V KK 352/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:16-12-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 352/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 grudnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Gradzik (przewodniczący)
SSN Andrzej Ryński
SSN Józef Szewczyk (sprawozdawca)
Protokolant Barbara Kobrzyńska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Zbigniewa Siejbika,
w sprawie K. G.
skazanego z art. 209 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie,
w dniu 10 grudnia 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego,
na niekorzyść oskarżonego K. G.,
od wyroku Sądu Okręgowego w P.
z dnia 25 lipca 2014 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w K.
z dnia 27 marca 2014 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Okręgowemu w P. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w K. wyrokiem z dnia 27 marca 2014 r.:
2
I. oskarżonego K. G. uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu aktem
oskarżenia czynu stanowiącego przestępstwo z art. 209 § 1 k.k. i za to na
mocy art. 209 § 1 k.k. skazał go na karę roku i 2 (dwóch) miesięcy
pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie tak
orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby
wynoszący 4 (cztery) lata;
III. na podstawie art. 72 § 1 pkt 3 k.k. zobowiązał oskarżonego K. G. do
regularnego płacenia alimentów na rzecz pokrzywdzonego syna N. Ł.
Orzeczenie zawiera też stosowne rozstrzygnięcie o kosztach postępowania.
Powyższy wyrok w całości zaskarżył obrońca oskarżonego .
Sąd Okręgowy w P. po rozpoznaniu apelacji wyrokiem z dnia 25 lipca 2014
r., , utrzymał zaskarżony wyrok w mocy, uznając apelację za oczywiście
bezzasadną.
Od wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 25 lipca 2014 r., utrzymującego w
mocy wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 27 marca 2014 r., kasację wywiódł
Prokurator Generalny, który na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. zaskarżył powyższy
wyrok w całości, na niekorzyść oskarżonego K. G.
Na zasadzie art. 523 § 1 k.p.k., art. 526 § 1 k.p.k. oraz art. 537 § 1 i 2 k.p.k.
Prokurator Generalny zarzucił rażącą obrazę przepisu prawa procesowego, a to art.
113 k.p.k., polegającą na niepodpisaniu wyroku przez sędziego, który brał udział w
jego wydaniu, co stanowi uchybienie określone w art. 439 § 1 pkt 6 k.p.k. i wniósł o
uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w P.
do ponownego rozpatrzenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 113 k.p.k. wyrok podpisują wszyscy członkowie
składu orzekającego. Niepodpisanie wyroku przez sędziego zgodnie z treścią art.
439 § 1 pkt 6 k.p.k. niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów
oraz wpływu uchybienia na treść orzeczenia skutkuje uchyleniem niepodpisanego
wyroku.
3
Analiza podpisów złożonych na wyroku Sądu Okręgowego w P. oraz treść
oświadczenia sędziego D. M. – P. wskazują, że podpisało go dwóch sędziów Sądu
Okręgowego M. S. i D. M. – P. (dwukrotnie) natomiast nie został podpisany przez
sędziego Sądu Rejonowego delegowanego do Sądu Okręgowego K. S.
Biorąc powyższe rozważania pod uwagę, Sąd Najwyższy orzekł jak w
wyroku.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 grudnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Gradzik (przewodniczący)
SSN Andrzej Ryński
SSN Józef Szewczyk (sprawozdawca)
Protokolant Barbara Kobrzyńska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Zbigniewa Siejbika,
w sprawie K. G.
skazanego z art. 209 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie,
w dniu 10 grudnia 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego,
na niekorzyść oskarżonego K. G.,
od wyroku Sądu Okręgowego w P.
z dnia 25 lipca 2014 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w K.
z dnia 27 marca 2014 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Okręgowemu w P. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w K. wyrokiem z dnia 27 marca 2014 r.:
2
I. oskarżonego K. G. uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu aktem
oskarżenia czynu stanowiącego przestępstwo z art. 209 § 1 k.k. i za to na
mocy art. 209 § 1 k.k. skazał go na karę roku i 2 (dwóch) miesięcy
pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie tak
orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby
wynoszący 4 (cztery) lata;
III. na podstawie art. 72 § 1 pkt 3 k.k. zobowiązał oskarżonego K. G. do
regularnego płacenia alimentów na rzecz pokrzywdzonego syna N. Ł.
Orzeczenie zawiera też stosowne rozstrzygnięcie o kosztach postępowania.
Powyższy wyrok w całości zaskarżył obrońca oskarżonego .
Sąd Okręgowy w P. po rozpoznaniu apelacji wyrokiem z dnia 25 lipca 2014
r., , utrzymał zaskarżony wyrok w mocy, uznając apelację za oczywiście
bezzasadną.
Od wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 25 lipca 2014 r., utrzymującego w
mocy wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 27 marca 2014 r., kasację wywiódł
Prokurator Generalny, który na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. zaskarżył powyższy
wyrok w całości, na niekorzyść oskarżonego K. G.
Na zasadzie art. 523 § 1 k.p.k., art. 526 § 1 k.p.k. oraz art. 537 § 1 i 2 k.p.k.
Prokurator Generalny zarzucił rażącą obrazę przepisu prawa procesowego, a to art.
113 k.p.k., polegającą na niepodpisaniu wyroku przez sędziego, który brał udział w
jego wydaniu, co stanowi uchybienie określone w art. 439 § 1 pkt 6 k.p.k. i wniósł o
uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w P.
do ponownego rozpatrzenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 113 k.p.k. wyrok podpisują wszyscy członkowie
składu orzekającego. Niepodpisanie wyroku przez sędziego zgodnie z treścią art.
439 § 1 pkt 6 k.p.k. niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów
oraz wpływu uchybienia na treść orzeczenia skutkuje uchyleniem niepodpisanego
wyroku.
3
Analiza podpisów złożonych na wyroku Sądu Okręgowego w P. oraz treść
oświadczenia sędziego D. M. – P. wskazują, że podpisało go dwóch sędziów Sądu
Okręgowego M. S. i D. M. – P. (dwukrotnie) natomiast nie został podpisany przez
sędziego Sądu Rejonowego delegowanego do Sądu Okręgowego K. S.
Biorąc powyższe rozważania pod uwagę, Sąd Najwyższy orzekł jak w
wyroku.