III PK 75/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-11-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III PK 75/09
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 1 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jerzy Kwaśniewski
SSN Andrzej Wróbel
w sprawie z powództwa J. M.
przeciwko C. Spółce Akcyjnej w R.
o wyrównanie premii za II i III kwartał 2007 r.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 1 czerwca 2010 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w R.
z dnia 10 września 2009 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi
Okręgowemu w R. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o
kosztach postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Pozwany „C.” S.A. w sprawie z powództwa J. M. o wyrównanie premii za II i
III kwartał 2007 r. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego w R. z
dnia 10 września 2009 r.. Wyrokiem tym Sąd uwzględnił apelację powódki i
zasądził od strony pozwanej kwotę 21.611,39 zł tytułem wyrównania premii za II
kwartał 2007 r. Powódka była zatrudniona od dnia 1 czerwca 2007 r. na stanowisku
wiceprezesa zarządu pozwanej Spółki. Tego samego dnia, na takich samych
warunkach płacowych, pozwana zatrudniła drugiego wiceprezesa zarządu –
mężczyznę. Zgodnie z tymi warunkami podstawą obliczenia premii za drugi kwartał
2007 r. były wyniki finansowe pozwanej z czerwca tegoż roku, czyli od czasu
podjęcia pracy przez obydwoje wiceprezesów.
W apelacji powódka podniosła zarzuty błędnego obliczenia jej premii za II
kwartał 2007 r. oraz naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy uznał te zarzuty
za nieuzasadnione. Stwierdził jednakże, iż wiceprezes – mężczyzna otrzymał
wyższą premię za sporny okres i na podstawie naruszenia zasady równego
traktowania pracowników (art. 112
i art. 183c
k.p.) zasądził na rzecz powódki premię
uwzględniającą wyniki finansowe pozwanej w całym II kwartale 2007 r.
W skardze kasacyjnej pozwana zarzuciła naruszenie art. 183c
k.p. oraz art.
378 § 1 zd. II w związku z art. 47 k.p.c., art. 378 § 1 zd. I, art. 379 pkt 5 oraz art.
523 k.p.c. Zdaniem skarżącej naruszenie przepisów o równym traktowaniu
pracowników nie może być podstawą zasądzenia premii, można na tej podstawie
domagać się odszkodowania, ale powódka nie dochodziła tego świadczenia.
Podniesiono także, iż nie było podstaw do stosowania art. 183c
k.p., gdyż powódka i
wiceprezes – mężczyzna otrzymali premie w tej samej wysokości. W przypadku
naruszenia zasady równego traktowania pracowników Sąd Rejonowy powinien
orzekać w składzie sędziego jako przewodniczącego i dwóch ławników, a nie
jednoosobowo, jak w niniejszej sprawie. Sąd Okręgowy przekroczył granice apelacji
i pozbawił pozwaną możliwości obrony swoich spraw.
Powódka wniosła o odmowę przyjęcia skargi do rozpoznania względnie o jej
oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
3
Skarga jest uzasadniona w sposób oczywisty. Sąd Okręgowy orzekł na
podstawie art. 112
k.p., stanowiącego o równych prawach pracowników z tytułu
jednakowego wypełniania takich samych obowiązków, co dotyczy w szczególności
równego traktowania kobiet i mężczyzn oraz na mocy art. 183c
k.p. odnoszącego tę
zasadę wprost do wynagrodzenia przez stwierdzenie, że pracownicy mają prawo
do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej
wartości. Orzekając na tej podstawie Sąd Okręgowy zmienił przedmiot procesu bez
żądania powódki, która wywodziła swoje roszczenie z umowy o pracę i przepisów
dotyczących wynagrodzenia za pracę, a nie przepisów antydyskryminacyjnych. Sąd
Okręgowy pominął art. 183d
k.p., który jako sankcję za naruszenie zasady równego
traktowania w zatrudnieniu przewiduje odszkodowanie. Sąd Okręgowy pominął
także art. 183b
§ 1 k.p., który wprowadza odmienne przesłanki odpowiedzialności
pracodawcy, z możliwością jego uwolnienia się od odpowiedzialności w razie
różnego ukształtowania sytuacji pracowników, jeżeli udowodni on, że kierował się
obiektywnymi powodami. Zauważyć wreszcie trzeba, że z ustaleń Sądu
Rejonowego nie wynika, iżby wiceprezes – mężczyzna otrzymał wyższą premię niż
powódka, powódka nie podnosi tego w apelacji, zaś Sąd Okręgowy nie prowadził
postępowania dowodowego.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 39815
i art. 108
§ 1 k.p.c.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 1 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jerzy Kwaśniewski
SSN Andrzej Wróbel
w sprawie z powództwa J. M.
