Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KRS 7/10
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 21 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Bogusław Cudowski
SSN Jerzy Kwaśniewski
Protokolant Małgorzata Beczek
w sprawie z odwołania M. G.
od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 10 lutego 2010 r.,
w sprawie nieprzedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu sędziego.,
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 21 października 2010 r.,
oddala odwołanie.
Uzasadnienie
Adwokat M. G. wniosła odwołanie od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa z
dnia 10 lutego 2010 r. odmawiającej przedstawienia jej kandydatury Prezydentowi
Rzeczypospolitej Polskiej z wnioskiem o powołanie do pełnienia urzędu na
stanowisku sędziego Sądu Rejonowego w […].
2
W uzasadnieniu zaskarżonej uchwały Rada wskazała, że skarżąca była
jednym z sześciu kandydatów na wolne stanowisko sędziowskie. W 1995 r.
ukończyła wyższe studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu
W. z wynikiem bardzo dobrym, po odbyciu aplikacji sądowej we wrześniu 1997 r.
złożyła egzamin sędziowski z wynikiem miernym, a dnia 20 grudnia 2003 r. złożyła
egzamin adwokacki z wynikiem ogólnym dobrym. Od dnia 1 marca 2004 r.
rozpoczęła wykonywanie zawodu adwokata w Kancelarii Adwokackiej w […].
Sędzia wizytator do spraw cywilnych Sądu Okręgowego w […] G. Ś. pozytywnie
ocenił jej kandydaturę. Kolegium Sądu Okręgowego w […] dnia 12 października
2009 r. zaopiniowało ją negatywnie 1 głosem „za” przy 4 głosach „przeciw” z 2
głosami „wstrzymującymi się”. Na posiedzeniu Zgromadzenia Ogólnego Sędziów
tego Sądu dnia 23 października 2009 r. uzyskała 0 głosów pozytywnych, 27
negatywnych i 9 wstrzymujących się. Minister Sprawiedliwości pozytywnie ocenił
kandydaturę skarżącej.
Rada wzięła pod uwagę te okoliczności oraz fakt, że spośród kandydatów do
1 wolnego miejsca sędziowskiego najlepszą ocenę uzyskała A. G. i dlatego podjęła
uchwałę negatywną w odniesieniu do skarżącej. Rada wskazała, że A. G. uzyskała
jednomyślne poparcie Kolegium tego Sądu Okręgowego (7 głosów „za”), a na
Zgromadzeniu Ogólnym otrzymała 36 głosów „za”, 1 głos „przeciw” i 1 głos
„wstrzymujący się”. Ta kandydatka otrzymała także wzorową opinię o pracy w
charakterze asystenta sędziego w Wydziale Karnym Odwoławczym Sądu
Okręgowego w […]. Te okoliczności spowodowały, że na posiedzeniu Rady w dniu
10 lutego 2010 r. skarżąca uzyskała 0 głosów „za”, 16 głosów „przeciw” i 0 głosów
„wstrzymujących się”.
