II CZ 61/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2015
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 61/14
POSTANOWIENIE
Dnia 30 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak (sprawozdawca)
SSN Maria Szulc
w sprawie z powództwa M. Z.
przeciwko K. W. i K. W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 30 października 2014 r.,
zażalenia powoda
na wyrok Sądu Okręgowego w K.
z dnia 15 kwietnia 2014 r.,
uchyla zaskarżony wyrok.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy w K., na skutek apelacji pozwanych,
uchylił wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 9 października 2013 r. i przekazał
sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania. Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd
Rejonowy, przy ponownym rozpoznawaniu sprawy nie zastosował się do zaleceń
Sądu Okręgowego, co w konsekwencji doprowadziło do nierozpoznania istoty
sprawy. W zażaleniu powód zarzucił naruszenia art. 386 § 4 i 6 k.p.c. polegające
na ich wadliwym zastosowaniu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie powoda zasługuje na uwzględnienie. Sąd Okręgowy uchylając po
raz pierwszy wyrok i przekazując sprawę do ponownego rozpoznania wskazał,
że sąd I instancji nie rozpoznał zarzutu pozwanych dotyczącego obniżenia
należnego powodowi czynszu oraz odszkodowania za bezumowne korzystanie
z jego lokalu. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy, oceniając
żądanie pozwanych obniżenia czynszu i odszkodowania należnych od pozwanych,
na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, uznał to żądanie za
bezpodstawne. Wskazał ile wynosił czynsz za podobny lokal w K. w okresie, w
którym pozwani nie wydali powodowi lokalu oraz stwierdził, że pozbawienie przez
pewien czas gazu i elektryczności, nie stanowiło podstawy dla obniżenia
odszkodowania. Wyłączenie dostaw gazu i elektryczności nastąpiło bowiem ze
względu na to, że to pozwani zaprzestali płacenia należnych opłat. Z uzasadnienia
zaskarżonego wyroku wynika że Sąd Okręgowy uważa taki wniosek za
nieudowodniony. Odmienna ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego
oraz konieczność, zdaniem Sądu Okręgowego, uzupełnienia tego materiału
poprzez powołanie biegłego, nie stanowią w świetle art. 386 § 4 k.p.c.
dostatecznych podstaw, aby uchylić wyrok sądu I instancji i przekazać go do
ponownego rozpoznania. Po pierwsze, sam Sąd Okręgowy przyznaje, że Sąd
Rejonowy rozważał zasadność żądania powodów w świetle zarzutu pozwanych.
Niewątpliwie Sąd I instancji rozpoznał więc istotę sprawy. Jeżeli zaś istnieje
potrzeba uzupełnienia tylko zebranego w sprawie materiału dowodowego, to także
3
nie jest to podstawa do uchylenia wyroku. Tylko gdyby postępowanie dowodowe
powinno być przeprowadzone na nowo wyrok sądu I instancji mógłby zostać
uchylony.
Mając na względzie powyższe Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39815
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., orzekł jak w sentencji postanowienia.
POSTANOWIENIE
Dnia 30 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak (sprawozdawca)
SSN Maria Szulc
w sprawie z powództwa M. Z.
przeciwko K. W. i K. W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 30 października 2014 r.,
zażalenia powoda
na wyrok Sądu Okręgowego w K.
z dnia 15 kwietnia 2014 r.,
uchyla zaskarżony wyrok.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy w K., na skutek apelacji pozwanych,
uchylił wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 9 października 2013 r. i przekazał
sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania. Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd
Rejonowy, przy ponownym rozpoznawaniu sprawy nie zastosował się do zaleceń
Sądu Okręgowego, co w konsekwencji doprowadziło do nierozpoznania istoty
sprawy. W zażaleniu powód zarzucił naruszenia art. 386 § 4 i 6 k.p.c. polegające
na ich wadliwym zastosowaniu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie powoda zasługuje na uwzględnienie. Sąd Okręgowy uchylając po
raz pierwszy wyrok i przekazując sprawę do ponownego rozpoznania wskazał,
że sąd I instancji nie rozpoznał zarzutu pozwanych dotyczącego obniżenia
należnego powodowi czynszu oraz odszkodowania za bezumowne korzystanie
z jego lokalu. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy, oceniając
żądanie pozwanych obniżenia czynszu i odszkodowania należnych od pozwanych,
na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, uznał to żądanie za
bezpodstawne. Wskazał ile wynosił czynsz za podobny lokal w K. w okresie, w
którym pozwani nie wydali powodowi lokalu oraz stwierdził, że pozbawienie przez
pewien czas gazu i elektryczności, nie stanowiło podstawy dla obniżenia
odszkodowania. Wyłączenie dostaw gazu i elektryczności nastąpiło bowiem ze
względu na to, że to pozwani zaprzestali płacenia należnych opłat. Z uzasadnienia
zaskarżonego wyroku wynika że Sąd Okręgowy uważa taki wniosek za
nieudowodniony. Odmienna ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego
oraz konieczność, zdaniem Sądu Okręgowego, uzupełnienia tego materiału
poprzez powołanie biegłego, nie stanowią w świetle art. 386 § 4 k.p.c.
dostatecznych podstaw, aby uchylić wyrok sądu I instancji i przekazać go do
ponownego rozpoznania. Po pierwsze, sam Sąd Okręgowy przyznaje, że Sąd
Rejonowy rozważał zasadność żądania powodów w świetle zarzutu pozwanych.
Niewątpliwie Sąd I instancji rozpoznał więc istotę sprawy. Jeżeli zaś istnieje
potrzeba uzupełnienia tylko zebranego w sprawie materiału dowodowego, to także
3
nie jest to podstawa do uchylenia wyroku. Tylko gdyby postępowanie dowodowe
powinno być przeprowadzone na nowo wyrok sądu I instancji mógłby zostać
uchylony.
Mając na względzie powyższe Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39815
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., orzekł jak w sentencji postanowienia.