przeciwko C. Spółce Akcyjnej w R.
o wyrównanie premii za II i III kwartał 2007 r.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 1 czerwca 2010 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w R.
z dnia 10 września 2009 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi
Okręgowemu w R. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o
kosztach postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Pozwany „C.” S.A. w sprawie z powództwa J. M. o wyrównanie premii za II i
III kwartał 2007 r. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego w R. z
dnia 10 września 2009 r.. Wyrokiem tym Sąd uwzględnił apelację powódki i
zasądził od strony pozwanej kwotę 21.611,39 zł tytułem wyrównania premii za II
kwartał 2007 r. Powódka była zatrudniona od dnia 1 czerwca 2007 r. na stanowisku
wiceprezesa zarządu pozwanej Spółki. Tego samego dnia, na takich samych
warunkach płacowych, pozwana zatrudniła drugiego wiceprezesa zarządu –
mężczyznę. Zgodnie z tymi warunkami podstawą obliczenia premii za drugi kwartał
2007 r. były wyniki finansowe pozwanej z czerwca tegoż roku, czyli od czasu
podjęcia pracy przez obydwoje wiceprezesów.
W apelacji powódka podniosła zarzuty błędnego obliczenia jej premii za II
kwartał 2007 r. oraz naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy uznał te zarzuty
za nieuzasadnione. Stwierdził jednakże, iż wiceprezes – mężczyzna otrzymał
wyższą premię za sporny okres i na podstawie naruszenia zasady równego
traktowania pracowników (art. 112
i art. 183c
k.p.) zasądził na rzecz powódki premię
uwzględniającą wyniki finansowe pozwanej w całym II kwartale 2007 r.
W skardze kasacyjnej pozwana zarzuciła naruszenie art. 183c
k.p. oraz art.
378 § 1 zd. II w związku z art. 47 k.p.c., art. 378 § 1 zd. I, art. 379 pkt 5 oraz art.
523 k.p.c. Zdaniem skarżącej naruszenie przepisów o równym traktowaniu
pracowników nie może być podstawą zasądzenia premii, można na tej podstawie
domagać się odszkodowania, ale powódka nie dochodziła tego świadczenia.
Podniesiono także, iż nie było podstaw do stosowania art. 183c
k.p., gdyż powódka i
wiceprezes – mężczyzna otrzymali premie w tej samej wysokości. W przypadku
naruszenia zasady równego traktowania pracowników Sąd Rejonowy powinien
orzekać w składzie sędziego jako przewodniczącego i dwóch ławników, a nie
jednoosobowo, jak w niniejszej sprawie. Sąd Okręgowy przekroczył granice apelacji
i pozbawił pozwaną możliwości obrony swoich spraw.
Powódka wniosła o odmowę przyjęcia skargi do rozpoznania względnie o jej
oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
3
Skarga jest uzasadniona w sposób oczywisty. Sąd Okręgowy orzekł na
podstawie art. 112
k.p., stanowiącego o równych prawach pracowników z tytułu
jednakowego wypełniania takich samych obowiązków, co dotyczy w szczególności
równego traktowania kobiet i mężczyzn oraz na mocy art. 183c
k.p. odnoszącego tę
zasadę wprost do wynagrodzenia przez stwierdzenie, że pracownicy mają prawo
do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej
wartości. Orzekając na tej podstawie Sąd Okręgowy zmienił przedmiot procesu bez
żądania powódki, która wywodziła swoje roszczenie z umowy o pracę i przepisów
dotyczących wynagrodzenia za pracę, a nie przepisów antydyskryminacyjnych. Sąd
Okręgowy pominął art. 183d
k.p., który jako sankcję za naruszenie zasady równego
traktowania w zatrudnieniu przewiduje odszkodowanie. Sąd Okręgowy pominął
także art. 183b
§ 1 k.p., który wprowadza odmienne przesłanki odpowiedzialności
pracodawcy, z możliwością jego uwolnienia się od odpowiedzialności w razie
różnego ukształtowania sytuacji pracowników, jeżeli udowodni on, że kierował się
obiektywnymi powodami. Zauważyć wreszcie trzeba, że z ustaleń Sądu
Rejonowego nie wynika, iżby wiceprezes – mężczyzna otrzymał wyższą premię niż
powódka, powódka nie podnosi tego w apelacji, zaś Sąd Okręgowy nie prowadził
postępowania dowodowego.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 39815
i art. 108
§ 1 k.p.c.