W odwołaniu od tej uchwały skarżąca zarzuciła naruszenie:
1. art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji poprzez naruszenie zasady równego
traktowania każdego obywatela przez władzę publiczną i nie
dyskryminowania go w życiu społecznym z jakiejkolwiek przyczyny, w tym
przypadku z uwagi na wykonywany przez nią zawód adwokata;
2. art. 60 Konstytucji poprzez naruszenie zasady równego dostępu
obywatela korzystającego z pełni praw publicznych do służby publicznej,
w tym przypadku do objęcia stanowiska sędziowskiego i w konsekwencji
3
obsadzenie stanowisk sędziowskich na podstawie nieprzejrzystych i
arbitralnych decyzji;
3. art. 61 § 1 i § 2 pkt 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju
sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) i uchwały Krajowej
Rady Sądownictwa z dnia 11 stycznia 2007 r. w sprawie kryteriów oceny
kandydatów na stanowiska sędziowskie, przeprowadzanej przez
prezesów sądów okręgowych i apelacyjnych w jej punkcie VI dotyczącym
oceny kandydata wywodzącego się z innych zawodów prawniczych,
poprzez zastosowanie kryteriów oceny kandydata innych niż wymienione
w tych przepisach, a tym samym zupełnie dowolnych;
4. § 20 ust. 1 i 3 oraz § 23 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie
szczególnego trybu działania Krajowej Rady Sądownictwa oraz
postępowania przed Radą (Dz.U. Nr 219, poz. 1623) poprzez podjęcie
zaskarżonej uchwały bez wszechstronnego rozważenia wszystkich
okoliczności sprawy, w szczególności bez wyjaśnienia podstaw dla
których kandydatura odwołującej się została negatywnie zaopiniowana
przez Kolegium Sądu Okręgowego oraz przez Zgromadzenie Ogólne
Sędziów tego Sądu oraz zaniechanie zaproszenie prezesa Sądu
Okręgowego i odwołującej się celem odbycia rozmowy w siedzibie Rady i
wyjaśnienia ewentualnych wątpliwości bądź też uzupełnienia materiałów
sprawy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Odwołanie jest nieuzasadnione. Stawia się nim zarzuty naruszenia
przepisów postępowania przez Krajową Radę Sądownictwa, co doprowadziło do
naruszenia konstytucyjnych zasad równości wobec prawa i niedyskryminacji oraz
równego dostępu obywateli do służby publicznej (art. 32 i art. 60 Konstytucji).
Wstępnie należy zauważyć, że skarżąca błędnie zarzuca naruszenie przez
Radę jej uchwały z dnia 11 stycznia 2007 r. w sprawie kryteriów oceny kandydatów
4
na stanowiska sędziowskie, przeprowadzanej przez prezesów sądów okręgowych i
apelacyjnych. Uchwała ta przestała obowiązywać w następstwie wyroku Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 29 listopada 2007 r., SK 43/06 (Dz.U. Nr 227, poz. 1680),
który pozbawił mocy obowiązującej art. 2 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r.
o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.U. Nr 100, poz. 1082 ze zm.), będący
podstawą wydania tej uchwały.
Dokonywanie oceny kandydatów do objęcia stanowiska sędziego jest
konstytucyjną (art. 179) i ustawową (art. 13 ust. 2 ustawy o Krajowej Radzie
Sądownictwa) kompetencją Rady. Zasadność stanowiska Rady nie podlega kontroli
Sądu Najwyższego, chyba że naruszone zostały granice swobodnego uznania
Rady lub przepisy postępowania, jeżeli ich naruszenie miało wpływ na stanowisko
zajęte przez Radę. Te okoliczności nie zachodzą w rozpoznawanej sprawie. Rada
dokonała racjonalnego wyboru jednej osoby spośród sześciu kandydatów do
jednego wolnego stanowiska sędziowskiego. Kryteria wyboru powołane w
uzasadnieniu zaskarżonej uchwały są prawidłowe i nie naruszają art. 33 oraz art.
60 Konstytucji. Zarzut dyskryminacji skarżącej z powodu wykonywania przez nią
zawodu adwokata jest gołosłowny i pozbawiony jakiegokolwiek dowodu lub
uprawdopodobnienia. Skarżąca nie może domagać się, aby Rada wyjaśniła
przyczyny, które spowodowały jej mierny wynik głosowania przez Kolegium i
Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Okręgowego w […]. Głosowania są bowiem
tajne i nie sporządza się uzasadnienia stanowiska zajętego przez te organy.
Bezpodstawne są zarzuty niewyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy i
niezaproszenia do Rady Prezesa Sądu Okręgowego w […] oraz skarżącej.
Celowość zaproszenia tych osób dla wyjaśnienia okoliczności sprawy jest oceniana
przez Radę. Zdaniem Sądu Najwyższego Rada nie przekroczyła w tym zakresie
granic swobodnego uznania. Rada nie ma obowiązku zapraszania tych osób, gdyż
– jak trafnie przyjął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 lipca 2009 r., III KRS 14/09
(niepublikowany) – rozporządzenie z dnia 13 listopada 2007 r. nie statuuje zasady
bezpośredniości postępowania kwalifikacyjnego.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji.