III SW 43/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-07-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III SW 43/14
POSTANOWIENIE
Dnia 17 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska
SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca)
w sprawie z protestu wyborczego E. P.
przeciwko ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego,
przy udziale:
1) Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej,
2) Prokuratora Generalnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 17 czerwca 2014 r.,
postanawia:
pozostawić protest bez dalszego biegu.
UZASADNIENIE
Pismem z 3 czerwca 2014 r. E. P. złożył protest wyborczy. Wnoszący protest
odniósł się krytycznie do sytuacji w kraju. Wskazał też, że w lokalu wyborczym nie
widział mężów zaufania oraz przewodniczącego komisji. Podniósł, że niezrozumiały
jest fakt dużej liczby głosów nieważnych w „stołecznym okręgu”. Odniósł się
krytycznie do wypowiedzi Państwowej Komisji Wyborczej.
Państwowa Komisja Wyborcza pismem z 6 czerwca 2014 r. wyraziła opinię,
że żadne ze stwierdzeń zawartych w proteście nie wskazuje na popełnienie
przestępstwa przeciwko wyborom lub naruszenie przepisów ustawy z dnia 5
2
stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy (Dz.U. Nr 21, poz. 112 ze zm.) i w związku z
tym wniosła o pozostawienie protestu bez dalszego biegu.
Prokurator Generalny pismem z 11 czerwca 2014 r. wniósł o pozostawienie
protestu bez dalszego biegu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 336 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz.U.
Nr 21, poz. 112 ze zm.) do protestów wyborczych i postępowania w sprawie
stwierdzenia ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego stosuje się
odpowiednio przepisy art. 241 do 246 tej ustawy. Art. 241 § 3 Kodeksu wyborczego
stanowi, że wnoszący protest powinien sformułować w nim zarzuty oraz
przedstawić lub wskazać dowody, na których opiera swoje zarzuty. Przedmiotem
zarzutów zgodnie z art. 82 § 1 Kodeksu wyborczego może być dopuszczenie się
przestępstwa przeciwko wyborom, określonego w rozdziale XXXI Kodeksu
karnego, mającego wpływ na przebieg głosowania, ustalenie wyników głosowania
lub wyników wyborów lub naruszenie przepisów kodeksu dotyczących głosowania,
ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów, mającego wpływ na wynik
wyborów.
W niniejszej sprawie podniesione przez wnoszącego protest zarzuty nie
mieszczą się we wskazanym zakresie przedmiotowym protestu wyborczego.
Zarzuty protestu nie dotyczą ani dopuszczenia się przestępstwa przeciwko
wyborom, określonego w rozdziale XXXI Kodeksu karnego, mającego wpływ na
przebieg głosowania, ustalenie wyników głosowania lub wyników wyborów, ani
naruszenia przepisów Kodeksu wyborczego dotyczących głosowania, ustalenia
wyników głosowania lub wyników wyborów, mającego wpływ na wynik wyborów.
Jedynie dla pełnej jasności, odnosząc się do twierdzenia wnoszącego
protest, że wśród trzech członków komisji nie było przewodniczącego, tylko jego
zastępca, sformułowanego również bez postawienia zarzutu naruszenia
jakiegokolwiek przepisu prawa wyborczego, należy wyjaśnić, że obecność tylko
trzech członków komisji, w tym zastępcy przewodniczącego jest zgodna z art. 42 §
3 Kodeksu wyborczego. Przepis ten stanowi, że „od chwili rozpoczęcia głosowania
3
aż do jego zakończenia w lokalu wyborczym muszą być równocześnie obecne co
najmniej 3 osoby wchodzące w skład obwodowej komisji wyborczej, przy czym
jedną z nich powinien być przewodniczący komisji lub jego zastępca (…)”. Kodeks
wyborczy nie ustawia także obowiązku uczestnictwa mężów zaufania, którzy
zgodnie z art. 42 § 4 Kodeksu wyborczego mają prawo być obecni, na podstawie
zaświadczenia wydanego zgodnie z przepisami kodeksu, w dniu głosowania w
lokalu wyborczym podczas wszystkich czynności obwodowej komisji wyborczej.
