Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 298/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 27 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Przemysław Kalinowski
SSN Andrzej Ryński
Protokolant Katarzyna Wełpa
po rozpoznaniu w Izbie Karnej, na posiedzeniu w dniu 27 października 2014 r.,
w trybie art. 535 § 5 k.p.k.,
w sprawie D. B. skazanego z art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2
k.k. i innych,
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego,
od wyroku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 2 kwietnia 2014 r.
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięć o
karze i przekazuje sprawę w tym zakresie Sądowi Rejonowemu w
W.do ponownego rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w W. wyrokiem z dnia 2 kwietnia 2014 r., po rozpoznaniu
sprawy m. in. D. B., oskarżonego o popełnienie dwóch czynów:
I. uznał D. B. za winnego czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku, tj.
przestępstwa z art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w
zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 158 § 1 k.k. wymierzył mu karę
roku pozbawienia wolności;
II. uznał D. B. za winnego czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku, tj.
czynu z art. 190 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 190 § 1 k.k. wymierzył mu
karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;
III. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył orzeczone kary
pozbawienia wolności za czyny wskazane w pkt I i II i wymierzył D. B. karę
łączną 2 lat pozbawienia wolności;
IV. na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo
zawiesił oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności
na okres 5 lat próby;
V. na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór
kuratora;
VI. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia
wolności zaliczył okres zatrzymania w dniu 28 września 2013 r.;
VII. na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 k.k. zobowiązał oskarżonego do
powstrzymywania się od nadużywania alkoholu;
VIII. na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 i 2 i 8 k.k. zobowiązał oskarżonego do
przeproszenia pokrzywdzonego przy udziale kuratora.
Wyrok ten nie został zaskarżony przez strony i uprawomocnił się bez
postępowania odwoławczego.
Kasację od tego wyroku Sądu Rejonowego z dnia z dnia 2 kwietnia 2014
roku, wniósł Prokurator Generalny w trybie art. 521 § 1 k.p.k. Zaskarżył on wyrok w
części dotyczącej oskarżonego D. B., w zakresie rozstrzygnięcia o karze, na jego
korzyść. Autor kasacji zarzucił: rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku
naruszenie przepisu prawa karnego materialnego, tj. art. 86 § 1 k.k., polegające na
3
orzeczeniu na podstawie tego przepisu, za przypisane oskarżonemu czyny opisane
w pkt I i II części dyspozytywnej wyroku kary łącznej w wymiarze przekraczającym
górną granicę sumy kar jednostkowych orzeczonych za poszczególne przestępstwa.
W konkluzji Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Rejonowemu w W., do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja Prokuratora Generalnego jest oczywiście zasadna.
Trafnie bowiem podnosi skarżący, że wyrok Sądu Rejonowego w W. wydany
został z rażącym i mającym istotny wpływ na treść zapadłego orzeczenia
naruszeniem przepisu prawa karnego materialnego, tj. art. 86 § 1 k.k. Zgodnie z
tym przepisem Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar
wymierzonych za poszczególne przestępstwa, do ich sumy.
Sąd Rejonowy, wyrokiem z dnia 2 kwietnia 2014 roku, przypisał
oskarżonemu popełnienie dwóch czynów:
 z art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 §
1 k.k., za które wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności, oraz
 z art. 190 § 1 k.k., za które wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia
wolności
Uwzględniając dyrektywę z art. 86 § 1 k.k., w niniejszej sprawie możliwe
było orzeczenie kary łącznej w przedziale od roku pozbawienia wolności do roku i
6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd Rejonowy wymierzając D. B. karę łączną
2 lat pozbawienia wolności dopuścił się więc rażącej obrazy art. 86 § 1 k.k.,
bowiem orzekł ją z przekroczeniem możliwej górnej granicy, stanowiącej sumę
kar jednostkowych. Uchybienie to miało niewątpliwie istotny wpływ na treść
zapadłego w tej sprawie wyroku, bowiem doprowadziło do orzeczenia wobec
oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności w wyższym niż dopuszczalnym
wymiarze.
Wprawdzie skarżący wskazał w kasacji, że zarzut dotyczy jedynie
rozstrzygnięcia o karze łącznej pozbawienia wolności, to mając na uwadze, iż
zakresem zaskarżenie zostało objęte całe rozstrzygnięcie o karze, Sąd
Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze i
4
w tym zakresie sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu. Sąd ten zobligowany będzie do orzeczenia zarówno kar
jednostkowych za popełnione przez oskarżonego przestępstwa, jak i kary łącznej,
zgodnej z dyrektywami wskazanymi w art. 86 § 1 k.k., której wykonanie
warunkowo zostanie zawieszone. Należy bowiem pamiętać, iż do uchylenia
wyroku doszło w wyniku uwzględnienia kasacji wniesionej na korzyść
oskarżonego. Ta ostatnia okoliczność miała wpływ na zakres rozstrzygnięcia,
gdyż uchylenie jedynie kary łącznej, orzeczonej z obrazą art. 86 § 1 k.k., a co za
tym idzie wszelkich rozstrzygnięć związanych z warunkowym zawieszeniem tej
kary, które straciłyby rację bytu, do czasu wydania nowego wyroku, do wykonania
pozostałyby jedynie jednostkowe kary pozbawienia wolności w formie
bezwzględnej.
Kierując się powyższym, Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie.