Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I UZ 4/10
POSTANOWIENIE
Dnia 11 marca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący)
SSN Halina Kiryło
SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca)
w sprawie z odwołania R. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w K.
o ubezpieczenie społeczne,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 11 marca 2010 r.,
zażalenia ubezpieczonego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 16 września 2009 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Skarżący R. K. nie złożył w przepisowym terminie wniosku o doręczenie
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 21 kwietnia 2009 r. z uzasadnieniem, złożył
natomiast w dniu 23 kwietnia 2009 r. wniosek o doręczenie wyroku. Pismem
złożonym osobiście w dniu 15 lipca 2009 r. wniósł o przywrócenie terminu do
złożenia wniosku o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem, wnosząc
jednocześnie o jego doręczenie. W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu
skarżący powołał się na wprowadzenie go w błąd przez pracownika informacji
sądowej, który upewniał go, że złożył odpowiedni druk do otrzymania wyroku wraz
z uzasadnieniem, a tym samym fakt niedotrzymania terminu nie został przez niego
zawiniony. Postanowieniem z dnia 16 września 2009 r. Sąd Apelacyjny – Sąd
2
Pracy i Ubezpieczen Społecznych oddalił wniosek o przywrócenie terminu do
złożenia wniosku o sporządzenie uzsadnienia i odrzucił wniosek o sporządzenie
uzasadnienia.
Na powyższe postanowienie wnioskodawca wniósł zażalenie zarzucając
Sądowi Apelacyjnemu obrazę przepisu postępowania - art. 168 § 1 k.p.c. poprzez
przyjęcie, że wnioskodawca zawinił i nie dochował należytej staranności
podejmując czynność procesową w postaci złożenia wniosku o sporządzenie na
piśmie i doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem w sytuacji, gdy faktycznie
dokonał on tej czynności w terminie jednakże z uwagi na wprowadzenie go błąd
przez pracownika informacji sądowej dokonał tego na niewłaściwym formularzu.
Ponadto powołał sie na sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią
zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego polegającą na przyjęciu, że
zebrany w sprawi materiał dowodowy nie daje podstaw do uwzględnienia wniosku o
przywrócenie terminu do sporządzenia na piśmie i doręczenie uzasadnienia
wyroku, w sytuacji gdy wyjaśnienia wnioskodawcy wskazują, że brak było w jego
działaniu znamion zawinienia, a po prostu jako człowiek niewykształcony błędnie
zrozumiał pouczenie Sądu, a także nie uzyskał prawidłowej informacji w punkcie
informacyjnym Sądu - i w konsekwencji nie dostrzegł różnicy pomiędzy wnioskiem
o doręczenie wyroku, a wnioskiem o doręczenie wyroku z uzasadnieniem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione. Zgodnie z art. 168 § 1 k.p.c. przywrócenie
terminu może nastąpić tylko wtedy, gdy strona nie dokonała w terminie czynności
procesowej bez swej winy. Brak winy strony w uchybieniu terminowi podlega ocenie
na podstawie wszystkich okoliczności danej sprawy, w sposób uwzględniający
obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej
należycie o swoje interesy. Przykładowo, o braku winy można mówić w wypadku
choroby strony czy jej pełnomocnika, która uniemożliwia podjęcie działania nie tylko
osobiście, ale i skorzystanie z pomocy innych osób, w wypadku klęski żywiołowej,
katastrofy. W niniejszej sprawie tego rodzaju okoliczności nie występują. W ocenie
Sądu Najwyższego nie ma podstaw do stwierdzenia, iż w niniejszej sprawie omyłka
przy składaniu wniosku o doręczenie wyroku mogłaby być uznana za niezawinioną
przez stronę, skoro jak trafnie zauważył Sąd drugiej instancji nawet gdyby w chwili,
3
gdy skarżący składał wniosek o doręczenie wyroku z uzasadnieniem na stole
znajdowały się tylko druki wniosku o doręczenie wyroku, to mając świadomość, że
konieczne jest złożenie wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem i składając
wniosek o doręczenie wyroku (bez uzasadnienia) nie dołożył należytej staranności,
gdyż powinien był dokładnie przeczytać jaki wniosek składa i choćby dopisać słowo
„uzasadnienie". Ponadto z wyjasnień samego wnioskodawcy złożonych do
protokołu rozprawy apelacyjnej z dnia 16 wrzesnia 2009 r. wynika, że uzyskał on
wyczerpujacą informację, gdzie znajdują się druki wniosków o sporządzenie
uzasadnienia wyroku. Z wyjaśnien wynikało także, że na stoliku w poczekalni Sądu
znajdowała się tylko jedna sterta druków, wnioskodawca wziął pierwszy druk z
wierzchu, i jak sam twierdzi nie pamięta czy zapoznał się z jego treścią, był pewien,
że jest to druk, który musi złożyć, aby uzyskać odpis wyroku z uzasadnieniem.
Wskazać należy także, że wbrew jego stanowisku reprezentowanego w zażaleniu,
nie był osobą nieporadną, potrzebującą pomocy innych, wręcz przeciwnie
występował samodzielnie w postepowaniu sądowym i dobrze dawał sobie radę w
sprawach urzędowych. Osobiscie napisał i złożył odwołanie od decyzji organu
rentowego z dnia 4 lipca 2007 r., samodzielnie występował przed Sądem pierwszej
instancji, merytorycznie odnosił się do decyzji organu rentowego, wypełniając
polecenie Sądu Okregowego w K. (pismo procesowe z dnia 10 stycznia 2008 r.)
Tym samym okoliczności, na które powołuje się wnioskodawca w zażaleniu
nie mogą w okolicznościach sprawy być obiektywnie uznane za niezależne od
strony. W ocenie Sądu Najwyższego złożenie wniosku bez uprzedniego
dokładnego zapoznania się z jego treścią świadczy o nienależytej dbałości o swoje
interesy, a tym samym o braku okoliczności wykluczającej winę w uchybieniu
terminowi do złożenia wniosku o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem.
Subiektywne przekonanie wnioskodawcy o dochowaniu należytej staranności przy
dokonywaniu przedmiotowej czynności procesowej nie wystarcza zaś do uznania
braku jego winy.
Z tych względów Sąd Najwyższy na zasadzie art. 39814
k.p.c. w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c. oddalił zażalenie jako pozbawione uzasadnionych podstaw.