III SW 6/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-07-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III SW 6/14
POSTANOWIENIE
Dnia 17 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska
SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca)
w sprawie z protestu wyborczego J. P.
przeciwko ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego,
przy udziale:
1) Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej,
2) Prokuratora Generalnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 17 czerwca 2014 r.,,
postanawia:
wyrazić opinię o niezasadności zarzutów protestu.
UZASADNIENIE
Pismem z 27 maja 2014 r. J. P. złożył protest wyborczy. Skarżący wskazał,
że podczas głosowania w lokalu wyborczym było tylko trzech członków komisji z
dwóch partii (PO i PiS), a nie było przedstawicieli innych partii. Ponadto podniósł,
że nie było obserwatorów międzynarodowych w czasie wyborów.
Państwowa Komisja Wyborcza pismem z 5 czerwca 2014 r. wyraziła opinię,
że zarzuty protestu są oczywiście bezzasadne. Wskazała, że osoby powołane w
skład obwodowej komisji wyborczej nie reprezentują w komisji komitetów
wyborczych, przez które zostały zgłoszone, lecz zobowiązane są do obiektywnego
wykonywania zadań komisji. Podniosła również, że w wyborach do Parlamentu
2
Europejskiego, przeprowadzonych 25 maja 2014 r., uczestniczyli obserwatorzy
międzynarodowi z Rwandy, Botswany i Zimbabwe.
Prokurator Generalny pismem 9 czerwca 2014 r. wniósł o pozostawienie
protestu bez dalszego biegu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 336 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz.U.
Nr 21, poz. 112 ze zm.) do protestów wyborczych i postępowania w sprawie
stwierdzenia ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego stosuje się
odpowiednio przepisy art. 241 do 246 cytowanej ustawy. Art. 241 § 3 Kodeksu
wyborczego stanowi, że wnoszący protest powinien sformułować w nim zarzuty
oraz przedstawić lub wskazać dowody, na których opiera swoje zarzuty.
Przedmiotem zarzutów zgodnie z art. 82 § 1 Kodeksu wyborczego może być
dopuszczenie się przestępstwa przeciwko wyborom, określonego w rozdziale XXXI
Kodeksu karnego, mającego wpływ na przebieg głosowania, ustalenie wyników
głosowania lub wyników wyborów lub naruszenie przepisów kodeksu dotyczących
głosowania, ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów, mającego wpływ
na wynik wyborów.
W niniejszej sprawie podniesione przez wnoszącego protest zarzuty są
niezasadne. Obecność tylko trzech członków komisji, co podnosi wnoszący protest,
jest zgodna z art. 42 § 3 Kodeksu wyborczego. Przepis ten stanowi, że od chwili
rozpoczęcia głosowania aż do jego zakończenia w lokalu wyborczym muszą być
równocześnie obecne co najmniej 3 osoby wchodzące w skład obwodowej komisji
wyborczej, przy czym jedną z nich powinien być przewodniczący komisji lub jego
zastępca.
Odnosząc się natomiast do podnoszonego zarzutu braku udziału
międzynarodowych obserwatorów, wskazać należy, że zgodnie z art. 50 § 1
Kodeksu wyborczego, międzynarodowi obserwatorzy wyborów, zaproszeni przez
Państwową Komisję Wyborczą po porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
zagranicznych, mają prawo obserwować przebieg wyborów oraz pracę organów
wyborczych, w tym obwodowych komisji wyborczych. W wyborach do Parlamentu
3
Europejskiego, przeprowadzonych 25 maja 2014 r., zgodnie z informacją zawartą w
stanowisku Państwowej Komisji Wyborczej, uczestniczyli obserwatorzy z Rwandy,
Botswany i Zimbabwe. Mieli więc prawo obserwować przebieg wyborów i pracę
obwodowych komisji wyborczych również w lokalu, w którym głosował skarżący.
