcze dla Sędziów w 2008 r. z
wynikiem celującym. Według oceny sędzi wizytatora S. F. jego kwalifikacje są
dobre, jednakże zaaprobowanie jego kandydatury na stanowisko sędziego Sądu
Okręgowego jest przedwczesne.
Kolegium Sądu Okręgowego w […] opiniowało kandydaturę wnioskodawcy
dwukrotnie negatywne. Na posiedzeniu dnia 25 marca 2009 r. oddano 5 głosów
„przeciw” i 2 głosy „wstrzymujące się”, a po zapoznaniu się ze zgłoszonymi przez
wnioskodawcę uwagami do oceny sędzi wizytatora i po jej wysłuchaniu, w
ponownym głosowaniu dnia 27 marca 2009 r. oddano 6 głosów „przeciw” i 1 głos
„wstrzymujący się”. Na Zgromadzeniu Ogólnym Sędziów […] Okręgu Sądowego
dnia 27 marca 2009 r. odwołujący się uzyskał 6 głosów „za”, 86 głosów „przeciw” i 9
głosów „wstrzymujących się”. Minister Sprawiedliwości w stanowisku z dnia 21
maja 2009 r. pozytywnie ocenił kandydaturę wnioskodawcy. Te okoliczności
spowodowały, że na posiedzeniu Rady dnia 22 czerwca 2009 r. wnioskodawca
otrzymał 0 głosów „za”, 12 głosów „przeciw” i 1 głos „wstrzymujący się”, czyli że nie
uzyskał wymaganej bezwzględnej większości głosów „za”.
W odwołaniu wnioskodawca zarzucił naruszenie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z
dnia 27 lipca 2001 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.U. Nr 100, poz. 1082 ze
zm.) w związku z § 20 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego trybu działania Krajowej Rady
Sądownictwa oraz postępowania przed Radą (Dz.U. Nr 219, poz. 1623) przez
zaniechanie wszechstronnego rozważenia wszystkich okoliczności sprawy, a przez
to brak samodzielnej oceny wnioskodawcy oraz naruszenie art. 13 ust. 1 tej ustawy
w związku z § 21 ust. 2 rozporządzenia przez sporządzenie uzasadnienia, które nie
wskazuje przyczyn podjęcia negatywnej uchwały.
W odpowiedzi na odwołanie Prezes Sądu Okręgowego wniósł o jego
oddalenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Odwołanie jest nieuzasadnione. Przepis art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o KRS
nakłada na Radę obowiązek rozpatrzenia i ocenienia kandydatury do pełnienia
3
urzędu sędziowskiego, zaś § 20 ust. 1 powołanego rozporządzenia nakazuje
Radzie, w sprawach indywidualnych, podejmowanie uchwał po wszechstronnym
rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy na podstawie udostępnionej
dokumentacji oraz wyjaśnień uczestników postępowania. Przepisy te nie zostały
naruszone. Wnioskodawca usiłuje na ich podstawie podważyć zasadność
stanowiska Rady. Tymczasem dokonanie oceny kandydatury i zajęcie stanowiska
jest ustawową kompetencją Rady, a podstawą odwołania od uchwały Rady – a co
za tym idzie i zakresem rozpoznania sprawy – jest zarzut sprzeczności uchwały z
prawem (art. 13 ust. 2 ustawy o KRS). Wynika stąd, że zasadność stanowiska
Rady nie podlega kontroli Sądu Najwyższego, chyba że to stanowisko przekracza
dopuszczalne granice swobodnego uznania. Może to być w szczególności
spowodowane użyciem przez Radę niedozwolonego kryterium oceny (na przykład
dyskryminującego – art. 32 ust. 2 Konstytucji). Nie zachodzi to jednak w
rozpoznawanej sprawie.
Drugi zarzut odwołania dotyczy uzasadnienia zaskarżonej uchwały. Z
powołanych w tym przedmiocie przepisów wynika, że ta uchwała powinna zawierać
uzasadnienie, nie określają one jednak bliżej wymaganej treści uzasadnienia.
Pośrednio treść wynika z przepisów powołanych przy pierwszym zarzucie, gdyż
nakazują one wszechstronne rozważenie wszystkich okoliczności sprawy.
Uzasadnienie powinno więc zawierać przedstawienie wszystkich okoliczności
istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy oraz ich rozważenie. Te wymogi są spełnione
w zaskarżonej uchwale, w szczególności przez pokreślenie znaczenia negatywnej
opinii Kolegium i słabego poparcia Zgromadzenia Ogólnego.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 13 ust. 5
ustawy o KRS.