IV CZ 44/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:06-10-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 44/14
POSTANOWIENIE
Dnia 21 sierpnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący)
SSN Antoni Górski (sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie ze skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 22 grudnia 2011 r.,
w sprawie z powództwa H. D.
przeciwko J. P.
o ochronę własności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 sierpnia 2014 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 4 marca 2014 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Przewodniczący Wydziału Sądu Okręgowego w Ł. wezwał powódkę do
wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia wniesionej przez nią skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku tegoż Sądu z dnia
22 grudnia 2011 r. Powódka określiła ją na 107.573,15 zł, wobec czego
Przewodniczący wezwał ją do uiszczenia opłaty w wysokości 5.379 zł. Powódka nie
uiściła tej opłaty, uznając, że, zgodnie z art. 18 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych,
opłata ta powinna wynosić 200 zł gdyż taka opłata uiszczana była zarówno
od pozwu, jak i od apelacji.
Sąd Okręgowy w Ł., nie podzielając stanowiska powódki, postanowieniem z
dnia 4 marca 2014 r. odrzucił jej skargę, jako nienależycie opłaconą.
Powódka zaskarżyła to orzeczenie zażaleniem, w którym podtrzymała swoją
dotychczasową argumentację i wniosła o uchylenie skarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wymagania formalne skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia zostały sformułowane w art. art. 4245
k.p.c. W przepisie
tym nie wymienia się wprost wymogu wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia,
ale taki obowiązek wynika po pierwsze z konieczności uprawdopodobnienia
w skardze szkody spowodowanej przez kwestionowane orzeczenie (pkt 5 tego
przepisu), a po wtóre z zawartego w art. 42412
k.p.c. odesłania do odpowiedniego
stosowania przepisów o skardze kasacyjnej. Zgodnie zaś z art. 3984
§ 3 k.p.c.
w sprawach majątkowych skarga kasacyjna powinna zawierać oznaczenie
wartości przedmiotu zaskarżenia. Prawidłowo zatem Przewodniczący Sądu
Okręgowego wezwał skarżącą od wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia
w niniejszej sprawie, a następnie określił wysokość opłaty sądowej należnej od tej
wartości.
Wbrew stanowisku żalącej się trzeba stwierdzić, że wniesienie skargi
o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem wszczyna nową
sprawę, której przedmiot wyznacza zakres zaskarżenia, a wartość tego przedmiotu
zależy od sprecyzowania wysokości szkody, którą skarżąca ma obowiązek określić
i uprawdopodobnić. Określona w ten sposób kwota stanowi wartość przedmiotu
zaskarżenia, od której należy się opłata obliczona na zasadach ogólnych i tak
3
należy rozumieć sformułowanie zawarte w art. 18 ust. 2 ustawy o kosztach
sądowych, zgodnie z którym przepisy ustawy przewidujące pobranie opłaty
od pozwu stosuje się m in. również do opłaty od skargi o stwierdzenie niezgodności
prawomocnego orzeczenia z prawem.
Zażalenie wychodzące z odmiennych przesłanek prawnych było więc
niezasadne i podlegało oddaleniu (art. 394 § 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 21 sierpnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący)
SSN Antoni Górski (sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie ze skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 22 grudnia 2011 r.,
w sprawie z powództwa H. D.
przeciwko J. P.
o ochronę własności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 sierpnia 2014 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 4 marca 2014 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Przewodniczący Wydziału Sądu Okręgowego w Ł. wezwał powódkę do
wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia wniesionej przez nią skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku tegoż Sądu z dnia
22 grudnia 2011 r. Powódka określiła ją na 107.573,15 zł, wobec czego
Przewodniczący wezwał ją do uiszczenia opłaty w wysokości 5.379 zł. Powódka nie
uiściła tej opłaty, uznając, że, zgodnie z art. 18 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych,
opłata ta powinna wynosić 200 zł gdyż taka opłata uiszczana była zarówno
od pozwu, jak i od apelacji.
Sąd Okręgowy w Ł., nie podzielając stanowiska powódki, postanowieniem z
dnia 4 marca 2014 r. odrzucił jej skargę, jako nienależycie opłaconą.
Powódka zaskarżyła to orzeczenie zażaleniem, w którym podtrzymała swoją
dotychczasową argumentację i wniosła o uchylenie skarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wymagania formalne skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia zostały sformułowane w art. art. 4245
k.p.c. W przepisie
tym nie wymienia się wprost wymogu wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia,
ale taki obowiązek wynika po pierwsze z konieczności uprawdopodobnienia
w skardze szkody spowodowanej przez kwestionowane orzeczenie (pkt 5 tego
przepisu), a po wtóre z zawartego w art. 42412
k.p.c. odesłania do odpowiedniego
stosowania przepisów o skardze kasacyjnej. Zgodnie zaś z art. 3984
§ 3 k.p.c.
w sprawach majątkowych skarga kasacyjna powinna zawierać oznaczenie
wartości przedmiotu zaskarżenia. Prawidłowo zatem Przewodniczący Sądu
Okręgowego wezwał skarżącą od wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia
w niniejszej sprawie, a następnie określił wysokość opłaty sądowej należnej od tej
wartości.
Wbrew stanowisku żalącej się trzeba stwierdzić, że wniesienie skargi
o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem wszczyna nową
sprawę, której przedmiot wyznacza zakres zaskarżenia, a wartość tego przedmiotu
zależy od sprecyzowania wysokości szkody, którą skarżąca ma obowiązek określić
i uprawdopodobnić. Określona w ten sposób kwota stanowi wartość przedmiotu
zaskarżenia, od której należy się opłata obliczona na zasadach ogólnych i tak
3
należy rozumieć sformułowanie zawarte w art. 18 ust. 2 ustawy o kosztach
sądowych, zgodnie z którym przepisy ustawy przewidujące pobranie opłaty
od pozwu stosuje się m in. również do opłaty od skargi o stwierdzenie niezgodności
prawomocnego orzeczenia z prawem.
Zażalenie wychodzące z odmiennych przesłanek prawnych było więc
niezasadne i podlegało oddaleniu (art. 394 § 1 k.p.c.).