Z tych względów na podstawie na podstawie art. 243 § 1 Kodeksu
wyborczego orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska
SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca)
w sprawie z protestu wyborczego E. P.
przeciwko ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego,
przy udziale:
1) Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej,
2) Prokuratora Generalnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 17 czerwca 2014 r.,
postanawia:
pozostawić protest bez dalszego biegu.
UZASADNIENIE
Pismem z 3 czerwca 2014 r. E. P. złożył protest wyborczy. Wnoszący protest
odniósł się krytycznie do sytuacji w kraju. Wskazał też, że w lokalu wyborczym nie
widział mężów zaufania oraz przewodniczącego komisji. Podniósł, że niezrozumiały
jest fakt dużej liczby głosów nieważnych w „stołecznym okręgu”. Odniósł się
krytycznie do wypowiedzi Państwowej Komisji Wyborczej.
Państwowa Komisja Wyborcza pismem z 6 czerwca 2014 r. wyraziła opinię,
że żadne ze stwierdzeń zawartych w proteście nie wskazuje na popełnienie
przestępstwa przeciwko wyborom lub naruszenie przepisów ustawy z dnia 5
2
stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy (Dz.U. Nr 21, poz. 112 ze zm.) i w związku z
tym wniosła o pozostawienie protestu bez dalszego biegu.
Prokurator Generalny pismem z 11 czerwca 2014 r. wniósł o pozostawienie
protestu bez dalszego biegu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 336 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz.U.
Nr 21, poz. 112 ze zm.) do protestów wyborczych i postępowania w sprawie
stwierdzenia ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego stosuje się
odpowiednio przepisy art. 241 do 246 tej ustawy. Art. 241 § 3 Kodeksu wyborczego
stanowi, że wnoszący protest powinien sformułować w nim zarzuty oraz
przedstawić lub wskazać dowody, na których opiera swoje zarzuty. Przedmiotem
zarzutów zgodnie z art. 82 § 1 Kodeksu wyborczego może być dopuszczenie się
przestępstwa przeciwko wyborom, określonego w rozdziale XXXI Kodeksu
karnego, mającego wpływ na przebieg głosowania, ustalenie wyników głosowania
lub wyników wyborów lub naruszenie przepisów kodeksu dotyczących głosowania,
ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów, mającego wpływ na wynik
wyborów.
W niniejszej sprawie podniesione przez wnoszącego protest zarzuty nie
mieszczą się we wskazanym zakresie przedmiotowym protestu wyborczego.
Zarzuty protestu nie dotyczą ani dopuszczenia się przestępstwa przeciwko
wyborom, określonego w rozdziale XXXI Kodeksu karnego, mającego wpływ na
przebieg głosowania, ustalenie wyników głosowania lub wyników wyborów, ani
naruszenia przepisów Kodeksu wyborczego dotyczących głosowania, ustalenia
wyników głosowania lub wyników wyborów, mającego wpływ na wynik wyborów.
Jedynie dla pełnej jasności, odnosząc się do twierdzenia wnoszącego
protest, że wśród trzech członków komisji nie było przewodniczącego, tylko jego
zastępca, sformułowanego również bez postawienia zarzutu naruszenia
jakiegokolwiek przepisu prawa wyborczego, należy wyjaśnić, że obecność tylko
trzech członków komisji, w tym zastępcy przewodniczącego jest zgodna z art. 42 §
3 Kodeksu wyborczego. Przepis ten stanowi, że „od chwili rozpoczęcia głosowania
3
aż do jego zakończenia w lokalu wyborczym muszą być równocześnie obecne co
najmniej 3 osoby wchodzące w skład obwodowej komisji wyborczej, przy czym
jedną z nich powinien być przewodniczący komisji lub jego zastępca (…)”. Kodeks
wyborczy nie ustawia także obowiązku uczestnictwa mężów zaufania, którzy
zgodnie z art. 42 § 4 Kodeksu wyborczego mają prawo być obecni, na podstawie
zaświadczenia wydanego zgodnie z przepisami kodeksu, w dniu głosowania w
lokalu wyborczym podczas wszystkich czynności obwodowej komisji wyborczej.
Z tych względów na podstawie na podstawie art. 243 § 1 Kodeksu
wyborczego orzeczono jak w sentencji.