Z tych względów z uwagi na to, że zarzuty protestu nie są zasadne, na
podstawie na podstawie art. 242 § 1 i 2 Kodeksu wyborczego orzeczono jak w
sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska
SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca)
w sprawie z protestu wyborczego J. P.
przeciwko ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego,
przy udziale:
1) Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej,
2) Prokuratora Generalnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 17 czerwca 2014 r.,,
postanawia:
wyrazić opinię o niezasadności zarzutów protestu.
UZASADNIENIE
Pismem z 27 maja 2014 r. J. P. złożył protest wyborczy. Skarżący wskazał,
że podczas głosowania w lokalu wyborczym było tylko trzech członków komisji z
dwóch partii (PO i PiS), a nie było przedstawicieli innych partii. Ponadto podniósł,
że nie było obserwatorów międzynarodowych w czasie wyborów.
Państwowa Komisja Wyborcza pismem z 5 czerwca 2014 r. wyraziła opinię,
że zarzuty protestu są oczywiście bezzasadne. Wskazała, że osoby powołane w
skład obwodowej komisji wyborczej nie reprezentują w komisji komitetów
wyborczych, przez które zostały zgłoszone, lecz zobowiązane są do obiektywnego
wykonywania zadań komisji. Podniosła również, że w wyborach do Parlamentu
2
Europejskiego, przeprowadzonych 25 maja 2014 r., uczestniczyli obserwatorzy
międzynarodowi z Rwandy, Botswany i Zimbabwe.
Prokurator Generalny pismem 9 czerwca 2014 r. wniósł o pozostawienie
protestu bez dalszego biegu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 336 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz.U.
Nr 21, poz. 112 ze zm.) do protestów wyborczych i postępowania w sprawie
stwierdzenia ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego stosuje się
odpowiednio przepisy art. 241 do 246 cytowanej ustawy. Art. 241 § 3 Kodeksu
wyborczego stanowi, że wnoszący protest powinien sformułować w nim zarzuty
oraz przedstawić lub wskazać dowody, na których opiera swoje zarzuty.
Przedmiotem zarzutów zgodnie z art. 82 § 1 Kodeksu wyborczego może być
dopuszczenie się przestępstwa przeciwko wyborom, określonego w rozdziale XXXI
Kodeksu karnego, mającego wpływ na przebieg głosowania, ustalenie wyników
głosowania lub wyników wyborów lub naruszenie przepisów kodeksu dotyczących
głosowania, ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów, mającego wpływ
na wynik wyborów.
W niniejszej sprawie podniesione przez wnoszącego protest zarzuty są
niezasadne. Obecność tylko trzech członków komisji, co podnosi wnoszący protest,
jest zgodna z art. 42 § 3 Kodeksu wyborczego. Przepis ten stanowi, że od chwili
rozpoczęcia głosowania aż do jego zakończenia w lokalu wyborczym muszą być
równocześnie obecne co najmniej 3 osoby wchodzące w skład obwodowej komisji
wyborczej, przy czym jedną z nich powinien być przewodniczący komisji lub jego
zastępca.
Odnosząc się natomiast do podnoszonego zarzutu braku udziału
międzynarodowych obserwatorów, wskazać należy, że zgodnie z art. 50 § 1
Kodeksu wyborczego, międzynarodowi obserwatorzy wyborów, zaproszeni przez
Państwową Komisję Wyborczą po porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
zagranicznych, mają prawo obserwować przebieg wyborów oraz pracę organów
wyborczych, w tym obwodowych komisji wyborczych. W wyborach do Parlamentu
3
Europejskiego, przeprowadzonych 25 maja 2014 r., zgodnie z informacją zawartą w
stanowisku Państwowej Komisji Wyborczej, uczestniczyli obserwatorzy z Rwandy,
Botswany i Zimbabwe. Mieli więc prawo obserwować przebieg wyborów i pracę
obwodowych komisji wyborczych również w lokalu, w którym głosował skarżący.
Z tych względów z uwagi na to, że zarzuty protestu nie są zasadne, na
podstawie na podstawie art. 242 § 1 i 2 Kodeksu wyborczego orzeczono jak w
sentencji.