Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 382/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 4 grudnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący)
SSN Jacek Sobczak
SSN Włodzimierz Wróbel (sprawozdawca)
Protokolant Teresa Jarosławska
w sprawie A. W.
skazanego z art. 178a § 4 k.k. i in.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 4 grudnia 2014 r.,
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego w T. z dnia 26 października 2011 r.,
1) uchyla pkt IV, V, VII, IX oraz X zaskarżonego wyroku i
sprawę w tym zakresie przekazuje Sądowi Rejonowemu w T. do
ponownego rozpoznania;
2) obciąża Skarb Państwa kosztami sądowymi postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
2
Wyrokiem z dnia z dnia 26 października 2011 r. Sąd Rejonowy w T.:
I. uznał oskarżonego A. W. za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 1
aktu oskarżenia i za czyn ten wymierzył mu na podstawie art. 178a § 4 k.k. karę 1
roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności;
II. uznając, iż nastąpiło przedawnienie karalności czynu zarzuconego w pkt II
aktu oskarżenia, w myśl art. 17 §1 pkt 6 k.p.k. umorzył postępowanie w tym
zakresie;
III. uznał oskarżonego A. W. za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w
pkt 3 aktu oskarżenia i za czyn ten wymierzył na podstawie art. 233 § 6 k.k. w zw. z
art. 233 § 1 k.k. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;
IV. w miejsce orzeczonych kar jednostkowych pozbawienia wolności, działając
na podstawie art. 85 k.k. i 86 §1 i 2 k.k., wymierzył karę łączną 2 lat pozbawienia
wolności;
V. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. orzeczoną karę
pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 5 lat;
VI. na podstawie art. 49 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w
postaci świadczenia pieniężnego w wysokości 500 zł dla Fundacji na Rzecz Ofiar
Wypadków Komunikacyjnych w B.;
VII. na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzekł grzywnę w wysokości 70 stawek
dziennych po 20 złotych;
VIII. na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek kamy w
postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym
na okres 5 lat;
IX. na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 k.k. zobowiązał oskarżonego do
powstrzymania się od nadużywania alkoholu;
X. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej grzywny zaliczył
oskarżonemu okres zatrzymania w dniach 12 marca 2011 r. do 14 marca 2011 r.
przyjmując, iż jeden dzień zatrzymania równoważny jest dwóm stawkom dziennym
grzywny;
XI. na podstawie art. 63 § k.k. na poczet orzeczonego środka karnego w
postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych zaliczył oskarżonemu okres
zatrzymania prawa jazdy od dnia 12 marca 2011 r.;
3
XII. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa (Kasy Sądu
Rejonowego w T.) kwotę 580 (pięciuset osiemdziesięciu) złotych tytułem opłaty
sądowej.
Wyrok ten nie został zaskarżony i uprawomocnił się w dniu 3 listopada
2011 r.
Od powyższego orzeczenia kasację na korzyść skazanego w trybie art. 521
k.p.k. wniósł Prokurator Generalny, zarzucając przedmiotowemu wyrokowi rażące
naruszenie przepisu prawa materialnego, tj. art. 86 § 1 k.k. przez orzeczenie
wobec skazanego kary łącznej w wymiarze przekraczającym sumę kar
jednostkowych podlegających łączeniu.
Podnosząc powyższy zarzut, Prokurator Generalny wniósł o uchylenie
wyroku w zaskarżonej części oraz przekazanie spraw Sądowi Rejonowemu w T. do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja Prokuratora Generalnego jest zasadna w stopniu oczywistym.
Nie ulega wątpliwości, że kary jednostkowe wymierzone skazanemu, tj. 1 rok
i 4 miesiące oraz 6 miesięcy pozbawienia wolności nawet przy zastosowaniu w
ramach wymiaru kary łącznej zasady pełnej kumulacji - dają sumę arytmetyczną 1
roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Jest to w oczywisty sposób mniej niż 2
lata.
Brak jest jakichkolwiek wątpliwości, a przede wszystkim normatywnej
podstawy, by w ramach kary łącznej (art. 86 § 1 k.k.) istniała możliwość wyjścia
poza zarysowane w tym przepisie granice. W szczególności kara łączna nie jest
mechanizmem nadzwyczajnego obostrzenia kary.
Wobec powyższego należało uchylić orzeczenie w zakresie wskazywanym
przez skarżącego i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania sądowi I
instancji.
W ponownym postępowaniu Sąd ten zobowiązany jest do wymierzenia kary
łącznej w granicach przewidzianych art. 86 k.k. oraz do rozstrzygnięcia pozostałych
elementów związanych z jej wymiarem, tj. kwestii warunkowego zawieszenia jej
wykonania oraz ewentualnego orzeczenia grzywny na podstawie art. 71 § 1 k.k.,
zaliczenia na poczet grzywny okresu zatrzymania oraz obowiązku ustanowionego
4
na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 k.k.